Ο Ιάπωνας που λάτρεψε το έργο του Γ. Θεοτοκά
Οι «Καμπάνες» του Γιώργου Θεοτοκά στα ιαπωνικά
Της Όλγας Σελλά
Ατσούγια Σουζούκι, πραγματικός φιλέλληνας
Ηρθε στην Ελλάδα στα μέσα της δεκαετίας του ’50 για πρώτη φορά. Ο νεαρός, τότε, ακόλουθος της ιαπωνικής πρεσβείας στην Ελλάδα Ατσούγια Σουζούκι δεν περιορίστηκε στα διπλωματικά του καθήκοντα. Θέλησε να γνωρίσει το πνεύμα και τον πολιτισμό της χώρας όπου δούλευε, κι έτσι, παράλληλα με τη δουλειά του, γράφτηκε στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, αλλά και στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου. Εκεί είχε την τύχη να συναντηθεί αρχικά με τον Σωκράτη Καραντινό, ο οποίος τον έφερε σε επαφή με τον συγγραφέα (και μέλος του Δ.Σ. του Εθνικού Θεάτρου τότε) Γιώργο Θεοτοκά.
Ο Ατσούγια Σουζούκι γοητεύτηκε από την προσωπικότητα και από το έργο του Γ. Θεοτοκά και το 1962, όταν έφυγε από την Ελλάδα με μετάθεση για το Κονγκό, άρχισε να μεταφράζει στη γλώσσα του, στα ιαπωνικά, την «Αργώ» του Γ. Θεοτοκά. Δεν εκδίδει το βιβλίο αμέσως. Συνεχίζει τη
διπλωματική του καριέρα και τις μεταθέσεις του σε διάφορες περιοχές του πλανήτη (Μαδαγασκάρη, Βιετνάμ, Τύνιδα, Γαλλία, ξανά Ελλάδα) ώς το 1993 που συνταξιοδοτήθηκε και όλο αυτό το διάστημα συνεχίζει να μεταφράζει. Τότε, χωρίς τις επαγγελματικές σκοτούρες, αποφασίζει να αφοσιωθεί στη διάδοση του έργου του Γ. Θεοτοκά στην Ιαπωνία. Ξεκινάει δημοσιεύοντας σε συνέχειες την «Αργώ» και «Το δαιμόνιο» στο πιο έγκυρο πολιτιστικό περιοδικό της πατρίδας του, το Momonga.
Η υποδοχή και τα σχόλια ήταν θερμά και δίνουν κουράγιο στον Ατσούγια Σουζούκι να προχωρήσει στην αυτοτελή έκδοση των έργων του Θεοτοκά στα ιαπωνικά. Η αρχή έγινε με την «Αργώ» και συνεχίστηκε με «Το δαιμόνιο», τον «Λεωνή», τις «Καμπάνες», τα έργα «Ελεύθερο πνεύμα», «Ωρες αργίας», «Ευριπίδης Πεντοζάλης». Το τελευταίο βιβλίο που εκδόθηκε, το 2012, είναι «Ασθενείς και οδοιπόροι».
Ολοι οι τόμοι βρίσκονται πάνω στο τραπεζάκι του σαλονιού της κυρίας Λιλής Αλιβιζάτου, αδελφής του Γιώργου Θεοτοκά, που δεν σταμάτησε ούτε στιγμή, κι ας βρίσκεται ήδη στη δεύτερη 100ετία της ζωής της, να φροντίζει το έργο του αδελφού της. Ο Ατσούγια Σουζούκι έχει επισκεφθεί πολλές φορές αυτό το διάστημα την κυρία Αλιβιζάτου και στο μεσοδιάστημα των ταξιδιών του της στέλνει θερμές επιστολές. Οι περισσότερες αφορούν τη διαδικασία της μετάφρασης: «Η μετάφραση του “Λεωνή” είναι η δυσκολότερη. Σκέπτομαι αυτό το πολύ συμπαθητικό παιδί που αντανακλά τον συγγραφέα. Εν συγκρίσει με το “Δαιμόνιο” και την “Αργώ”, ο “Λεωνής” δεν έχει εξωτερική πλοκή, αλλά εσωτερική, είναι ένα πολύ βαθύ μυθιστόρημα», σημειώνει.
Η κυριά Λιλή Αλιβιζάτου, εκτός από τις κομψές εκδόσεις των έργων του Θεοτοκά στα ιαπωνικά, μου δείχνει κάποιες από τις επιστολές. Μία από αυτές απευθυνόταν στον τότε πρέσβη της Ελλάδας στην Ιαπωνία, Γιώργο Σιώρη, ο οποίος είχε προτείνει στον Ατσούγια Σουζούκι να κάνει αίτηση για να χρηματοδοτηθούν οι μεταφράσεις του. Να τι απάντησε στον Ελληνα διπλωμάτη ο Ιάπωνας συνάδελφός του και μεταφραστής: «Δεν έχω σκοπό να ζητήσω υλική βοήθεια. Η μετάφραση είναι για μένα μια μικρή ανταπόδοση εκ μέρους μου για τη φιλία που χρωστώ στην Ελλάδα και στους φίλους Ελληνες, που με βοήθησαν στη μόρφωσή μου όταν ήμουν νέος». Κι έτσι ολοκληρώνει την επιστολή του ένας πραγματικός φιλέλληνας.
Πηγή: kathimerini.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου