ΜΠΟΥΡΔΟΛΟΓΙΟΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ

ANΘΟΛΟΓΟΥΜΕΝΟΙ-ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ

ΑΒΡΑΜΟΠΟΥΛΟΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ 39

ΚΡΑΤΣΑΣ ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ 76

ΑΛΕΥΡΑΣ ΝΑΣΟΣ 74

ΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟΣ ΝΙΚΟΣ 36

ΑΝΔΡΕΟΥΛΑΚΟΣ ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ 95

ΑΝΟΥΣΑΚΗ ΕΛΕΝΗ 100

ΑΠΟΣΤΟΛΟΠΟΥΛΟΣ ΚΩΣΤΑΣ 133

ΑΡΑΠΗ-ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΗ ΒΙΚΥ 140

ΑΝΩΜΕΡΙΤΗΣ ΓΙΩΡΓΟΣ 103

ΒΑΡΒΙΤΣΙΩΤΗΣ ΓΙΑΝΝΗΣ 68

ΒΑΡΒΙΤΣΙΩΤΗΣ ΜΙΛΙΤΙΑΔΗΣ 142

ΒΑΣΟΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ (ΒΑΣ.ΒΑΣ) 109

ΒΑΣΙΛΙΚΟΠΟΥΛΟΣ ΛΕΩΝΙΔΑΣ 93

ΒΕΡΟΙΟΠΟΥΛΟΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ 128

ΒΕΡΥΒΑΚΗΣ ΛΕΥΤΕΡΗΣ 85

ΒΕΖΔΡΕΒΑΝΗΣ ΗΛΙΑΣ 152

ΒΟΥΛΓΑΡΑΚΗΣ ΓΙΩΡΓΟΣ 164

ΓΙΑΚΟΥΜΑΤΟΣ ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ 163

ΓΕΝΝΗΜΑΤΑ ΦΩΦΗ 139

ΓΕΙΤΩΝΑΣ ΚΩΣΤΑΣ 141

ΔΑΜΙΑΝΟΣ ΘΕΟΔΩΡΟΣ 143

ΔΑΜΒΟΥΝΕΛΗΣ ΑΡΙΣΤ. 161

ΔΡΥΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ 72

ΔΕΛΑΠΟΡΤΑΣ ΚΩΣΤΑΣ 97

ΔΑΛΑΚΟΥΡΑΣ ΓΙΩΡΓΟΣ 122

ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ 86

ΔΕΜΑΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ 117

ΔΡΟΣΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ 110

ΕΥΓΕΝΕΙΑΔΟΥ-ΚΑΤΣΑΡΟΥ Ε. 104

ΙΑΣΟΝΙΔΗΣ ΔΗΜΟΣΘΕΝΗΣ 123

ΚΟΡΑΧΑΗΣ ΒΑΣΙΛΗΣ 45

ΚΟΥΛΙΖΑΚΟΣ ΜΙΧ. 141

ΚΑΡΡΑΣ ΚΩΣΤΑΣ 151

ΚΑΡΑΤΖΑΦΕΡΗΣ ΓΙΩΡΓΟΣ 47

ΚΑΡΑΚΩΣΤΑΣ ΓΙΑΝΝΗΣ 58

ΚΟΥΛΟΥΜΠΗΣ ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ 59

ΚΟΝΤΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ ΒΑΣΙΛΗΣ 98

ΚΑΝΕΛΛΟΠΟΥΛΟΣ ΛΑΜΠΡΟΣ 61-84

ΚΙΝΝΙΑΣ ΓΙΑΝΝΗΣ 121

ΚΑΣΣΙΜΗΣ ΘΕΟΔΩΡΟΣ 62

ΚΑΚΛΑΜΑΝΗΣ ΝΙΚΗΤΑΣ 67

ΚΑΚΛΑΜΑΝΗΣ ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ 102

ΚΑΜΕΝΟΣ ΠΑΝΟΣ 46

ΚΙΟΥΡΚΤΣΟΓΛΟΥ ΜΙΧΑΛΗΣ 158

ΚΟΥΛΟΥΡΗΣ ΚΙΜΩΝ 99

ΚΟΥΜΑΝΑΚΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ 106

ΜΑΝΟΣ ΣΤΕΦΑΝΟΣ 69

ΜΑΡΚΑΤΟΣ ΝΙΚΟΣ 70

ΜΠΑΝΤΟΥΒΑΣ ΕΜΜ. 107

ΜΠΕΡΝΙΤΣΑΣ ΠΑΝΑΓ. 105

ΜΠΙΡΗΣ ΣΤΑΥΡΟΣ 106

ΜΠΟΥΡΔΑΡΑ ΚΕΛΛΥ 35

ΜΠΟΥΣΜΠΟΥΚΕΑΣ ΓΕΩΡΓ. 112

Γ.Α. ΜΑΓΚΑΚΗΣ 94

ΜΑΡΚΟΠΟΥΛΟΣ ΗΛΙΑΣ 135

ΜΑΝΤΕΛΗΣ ΤΑΣΟΣ 136

ΜΠΕΗΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ 114

ΜΑΝΤΖΩΡΗΣ ΒΑΣΙΛΗΣ 57

ΝΤΑΪΛΙΑΝΑΣ ΚΩΣΤΑΣ 87

ΠΑΣΟΚ (Κόμμα) 41-116

ΠΑΛΛΗ-ΠΕΤΡΑΛΙΑ ΦΑΝΗ 138

ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ 82

ΠΑΡΑΛΙΚΑΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ 132

ΠΑΠΑΪΩΑΝΝΟΥ ΜΚΙΛΤΙΑΔΗΣ 147

ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΣ του Α. 78

ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ ΒΑΣΩ 60

ΠΑΠΠΑΣ ΤΑΚΗΣ 80

ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΙΟΣ ΞΕΝΟΦΩΝ 107

ΠΕΣΜΑΤΖΟΓΛΟΥ ΙΩΑΝΝΗΣ 156

ΠΟΛΥΔΩΡΑΣ ΒΥΡΩΝ 153

ΠΑΠΑΧΡΗΣΤΟΥ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ 124

ΠΛΕΥΡΗΣ ΚΩΣΤΑΣ 54

ΣΚΑΝΔΑΛΙΔΗΣ ΚΩΣΤΑΣ 73

ΣΑΡΕΙΔΑΚΗΣ ΓΙΩΡΓΟΣ 127

ΣΤΑΥΡΙΑΝΙΔΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ 126

ΣΚΥΛΑΚΑΚΗΣ ΘΕΟΔΩΡΟΣ 101

ΣΑΜΠΑΛΗΣ ΑΝΔΡΕΑΣ 144

ΣΙΓΑΛΑΣ Μ. 111

ΣΠΕΝΤΖΟΣ ΙΩΑΝ. 159

ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ (Κόμμα) 37

ΤΣΟΒΟΛΑΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ 145

ΤΖΟΥΜΑΚΑΣ ΣΤΕΦΑΝΟΣ 146

ΧΑΤΖΗΣΤΑΥΡΙΔΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ 129

ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΙΑΣ ΛΕΩΝΙΔΑΣ 113

ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΥΣ ΙΩΑΝΝΗΣ 83

ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΑΚΗΣ ΠΕΡΙΚΛΗΣ. 108

ΧΡΥΣΑΝΘΑΚΟΠΟΥΛΟΣ ΚΩΣΤΑΣ 125

ΨΑΡΟΥΔΑ-ΜΠΕΝΑΚΗ ΑΝΝΑ 91

Στούς νυν και μελλούμενους πολιτικούς.

Και στον πάντα δροσερό

Μέγιστο Αλέκο Σακελλάριο!

ασκαρδαμυκτί!*

*Η λέξη ασκαρδαμυκτί, χρησιμοποιείται από τον λαουτζίκο καί σημαίνει= Να μην ανοιγοκλείνετε τα μάτια-απορούντες... για την περίεργη αφιέρωση!

ΕΡΓΑ ΤΟΥ ΙΔΙΟΥ

ΔΙΗΓΗΜΑΤΑ-ΝΟΥΒΕΛΕΣ

Ο Γκιόργκι Πέτροβιτς (1960)

Οι βρυκόλακες (1983)

Το δάκρυ της χελώνας (2000)

Η οργή της Θεάς Μαριβήλη (2001)

Ο Άγιος Θάναντος...Αθάνατος

Η εκδίκηση των Γερόντων

Τα Χριστούγεννα των τριών Μάγων

ΑΦΗΓΗΓΜΑΤΑ

Τζάκυ η νύφη μας (1968)

Οι μεγάλες δίκες των αιώνων (1970)

(πολύτομο- σε συνεργασία με τρείς άλλους συγγραφείς)

ΜΕΛΕΤΕΣ

Μαθήματα Δημοσιογραφίας (1968)-Πολύτομο-

(Επανεκδοθέντα, το 2000 συμπληρωμένα και αναθεωρημένα)

Ραδιοφωνική και τηλεοπτική δημοσιογραφία (1974)

Η τέχνη του τηλεφωνείν στη δημοσιογραφία (2004)

Η ιστορία του Χολαργού (1991)

Η ιστορία του στραταρχη Αλεξ.Παπάγου (1993)

ΤΑΞΙΔΙΩΤΙΚΑ

Πάρος, η αλήτισσα (1996)

Η Κεφαλονιά και τα κουζουλά της (1991& 2000)

Τα Γιάννενα, υπό την σκιά του Αλή -Πασά (1962)

Σκύρος και οι σκουριές της (1999)

ΜΠΟΥΡΔΟΛΟΓΙΟΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ

Copyright 2012: Απ.Βραχιολίδης

ΑΠ.ΒΡΑΧΙΟΛΙΔΗΣ

ΜΠΟΥΡΔΟΛΟΓΙΟΝ

ΕΛΛΗΝΩΝ

ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ

ΠΡΟΣ….ΑΠΟΦΥΓΗΝ….

Προς αποφυγήν πιθανών περιπλοκών ή άλλων διαταραχών, ως προς την χρήση της γλώσσας που υιοθετείται στο βιβλίο αυτό, ωφέλιμο θά’ναι να γνωρίζετε και τα πιό κάτω:

Ο συγγραφέας είναι μιας κάποιας σχολής.Έχει χαρακτηριστεί από ειδήμονες, ως κάποιος που χρησιμοποιεί άψογα την τρέχουσα (υπάρχει κι άλλη που έχει αποδράσει) ελληνική γλώσσα πλήν, όμως, με τις δικές του ιδιοτροπίες.

Υπό την έννοια αυτή μη σας ξενίσει, που μέσα σε μια ρέουσα δημοτική λαχταριστή, ούτως ή άλλως, παρεισφρύουν και καθαρευουσιάνικες ή και αρχαϊζουσες ακόμη εκδοχές λόγου.

Κρατηθείτε στο ύψος σας.Ψύχραιμία λοιπόν!

Η ελληνική γλώσσα δεν είναι ρωσική σαλάτα.

Είναι μια ζωντανή πραγματικότητα χιλιάδες χρόνια τώρα!

Η ελληνική γλώσσα είναι αθάνατη, γάργαρη, ολοζώντανη, συνεχώς ανανεούμενη. Η ελληνική γλώσσα δεν μπαίνει σε ΠΡΟ-ΚΑΤ καλούπια σκοπιμότητας. Η γλώσσα ρέει. Μιλιέται σε στράτες και μονοπάτια, από τσοπαναραίους έως προφέσσορες. Μικτά, φίρδην -μίγδην σ΄ένα σύμπλεγμα μαγείας, χωρίς ποτέ να αποκοπεί από την αρχέγονη μήτρα της, παρά τις τόσες απόπειρες να κουτσουρευτεί.

Τελικά, τη γλώσσα τούτου του βιβλίου θα την χαρείτε! Εκτός βέβαια των Μπουρδολογούμενων, από τους οποίους θα απαγοητευθειτε, πλέρια!

Το πρόβλημα με τους ανθολογούμενους, δεν είναι η κουτσή ή στραβή λαλιά τους. Μα το νιονιό τους, που τους οδηγεί εκφραστικά σε ιλαρά ατοπήματα...

Ναι μεν “εν... αρχή ην ο λόγος”, μα στην ουσία είναι δεύτερος και καταϊδρωμένος! Διότι για να υπάρξει λόγος, προαπαιτείται νιονιό, πνεύμα, λάμψη, αστροπελέκι εντός κρανίου!

ΠΕΡΙ ΜΠΟΥΡΔΑΣ

ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ... Ο ΛΟΓΟΣ

(ανάγνωσμα εύπεπτον, πλην... ξινόν)

Μπουρδολόγιον εστί, μπούρδα ανθολογημένη. Μπούρδα δε, είναι η καυχισιολογία, η ανοητολογία, κατά πως ισχυρίζονται τα λεξικά.

Στην πολιτική μας πραγματικότητα, η μπούρδα εκπεμπόμενη εκ χειλέων ή γραπτών κειμένων των πολιτικών, είναι στην ημερήσια Διάταξη. Αποτελεί την μόνιμη τροφή των παραπολι-τικών στηλών των εφημερίδων κι αντικείμενο σκιτσογραφικής επεξεργασίας των γελοιογράφων και θεατρικών επιθεωρήσεων.

Η μπούρδα, δηλαδή τα λεκτικά, συντακτικά, νοηματικά “μαργαριτάρια”, που εξαπολύονται είναι μια θεία, ανεξάντλητη, ευλογημένη πηγή βιοπορισμού αυτών... των “αναιδών” καλαμαράδων του Τύπου κατά την ίδια έννοια που ο θάνατος είναι ζωοδότης στους νεκροπομπούς, τα γραφεία κηδειών, στους παπάδες κι ένα σωρό άλλους ευσεβείς, τους οποίους ο θάνατος ταϊζει ευεργετικώς.

Η μπούρδα στον πολιτικό λόγο έχει εκτιναχθεί, με την επέλαση της τηλοψίας, σε εκπληκτικά ύψη. Πλήν, όμως, το ευγενές πόπολο, που ναι μεν μπορεί να έχει άριστες ικανότητες στην εξόντωση των ιπταμένων μυγών, αδυνατεί εντούτοις να συλλάβει τις πτερόεσσες μπουρδολογίες, οι οποίες περήφανα συνεχίζουν να υπερίπτανται... ενδόξως.

Έτσι χάνουμε, ορισμένως και το νόημα της ζωής! Ξαπλάρουμε το βράδι για ύπνο και ύπνον γλυκύ δεν έχουμε. Ενώ αν είχαμε ήτα (αυτιά)κι ελάχιστη προσοχή σ΄αυτά που διαβάζουμε, ή ακούμε, θα σκάγαμε στα γέλια. Καταπώς λένε οι σοφοί της Ινδίας: “ένα καλό γέλιο ισοδυναμεί με ένα κιλό κρέας” από πλευράς...θρεπτικής αξίας, τόνωσης, ωφέλειας του οργανισμού μας(!), τότε η μπούρδα, ως ευφραντικό προϊόν, έχει και ξεκαρδιστική διατροφική αξία!

Υπό το πρίσμα αυτό, θεωρώ το ΜΠΟΥΡΔΟΛΟΓΙΟΝ μου προϊόν βιταμινούχο-χωρίς λιπαρά -που πληρεί όλες τις προδιαγραφές της Ε.Ε. κι αν δεν κάνω λάθος πρέπει να επιδοτηθεί από τα... Μεσογειακά Προγράμματα! Είδομεν!

Η κατάσταση με την πολιτική μπούρδα αγγίζει τα όρια της παράκρουσης. Απελπιστική, αφόρητη, πνιγερή, απίστευτη. Αενάως απίθανη και σπαρταριστή έως τελικής πτώσεως!

΄Ενα ατέλειωτο, φουσκωμένο ποτάμι, που παρασύρει με την ορμητική ροή του όποια σαβούρα φανταστεί κανείς.

Μάτσο τα πτυχία, που μας μονστράρουν οι εκλαμπρότατοι πολιτικοί, κάθε φορά που αισθάνονται την ανάγκη ή τους αναγκάζουν άλλοι να επικοινωνήσουν μαζί μας. Μας ζαλίζουν με μπούρδες απείρου κάλλους, κι άπατης κενότητας. Και κυρίως, κατά τις προεκλογικές... θεατρικού κάλλους, παραστάσεις-επιθεωρήσεις.

Τα πλείστα κείμενα των περισσοτέρων από τους ανθολογού-μενους, είναι ακατανόητα, γριφώδη, χλωμά, διασκεδαστικά, ακατάσχετα, ανοικονόμητα, εγωπαθή. Εν πολλοίς, όλα, μη συμβατά ως προς το αυτοπροβαλλόμενο κύρος τους.

Δεν ξέρουν νά γράφουν;

΄Ισως.

Δεν ξέρουν να σκέπτωνται απλά, σωστά, στρογγυλά, ή έστω τετράγωνα; ΄Ισως... Δεν ξέρουν να κρίνουν, αλλά εγκρίνουν κείμενα, που οί ίδιοι, ή κάποιοι συμβουλάτορές-καλαμαράδες τους συνέταξαν για λογαριασμό τους ; Ίσως.

΄Οπως και νάχει, το κακό γίνεται. Σε βάρος τους!

Εμείς, απλά, βαράμε παλαμάκια υπέρ της κολτσίνας ή σχίζουμε τα ιμάτιά μας, σπαρασσόμενοι από το φαιδρόν!

Ο διασυρμός είναι μπουμπουνιστός. Ωστόσο, ο μόνος που δεν το υποπτεύεται, είναι ό ίδιος ο πολιτικός ανήρ .

Οι ανυποψίαστοι σε ένα τόσο απλό θεματάκι πώς, άραγε, καθίστανται, ως δια μαγείας ... υποψιασμένοι στα σοβαρά που απασχολούν τον τόπο;

Στο “Ελλάντα” ουδέν αποκλείεται!

Αυτός, ο πολιτικός, μένει σταθερά με την εντύπωση ότι, γενικώς, συντάσσει (ή του συντάσσουν) συγκλονιστικά κείμενα, που σκίζουν... Γενικώς και ειδικώς, αυτοηδονίζεται! ΄Απαντες δε οι πολιτικοί θαυμάζουν ανεξήγητα τους γραφιάδες δημοσιογράφους! Είδος αλλοπρόσαλλο, που βασικά δεν κολλάει στις ορεκτικές τους προτιμήσεις, πλήν όμως, ανομολόγητα το ζηλεύουν! Άγνωστον πως τους εμφυτεύθηκε η σχετική λόξα! Οι δημοσιογράφοι είναι όπως η ασπιρίνη. Κάνουν καλό, αλλά και δημιουργούν στομαχικές οχλήσεις!

Από την άλλη, η διαφήμιση, η προβολή της πολιτικής υποψη-φιότητας, είναι από τις αναγκαιότερες λειτουργείες του πολιτικού όντος! Οταν, λοιπόν, σε ένα έργο βιτρίνας (όπως η προβολή ), από το οποίο κρέμεται το άλφα και το ωμέγα των εντυπώσεων ο πολιτικός προχειρολογεί, καταγράφοντας στα φυλλάδιά του κάθε είδους κακογουστιά, κάθε τι που τον γελοιοποιεί, τότε ο άνθρωπος αυτός πρέπει νά’ναι... λίαν και πολύτροπα επικίνδυνος!

Το αγνοεί, αλλά, χάρη σε ένα ύπουλο υπετροφικό σύμπλεγμα... ανωτερότητας, συνεχίζει, εκλαμβάνων εαυτόν και ως σωτήρα των ψυχών και των σαρκίων ημών! Την ίδια στιγμή που αδυνατεί να αρθρώσει μιά απλή και νοηματικώς νηφάλια σκέψη-φράση!

΄Ετσι, με το ΜΠΟΥΡΔΟΛΟΓΙΟΝ μου ίσως ανοιχτεί μια χαρα-μάδα, αν μη τι άλλο, “αυτογνωσίας”στα ερέβη του πολιτικού μας βίου.

Δεν κάνω τίποτε το πολυτελές, ή ασύνηθες! Το προϊόν μου είναι βιταμινούχο! Πλούσιον, ωστόσο, σε... οξέα γέλωτος.

Το ΜΠΟΥΡΔΟΛΟΓΙΟΝ απλά δείχνει μερικά αυτοκαταστρο-φικά των πολιτικών μας, που ίσως -λέω- θα μπορούσαν να αποφευχτούν. Επ΄ωφελεία τους... βεβαίως!

Παρά ταύτα, τέτοια ευτυχία εκσυγχρονιστική δεν προβλέπεται να επισυμβεί, κατά εκτιμήσεις μου, στο προσεχές ορατό μέλλον!

΄Ομως το εύχομαι. Αλλά είναι δυνατόν, ο Σημίτης, να τροχι-στεί; Ο Γιωργάκης Παπανδρέου; Πολύ δε περισσότερο ο τάλας... ξυλόγλωσσος Λαλιώτης!

Πως να ορμηνέψω τον άνδρα Σημίτη, ώστε να αποκτήσει λόγο αγλαίζοντα, ζεστό, γλάφυρό, παρωθητικό, εξεγερτικό, εμπνευστικό, χαρισματικό;

Μην λέμε αστεία!

--Μα είναι πρωθυπουργός !

--Ε, και; Εχέσθη η φορβάς εν τοις αλωνίοις! Μιλάει ελληνικά για νά’ναι ΄Ελλην πρωθυπουργός; Ρωτάω ευπρεπώς. Τον καταλαβαίνετε τον “ασύντακτο παντάπασι” Χερ Σημίτη;

Αν απαντείστε καταφατικά, θα σας στείλω “ντιλίβερυ” το φάντασμα της Μαλβίνας Κάραλη, που τόσο πρόωρα χάθηκε κι είχε κάνει τ’άλατιού τον εκλαμπρότατο κυβερνήτη μας!

Τα ανθολογούμενα στο ΜΠΟΥΡΔΟΛΟΓΙΟΝ, ντοκουμέντα- πιστήρια του “εγκλήματος”, κάνουν μπάμ από χίλια μέτρα μακριά. Πέρα από την κακοποίηση της γλώσσας από περισπούδαστους- όπως οι ίδιοι ισχυρίζονται- επιστήμονες, υπάρχει ανεξάντλητο αχτήπητο υλικό, όπου ακτινογραφείται πιστά η συνολική ποιότητα-δομή των ανθρώπων αυτών που φιλοδοξούν να μας κάνουν κουμάντο. Ακροθιγώς μονάχα σκύβουμε σ΄αυτή τη σημαντικότατη διάσταση του πολιτικού όντος και πάντα μέσα στα πλαίσια της φράσης που φωτίζουμε, η οποία είναι μεν ξεκομμένη από το υπόλοιπον κείμενο, αλλά νοηματικά παραμένει αυτόνομη.΄Ετσι, για να μην κατηγορηθούμε πως, τάχα αυθαίρετα, στηριζόμαστε σε αποσπάσματα...

Το ότι δεν συμβαίνει κάτι τέτοιο αποδεικνύεται και από το γεγονός ότι τα διαφημιστικά φυλλάδια των πολιτικών είναι γραμμένα σε στυλ σλόγκαν, αυτόνομες, ξεκομμένες φράσεις και συνεπώς δεν χωρεί ουδεμία παρερμηνεία.

Μπροστά μας είναι ένα τεράστιο προεκλογικό υλικό, όπου αποτυπώνεται η ψυχή, το όνειρο, οι επιδιώξεις, το ψέμα, η υποκρισία , το άδολο, το δόλιο ανθρώπων-μονομάχων και μοναχικών υπάρξεων, που διεκδικούν μια θέση στο Κοινοβού-λιο, με απίστευτες αντιπαροχές προσωπικών θυσιών, αξιοπρέπειας, τιμής, με απέλπιδες προσπάθειες να βγούν από τα σεντούκια ξεθωριασμένες αρετές, πίστεις, αξίες, και άλλα τινά. Κυριολεκτικά σε πιάνουν κρυάδες!

Εκείνες οι γραφικές φωτογραφικές πόζες, εκείνα τα φτιαχτά συνθήματα (όπου ο ένας συνήθως, δανείζεται,-ζουλάει- από τον άλλον, διότι απλά δεν κατεβάζει το μυαλό του κάτι δικό του): Τόλμη, γνώση, φαντασία, όραμα, ανθρωπιά, πρόοδος, ήθος, νέο αίμα, πνοή, κοινωνική... δικαιοσύνη, εντιμότητα, δημοκρατία,παιδεία,ψωμί,ελευθερία κ.α), συγκλονίζουν για την απεραντοσυνη της γενικής πενίας κι ασχετοσύνης των πολιορκητών του έθνους.

Μα τι να κάνουμε; Αυτοί είμαστε! Δικοί μας άνθρωποι δεν είναι όλοι αυτοί; Σ΄αυτούς δεν προστρέχουμε; Λες κι είναι εξωκκλήσια! Τους σταυρώνουμε και σταυροκοπιούμαστε, αναμένοντες την θεία χάρη τους να λάμψει επί των κεφαλών μας!

Ας μην είμαστε κακοί. Τόσο δηλητηριώδεις... προς σπονδυλωτά (κι ενίοτε ασπόνδυλα), τα οποία έχουν σχέδιο να καταστούν αυτοκλήτως σωτήρες μας!

Το ΜΠΟΥΡΔΟΛΟΓΙΟΝ, από το 1974 που πρωτοεμφανίστηκε, σαν ρεπορτάζ-αφιέρωμα στον ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟ ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗ, την εφημερίδα που ίδρυσα το 1969 και συνεχίζει να κυκλοφορεί έως σήμερα- το ΜΠΟΥΡΔΟΛΟΓΙΟ, λέγω και λαλώ, δεν διαπνέεται από δηλητήριο, (αν κι ορισμένως είναι άτεγκτο σε κάποιες κραυγαλαίες περιπτώσεις) αλλά από διάθεση, με τα πειράγματά του, τουλάχιστον, να προβληματίσει να ξεστραβώσει και κυρίως να φωτίσει το λαό που επιλέγει τέτοια κουτορνίθια για ηγήτορες του!

To ΜΠΟΥΡΔΟΛΟΓΙΟΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ, είχε τέτοια απήχηση τότε, ώστε ο Βασίλης Βασιλικός σε ένα απο τα πολλά βιβλία του, υιοθέτησε κάποια σπαρταριστά τμήματά του. Και χωρίς να με ρωτήσει! Μου τό’πε αργότερα. Άφες αυτόν!

H πολιτική είναι μια γλυκόπικρη περίπτωση, που φυτρώνει στην κοπριά της φιλοδοξίας και ανθεί κυριολεκτικά μέσα σε σαλόνια. Μαζί της δεν κάνουμε, και χώρια δεν μπορούμε να ζήσουμε.

Ας αποδεχτούμε την αναγκαιότητα κι ας συμβιβαστούμε με τη νόσο μας. Γιατρειά δεν υπάρχει. Ιατροσόφια μονάχα!

Ο πολιτικός είναι σαν τα ανεμοδαρμένα ύψη. Φτερό στον άνεμο και συχνά... όπου φυσάει ο άνεμος.΄Ομως μπροστράρης!

Σήμερα, ύστερα από 30 σχεδόν χρόνια συγκέντρωσης και μελέτης ενός τεράστιου προπαγανδιστικού υλικού, μας επιτρέπεται να σταθούμε αναλυτικότερα και βαθύτερα στο φαινόμενο της πολιτικής ακατάσχετης μπουρδολογίας.

Δυστυχώς η πολιτική είναι μια δραματικά χλωμή περίπτωση και για τους πρωταγωνιστές της, και για το λαό που την υφίσταται... κυρίως ως αναγκαίον κακό!.

Είναι σαν την μαύρη τουλίπα...

Το κακό ξεκινάει από το σπίτι μας, όπου οι γεννήτορες μας μάς μπολιάζουν με το κυνήγι της επιτυχίας!

-Τράβα μπροστά! μας προστάζουν!

-Πέτυχε!-Μπορείς! Παναθεματισμένε υιέ και κόρη!

Φάτους όλους γιατί είσαι ο καλύτερος! Απόδειξε ότι αξίζεις... ότι μπορείς να κάνεις τα πάντα!...

Μετά έρχεται η στιφάδα.

Κάθε σκαλί που ανεβαίνεις, το μυαλό δεν ελέγχεται, οι διαστάσεις του σκαριού υπερεκτιμώνται. Προχωράς, καλπά-ζεις ως άλλος σταυροφόρος... Mα ο δρόμος είναι ατέλειωτος, ανελέητος!

Και κοντά, οι άλλοι με την ίδια σημαία, με τα ίδια “ιδανικά”. Ποιος θα επικρατήσει; Ποιός θα πάρει κεφάλι έναντι των άλλων συναγωνιστών;

Μα εσύ που είσαι ο καλύτερος, κατα- πώς προστάζει η φαμίλια σου, καταπώς σε σκουντάει η γυναίκα σου, προς την οποία πρέπει να αποδείξεις τι καλαμπούρι είσαι, για να λέει και κείνη, εν συνεχεία, τα δικά της ανάλατα και με ... τουπέ!

Φαύλος κύκλος ! Γι αυτό μουρμουρίζω και λέω πώς διάολο μπλέξαμε όλοι μας έτσι! Ποιοι στριμόχνωνται να μας κυβερνήσουν; Γιατί; Ποιοι είναι οι παλαβιάρηδες, αυτοί ή εμείς, που μαστουρώνουμε από ανοησίες και κατά κανόνα χειροκροτούμε σχολιάζοντες κιόλα σοβαρώς: “καλά τα λέει τούτος, έχει, ντέ και... λέγειν, πως να το κάνουμε!”

Σαφώς δεν έχει κανείς την απαίτηση από τους πολιτικούς νά’ναι τεχνίτες και μάγιστροι του λόγου. Εν τούτοις, μια πιο προσεγμένη χρήση του, θα απέτρεπε την έκδοση αυτού του ...φονικού βιβλίου.΄Αλλα είναι τα τάλαντά του πολιτικού...

Αυτό ακριβώς το “λέγειν και γράφειν τους», κουβαλάω στο τορβά μου και σας το απλώνω εδώ, ως τραχανά... για να το ευχαριστηθείτε! Δεν προσδοκώ ανάσταση ή ανάταση της πολιτικής επικοινωνίας. Το προσημείωσα ήδη!

Τίποτε δεν θα γίνει! Λόγου χάρη, ποιός μπορεί, εσένα φιλήδονε αναγνώστη, να σ΄εμποδίσει, άμα σου βιδωθεί, να γίνεις... ηγέτης, πολιτικός; Θαρρείς πως μπορώ να σε φρενάρω; Να σε σοβαρέψω; Να σε φέρω στα συγκαλά σου;

Και γιατί να σε φρενάρω; Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής,-αυτός που τό’σκασε στο Παρίσι το 1963 με το ψευδώνυμο “Κ.Τριανταφυλλίδης”-, από το τίποτε, με λαλιά στραπατσα-ρισμένη, κατέστη, ωστόσο, Κυβερνήτης του τόπου αυτού, κι από τους επιτυχέστερους! Αναμφισβήτητα.

Μην σκιάζεστε.Θαρσείτε! Η Πολιτική έχει τα δικά της γρανάζια.

Μην τα παραβλέπετε. Μπορεί να μην είναι αναγκαίο νά’χετε στο δισάκι σας και το τάλαντο της ευγλωττίας. Θα’ναι, ωστό-σο, επιπόλαιο να παραμεληθεί το κεφάλαιο αυτό. Αν είστε ανεπίδεκτος, κουμπούρας γενικώς (ο Σημίτης στο λόγο, π.χ., είναι για τα πανηγύρια) υπάρχει μια σοφή λύση: Βάλτε λουκέτο στο στόμα. Μιλάτε λίγο κι όταν θά’χετε δεόντως προπονηθεί, κι αυτά που έχετε κατά νού να εκστομίσετε, τότε βγάλτε γλώσσα! Μιλήστε! Βγάλτε το σκασμό σας!

Πάντως, η ακινησία θα είναι το χαρακτηριστικό και της επόμενης 50/ετίας. Βήματα θα γίνονται με ρυθμούς χελώνας... ή έστω σκαθαριού. Η σημερινή γενιά των πολιτικών έδωσε εξετάσεις. Κανείς φωστήρας λόγου δεν ξεπήδησε από τις τάξεις τους. Ες αύριον, λοιπόν, τα σπουδαία.

Η Πολιτική είναι πρώτιστα ρητορική. Η ρητορική είναι, η γιορταστική, η Κυριακάτικη φορεσιά του λόγου, η τέχνη στην επικοινωνία.

Ενώ η επικοινωνία έχει πάρει εκπληκτικές, απίστευτες διαστάσεις και φόρμες στον καιρό μας, ωστόσο η ρητορική, ως πολιτικός λόγος, αντί να εξελίσσεται, παραμένει ακατανόητα υποσιτισμένη, ισχνή, σταθερά στάσιμη.

Παρ’όλα αυτά, από το Ελληνικό Κοινοβούλιο πέρασαν γίγαντες της ρητορικής: Ε.Βενιζέλος, Γεώργιος (γέρος) Παπανδρέου, Σπ.Μαρκεζίνης, Παναγής Κανελλόπουλος κ.α., που δεν μού’ρχονται τώρα στο νού.

Ο πολιτικός τους λόγος καθήλωνε, από μεστότητα περιεχο-μένου και καλλιέπεια. Φαίνεται, όμως, πώς τούτο δεν δίδαξε τους μεταγενέστερους, με αποτέλεσμα οι ιλαρότητες που θα βρείτε στις σελίδες του βιβλίου αυτού.

Οι ηγέτες των λαών, έχουν χρέος σε ΟΛΑ, νά’ναι ένα σκαμνί πιό πάνω από τον μπετατζή, αν και τινες μπετατζήδες, παρλάρουν -χωρίς να το συνειδητοποιούν- συχνά πανέμορφα.

Ο μέγιστος ρήτωρ Δημοσθένης, για ένα τσεβδό -ρό-“Ρ”, ασκούνταν στην παραλία μασουλώντας βότσαλα.΄Επρεπε να τροχίσει την αδυναμία του. Ο λόγος, η τέχνη του ομιλείν, είναι η μόνη και αξεπέραστη δύναμη που διαθέτει ο άνθρωπος. Το τρόχισμα της γλώσσας, είναι αναγκαιότητα υπέρτατης φροντίδας, για τον φιλόδοξο πολιτικό, όπως το λαδάκι που

που βάζουμε στο αυτοκίνητό μας, η στο καντήλι του εικονοστασίου.

Δεν καταννοώ, ειλικρινώς, τα όντα εκείνα που επιδιώκουν να γίνουν μπροστάρηδες ενός λαού, που διέλαμψε μέσα στους αιώνες, κυρίως με το λόγο του, να παραμελούν τόσο αστόχαστα τη χοληστερόλη τους, με αποτέλεσμα τα δραματικά, καταγέλαστα έμφράγματα που θα βρείτε στις σελίδες που ακολουθούν.

Δεν είναι η ασυναρτησία, η κοτσάνα, η θυμηδία, το φαιδρολόγημα που θα δείτε, στη φρενοβλαβή αυτή, συλλογή,

αλλά κάτι βαθύτερα καταλυτικό! Ψηλά το κεφάλι όμως! Με τέτοια πρότυπα ανάρθρων, η Ελλάς προόρισται να ζήσει και θα ζήσει!

Η γλώσσα των Ελλήνων πολιτικών, σήμερα, εμφανίζεται ως ξύλινη. Αύριο, ίσως, λειτουργήσει με ξυλόμπροκες! Μη δίνετε σημασία. Η ελληνική λαλιά άντεξε, με Ρωμαϊκή κι Οθωμανική κατοχή. Δεν θα αντέξει, λέτε, αυτούς τους ξυλοκόπανους παραχαράκτες της; Αν είναι δυνατόν! Η ζημιά που κάνουν, οι αξιότιμοι αυτοί, είναι τεράστια στη γλωσσική παιδεία του απλού λαού. Η επίδρασή τους είναι εγκληματικώς καταλυτική.

Ο πολιτικός είναι περίεργον όν. Ουρανοκατέβατος, αλαφροϊ-σκιωτος, εγωπαθής, ανερμάτιστα φιλόδοξος, πολύξερος, αν και κατά βάση συμπαθής. Εχει περί πολλού την αφενετιά του, διό και δεν καταλαβαίνει από χιούμορ... Αγέλαστος, για να δείχνει σοβαρός, αν και ποιεί συχνάκις τον γελωτοποιό κατά την προεκλογική περιοδο! Στην προσπάθειά του να εξωραϊσει την πραμάτειά του, σκαρφίζεται στοιχεία που δεν διαθέτει, επιστρατεύει αρετές που δεν πολυκαταλαβαίνει. Και βασικά δείχνει ελάχιστα να ομιλεί την ελληνική.

Έχετε δεί κανέναν σοβαρό πνευματικό άνθρωπο να ασχολείται με την πολιτική; Κι όσοι, λάθρα τσουβαλιάστηκαν για κάποιο φεγγάρι στα γρανάζια της, τα βρόντησαν... κι ακόμη τρέχουν!

Τούτο δεν σημαίνει ότι το στάδιο της πολιτικής είναι απαξιωτικό ή ευτελές. Κάθε άλλο. Απλά απαιτεί άλλης υφής ιδιαίτερότητες, όχι, σώνει και καλά, αυστηρά πνευματικές.

Οι εξαιρέσεις δεν λείπουν. Ο Ελευθέριος Βενιζέλος υπήρξε αξιόλογος μεταφραστής Αρχαίων Συγγραφέων μας και παράλληλα μέγιστος πολιτικός άνδρας.

Το ζητούμενο είναι ένα: Ο πολιτικός, η ο φιλοδοξών να δρέψει δάφνες πολιτικού στο λαμπρό αυτό στάδιο ας μην παραβλέπει το ουσιώδες: Δεν μπορεί να τρέξει Μαραθώνιο ξυπόλητος, γυμνοπόδαρος. Θα ματώσει, θα βγάλει κάλους. Δεν είναι ανάγκη να καταντήσει κι ο ίδιος κάλλος-κάλος! ( και με τις δυό σημασίες της λέξης (ηχητικά): Του ωραίου και του ογκιδίου(τύλος) στο ποδάρι που... πονάει αφόρητα!

Ο πολιτικός έχει τα εφόδια και τις ασφαλιστικές δικλείδες αυτοπροστασίας. ΄Η το βουλώνει, ή προπονείται στο... τζόκινγκ της γραφής και της ομιλίας. ΄Ετσι απλά, και... χαιρετίσματα στην εξουσία, αντε και στον... πλάτανο!

Οι πολιτικοί, επίσης είναι φλύαροι, χωρίς η φλυαρία να αποτελεί, δεινόν αποκρουστικό, ειδεχθές αδίκημα.΄Ισα-ίσα, συχνά είναι ευχάριστη απόλαυση, αν υπάρχει μέτρο , γκέμι, χαλινάρι στον λόγο και τη σκέψη.

Ο λόγος, εν τη ρήμη του, συχνάκις παρασύρει σε ολίσθηματα κοτσανολογίας.

Φυσικότατο. Οι σκέψεις καλπάζουν και η γλώσσα αγχώδης, δεν μπορεί να παρακολουθήσει την ταχύτητα τους. Δεν είναι η γλώσσα συμβατή με τα ΡΑΜ του νού. Υπάρχουν όμως , κάποιοι πολιτικοί που, εν ψυχρώ, κοντρολάρουν τη σκέψη και δεν αφήνουν τη γλώσσα τους να τους απορυθμίζει. ΄Ενας κλασσικός τέτοιος, είναι ο Κ.Μητσοτάκης, ο οποίος χωρίς νά’ναι αναγνωρισμένος ρήτωρ, αρθρώνει ικανοποιητικό πολιτικό λόγο. Και δεν εννοώ σαφώς τις πολιτικές του θέσεις. Την άρθωση του λόγου, μόνον!

Ο Κ. Σημίτης δεν ανθολογείται εδώ. Η Μαλβίνα Κάραλη, εκπάλγως ανέδειξε το άλογον λόγον του... διό και, οι εν δημοκρατία φασίζοντες την απελάκτησαν από τα ΜΜΕ βουλώνοντας το στοματάκι της! Για να μην ξεμπροστιάζει τα “άτσαλα, σπαρταριστά” του και καθηγητού... πρωθυπουργού!

Περί του λόγου του Ανδρέα Παπανδρέου, ας μην κάνουμε νύξη, αν και μερικοί υμνολόγοι του, τον εξελάμβαναν ως ... ρήτορα! Καμιά σχέση ο άνθρωπος με το είδος! Κι εξάλλου, ομιλούσε την ελληνική με... αμερικανική σύνταξη. (συντακτικό).

«Άξιος» στα πάντα ίσως, μα ομιλούσε ελληνικά σκεπτόμενος αμερικανικά! Το είχα ξαναεπισημάνει από το 1974 ακόμη! Για όποια απορία ανατρέξτε στα κείμενά του! Υπάρχουν μάτσο!

“Η ομορφιά της ελληνικής γλώσσας είναι ανεξέλεγκτα μεθυστική. Μια ζωή ολάκερη δεν φτάνει να “σπουδάσεις”, να γευτείς, μέχρι πάτου την ποιητική μαγεία της.

Μ΄εκπλήσουν όλοι αυτοί, οι κατά πάντα ταλαντούχοι και βαρύγδουποι πτυχιούχοι, που ενώ για όλα φλογίζονται και για την σωτηρία μας λογίζονται, στην ελληνική που εκπέμπουν εμφανίζονται αδιάβαστοι, κουμπούρες.

Στεναχωριέμαι ειλικρινά,-συνεχώς το ξαναλέω- που εδώ στο Μπουρδολόγιον, μου βγαίνουν τόσο ξεκαρδιστικά αυτογελοιοποιούμενοι.

Τι με νοιάζει; Οι ίδιοι επέλεξαν αυτήν την ατραπό.

Ο πολιτικός λόγος, γραπτός ή προφορικός έχει τη δική του νομοτέλεια και δικές του μουσικές νότες, τις οποίες πολλοί περιέργως, περιφρονούν με αποτέλεσμα τις... παραφωνίες.

Μεταξύ των ανθολογούμενων εδώ, υπάρχουν αρκετοί, που αγωνίζονται για την καθιέρωση της ελληνικής γλώσσας ως επίσημης, στην Ευρωπαϊκή Συμπολιτεία. Πρός τιμήν τους.

Θά ήταν, όμως, αποτελεσματικότεροι, αν επιδείκνυαν το ίδιο μεράκι, το ίδιο πάθος, και για την αναστήλωση της δικής τους πολιτικής λαλιάς, γραπτής η αεροκοπανιστής.

Καλό διάβασμα. Το βιβλίο διαβάζεται μονορούφι ή και αποσπασματικά καθ΄έκαστον Μπουρδολογούμενον...

ΚΑΙ ΠΑΝΤΑ ΝΑ ΕΧΕΤΕ ΚΑΤΑ ΝΟΥΝ...

***Για την αποτελεσματική λειτουργία της Πολιτικής, η ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ αποτελεί αποφασιστικό παράγοντα στον έλεγχο των μαζών. Η Πολιτική είναι καταναλωτικό αγαθό, το οποίο με κατάλληλη συσκευασία εξασφαλίζει θεαματικά, σχεδόν πάντα, μόνιμη πελατεία!

***Πολιτική παράγουν μεγάλα συγκροτήματα, αλλά και οικοτεχνίες. Κόμματα και... κομματάκια ή κοψίδια.

Οι σύγχρονες αρχές του μάναντζμεντ και του Μάρκετινγκ, από την ανατολή του αιώνος, έχουν στο στόχαστρό τους και το πολιτικό προϊόν, στο οποίο και επιδαψιλεύουν όλη τη σοφία τους, προκειμένου να καταστεί ευρέως καταναλώσιμο και εμπορευματικό.

Στις σελίδες του Μάρξ και του Έγκελς και πολλών άλλων έχουν καταγραφεί πολλά σημαντικά για τη συμπεριφορά των λαών και οι μέθοδοι που πρέπει να ακολουθούνται, ώστε να εξασφαλίζεται μια σταθερή “πελατεία” στη βιομηχανία της εξουσίας.

***Η εξουσία είναι η μεγαλύτερη, η συναρπαστικότερη, η ανυπέρβλητη επένδυση, βασικά οικονομική, αλλά σε συνδυ-ασμό με αξίες και καημούς, φωλιασμένους στα κατάβαθα της ανθρώπινης ψυχής, των καλών.

Η διαφοροποιός δυναμική, μεταξύ ενός απλού εμπορικού προϊόντος και του προϊόντος της πολιτικής, είναι ότι η πολιτική εκμεταλλεύεται δραματικά την ψυχή του πελάτου και μάλιστα αδαπάνως!

Ενα απλό προϊόν (γάλα, μπίρα κ.λ.π) συλλέγει πελατεία κυρίως χάρις στην ποιότητά του. Δοκιμάζεται. Γίνεται αποδεκτό ή απορριπτεται. Αν και στην πολιτική υπάρχει μια τέτοια διαδικασία, εντούτοις, η μεθόδευση είναι αντίστροφη.

Η δοκιμή και η απόρριψη είναι χρονοβόρα. Τέσσερα χρόνια χρειάζεται για να...καταλάβεις αν το πολιτικό προϊόν, που επιλέγεις, δεν δημιουργεί στομαχικές αλεργίες η άλλες ... έθνικές παρενέργειες!

Δεν είναι τυχαίο. Οι βιομηχανίες της πολιτικής προνόησαν για πάρτη τους, αυτή την τετράχρονη προθεσμία, με μονοπω-λιακό καθεστώς, τέτοιο που δεν απολαμβάνει κανένα άλλο προϊόν. Μια αβάντα, που παρέχει τεράστια περιθώρια κέρδους, πάσης φύσεως σημαντικά ωφέλη.

Έτσι, σήμερα, το προϊόν- ως αξία- είναι υπερμεγεθυμένο. Κι ενώ δεν είναι απτό, κατάφερε, χάρις σε μια σειρά διεργασιών, να καταστεί απαραίτητο! Θου Κύριε!

Προϊόν αέρα κοπανιστού ή συμπιεσμένου, με νόμους και διαταγές, προσφέρεται στη... “μάπα” όλων μας, σαν χάπι ηδονής και εκτόνωσης...

***Γι αυτό και βγήκαν κανόνες περί της-δήθεν- υποχρέωσης του πολίτη να ΨΗΦΙΖΕΙ, δηλαδή να προτιμά αυτό το προϊόν, αλλιώτικα θα πέσει... ρόπαλος! Ο φόβος-ο εκβιασμός στην Πολιτική είναι θεμελιώδης παράγων. Το αν ο κανών αυτός έρχεται σε σύγκρουση με το Σύνταγμα, που λέει πως ο πάσα ένας είναι ελεύθερος να κάνει ό,τι θέλει, ελάχιστα ενδιαφέρει τους εμποράκους της πολιτικής.

Το πρόϊόν πρέπει να επιβληθεί, ανεξάρτητα από τα αθέμιτα που επιστρατεύονται για να κυλίσει το νερό εκεί που θέλουν κάποιοι! Ανέκαθεν η φοβία ήταν ταίρι του ανθρώπου.

Έτσι, λοιπόν, το δημοφιλέστερο ΡΗΜΑ της ζωής ήταν πάντα το ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ, πέριξ του οποίου καλλιεργήθηκε μια θολή συνείδηση που υποχρεώνει τον καθένα σε πλήρη υποταγή και με τα βρακιά κάτω, ατενίζοντας προς το υπέρτατο αυτό δημοκρατικό πνεύμα! Σε τέτοια θλιβερή κατάντια κατέληξε ο πελάτης της πολιτικής. Εσύ, εγώ!

***Η φοβία είναι φύση στους περισσότερους. Αξεπέραστη, ή γενικώς και ειδικώς αξεπέραστη! Στην Πολιτική είναι εργαλείο δουλειάς, ζωής βιοπορισμού!

Το εργοστάσιο εξουσίας έχει ως πρώτη ύλη, τη φοβία! Αλλιώς τα γρανάζια του ξεχαρβαλώνονται!

***Το ρόπαλο κρέμεται μόνιμα επί της κεφαλής.Το καίριο και ουσιώδες είναι, ποιοί είναι οι ροπαλοφόροι της εξουσίας, τι υφής άτομα είναι;...

Ας μην μιλάμε πια, λοιπόν, για δημοκρατία! Οι λόγοι του Επιταφίου του Περικλή είναι σαφείς και καταυγάζοντες: “Πειθόμεθα στους Νόμους από σεβασμό κι όχι από φόβο.” είπε ο μέγιστος.

***Η δημοκρατία είναι θυσία σεβασμού προς τον αντικρινό.

Οι νεμόμενοι τις εξουσίες, όμως, από την κεφαλή εώς τον τελευταίο ζουρνά της Χωροφυλακής, ξέρουν μονάχα ένα τροπάρι: Να εκπέμπουν φόβο και τρόμο. ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ!

Τρομοκράτες με βούλα!

Νταής, ο Ελληνας εμφανίζεται στις μικροϋποθέσεις του. Ορθώνεται σαν κόκκορας, άμα λάχει και απειληθεί από τον διπλανό του! Για ένα μέτρο γης. Οι μηνύσεις περί απειλής είναι στην πρώτη θέση στα δικαστήρια. Την μόνιμη, αέναη και διαρκή απειλή της Πολιτικής και των πολιτικών και των λακέδων του δημόσιου, ο λαός, την χαύει ασμένως, αδιαμαρτήρητα, υποτακτικά πειθήνια και... υπερασπιστικά!

Η ψυχολογία του όχλου έχει πολλές παραλλαγές και πτυχές.

Ας περάσουμε, όμως, σε άλλα “τερτίπια ψυχολογίας” που καλούνται να υπηρετήσουν την Πολιτική...

***Ο άνθρωπος, από τη φύση του, είναι είδος βολικόν, ευαί-σθητον και ονειροπόλον. Καλός, κα’γαθός, παρά το οτι κάποτε ξεστρατίζει. Πιστεύει σε αξίες, έχει οράματα. Έχει ηθική βαθυτάτη μέσα του. Είναι συνεπώς εύπλαστος, ήτοι ρέπει προς το... “δούλεμα”!

Η πολιτική, η οποία με την φοβία, το μάρκετινγκ κι άλλα τό’χει εμπεδώσει αυτό και δεόντως καπελώνει τον αφελή οπαδό... έως εκμηδενισμού του! Τον καθιστά αγοραστή του προϊόντος της Πολιτικής!

** Οι πλαστικές σημαιούλες... η στρατιά των εθελοντών, αμισθί εργατικών και παραγωγικών χειρών στην υπηρεσία των πολιτικών, δείχνει το μέτρο της υπαρχούσης-κρατούσης νοημοσύνης.

Αλλά η εθελουσία στράτευση στις σκοπιμότητες της Πολιτικής, ο φανατισμός, οι κραυγές, ο υποβόσκων... τζόγος, η καλλιέργεια της (ανύπαρκτης, στην ουσία) αντιπαλότητας, το παιχνίδι: ποιος κερδίζει, ποιος χάνει, δεν θα ήτο δυνατόν να υφίστανται, αν η κατεργάρα η Πολιτική, άπρεπα και χυδαιότατα δεν εκμεταλλεύονταν τον πλούσιο εσωτερικό κόσμο των ανθρώπων, δεν “πηδούσε”- για την ακρίβεια- το όραμα του ανθρώπου.

*** Όπως συμβαίνει σε κάθε, σχεδόν, εμπορική πράξη, το θύμα είναι πάντα ο φίλος, ο κοντινός. Αυτοί στρατεύονται, σ’ αυτούς, πουλάει ο πολιτικός εμποράκος αρχικά! Τα επιχειρήματα γνωστά και πολλαπλά.

Το να δουλεύεις, όμως, το όνειρο, να χυδαιολογείς πάνω στην προσδοκία του κοντινού, είναι κάτι πιότερο από ατιμία!

Ας μην μιλάμε για το ρουσφέτι. Αυτό είναι η ατιμία της ατιμίας! Το κεφάλαιο είναι τεράστιο.

***Τα γνωστά ΘΑ-ΘΑ είναι η ψυχογραφία μας. Το πορτραίτο μας: η τηλεόραση, η εικόνα μας. Τυχαίο, τάχα, πως τρέχουμε στο περίπτερο για την τσίχλα μας, την οποία είδαμε χτές βράδι να διαφημίζεται στο Τελεβίζιον... πως τάχα θα μας προστατεύει από την τεριδόνα;

***Η τσίχλα, η μπίρα, το αναψυκτικό, στο κάτω της γραφής, μας το λένε ξεκάθαρα, πως αν γίνουμε πελάτες τους, το αποτέλεσμα που θά’χουμε θα’ναι σε κάποιο επίπεδο... περίπου στις προσδοκίες μας. Χειροπιαστό και πρακτικό .

***Στο πολιτικό προϊόν, που μας σερβίρεται, το αποτέλεσμα, είναι ΘΑ, κι αναμενόμενο!

Ζήσε Μάη μου να φας τριφύλλι!

Μετά 4 χρόνια, ίσως το καταλάβουμε, ίσως αλλάξουμε μαγαζί, προϊόν! Συνήθως, όμως, παραμένουμε στο ίδιο, επειδή, στο μεταξύ, οι μάγιστροι της ψυχολογίας μας, μας έπεισαν πως η παραμονή τους στην εξουσία...είναι προς σωτηρία μας...

***Δεν ξέρει πια κανείς για ποιον να πρωτοκλάψει: Για τον πελάτη-ψηφοφόρο η για τον ψηφοδέκτη πολιτικό;

Ποιον από τους δυο ; Ποιος παγιδεύει ποιον;

Ποιος ασχημονεί και εναντίον ποίου...;

Μεγάλη και μακρυά η στράτα σου, λαέ...

Θα σμικρυνθεί, βεβαίως, κάποτε, κάποια στιγμή, με χρόνια με καιρούς κι όταν, ασφαλώς, μάθουμε τι θέλουμε και που πηγαίνουμε...

Κατά τά άλλα, το τοπίο θά’ναι το ίδιο και για τον επόμενο αιώνα! Ενώ θα μπορούσε νά’ναι πιο ελπιδοφόρο .

Πώς όμως;

***Το αυθαίρετο, το εξοχικό, ο διορισμός, η μάσα... το δικό μου κόμμα καλλίτερο από τ’άλλο! Περίπου δηλαδή, το Γάλα ΔΕΛΤΑ, καλλίτερο από το ΑΓΝΟ, η το ΜΕΒΓΑΛ, το ΦΑΓΕ

ή και το αντίστροφο... αυτά κι άλλα θα μας καταδυναστεύουν!

Είναι η παστεριωμένη, η ομογενοποιημένη ιστορία μας!

*** Οι πολιτικοί μας δουλεύουν ανέξοδα, ή με τα... λιγότερα έξοδα, μάς έχουν... στο τσεπάκι τους!

Νά’ναι καλά οι Χριστιανοί, που μας παρέχουν... νόημα ζωής!

Συνυπάρχουμε μετ΄αυτών! Διαστροφικά!

Ε, δεν χαίρεστε, χαράν μεγάλη; Είναι οι φανοί μας!!!

***Τί είναι, όμως, η Πολιτική και το ιερατείον της, οι πολιτικοί;

Ο Αριστοτέλης αποφάνθηκε για το πρώτο και σκιαγράφησε τη δομή του δεύτερου, με φτιασίδια ιδανικών- αρετών που, σήμερα, μάλλον προκαλούν ξεκαρδιστικούς γέλωτες στους ασκούντες επαγγελματικά την Πολιτική!

Εκλαμβάνουν, ως αναχρονιστή, τον μέγιστον Αριστοτέλη!

Οι Σοφοί, όμως, έδωσαν συνταγή πλεύσης. Αξίες, που είναι αδύνατον να βιαστούν! Αλλο, τώρα, αν... ξεσχίζονται, λόγω εκσυγχρονισμού απο τους... εκσυγχρονιστές, βαθέως αμαθέστατους κι εν πολλοίς αμοραλιστές πολιτικούς!

***Με την πάροδο του χρόνου η Πολιτική εξελίχθηκε σε “Τέxνη του εφικτού”, κάτι ανάλογο με την τέχνη, ή την τεχνική στον έρωτα, όπου πολλές ανομολόγητες καταστάσεις μπορούν να περνάνε... σαν περισπούδαστα-τενικά αναπόφευκτα- ανδραγαθήματα!

Ο σκεμπές του εφικτού (του... και άπατου) , χωράει μέσα του κάθε ευτέλεια, προστυχιά και κακογουστιά, που ανερυθρίαστα πλασσάρονται αυτά κι άλλα τινα ως... τέχνη.!!!

Παρ’όλα αυτά, ο λαός το κατάλαβε. Γι αυτό και σήμερα

περιβάλει την Πολιτική και τους διακόνους της με βαθιά απαξιωτική αποστροφή.

***Μα κι ο ίδιος ο ψηφοφόρος τελεί σε κατάσταση αποστρο-φής του ίδιου του τομαριού του!

Ενώ αποστρέφεται τα τερτίπια της Πολιτικής, τελικά, μη ελέγχων εαυτόν σέρνεται προς υποστήριξη των εκδουλευτών του! Τους λοιδωρεί από τη μια και τους χειροκροτεί απ΄την άλλη! Κλασσική περίπτωση διχασμού προσωπικότητας!

*** Είναι φανερό πως η ψυχολογική κατάσταση του λαού χρήζει, μάλλον, κλινικής... παρακολούθησης.

Δεν είναι δυνατόν, κάποιος πολίτης, να διαμαρτύρεται κατά του Ανδρέα Παπανδρέου για τις όποιες ηθικές (πολλές) αταξίες του ανθρώπινες -κατανοητές μεν, αλλά δε...- αδυναμίες του, κι από την άλλη, ο θιγόμενος αυτός ηθικά, πολίτης- ο ίδιος ο διαμαρτυρόμενος- να τον εγκρίνει ως αρχηγό του έθνους! Να τον ψηφίζει... τελικά ασυστόλως και μονοκούκι; Φταίει τάχα ο Ανδρέας ή ο ανεγκεφαλισμός του πολίτη;-

Κουτσουκέλες κάνει ο καθένας μας. Αλλά μη ζητάμε και ρέστα από “ατακτούντες” πολιτικούς, αφού εμείς είμαστε οι στηλοβάτες τους!

Είναι πάγιος κανόνας. Οταν διαφωνείς, απορρίπτεις! Αυτός, ο λαός, διαφωνεί μα... εγκρίνει! Έτσι βγαίνει το ΠΑΣΟΚ !

(Δηλαδή έβγαινε... από το 1982 έως τα 2012--, ια και το σημείωμα αυτό είχε γραφετεί στα 2002)

*** Ούτε η πολιτική, ούτε καμιά άλλη τέχνη δεν μπορούν να ανθίσουν, χωρίς το ανθρώπινο τάλαντο. Κι αυτό ακριβώς αντιμετωπίζουμε σήμερα: Τη μάστιγα των “ταλαντούχων”, που με τα καμώματά τους, τις κακοτεχνίες τους , την απύθμενη νοσηρότητά τους, εκτίθενται στην Γκαλερί της Τέχνης του εφικτού, του ευσεβούς (ασεβούς;) ΜΠΟΥΡΔΟΛΟΓΙΟΥ μου.

Γιατί πώς, να ονομαστεί ο καυγάς για το πάπλωμα, αν όχι υψηλή τέχνη του εφικτού; Πώς, ο χύδην λαός θα πειστεί να τρέξει στο κατόπι των πολιτικών, αν προηγουμένως δε χωνέψει ότι είναι μέτοχος σε κάτι ωραίο και υψηλό; Αγαθός μεν, μα όχι τόσον άδολος! Ο λαός, συντρέχει τους δόλιους και σκληρούς, διεκδικητές της εξουσίας. Αν και μερικοί από δαύτους είναι οραματιστές, πλην, ανδροπρεπώς... υποτασόμενοι στο μαντρί!

*** Οι σύγχρονοι κονταρομάχοι της πολιτικής είναι ό,τι αγριότερο έχει να δείξει η φύση. Το αξίωμα : “ο θάνατός σου η ζωή μου” αποτελεί βίωμα, στρατηγική και τρόπο καθημερινής ζωής. Η τρικλοποδιά στον αντίπαλο, χρέος πολιτικής επιβίωσης. Μέσα στο ίδιο μαντρί, στην ίδια εκλογική περιφέρεια!

Η λάσπη, πολεμοστάσιο απαραίτητο! Ποιος θα κουκουλώσει ποιον! Ποιος θα τρικλοποδίσει ποιον! Για την ψήφο!

Οι μεγαλόστομες συμμαχίες και τα φλαμπουρα για δημοκρατία, για θρησκεία και πατρίδα, για ψωμί- για ανύπαρκτο ήθος και ύφος, για εντιμότητα και δικαιοσύνη κι άλλα ανερματίστως μεγαλόστομα, όλα ανακατωμένα σε ένα κουρκούτι που πλακώνει μεν το στομάχι, αλλά δεν παύει να αποτελεί “πατροπαράδοτο” ματζούνι, βάλσαμο στην ταλαίπωρη μάζα, και η οποία ξερογλύφεται εύχαρης!

Δεν ευτυχούμε 50 χρόνια τώρα, που ξέρω, στις εκλογικές αναμετρήσεις. Μαστιγωνόμαστε με ό,τι ευτελές και κακόγουστο.

Ο πίνακας μας παρουσιάζεται με την... τέχνη του εφικτού- μια θλιβερή μουντζούρα του ύφους, του ήθους και της φτηνής αισθητικής μας. Φταίει η έλλειψη φαντασίας των πολιτικών μας, ή τελικά η κενότης ενός λαού, τό γούστο του οποίου σταματάει στο σουβλάκι μετά τζατζικίου, ενώ θα μπορούσε να γευθεί και φασιανό; Τις ακριβώς πταίει;

Και τι να σου κάνουν οι πολιτικοί, όταν βιώνουν σε ένα υπαίθριο παζάρι; Να συμπεριφερθούν όπως, σαν σε πολυκατάστημα;

Τι να προσφέρουν, Φεράρι και Πόρσε σε έναν λαό που έμαθε να κυκλοφορεί με αραμπά; Μήπως, διάολε, εδώ βρίσκεται και το κουμπάκι της Τέχνης του εφικτού;

Δεν ευτυχήσαμε ποτέ- Αλίμονο! Ούτε να αποδράσουμε από

την καταχνιά του παρελθόντος. Είχαμε, ωστόσο, σημαντικές αιτίες και ευκαιρίες. Και έχουμε!

***Τα μπαλκόνια πάντα στην ημερησία διάταξη, και με μεσαιωνική παράταξη, με αλαλλάζοντα πλήθη υπέρ της θανής του αντιπάλου... που τελικά ο αντίπαλος είναι μονάχα ο εαυτός μας, το νιονιό μας, που άστοχα δεν το λαδώνουμε, όσο θά’πρεπε, όσο οι Θεοί προνόησαν προς ευεργεσίαν μας!

Είναι άκομψη η συλλογιστική, του “ό,τι θέλει ο πελάτης”. Αν οι πολιτικοί, για τους δικούς τους ιδιώνυμους λόγους, οδηγούνται από τα γούστα του λαού, τότε φαλτσάρουν εν ψυχρώ. Επιμένουν, εν τούτοις, γιατί κινητήριος δύναμη τους είναι τό δικό τους προσωπικό όραμα, η ατομική καταξίωσή τους, δια της τεχνικής της χρήσης και κατάχρησης των λαϊκών επιθυμιών...

***Δεν ευτυχούμε στις εκλογές, παρά την λαϊκή γκρίνια, παρά το ότι ο λαός άρχισε να καταλαβαίνει- ισχνώς- τη σημασία της “τέχνης του εφικτού”!....

***Εσύ λαουτζίκο θα συνεχίσεις να τρέχεις ως πρόβατον, χειροκροτώντας και να κουνώντας τη σημαιούλα τους βελάζων! Καθίστασαι όργανον χρήσης, σε χέρια βυσσοδομούντων προς το χάρισμα που σε προίκισε η φύση!:Τουτέστιν, νά’σαι λεύτερος, ορθός κι όχι συρόμενος, από σωτήρες και αιθεροβάμονες λαοπλάνους. Καταντάς δυστυχώς παλαμάκιας και νεροκουβαλητής ενώ ο Θεός δεν σε έταξε για τέτοιο ρόλο!

Ποιον ψηφίζεις και γιατί; Είναι καλύτερος από σένα;

Ο υποψήφιος... βολευτής (όχι βουλευτής); Αν ναι, να τον ψηφίζεις, να τον συντρέχεις!

Αν όχι, ή τέλος πάντων, ρίξτε μια ματιά στις υπόλοιπες σελίδες και θα δείτε... θα καταλάβετε πολλά, αν και δεν παίρνω όρκο.

Πάντως καλό διάβασμα. Το βιβλίο διαβάζεται μονορούφι ή κι αποσπασματικά καθ΄έκαστον μπουρδολογούμενον, όπως τό’χω ξαναπεί και λίγο προτύτερα.

Η επαναληψη είναι μήτηρ πάσης... εμπέδωσης!

΄Αλλωστε και οι πολιτικοί είναι υπέρ της... επαναληπτικής.

Από τα πολλά πες-πες, τα ίδια και τα ίδια για δεκαετίες ολάκερες, μας έχουν κάνει να χωνέψουμε και το... ειδεχθές πως είμαστε και... “προοδευτικοϊ”, “προοδευτικές δυνάμεις”.

Και μόνο μέσα από την παχυλή αυτή μπούρδα, μπορείτε να αντιληφθείτε τι αχτύπητος... μπούρδολογία έπεται!

Διευκρινίζω:

-- Οι ανθολογούμενοι ενταύθα δεν καταχωρούνται με κανένα ιδιαίτερο σκεπτικό επιλογής. Αυτωνών τα “χαρτιά” μου έλαχαν. Αυτά αξιοποίησα χωρίς να τα ζυγιάζω “ισοροπιστικά” και κατ΄αναλογία με τις... κόμματικές τους κατατάξεις, (ανάλογα με τη θέση που έχουν στη Βουλή), όπως κάνουν βλακωδώς και αναιτίως τα χαζοκανάλα.

--Θα μπορούσαν να υπάρχουν κι άλλοι, χιλιάδες υποψήφιοι, γνωστοί και άγνωστοι. Μάταιον και βαρυστόμαχον, αφού τις ίδιες μπούρδες και οι μη καταχωρούμενοι ... ξεφούρνίζουν.

Επιτρέψτε μου να είμαι βέβαιος γι αυτό, διότι την πολιτική μπουρδολογία την παρακολουθώ δημοσιογραφικά από το 1963 με ειδικές στήλες στις ημερήσιες.

--Τα κείμενα-μπούρδες είναι παρμένα αυστηρά από δικές τους εκδόσεις. Εμφανίζονται εδώ, με μαύρα, έντονα στοιχεία (bold).

Διατηρείται πιστά το στυλ γραφής και όλα, όσα σχετίζονται με το σύντακτικό τους. Δεχθείτε τα όπως είναι.

Η δική μου παρέμβαση αφορά μόνο στον σχολιασμό τους.

--Οι σχολιασμοί είναι ελλειπείς. Επικεντρώνομαι, από τα κείμενα των πολιτικών, που έχω ενώπιόν μου, αποκλειστικά στα σημεία εκείνα που ερεθίζουν εμένα. Στέκομαι μόνο στα χοντρά! Πολλές άλλες, επίσης σημαντικές κοτσάνες που χρήζουν άγριου σχολιασμού, τις παρακάμπτω για λόγους οικονομίας χώρου από τη μιά, και από την άλλη, δεν έχω καμιά διάθεση να επεκταθώ σε μελέτες που δεν είναι της αρμοδιότητάς μου. Χώρια το γεγονός, ότι πολλά από τα κειμένα απαιτούν εξοντωντική “αποκρυπτογράφιση”.

--Συνιστώ τα κείμενα των ανθολογουμένων με μαύρα στοι-χεία (bold) να μην τα προσπεράσετε ξώφασλτσα. Θα βγάλετε κι άλλα ζουμιά μπούρδας, που αποφεύγω εγώ.

--Οι σχολιασμοί μου είναι υποβοηθητικοί και αφορμή για άλλους ερεθισμούς, δικούς σας.

--Το βιβλίο αυτό δεν είναι μελέτη. Είναι μια παρουσίαση,-βασικά ρεπορτάζ-έρευνα ενός φαινομένου, που δεν έχει επισημανθεί έως στιγμής. Είναι μια πρώτη ύλη, για πολλαπλή μελέτη από ειδήμονες, που θα μπορούσαν να οδηγηθούν σε πολύτιμα συμπεράσματα επιστημονικά, χρήσιμα για όλους. Θα έλεγα ότι είναι και βιβλίο-συλλεκτικό. Τα Πανεπιστήμια κι άλλοι φορείς έχουν μια καλή ευκαιρία για περαιτέρω έρευνα! Άλλωστε, θέματά μου απετέλεσαν πολλάκις αντίκειμενο μελέτης από Πανεπιστήμια. Η πρώτη ύλη -first material- υπάρχει -εδώ- στο πιάτο.

--Πολλοί εκ των ανθολογουμένων ίσως δεν είναι εν ζωή. Τα γραπτά τους όμως παραμένουν. Δεν αποτελεί “προσβολή τεθνεόντος” ο περιπαικτικός σχολιασμός τους, αν και ο σχολιασμός αυτός, στις περισσότερες φορές, έγινε όταν ήσαν εν ζωή. Εξάλλου, μην πάμε μακρυά. Ο από πολλού τεθνεώς Μέγας Αλέξανδρος, εμφανίζεται από κάποιους ξένους συγ-γραφείς και ως... κίναιδος. Ποιός θα ζητήσει αποκατάσταση της... προσβολής του; Ας μην είμαστε υπερβολικοί πιά!

ΟΙ ΑΚΑΤΑΛΗΠΤΟΙ

& ΑΣΥΝΑΡΤΗΤΟΙ

Μεγαλοστομούν ακατανοήτως. Λένε πράματα που ούτε οι

ίδιοι καταλαβαίνουν, αν και μέσα στο τσερβέλο τους, έχουν

μια χονδροειδή άποψη για το τι θέλουν να πουν περίπου.

Μα δεν το τσουλάνε το πράμα.

Περίπτωση απείρου κάλλους χαλκογραφίας, χαλκομανίας!

ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΡΒΙΤΣΙΩΤΗΣ

Γράφει:

“..Μπροστά στις θεμελιακές εξελίξεις των τελευταίων ετών, ιδιαίτερα στο χώρο της Ανατολικής Ευρώπης και στην περιοχή των Βαλκανίων, η Ελλάδα έπρεπε να μπορεί όχι μόνο να υπηρετήσει και να διαφυλάξει την ειρήνη, αλλά και να είναι σε θέση να αποτρέψει κάθε επιβουλή και εξωτερικό κίνδυνο.”

Άλλος ένας με... θεμέλια ! Αυτή τη φορά, τα θεμέλια, δεν αφορούν... στα οράματα, αλλά στις εξελίξεις!

Ανάθεμα αν ξέρουν τι λένε και τι γράφουν. Για το τι εννοούν, δεν συντρέχει λόγος. Τα ανόητα ... εννοούνται!

Οι εξελίξεις είναι καταιγιστικές, ραγδαίες, ιστορικές, απρόσμενες, αναμενόμενες ή σοβαρές, έστω. Το θεμελιακές εξελίξεις είναι τούβλο... θεμελιωμένο εν κρανίω!

“Η Ελλάδα έπρεπε να μπορεί...”

Με άλλα λόγια, η Ελλάδα επιβάλλεται, είναι απαραίτητο να μπορεί. Αλλά άμα δεν μπορώ, πως επιβάλλεται (πρέπει) να μπορώ;

Οι οικογενειακές φωτό... πουλάνε. Δείχνουν ότι δεν είστε ρεμάλι.(Εδώ οι Βαρβιτσιώτηδες)

Καλού-κακού ρίχτε και μια φωτό ως φανταράκι, ώστε να μη νομίζει ο κόσμος ότι την κάνατε κοπάνα από το στρατό, όπως άλλοι βουλευτές...

Συμπτωματικά το κείμενο αυτό τό’γραψε όταν γινότανε οι αλλαγές στην Ανατολική Ευρώπη και η Ν.Δ. ήταν στην εξουσία! Άρα έπρεπε... να αντιμετωπίσει τις εξελίξεις και να επωφεληθεί! Κι ενώ το μπορούσε, δεν μπόρεσε!

Σου στρίβει ή δεν σου στρίβει; ΄Οχι τό’στριψε απλά η Ν.Δ. ... από την εξουσία, διότι ενώ “έπρεπε” να συνεχίσει να είναι κυβέρνηση, τελικά τούμπαρε απροσδοκήτως.

ΜΙΛΤΙΑΔΗΣ ΒΑΡΒΙΤΣΙΩΤΗΣ

Γράφει:

“Ζητώ την υποστήριξή σας. Κι αυτό, γιατί είναι η ώρα.”

Άντε, καλά γεννητούρια, καλή λευτεριά, μια κι ήρθε η ώρα σου!...“Να χτίσουμε ξανά, από άνθρωπο σε άνθρωπο, τη νέα κοινωνική συνοχή της Ελλάδας”.

Αρλούμπα του κερατά. Τούβλα είναι οι άνθρωποι για να ...“χτίσει” τη νέα κοινωνική συνοχή; Και πως; Να χτίσει ξανά; Πότε πριν... έχτισε;

Η παλιά συνοχή δεν του άρεσε και θέλει νέα; Εκτός κι αν ... κατεδαφίστηκε. Μα σπιτάκια παίζουμε τώρα, κύριε;

“Ολοκλήρωσε τις μεταπτυχιακές του σπουδές στο Χάρβαρντ”.

Δηλαδή, τις είχε κόψει, τις είχε αφήσει μισές (τις μεταπτυχιακές) και μετά τις ολοκλήρωσε;

Και του δώσανε πτυχίο; Εμείς θα τον αφήναμε μεταξεταστέο και θα’ρχότανε με τον κηδεμόνα του, τον Γιαννάκη, όστις τον έμπασε στην πολιτική, φρονών οτι “εδώ, παιδάκι μου, έχει ψωμί και θα δέσεις τον γάιδαρό σου δια βίου!” Γιατί σπούδασε το παιδί, την ώρα που το μαγαζάκι ήταν έτοιμο; Χαμένος κόπος και χρόνος. Για να ξεστραβωθεί μήπως; Δεν του φαίνεται.

“Τα τελευταία δέκα χρόνια βρίσκεται στο πλευρό του Ιωάννη Βαρβιτσιώτη στη Β! Αθηνών”.

Νάτη κι άλλη μπούρδα! Σε ποιανού το πλευρό θά’ταν, στου Μιλτιάδη ΄Εβερτ, αν όχι στο πλευρό του πατέρα του; Και τι έκανε... στο πλευρό; Σάλιωνε τα φάκελλα που στέλνανε στους ψηφοφόρους και προπονούταν στις χειραψίες και τα ψεύτικα χαμόγελα.

Συνιστάται επειγόντως θεραπευτική αγωγή, στο Χάρβαρντ ή αλλαχού, μέχρι της ολοκλήρωσής του...

ΚΕΛΛΥ ΜΠΟΥΡΔΑΡΑ

Μπούρδες ευαγγελιζόμαστε και, ώ του θαύματος, εν αρχή μας προκύπτει η ερίτιμος κυρία Μπουρδάρα! Εδώ σίγουρα, το “Μπουρδολόγιον Ελλήνων Πολιτικών” ανακαλύπτει μίαν “αδελφή”, συγγενή ψυχή κι αισθάνεται ολίγoν τι αμήχανον για τη συνώνυμη σύμπτωση.

Έχουμε να κάνουμε με όνομα και πράμα. Χάνουμε την αποκλειστικότητα!

Πρώτον, ορίτζιναλ καθηγήτρια Πανεπιστημίου, με το πρόσθετο προσόν -εκτός της ελληνικής - ότι ομιλεί κι άλλες πέντε γλώσσες! Για να βγείτε από την απορία του πόσο καλά δουλεύει τη γλώσσα της η κ. Μπουρδάρα δείτε την παρακάτω μπούρδα, ως ορεκτικό: Αν βαρυστομαχιάσετε, θαρσείτε, υπάρχει και το ξινό νερό Φλωρίνης... για αλάφρωση.

Γράφει:

“... Ως υφυπουργός Πολιτισμού, έχει αποφασιστική συμβολή στη διάδοση και διάσωση της πολιτιστικής μας κληρονομιάς (έως εδώ ανεκτά... αν και δεν ξέρουμε πώς τα πέτυχε αυτά) και στη διαμόρφωση κλίματος αποδοχής της ιστορικής και εθνικής μας ταυτότητας”!

Πώς διαμορφώνεται αυτό το κλίμα; Η ΕΜΥ (Εθνική Μετεω-ρολογική Υπηρεσία ) θα κατεβάσει ρολά;

Ας πούμε ότι εννοεί μια κατάσταση, ένα πλαίσιο, ένα περι-βάλλον, όπου η κυρία διαμορφώνει το “κλίμα” του με το κεραυνοβόλο: “της αποδοχής της ιστορικής και εθνικής μας ταυτότητας”... το οποίο μας εξακοντίζει επί της οσίου... κάρας μας!

Ας το κάνουμε πιο πεπτό: Η κ. Μπουρδάρα διαμόρφωσε ... κλίμα, λέει, για να...“αποδεχτούμε την ιστορική και εθνική μας ταυτότητα”! ΄Ετσι; Χριστέ και Κύριε! Πότε πάψαμε να μην αποδεχόμαστε την ιστορική και εθνική μας ταυτότητα, ώστε να χρειαστεί η σωτήρια έλευση της φωτοδότρας καθηγητρίας; Άλλα θέλει να πεί το κορίτσι, μα φαίνεται ότι ούτε οι πέντε ξένες γλώσσες, ούτε η ελληνική, προσέτρεξαν πρός επικουρίαν της (είναι επίκουρος καθηγήτρια), με αποτέλεσμα να επιβεβαιώνει του ονόματός της το αληθές.... ΜΠΟΥΡΔΕΣ!

ΝΙΚΟΣ ΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟΣ

Γράφει:

“Αγαπητέ φίλε και φίλη, Πίστη στη Νέα Δημοκρατία, σημαίνει πίστη σε σένα και στην ψήφο σου.

Πίστη στους αγώνες και στις θυσίες σου, στα οράματά σου και στις προσδοκίες σου.

Πρώτα έρχεται η Ελλάδα, η Παράταξη, ΕΣΥ. Και μετά οι όποιες φιλοδοξίες που, για να είναι θεμιτές, πρέπει να αποτελούν καταξίωση αγώνων, δική σου καταξίωση.”

Μά την πίστη... στην πίστη σας, δεν καταλαβαίνω, με τις πίστες του, τι έχει στο νιονιό του! Μας βγάζει η δεν μας βγάζει την πίστη; Η γειτόνισσα της προηγούμενης σελίδας, κ. Μπουρ-δάρα, θα μπορούσε ίσως να “διαπράξει” μια μεταφρασούλα για να βγάλουμε καμιά άκρη... Ποτέ δεν ξέρεις τι θα προκύψει.

Έχουμε και λέμε, πως “άμα πιστεύουμε στη Ν.Δ. πιστεύουμε σε μας και στην ψήφο μας!” Οδυνηρόν ! Επικατάρατον!

Η ορνιθογραφία αυτή εκτελείται αυτοπροσώπως. Μπορεί και να σημαίνει ότι “εγώ που πιστεύω στη Ν.Δ. πιστεύω και σε σενα και στην ψήφο σου!” ΄Η μήπως, πάλι, όχι; Μα την πίστη μου, αυτοί οι πολιτικοί, είναι τόσο θεοπάλαβα, ή θεόπνευστα βαθυστόχαστοι, που είναι αδύνατον ο λαός να τους κατανο-ήσει, διό και συμβιβάζεται στη γενική γνωμάτευση: “Καλά τα λέει ο άνθρωπος. Είναι μορφωμένος... έχει λέγειν”!

Είναι προφανές, ότι ο εν λόγω μπλέκει, το “Σού” το δικό του, με το “Σου” το δικό μας, γι’ αυτό και στην ίδια φράση, αναφερόμενος στις φιλοδοξίες... που για νά’ναι “θεμιτές πρέπει ... να αποτελούν καταξίωση αγώνων, καταξίωση δική σου” (λέει), εννοεί φυσικά τον εαυτό του! Διότι αν εννοεί εμάς, θα του πού’με του πτωχού ότι οι δικές μας φιλοδοξίες δεν χρειάζεται νά’ναι ούτε θεμιτές, ούτε προϊόν αγώνων καταξιωμένων ή μη. Είναι σχέτα φιλοδοξίες. Παράδειγμα: Το να φιλοδοξείς να μπείς στη βουλή είναι θεμιτόν. Οι τρόποι που επιλέγονται, συχνά, είναι αθέμιτοι! Έχετε αντίρρηση;

ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ ( από γενικό φυλλάδιό του)

Γράφουν:

“ Αψηφίστε τους” ! Μ΄ αυτό το σύνθημα βγήκε στις εκλογές ο Συνασπισμός.

Ευρυματικό, κουλτουριάρικο σλόγκαν που, ωστόσο, δεν έφερε βροχή. Με υπότιτλο: “Πάρτε την απόφαση”... Θα μπορούσε να πει και “ Πάρτε το απόφαση”! Όμως τούτο ενέχει και μια κάποια απειλητική προσταγή. Το απέφυγε. Τα κόμματα προεκλογικά συνήθως δεν απειλούν, εκτός από εκείνο το:

“ Καραμανλής ή τάνκς”, ή “ εμείς ή το χάος”. Οι κανονικές απειλές αρχίζουν από την στιγμή που γίνονται Κυβέρνηση!

--“Η ψήφος του ΣΥΝ είναι ψήφος έμπνευσης”; Θου Κύριε. Δύο τινά πρέπει να συμβαίνουν. Ή ο ΣΥΝ ψηφίζει (ποιον;) και μια τέτοια ψήφος είναι “εμπνευσμένη”, ή δίνεις εσύ την ψήφο σου στο ΣΥΝ, πράγμα που ωστόσο χρειάζεται έμπνευση!!! Αυτό μάλλον εννοεί. Δηλαδή πρέπει... νά μού’ρθει έμπνευση για να ρίξω την ψήφο μου στον ΣΥΝ! Αν όμως οι Έλληνες είχαν έμπνευση, δεν θά’χαν, σάμπως, καλύτερη μοίρα και πιο... εμπνευσμένες ηγεσίες;

Πως νά’χεις έμπνευση μωρέ σε τέτοιες εποχές; Γιατί μαστιγώνετε τον πολίτη, με αυτά τα αλαμπουρνέζικα;

Κάτι τέτοια έκανε ο ΣΥΝ κι έμεινε λειψό στη Βουλή, την οποία τόσον ηγάπησε, ηράσθη σφόδρα για λογαριασμό μας, για τη σωτηρία μας... βέβαια!

Άλλη μπούρδα: “ Η ψήφος στο ΣΥΝ δίνει δύναμη στην δύναμη που έχει πρόγραμμα”.

Σταθερόν: Ο ΣΥΝ είναι δύναμη και μάλιστα δύναμη με πρόγραμμα! Πού τα βλέπουν; Μια ζωή με την γλώσσα απέξω, πετσί και κόκαλο είναι. Ωστόσο δύναμη... με πρόγραμμα, λένε!

Το ερώτημα: Πώς εφαρμόζεται το “πρόγραμμα”... με δύναμη; Με την ίδια, ανάλογη έμπνευση; Κατά φαντασία μήπως;

Τό’πιασε το μήνυμα ο λαουτζίκος, εκεί στις “προοδευτικές” γειτονιές, και είπε με εκχειλίζουσα... έμπνευση: “ Άει παρατάτε με, άει πια! Τι να το κάνω το πρόγραμμα, με τέτοια ισχνή δύναμη; Μη λέμε και χαζομάρες ότι ο ΣΥΝ είναι δύναμη! Λέει ο παλιολαός -που έχει δήθεν... ευθικρισία (όπως τον κανακεύουν σταθερά πολλοί μπουρδολογούμενοι ενταύθα),.

Πάντως, κατά το φυλλάδιο του ΣΥΝ, “η ψήφος δίνει δύναμη στη... δύναμη που έχει πρόγραμμα...” Tαρίφα.

Απαιτείται από πάνω κι... έμπνευση!

Απ΄ό,τι ξέρω, από τα θρησκευτικά, οι περισσότερες δυνάμεις -αληθινές- είναι απρογραμμάτιστες. Μετά ανακαλύπτουν προγράμματα... κι άλλα για να δέσουν το ματζούνι του.. Μεσσία.

Διότι ο Ανδρέας Παπανδρέου, όταν πρωτοκατέβηκε στις εκλογές- και πάντα στηριζόμενος στο όνομα του πατέρα του- δεν είχε κανένα απολύτως πρόγραμμα! Μύγες κοπανούσε, μισθοσυντήρητος ήτανε και ψαχνότανε πως θα αξιοποιήσει, το λαχνό, το κληροδότημα του πατέρα του! Και πάντα, θεία χάρητι του Κωνσταντίνου Καραμανλή, -να μη ξεχνιέται τούτο- ο οποίος τον διόρισε στο Δημόσιο ως... ερευνητή οικονομικών!

Πολύ μετά, αφού σιτίζονταν για καιρό από μας, ζύγιασε το πράμα, “εμπνεύστηκε”... πρόγραμμα και πήρε φόρα, με όλα τα γνωστά συμπαρομαρτούντα έως σήμερα!

Συνθήματα πέταγε, ο Ανδρέας! Απλές χοντράδες, που δεν υποχρέωναν το πόπολο να εμπνευστεί... την ψήφο του, όπως ανεκδιήγητα προτρέπει ο ΣΥΝ!

Το πόπολο, ο λαουτζίκος, δε θέλει πολλά να καταλάβει.

Ο Ανδρέας, τού’δωσε σύνθημα και... κατάλαβε!

Μια για πάντα!

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΑΒΡΑΜΟΠΟΥΛΟΣ

Γράφει : “ Η ενθάρρυνση και η ενίσχυση των δημιουργών σε μια χώρα που ο πολιτισμός υπήρξε ηθική, φιλοσοφία και τρόπος ζωής, είναι επιβεβλημένη υποχρέωση του συστήματος, που κι αυτό με τη σειρά του πρέπει να αποκτήσει ψυχή για να συλλογάται.”

Αυτά γράφει.

Δε με βλέπω... να συλλογάμαι ορθά! Σίγουρα!

Τι είναι αυτό το “ο πολιτισμός υπήρξε ήθική, φιλοσοφία και τρόπος ζωής μας;” Θα εννοεί ότι ο πλούσιος (πνευματικά) τρόπος, εν γένει της ζωής των Αρχαίων Ελλήνων, δημιούργησε πολιτισμό. Διότι πού... είδε, πότε και σε ποια περίπτωση- να ενθαρρύνονται και να ενισχύονται οι δημιουργοί σε τούτη τη σημερινή χώρα, η οποία, αντίθετα τους καρυδώνει μόνιμα; Θά’πρεπε τούτο νά’ναι επιβεβλημένη υποχρέωση του συστήματος... λέει. Άρα, ο πολιτισμός του πρώτου σκέλους της παραγράφου είναι περιττός, ως μηδέποτε λειτουργών ευεργετικώς υπέρ των δημιουργών την σήμερον ημέρα.

Και το σύστημα πρέπει να αποκτήσει...ψυχή...για να συλλογιέται; Αγνοεί παχυλώς πως τα συστήματα είναι άψυχα , ψυχρά κι αλόγιστα. Εργαλεία, εν τούτοις, στα χέρια των έμψυχων δημιουργών τους. Γιατί γράφει αυτές τις κουταμάρες;

Μα κάτι δεν έπρεπε να γράψει; Συνεχίζει στο ίδιο κατεβατό, που έγραψε στις 21.9.93- έτσι για να θυμόμαστε χρονολογικά πότε εκπέμφθηκε η μπούρδα:

“Η ανάπτυξη και η τεχνολογία που την υπηρετεί να συνυπάρξουν αρμονικά με την ανθρώπινη διάσταση του Έλληνα, μέσα σ΄ένα πλαίσιο ποιότητας και προόδου.”

Πελαγοδρομεί χωρίς λόγο.Τι πάει να πει με την ανθρώπινη διάσταση του ΄Ελληνα; Μπορεί νά’χει κι άλλη, εκτός από ανθρώπινη διάσταση; Ας μας το πει! Που ξέρεις μπορεί να έχουμε και διάσταση Σείριου; Η ανάπτυξη, έστω και με τα δεκανίκια της τεχνολογίας, δεν είναι πρόοδος, δεν είναι συνώνυμα, ταυτόσημα, συνυπάρχουσες έννοιες αυτά τα δύο; Τότε, γιατί μπλέκεται και μπλέκει κι εμάς;

Αν συνεχιστεί αυτό το βίτσιο με μερικούς, θα ζητήσω αποζημίωση για παρά φύσιν βιασμό του σώματος (λόγω εξαντλητικής κόπωσης, προσπαθώντας να αποκτυπτογραφίσω τις ανοησίες) και του πνεύματός μου (λόγω εγκεφαλικής φόρτισης), σύν -προσθέστε στο λογαριασμό- και τις μπουκάλες ουίσκυ που κατανάλωσα, προκειμένου να τα βγάλω πέρα!

ΠΑΣΟΚ (από γενικό φυλλάδιο)

H γελοιοφωτογραφία αυτή τσάκισε κόκκαλα (το 1974) σε βαθμος να διαμαρτυρηθεί και το γραφείο του ΠΑΣΟΚ!

Το φυλλάδιο μάλλον έχει στόχο τους Έλληνες του εξωτερικού. Μας σερβιρίστηκε, καρφιτσωμένο μ΄ ένα χαρτάκι πενιχρό, όπου φιγουράριζε κάποιος Βουρνάς, Γεν.Διευθυντής των ΕΛΤΑ και συνάμα υποψήφιος βουλευτής! Δυο κουβέντες λέει ο... σύντροφος: “Ο λαός τιμά τους αγωνιστές”. Ξεκάθαρα!

Θέλει να τον τιμήσουμε... αν είμαστε λαός, καθότι είναι αγωνιστής!

Μα εμείς είμαστε... Κολωνακιώτες, στο Κολωνάκι μας έστειλε το φάκελλο! Πού βλέπεις λαό στο Κολωνάκι, κύριέ μας... Ζουρνά; Λάθος διεύθυνση.

Πάμε, όμως, στη φυλλάδα, τη γενική του ΠΑΣΟΚ. Γράφουν:

“Ο Ελληνισμός έχει δική του ταυτότητα”. Βίτσιο κι αυτό με τις ταυτότητες! Χρονία εγκεφαλική πάθηση, που κατέληξε μετά 20 έτη στον απολακτισμό της ταυτότητας ΄Ελληνα... από τα Δελτία ταυτότητας!

΄Εχει ο ΄Ελληνισμός “ το δικό του χώρο και χρόνο.”

Ξέρετε καμιά χώρα που να στερείται τα ανοήτως αυτονόητα αυτά;

“Αυτή η χώρα έχει τα πιο συμπαγή σύνορα του κόσμου”. Συμπυκνωμένα όπως το γάλα! Αρλούμπα, πράσινος αρακάς-κονσέρβα, τουτέστιν. Για να μην θυμηθούμε βέβαια και τα άλλα“συμπαγή”:΄Ιμια, Κύπρος και τις άλλες γκρίζες ζώνες...

“Αυτή η χώρα (η Ελλάδα) έχει σύνορα που τα δημιούργησε η ιστορία κι ο Πολιτισμός”.

Λες και τα σύνορα των άλλων χωρών είναι δημιούργημα της θειάκας μου, της Ευταλίτσας!

Ο,τι τους κατεβαίνει, λένε. Ψηλά το κεφάλι! Έχουμε νέες ιδέες,

φαντασία, τόλμη, πρωτοποριακά σχέδια, προγράμματα!

Στραβάδι, λαέ, δεν τα βλέπεις;

Γι αυτό η Ελλάδα...“Εχει σύνορα, που τα χαλύβδωσε η συνείδηση και η ευθύνη των ανθρώπων της, οι αγώνες της.”

Έδώ έχουμε και φάλτσο συντακτικό. Αυτό το “αγώνες της” που πάει, στην Ελλαδίτσα μας, στη χώρα, στη συνείδηση ή στον Ελληνισμό;

Όπου καί να πάει, κοτσάνα είναι τελικά! Θαρρείτε ότι οι συντάκτες της εκχειλίζοντας αυτής κοτσανολογίας, περιττωματολογίας, μπορούν να ελέγχουν την αρχή και το τέλος της φράσης; Άν είναι δυνατόν ! Αυτοί δεν μπορούν να ψελίσουν την ελληνική, έλεγχο γραφής θα κάνουν;

Λένε κι άλλα χαζά, εκτός της χαλυβδωμένης συνείδησης και ευθύνης, για να καταλήξουν με το πολυδιαφημισμένο:

“Η ΕΛΛΑΔΑ ΕΙΝΑΙ ΑΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΤΗ”! Σύνθημα γνωστόν, φαιδρόν, βαθέως μπουρδολογικόν και ανηλεές!

Γι’ αυτό και οι... διαπραγματεύσεις για το Κυπριακό, γιά υφαλοκριπίδα, για τις παραβιάσεις του ελληνικού εναερίου χώρου μας κ.α. δεν έχουν τέλος!

Η “αδιαπραγμάτευτη Ελλάδα”, διαπραγματεύεται μονίμως την... Ελλάδα με “χαλυβδωμένη συνείδηση κι ευθύνη” των πολιτικών της ασφαλώς.

΄Ελεος, Κύριε!

ΕΘΝΟΚΑΠΗΛΟΙ

ΚΑΙ ΘΡΗΣΚΕΥΑΜΕΝΟΙ

Πατρίς-θρησκεία- οικογένεια

Σύμπλεγμα εννοιών που πάνε πακέτο.

Το τρίπτυχο είναι γκανιάν. Παίζεται σταθερά και καλύπτει

όλο το φάσμα του κοινωνικού μας ιστού.

Ακόμη και άθεοι, διεθνιστές και φανατικοί... εργένηδες

υιοθετούν τη συνταγή και την κάνουν πιά δικό τους φλάμπουρο.

ΚΩΣΤΑΣ ΠΛΕΥΡΗΣ

Ενυπνιαζόμενος με την πολιτική, παιδιόθεν γράφει:1)“ Η Ελλάς απειλείται με... βιολογικόν αφανισμόν, με απειλή θρησκευτικής διαμάχης, με... με...”

Μάλλον... τον βιολογικό καθαρισμό θά’χει στον νου του!

Θρησκευτική διαμάχη; Υπάρχουν θρησκευτικές αντιπαλότητες στην Ομογενή Ορθόδοξο ΄Ελλάδα; Δεν το ξέρουμε εμείς!

2) Ζητάει “την αναστήλωση του κοινωνικού κύρους των στελεχών των Ενόπλων Δυνάμεων”.

Οι αξιωματικοί των Ε.Δ. είναι περιθωριακοί κοινωνικά και πρέπει να στήσουμε σκαλωσιές για να τους... παλουκώσουμε αναστηλωτικά; Ό,τι του κατέβει,τελικά, λέει ο καθένας!

3)Επιδιώκει: “Την αναγέννηση του πατριωτικού φρονήματος των πολιτών με ειδική φροντίδα της εκπαιδεύσεως”.

Εμπρός, μαρς... Προσοχή, ημιανάπαυση! Τι σημαίνει το φροντίδα;

Προφανώς, θα εννοεί ότι ο λαός πρέπει να περάσει από ειδικά σεμινάρια, φροντιστήρια, για να “επισκευάσει το φρόνημά του”, λές και το φρόνημα τακτοποιείται, ως τα τσαρούχια σε μπαλωματάδικο παπουτσιών!

Να, με κάτι τέτοια, μας προέκυψαν τα αλήστου μνήμης...

“εθνικά φρονήματα”! Εκεί,όμως, που δίνει ρέστα είναι ότι θέλει “να καθιερωθεί φόρος αγαμίας.”

΄Ετσι, λεβεντιά μου! Έχουμε πάθει τέτοια ανοσία, ώστε ένας ακόμη φόρος , παραπάνω, δεν θα μας ξένιζε. Εξάλλου, ο φόρος που προτείνει, ίσχυε και στην Αρχαία Σπάρτη.

Η ιδέα αυτή, περιέργως, με βρίσκει σύμφωνο! Θα πλήξει τους εργένηδες και θα αποτρέψει τον... “βιολογικό αφανισμό” των Ελλήνων. Έτσι, ο ενυπνιαζόμενος αυτός θα πάψει να ανησυχεί και να απειλεί!

ΒΑΣΙΛΗΣ ΚΟΡΑΧΑΗΣ

Η ρομφαία της Ορθοδοξίας στο Κοινοβούλιο. Το στήριγμα και η πατερίτσα της. Πού τον χάνεις, πού τον βρίσκεις, δίπλα στην Αγιαστούρα και τα εξαπτέρυγα. Μα, παρά τη συστράτευση όλων των καμπαναριών και των σταυροπρο-σκυνημάτων, ο Βασίλης δεν βγήκε, αυτή τη φορά, βουλευτής. Συμβαίνει κάποτε. Ενώ εμείς είμαστε στο κολάι του Θεού, Αυτός μας το... παίζει πέρα βρέχει! Ο Θεούλης δεν μας δίνει σημασία!

Παλιοβρόμα, σκρόφα ζωή. Άδικη κοινωνία.

Γράφει ο ευσεβής Βασίλειος εκ Καλλιθέας:

“ Η οχλοκρατία είναι συνώνυμη με το ΠΑΣΟΚ, με τις μάζες που συνθηματολογούν χωρίς επιχείρημα!”

Το κράτος του όχλου λέγεται ΟΧΛΟΚΡΑΤΙΑ. Ο όχλος λέγεται επίσης και μάζα, άρα το κράτος της μάζας είναι η ΜΑΖΟΚΡΑ-ΤΙΑ. Συνεπώς, η Οχλοκρατία, πέραν... του ΠΑΣΟΚ, είναι συνώνυμη με τις μάζες!

Εμείς συμφωνούμε. Η φράση όμως του Βασίλη Κοραχάη είναι για τα πανηγύρια. Πού είδε ότι οι μάζες έχουν επιχειρήματα; Τό ίδιο είναι και η επόμενη παράγραφος:

“Ο Βασίλης Κοραχάης πιστεύει σ΄ένα κράτος έννομο, με πολιτικούς νηφάλιους, όπου ισχύουν οι αρχές και η τάξη”. Παραβλέπω εκείνο τό “όπου” και στέκομαι στο “έννομο”. Ο όρος εμπεριέχει και αρχές καί τάξη, διότι χωρίς αρχές και τάξη τό “έννομο”, είναι νερόβραστη σούπα. Άρα, ο Koραχάης, περιττολογεί αν κι έμπειρος δημοσιογράφος και σοβαρός κάλαμος. Δυστυχώς, άμα καβαλήσει κανείς τον κάλαμο της Πολιτικής, όλα τά’λλα καλάμια πάνε περίπατο, μαζί και με την όποια νηφαλιότητά μας...

ΠΑΝΟΣ ΚΑΜΜΕΝΟΣ

Το αναφέρω και σ΄άλλη σελίδα: από τις εκλογές του ΄93, δηλαδή 20 χρόνια μετά τις εκλογές του ΄74, η βελτίωση στη διατύπωση του πολιτικού λόγου είναι σαφώς πιο εμφανής. Τα φυλλάδια επίσης αισθητικά, πιο προσεγμένα, πιο κομψά. Να μην ξεχνάμε φυσικά και την πρόοδο των Γραφικών Τεχνών, που εισέβαλαν με τεχνολογία κομπιούτερ και κάνουν κοκο-ράκια! Στις εκλογές του 2000 η πρόοδος στην επικοινωνία των υποψηφίων πιό χτυπητή. Ωστόσο, ο πολιτικός λόγος συνεχίζει νά’ναι κακορίζικος, λες και βγαίνει με το τσιγκέλι, μέσα από τα πελάγη του... νιονιού.

Έτσι ο Καμμένος ισχυρίζεται με γενναιότητα ότι “είναι νέος, ώριμος”. Από πότε, τάχα, η νεότης είναι και ωριμότης; Πάνε μαζί; Ωριμάζω, μ΄άλλα λόγια, αρχίζω να βγάζω ζουμιά... μεστώνω, όταν φύγω από το άγουρο, το νέο... ΄Ετσι είναι το έθιμο. Αυτός, όμως, αποτελεί την εξαίρεση του κανόνα.

Τέτοιες παραδοξότητες, κάθε άλλο σπάνιες είναι από τη ζωή, την Πολιτική.

Εκεί, όμως, που πρωτοτυπεί είναι το σλόγκαν του: “ΤΑΓ-ΜΕΝΟΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΙΔΕΑ”. Ποιος τον έχει τάξει; Μονάχος του... αυτοτάχθηκε;

Στην Παναγιά, τη Σουμελά;

Καιρός να ανάψουμε και καμιά λαμπάδα στο μπόι του, “εις εκπλήρωση του τάματος”, μην πάει στράφι... ο αυτοδη-μιούργητος ώριμος, νέος πολιτικός,

Έτσι, μια και λέει πάντα την αλήθεια...ο Κα (η)μμένος βέβαια.

ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΑΡΑΤΖΑΦΕΡΗΣ

Τρυκ και μεθοδoi αυτοπροβολής, ένας σπάνιος αχταρμάς πατριωτικών και θρησκευτικών... εκστάσεων.

Η περίπτωση του Γ. Καρατζαφέρη παρέχει την ευκαιρία να αναφερθούμε σε μερικά ευρύτερα κολπάκια εντυπωσιασμού και προσέλκυσης “πελατείας” που υιοθετούν οι υποψήφιοι στην πλειοψηφία τους. Στο κεφάλαιο αυτό, ο Γ.Κ., είναι ανυπέρβλητος. Στα ισχύοντα γενικώς για όλους τους πολιτικούς είναι και τα ακόλουθα πρακτικά και δοκιμασμένα:

α) Η επιστράτευση φωτογραφιών του υποψηφίου, απαραι-τήτως με τον αρχηγό του κόμματος και, ει δυνατόν, σε πόζα οικεία έτσι ώστε να δείχνεται ο βαθμός του επηρεασμού που... ασκεί -ο υποψήφιος- πράγμα που το πόπολο χαύει, ότι δηλαδή, είναι μεγάλο δόντι εξουσίας και ότι μπορεί να επιδιορθώσει... τα δεινά του, και κυρίως τη... σαρακοφαγωμένη οδοντοστοιχία του, για πιότερη μάσα στο μέλλον.

β) Πάσης φύσεως φωτοστιγμιότυπα με μπόλικο κόσμο και στο μέσον αυτός, ο υποψήφιος. Μια τέτοια φωτογραφία δημιουργεί την αίσθηση και την ψευδαίσθηση ότι είναι λαοφιλής, δημοφιλής και υπόπτως προσφιλής. Το ότι υποδύεται τον χαζοχαρούμενο, αδυνατεί να το συλλάβει!

γ) Φωτογραφίες οικογενειακής ευτυχίας . Με τα κουτσούβελα παραμάσχαλα, τη δραματικώς πανευτυχή συμβία- αν είναι ξανθιά ακόμη καλύτερα. Δεν ξέρω πώς και γιατί οι ξανθιές κάνουν πιο εφφέ! Προτιμώνται επίσης οι στρουμπουλές, που αποτελούν δείγμα παρηγοριάς των περισσοτέρων Ελληνίδων, άρα εξασφαλίζουν συμπάθεια και σταυρούς! Το χαμόγελο, σε τέτοιο ενστατανέ, είναι υποχρεωτικό. Αν είστε υποψήφιος κι εσείς, δύο ώρες προ της φωτογράφισης αποφύγετε τα ... καντηλοκατεβάσματα με τη κυρά σας!

΄Οσο ψύχραιμη κι αν είναι, η κιτρινίλα δεν θα της φύγει.

Θα σας προδώσει. Βάλτε τα δυνατά σας για πολύ χαμόγελο. Μετά τη φωτογράφιση, τα αρνητικά φίλμς φυλάσσονται. Χρειαζονται και για άλλες τετραετίες, εφόσον η μπέμπελη της Πολιτικής δεν έχει εγκαταλείψει τον πάσχοντα. Διότι τέτοιες ακτινογραφίες οικογενειακής ευτυχίας, μια φορά, όλο κι όλο, βγαίνουν σε τούτη την παλιοζωή! ΄Εχουν ψυχοθεραπευτικό, αναμνηστικό και... ψηφοθηρικό χαρακτήρα. Δημιουργούν ίματζ αενάως.

δ) Φωτογραφίες με άλλα πρόσωπα σπουδαία, έστω και τετάρτης διαλογής. Προτιμώνται αυτές στις οποίες ο υποψή-φιος φαίνεται να...“συνομιλεί”! Καλές είναι οι φωτογραφίες με χειραψίες. Οι διάσημοι κάνουν αδιάκριτα χειραψίες, χωρίς να ξέρουν με ποιον! Ακόμη κι αν ακουμπήσεις κάποιον τρανό, κλείσε το μάτι στο φωτογράφο να τραβήξει την πόζα. Θα σου χρειαστεί! Επιπλέον, να μην σας διαφεύγει:

ε) Οι φωτογραφίες με παπάδες πουλάνε.Φανερώνουν το βαθύτατο θρησκευτικό σου αίσθημα. Ποτέ κανείς δεν ζημιώθηκε εχοντας στο πλάϊ του την Εκκλησία.

στ) Φωτογραφίες σας με αναπηρικά καροτσάκια και βασανι-σμένους (σήμερα οι ανάπηροι είναι μεγάλη δύναμη!) Με το μακελιό που γίνεται στους δρόμους, δεν υπάρχει πιά σπίτι που να μην έχει και κάποιο θύμα από τροχαίο)!

ζ) Συνιστώνται ακόμη φωτογραφίες με αυτόγραφα από διασημότητες και πολιτικούς παλαιότερους, όσο πιο παλαιότερους γίνεται. Αυτοί, όσο παλαιώνουν τόσο πιο πολύ γουστάρουν να κρατιούνται στο ενδιαφέρον, οπότε ζητώντας τους ένα αυτόγραφο συνάμα κάνεις και μια καλή πράξη! Τους βοηθάς να κρατηθούν στα πόδια. Να αναπτερωθουν! Η εξασφάλιση του αυτογράφου είναι απλή υπόθεση. Ζητείτε και δοθήσετε ημίν, όπως είπε και ο Κύριος ημών. Περίπτωση άρνησης, λόγω ψυχολογικών εμπλοκών, περιπλοκών και διαπλοκών, είναι αδιανόητος από την μέχρι σήμερα πρακτική!

Α,να μην ξεχάσω να πω και τούτο στον υποψήφιο: Μάζεψε κι όσα δημοσιεύματα για πάρτη σου υπάρχουν, δεν έχει σημασία αν είναι στα ψιλά των εφημερίδων. Μπορείς να τα μεγεθύνεις, για μπούγιο! Κόψε-ράψε, βάλε κάποιον γραφίστα, φιλαράκι, να σου στοιειοθετήσει κανένα φανταστικό κατεβατό και υπογράμμισε πως... αυτό δημοσιεύτηκε σε κάποια μεγάλη εφημερίδα! Λογαριασμό δεν ζητάει κανένας, αφού προνοήσεις να μην βάλεις ημερομηνία. Άστους να ψάχνουν!

Έχοντας αυτό το πλούσιο υλικό, εξασφάλισες ήδη το μισό διαφημιστικό φυλλάδιό σου. Είναι έτοιμο. Απομένουν οι λεζάντες. Με λίγη φαντασία θα την βγάλεις καθαρή. Άλλωστε, τι στο διάολο πολιτικός είσαι, αν δεν μπουρδολογείς!

Και πάμε τώρα χέρι-χέρι, στον Καρατζαφέρη. ΄Ολα αυτά που αναφέρουμε πιο πάνω, τα υιοθέτησε μέχρι σκασμού, λύνοντας έτσι θαυμαστά το πρόβλημα της προεκλογικής προβολής του, φωτογραφικά κι αλλέως πως, πάντως σύμφωνα με όλες τις θεμελιώδεις αρχές του “επικοινωνείν” από εποχής Κοτσαμπάσηδων ίσαμε σήμερα. Βαράει στο σταυρό. Προσέξτε τι ανακαλύψαμε σε προεκλογικά του φυλλάδια, που έρχονται καλούπι με τις γενικές αρχές, θεωρίες που παρουσιάσαμε λίγο πρίν:

1)Φωτογραφιζεται ο Γ.Κ. με τον Οικουμενικό Πατριάρχη και η φωτό φέρει ιδιόχειρη αφιέρωση του Παναγιοτάτου. Η λεζάντα λέει: “Ο Οικ. Πατριάρχης Δημήτριος τιμούσε τον δημοσιογράφο Γιώργο Καρατζαφέρη για την ανθρωπιά και τον αγώνα του για την Ορθοδοξία. Μέγιστο δείγμα τιμής για τον λαϊκό, η αυτόγραφη αφιέρωση της Αγιότητάς του, “στον εντιμότατο φίλο.”

Και η μπούρδα; Μα όλο το κείμενο είναι μπούρδα. Το αυτόγραφο του Πατριάρχη είναι σταθερά ίδιο σε όσους το ζητήσουν! “ Τω εντιμοτάτω... τάδε, με πατρικήν ευλογίαν” μετά η τζίφρα αποκάτω”! Κονσερβαρισμένα Άγια αυτόγραφα!

Σε μερικούς άλλους ο Πατριάρχης βάζει, άμα κρίνει, κι άλλα κοσμητικά. Π.χ.:“ Τω εντιμοτάτω, ευγενεστάτω και λογιοτάτω... με πατρικάς ευχάς και ευλογίας”, όπως έκανε και για την αφεντιά μου, σε υπερτροφική μάλιστα δοσολογία συμπτωματικά, ο ίδιος Πατριάρχης, που επικαλείται ο Γ. Κ.

Εκείνο το ανθρωπιά, που φιγουράρει στη λεζάντα του, από πού συνάγεται; Δημοσιογράφος είναι, αγώνες δίνει για τον άνθρωπο. Το υπογραμμίζει, ωστόσο, προκειμένου να περάσει το μήνυμα ότι έχει α) ανθρωπιά, και β) ότι και το Πατριαρχείο είναι μαζί του! Εκμεταλλεύεται μια τυπική φωτοαφιέρωση, που δίνεται σε όποιον τη ζητήσει, σαν Μέγιστο δείγμα... τιμής του Πατριάρχη πρός τον κύριο Καρατζαφέρη, χέρι με χέρι!

Χειροδικείς ή δεν χειροδικείς; Εδώ έχουμε συσσωρευμένη και συμπυκνωμένη μπούρδα!

Διότι αν ήμουν Πατριάρχης, θα κατέβαζα την Αγιαστούρα μου, επί της κεφαλής εκείνων που κάνουν χρήση της υπογραφής μου, για δικούς τους ιδιώνυμους λόγους. Χώρια, που κατά τα διεθνώς ισχύοντα, οι φωτογραφίες δημοσιεύονται μόνον κατόπιν γραπτής αδείας του φωτογραφιζόμενου... Φυσικά ο ίδιος Πατριάρχης έγραψε για πάρτη μου, πως είμαι “λογιότατος”, “ευγενέστατος”, “εντιμότατος”... Από πού έχει βγάλει, ο ΄Αγιος, αυτό το συμπέρασμα; Εγώ διατελώ βαθέως απορών και μειδιών!

2) Φωτογραφία του Γ.Κ. με τον Αθαν. Κανελλόπουλο. Η λεζάντα λέει: “Ο αντιπρόεδρος της Κυβέρνησης, δημοσιογράφος και καθηγητής κ. Αθ. Κανελλόπουλος, ενώ συνεργάζεται... με τον Γ. Κ.. Ο διάλογος και η ανταλλαγή επιχειρημάτων με τον φιλόσοφο της πολιτικής, χρειάζεται και πολλές γνώσεις και μεγάλες διανοητικές διαδρομές...”.

...Τέτοια διάνοια ο Καρατζαφέρης!

Περιδρόμιασμα μπούρδας. Δύο πράματα επιδιώκει να περάσει ο Γ.Κ: α) ότι συνεργάζεται με τον αντιπρόεδρο, ίσος προς ίσον, για την... επίλυση των μεγάλων θεμάτων μας και β) ότι για να τα... βγάλεις πέρα με τον Κανελλόπουλο, χρειάζεσαι κι εσύ νά’σαι τζίνι μεγάλου διαμετρήματος, ώστε να κάνεις άνετα τη... διαδρομή Κουκουβάουνες-Πατήσια, επι καλάμου εκ μπαμπού, χωρίς να συγκαεί ο πισινός σου από την επίπονη τριβή!

3) Φωτογραφία με Σωτήρχο-πρέσβυ των ΗΠΑ. Η λεζάντα σχέτη κουφαμάρα. Αφού δίνει τις συστάσεις, εδώ εγώ, εκεί ο Σωτήρχος, και πιο πέρα οι καλιακούδες, σου σφηνώνει και τη φράση: “Στενοί δεσμοί με την Ουάσινγκτον”. Δηλαδή, ο Καρατζαφέρης, στενός κορσές με την Ουάσινγκτον! Τάκα-τάκα, πλοκάμια και με τον πλανητάρχη! Όχι, θα μας αφήσει να του πάρουμε τον αέρα! Δεν αρκείται σ΄αυτό. Πρέπει να στείλει και το μήνυμα πως στην “ανάπτυξη” των σχέσεων μας με τις ΗΠΑ, είναι κι αυτός μέσα . Γράφει: “Το δημοκρατικό κόμμα του Μπίλ Κλίντον έστειλε μήνυμα για τη δουλειά και την αναγνώριση της προσφοράς του Γιώργου Καρατζαφέρη στην ανάπτυξη των σχέσεων με τις ΗΠΑ”!!!

Τι νομίζετε; Οι Ελληνοαμερικανικές σχέσεις... αναπτύχθηκαν, χέρι - χέρι με τον Καραζταφέρη!

Χειροδικείς πάλι ή όχι;

4)Φωτό με Αβέρωφ και το απαραίτητο αυτόγραφο. Η λεζάντα: “Ο Δημοσιογράφος Γ.Καρατζαφέρης, προσφέρει τις υπηρεσίες του στο κόμμα από το 1974.”

Ώστε έτσι; Από τη μια ισχυρίζεται ότι είναι δημοσιογράφος κι από την άλλη, δηλώνει ευθαρσώς, υπηρέτης, λακές κόμματος!

Υπομιμνήσκω στον λεβέντη, και πολιτικά γενναίο Γιώργο Καρατζαφέρη, πως ο σοβαρός δημοσιογράφος ποτέ δε δέχεται να εμπλέκεται στις διαστροφές των κομμάτων.

Προφανώς, ο Γ. Καρατζαφέρης, τηρώντας ένα παλαιό δημοσιογραφικό ρητό, χρησιμοποιεί τη δημοσιογραφία, ως εφαλτήριο, γιοφύρι, προς ικανοποίηση των άλλων οραματισμών του. Και δεν κακίζεται γι αυτό, το θεμιτό.

Μα για την τάση του να μας υπενθυμίζει τη δημοσιογραφική του ιδιότητα, η οποία δια της τροτέζικης πολυχρησίας περιέ-πεσε σε ευτέλια. Γνωρίζει, ότι δεν ταιριάζει τέτοια τύχη στη δημοσιογραφία, που κυρίως είναι ιεραποστολή. Δεν μπορεί, επιτέλους, να άγεται και να φέρεται στα σκαλοπάτια των κομματικών καναλιών ο δημοσιογράφος!

5) “Για την αγωνιστική συμμετοχή του γράφει: « στις εκλογές του 1981, δέχτηκε και υποδέχτηκε...» (πού στο σαλόνι του; Και τι τράταρε; Ματζούνι ή γλυκό νεραντζάκι;)... την εξής αφιέρωση από τον αείμνηστο Ευάγγελο Αβέρωφ: “Στον πολύτιμο συνεργάτη του εκλογικού αγώνα 1981, Γιώργο Καρατζαφέρη με όλη μου την φιλία και την εκτίμηση”.

Ως γνωστόν, τέτοια αυτόγραφα, οι αρχηγοί δίνουν με την σέσουλα σε όλους τους τζερτζελέδες των κομματικών παραρτημάτων, που σαλιώνουν φάκελα, ή κολλάνε αφίσες, πολύ δε περισσότερο σέ έναν δημοσιογράφο που σφουγγαρίζει τους κομματικούς προθαλάμους. Αυτό δεν έχει σημασία, αλλά η ομολογία ότι ο δημοσιογράφος πρόσφερε τις υπηρεσίες του, στο κόμμα!

Όχι, δεν θα βάλω τα κλάματα. Ξέρω ότι τη δημοσιογραφία της κάνουν καμάκι πολλοί ομορφονιοί, που επιδιώκουν να περάσουν στην αντικρυνή όχθη. Τούτος δω, μόλις τώρα πέρασε. Ύστερα από 12 χρόνια ευδοκίμων υπηρεσιών προς το κόμμα! Το παραδέχεται, όχι από ξέσπασμα ειλικρίνειας, αλλά από λόγους εσωτερικής καύσης, για να πει στους οπαδούς της Ν.Δ. “ε, ψιτ , μην το ξεχνάτε ότι εγώ είμαι “κομματόσκυλο” με βούλα και υπογραφή. Νάτο, το επιβεβαιώνει κι ο Αβέρωφ!”

Άλλα καμιά επιβεβαίωση κομματικής αφοσίωσης, δεν τον έσωσε. Απολακτίσθηκε από το κόμμα του, αποκεφαλίσθηκε κατ΄εντολή της... Σαλώμης, ως άλλος Αη- Γιάννης.

Βουκολικόν δράμα. ΄Εμεινε εκτός στάνης, αλλά δεν τον έφαγαν οι λύκοι, όπως θα έλεγε και ο προσφιλής του Ευάγγελος Αβέρωφ. Έφτιαξε δική του στάνη, κόμμα πατριωτικό-θρησκευτικό και ο Θεός να βάλει το χέρι του.

Αυτά παθαίνουν οι “δημοσιογράφοι” που γλείφουν κόμματα.

Το μπουρδολογικό “στόρυ” του Γ.Κ. θα επαναληφθεί, τώρα με άλλους “δημοσιογράφους”, αλλά αυτή τη φορά, θα υμνολογούν αυτόν ως αρχηγόν κόμματος πλέον.

΄Ετσι γίνεται με τους αρχηγούς.

ΤΟ ΠΕΡΙΒΟΛΙ ΤΩΝ ΑΧΑΜΝΩΝ

Δεν παρακολουθούνται με τίποτε. Ο,τι θέλουν ξεφουρνίζουν...

Για τη σημασία του ούζου στις συνδιασκέψεις... για την “αίσθηση της ανθρωπότητας” και “το μέλλον που ξεκινάει...”.

Εν ολίγοις ... της Μελίνας το κάγκελο, όπως λέγαμε παλιά.

ΦΩΦΗ ΓΕΝΝΗΜΑΤΑ

Γράφει η κόρη του μπαμπά, ο οποίος έγινε ...Νοσοκομεία:

1η κοτσάνα: “Η πολιτική για τον άνθρωπο”!

Κύριο σλόγκαν των φυλλαδίων της.

Τώρα μάλιστα... Μπορεί η πολιτική, πέρα από τον άνθρωπο, να αφορά και τα μουλάρια;΄Οχι, ρωτάω, πριν εγκλειστώ σε τρελάδικο!

2η κοτσάνα: “ Η Ελλάδα σήμερα έχει πρόσωπο, φωνή και οντότητα”!

Χτες η Ελλαδίτσα μας, αυτά τα ωραία και φυσικά, δεν τά’χε;

Μάλλον, η κυρία, θά’ναι Αλβανή τουρίστρια! Το ότι έχει “πρά-σινη κάρτα”εργασίας αυτό είναι πέραν πάσης αμφιβολίας! Ο πατέρας της την διόρισε... αξίοκρατικά σε Τράπεζα!

3η κοτσάνα: “Χρειαζόμαστε πολιτικές, που ενδυναμώνουν τον πολίτη, που δημιουργούν δίχτυ αλληλεγγύης, μέσα στο οποίο ο καθένας από εμάς θα μπορεί με ασφάλεια να αναπτύξει τις ικανότητές του..”

Μερικές φορές, παρακολουθώντας τους πολιτικούς να διαλογίζονται, νιώθω βαθύτατη προσβολή και κυριολεκτικά χτυπιέμαι σαν να βρίσκομαι... μέσα σε δίχτυ! Η κυρία προφανώς δεν θά’χει δει ψάρια μέσα σε δίχτυ... και με πόση ασφάλεια αναπτύσσουν τις... ικανότητές τους!

Το μόνο ασφαλές είναι... να τα φάει στο πιάτο της! Τα ψάρια! Τώρα τι ψάρια, τι άνθρωποι, διαφορά-σωτηρία- δεν υπάρχει σε όντα... εν δικτύω και... διαδικτυωμένα!

Πάντως, ομολογεί ευθαρσώς-από τους λίγους πολιτικούς- πως γεννήθηκε την 17η Νοέμβρη του 1964.

Τι σημαδιακή ημερομηνία κι αυτή! Κάθε φορά που η “17η Νοέμβρη” βαράει με βόμβες, η Φώφη, έχει... γενέθλια!

Το αξιοδάκρυτο: Τη Φώφη, τη βάλανε και για Υπερνομάρχη, υφυπουργό κ.λ.π! Κανονικός επαγγελματίας πολιτικός...

ΒΑΣΙΛΗΣ ΜΑΝΤΖΩΡΗΣ

Γράφει:

“Χαμένες ελπίδες. Χαμένα χρόνια ( αυτό είναι κλεμμένο από τίτλο βιβλίου). Χαμένες ευκαιρίες. Ένα χθες, χαμένο ολόκληρο!”

... Και αποχαμένοι πολιτικοί, θα πω εγώ. Έχετε δει κανένα χθες, κανένα πριν, να χάνεται... μισό; Το χθές είναι από χέρι χαμένο... ολοκληρωτικά κι αγύριστα! Ολόκληρο κι όχι... μισό!

Μια ζωή βασανισμένη, που έχει χτες, προχτές, έχει κι αύριο, υπό τον όρο ότι δεν θα τα κακαρώσουμε σήμερα! Οπότε, ό Μαντζώρης το βαράει κι αυτό στο σταυρό!

“Ένα αύριο που το μπορούμε και το θέλουμε”!

Τι μπορούμε, ρε μπάρμπα; Τι μπορεί να κάνουμε στο αύριο ή “το αύριο, που το μπορούμε”, όπως γράφεις; Πως το μπορούμε το αύριο; Έχεις υπόψη σου καμιά συνταγούλα, κανένα μαγικό ματζούνι, ώστε νά’χουμε σίγουρο ξημέρωμα κατά την επαύριον;

Το ότι θέλουμε όλοι το αύριο, αυτό το ξέρει και το παρδαλό κατσίκιον, αλλά αγνοεί ότι θα καταλήξει λεμονάτο στο φούρνο. Εσύ, όμως, καταλήγεις ακάθεκτος και στο παρακάτω:

“Ένα αύριο που δεν περιμένει!”

Γιατί σάμπως το τώρα περιμένει; Όλα τρέχουν, το τώρα, το σήμερα, κι έρχονται τρεχάτα το αύριο και το μεθαύριο. Εκείνο που μοιάζει να περιμένει στη στάση, στην ομίχλη, σε μια ατέλειωτη αναμονή είναι το τρένο της μεγάλης μας φυγής, της απόδρασης μας από την αβάσταχτη Πολιτική και τους Έλληνες πολιτικούς, με την τόσο αξιολάτρευτη φαντασία.

ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΑΡΑΚΩΣΤΑΣ

Γράφει: “ Το δόγμα μου είναι: Πληρώνεις πολλά, μιλάς πολύ. Πληρώνεις λίγα, μιλάς λίγο. Δεν πληρώνεις, δεν μιλάς... Και ρωτάει: Καταργείται το τις βούλεται αγορεύειν;”..

Τι του ήρθε του δύσμοιρου; Μεράκλωμα αγόρευσης! Κι άμα έχεις παράδια πολλά, μπορείς και λαλάς, βγάζεις τον σκασμό σου! Άμα έχεις λίγα, το βουλώνεις! ΄Ετσι λέει ο δογματικός! Τώρα που έλαβε σύνταξη. Χτες, που ήταν στο “υπηρετικό”, του Δημοσίου δεν έβγαζε άχνα. Πού τ΄ανακάλυψε όλα αυτά τα ανέκδοτα καί τά’κανε δόγμα;

Ο εν λόγω -κατά το βιογραφικό του- διετέλεσε διοικητής Τροχαίας. Ολημερίς κυνηγούσε τους τροχοφόρους, μοιράζοντας για ψύλλου πήδημα κλήσεις και νά’τος σήμερα, σινάμενος-κουνάμενος, ζητάει να τον ψηφίσουν οι καταδιωκόμενοί του! Κουράγιο όμως! Μια ψυχή είναι, θα βγεί κι αυτή, πού θα πάει;

Έχει κι άλλα χαριτωμένα ο τέως τροχονόμος. Γράφει:

“Ψηφοφόρε, έχεις μεγάλη δύναμη, που τους μεγάλους τους μικραίνεις και τους μικρούς τους μεγαλώνεις. Διάλεξε και πράξε. Είμαι εδώ μαζί σας.”

Να το εκλάβουμε σαν απειλή; Για ευεργεσία δεν μοιάζει.

Ακριβώς αυτό είναι το πρόβλημά μας. Το ότι είναι μαζί μας!

Αυτό φοβόμαστε από σένα... “Αρχιτρομοκράτη... με το μπλοκάκι στο χέρι και τα... μικρομεγαλώματά σου!”

ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΚΟΥΛΟΥΜΠΗΣ

Γράφει:

“Σας διαβεβαιώνω ότι η έκφραση της εμπιστοσύνης σας θα μου δώσει την δυνατότητα μιας δημιουργικής συνέχειας και σε σας την πιστοποίηση της ορθότητας της επιλογής σας.”

Και πού να το βάλουμε αυτό το... “Πιστοποιητικό της ορθότητάς μας”; Για τόσο βιτσιόζους μας περνάει, ώστε να αυτοηδο-νιζόμαστε με τις ορθές... μας επιλογές;

Κοίτα να δεις τι εντύπωση έχει για μας! Πως μας βλέπει!

Έχει κι άλλα ζαρζαβατικά αυτός. Λέει ότι είναι πετυχημένος οικογενειάρχης (αυτό δα έλειπε να μην είναι...) “...Πατέρας δύο παιδιών... του Θανάση και της Αλίνας, ο Ευάγγελος Κουλουμπής είναι έγγαμος με τη Δήμητρα Λάμπρου.”

Περίπτωση εξοντωτική! Αφού είναι πατέρας δύο παιδιών , πώς τα κατάφερε νά’ναι κι αποπάνω... έγγαμος; Το ξέρει μονάχα η κεφαλή του. Μυστήριο... πατέρας κι... έγγαμος! Ο αθεόφοβος!

Τι τα θέλετε, χριστιανοί, όταν αυτοί οι άνθρωποι είναι ανίκανοι να αρθρώσουν μια απλή κουβέντα, καταλαβαίνετε γιατί έχει τα χάλια της η Ελλαδίτσα μας... που είναι και άγαμος, πλην όμως, σταθερώς γκαστρωμένη από τους πολιτικούς της!

Θα μπορούσε ο ατυχής να πει απλά και ταπεινά -αφού τόσο τον έκαιγε η οικογενειακή του κατάσταση: Παντρεύτηκα την τάδε, με την οποία απέκτησα δύο... πεντακόσια, χίλια παιδιά!

Αλλά είπαμε, η εν κρανίω σύγχυση δεν είναι τυχαία, συμπτω-ματική και φάλτσο περιστασιακό... Αλλά φαινόμενο σταθερό, που προδίδει πολλά για την υφή και την ουσία των “επιβητόρων” του λαού αυτού.

ΒΑΣΩ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ

Γράφει:

“ Πάνω απ΄όλα άκουσε τον εαυτό σου. Δείξε εμπιστοσύνη στην κρίση σου, τη δική σου κρίση. Ψήφισε με φαντασία.”

“Το μέλλον σου ανήκει! Εσύ αποφασίζεις γι αυτό!”

Σλογκανάκια, συνθηματάκια η κυρία, κατά τα πρότυπα του Ανδρέα. Ρουκετούλες, βεγγαλικά κι όποιος καταλάβει... ό,τι καταλάβει!

Μα τον “εαυτό μας πάντα-υποτίθεται- ακούμε”, γιατί άμα ακούσουμε εσένα... ζήτω που καήκαμε, μανδάμ!

Να δείχνουμε κι “εμπιστοσύνη στην κρίση μας”! ΄Εχει δίκαιο, για να το λέει! Καθότι, αν πράγματι, δείχναμε εμπιστοσύνη στην κρίση μας δεν θα φτάναμε στην αποκοτιά να της εμπιστευόμαστε τις τύχες μας! Μεγάλη η παρακαταθήκη της. Αρκεί να την εμπεδώσουν οι παραλήπτες των σλόγκαν που κοπανάει!

“Φαντασία για να ψηφίσω”; Μας δουλεύει κιόλα από πάνω, η κυρία! Κινδυνεύουμε να γίνουμε φαντάσματα, από την ξεκαρδιστική... φαντασία μας, και πάμε σαν υπνωτισμένοι στην κάλπη ψηφίζοντας επί 20 χρόνια την Βασούλα και την παρέα της. Αυτό κι αν είναι φαντασία με λοφίο!

Συνεχίζουσα δε το δούλεμα με βεβαιώνει ότι “το μέλλον... μού ανήκει”!΄Εχω και τέτοια ιδιοκτησία; Αποφασίζω εγώ για το μέλλον μου; ΄Η αυτή, για το δικό της πολιτικό μέλλον; Για το δικό τους μέλλον, μάς σέρνουν σαν γίδια, υποχρεωτικώς και καθέτως αντισυνταγματικά, μπροστά στις κάλπες! Τι απόφαση να πάρω, όταν από λεπτό σε λεπτό, δεν ξέρω αν θα ζω; Το μέλλον ανήκει στη σφαίρα της φαντασίας. Είναι άδηλον. Αυτό κανονίζει για μένα, αλλά όχι εγώ γι΄αυτό.

Ο ...εξαντλημένος από... όλη τη συνδικαλιστική ιεραρχία.. Ωστόσο, δεν εξαντλήθηκε καθόλου από τη βόλεψη. Τέτοιους άναρθρους τύπους ταϊζεις ελληνικές λαέ!

ΛΑΜΠΡΟΣ ΚΑΝΕΛΛΟΠΟΥΛΟΣ

Γράφει:

“Με γνώση και τόλμη”.

Ομογάλακτος με τον Μαγκάκη είναι και τούτος... σε τόλμη & γνώση! Ποιος έκλεψε ποιον, στο σύνθημα, δε μας νοιάζει... Μάλλον ο Λαμπρούκος, πού’ναι και μεταγενέστερος στη πιάτσα.

“Εγκαινιάζει την εποχή της πρότασης, του διαλόγου, της σύγχρονης προοπτικής, του ρόλου μας στην Ευρώπη.”

΄Ετσι λέει... ο φωστήρ, εγκαινιάζων... την εποχή της πρότασης !!

Εμείς ξέραμε ότι υπάρχουν τέσσερις εποχές.Αυτός, υπερβατών, μας φυτεύει κι άλλες τέσσερις, άοσμες, άγευστες, πλην, με μπόλικο άρωμα εξοντωτικής μπούρδας, όπως οσφραίνεται ο καθείς που ομιλεί την απλήν ελληνική!

Αλλά πώς εγκαινιάζει όλο αυτό το πακέτο, κρυφίως, από μέσα του, και πότε; Είχε κουβαλήσει παπάδες, θυμιατήρια κι άλλα παραστατικά που συντρέχουν τις τελετές εγκαινίων;

... Εγκαίνια ξύλινης γλώσσας από Εργατοπατέρα. Μην βασανίζεστε! Ούτε για την εποχή της... πρότασης, ούτε για την εποχή της... προοπτικής.

Αρλούμπες του κερατά είναι όλα όσα κατεβάζει, συσκεπτόμενος με... “εαυτόν” ο Λαμπρούκος, ο μέγας ιδρυτής εποχών! Ο μόνος, παγκοσμίως, που ιδρύει εποχές!

ΛΑΜΠΡΟΣ ΚΑΝΕΛΛΟΠΟΥΛΟΣ (Νο 2)

Γράφει σε νεότερο μανιφέστο του:

“ Η πολιτική του ΠΑΣΟΚ στην Ελλάδα του 2000 δεν σταματά στην ελπίδα της καλής διαχείρισης...”

Και πού σταματάει, ξύλινε;

Τι πάει να πει “ελπίδα καλής διαχείρισης”; Η διαχείριση, ή καλή ή φάλτσα, απαιτεί ελπίδα; Που να με πάρει και να με σηκώσει, πάω να παλαβώσω με τα ασυνάρτητά σας.

΄Η έχω τα κότσια, τη βούληση και διαχειρίζομαι κάτι καλώς ή όχι! ΄Ολο τούτα τα χρόνια , ως ΠΑΣΟΚ, είσαστε... στο στάδιο της ελπίδας για καλή διαχείρηση; Μα απολωλαθήκαμε;

Προχωράει πιο κάτω: στην αναδιατύπωση των βασικών αιτημάτων που καλύπτουν το σύνολο των κοινωνικών αλλαγών.!!! Δηλαδή όχι Γιάννης, αλλά Γιαννάκης, αυτό πάει να πει επαναδιατύπωση! Κι η άλλη μπούρδα αμέσως μετά:

“... Η πολιτική έχει την ευκαιρία να αναγνωρίσει την εργασία ως ακρογωνιαίο λίθο του κοινωνικού οικοδομήματος και να αποδώσει στον εργαζόμενο τους κόπους του!”

Καλά η Πολιτική τώρα ξύπνησε κι έχει πια... την ευκαιρία να αναγνωρίσει την εργασία; Τόσο καιρό, τι διάολο έκανε, μύγες κοπανούσε;

...Και ακρογωνιαίος λίθος; Στο κοινωνικό οικοδόμημα;

Και θα αποδώσει η...πολιτική στον εργαζόμενο τους κόπους του; Φτου σου, μωρέ, εργατοπατέρα, λίθον, κοτρώνα που θέλεις! Τι μπούρδες είναι αυτές;

“Από το 1983 μέχρι το 1993 εξάντλησε την ιεραρχία του συνδικαλιστικού κινήματος ως πρόεδρος του ΕΚΑ, ως Γεν. Γραμματέας και Πρόεδρος της ΓΣΕΕ.”

Σίγουρα ο τύπος... εξαντλήθηκε ολότελα! Κι εμείς ... τέζα!

ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΚΑΣΣΙΜΗΣ

Γράφει:

“ Πέτυχε να υιοθετήσει η Κοινότητα τη θέση της Ελλάδας για την προστασία του ούζου στις συνομιλίες με τις ΗΠΑ”.

Η κοτσάνα σημαίνει ότι το ελληνικό ούζο... θα προστατεύεται στις συνομιλίες με τους Αμερικάνους!

Ή τά’χε τσούξει με καραφάκια αυτός που τό’γραψε ή τελικά θα ποτίζονται με ούζο οι Αμερικάνοι όταν συνομιλούν -συνεδριάζουν! Κι εδώ πρόκειται περί μεγάλης... διπλωματικής επιτυχίας, τόσον ώστε να προσδοκάται ταχεία επίλυση του Κυπριακού!

Και πας τις αντιλαμβάνεται, τι θα γίνεται σε τέτοιες συνομιλίες με ουζοποσία!.. Βασίμως δε εικάζεται, ότι μετά από μια τέτοια γερή ουζοκατάνυξη, αποφάσισαν οι Αμερικανοί τον ... βομβαρδισμό του Αφγανιστάν!

Από μια άποψη, ο κ. Κασσίμης πρέπει να ανακηρυχθεί Εθνικός Ευεργέτης. Το ούζο που... “πέτυχε” είναι αποτελεσματικότερο των πυραύλων Κρουζ.

Ο ατυχής ήθελε να πεί, ότι ό ίδιος αυτοπροσώπως πέτυχε να πείσει την Ευρωπαϊκή ΄Ενωση να υιοθέτησει ότι το ούζο είναι “προστατευόμενο” παραδοσιακό ελληνικό, ευρωπαϊκό προϊόν και να περάσει αυτή τη θέση- η Ε.Ε.- στους Αμερικανούς σε σχετικές συνομιλίες που διεξήχθησαν.΄Αλλά ο συντάκτης κάπου σκάλωσε. Συνήθως το πολύ πιοτί μπερδεύει τη γλώσσα.

΄Εχει κι άλλα αγριολούλουδα ο κήπος του Θοδωρή Κασσίμη υιού, πατρός διατελέσαντος διευθυντού του γραφείου του υφυπουργού Τύπου Αθανασίου Τσαλδάρη.

Αν και είναι γλαφυρός και καλός χειριστής του πολιτικού λόγου δεν αποφεύγει τις κακοιτοπιές.

Γράφει: “ Καινούργιες “γκρίζες ζώνες” προσθέτονται.. καθημερινά”.

Ποιο είναι πιο σωστό, το προσθέτονται, η το προστίθενται;

΄Οχι... ενστάσεις και παραφιλολογίες δεν δεχόμαι. Η ελληνική γλώσσα έχει χάρη και ήχο μαγείας ατελεύτητο.

Μη εμπλακούμε στα περί δημοτικής, που κι αυτή έχει χάρη κι ομορφιά, αρκεί να ξέρουμε πού και πώς -μέσα στο λόγο- να τη χρησιμοποιούμε.΄Ακου προσθέτονται!

“Και μας πρόσφεραν, οι γονείς μας, τη δυνατότητα να ονειρευόμαστε, να προσπαθούμε, και να ελπίζουμε”!

Ο,τι θέλει λέει!

Το όνειρο, την προσπάθεια, την ελπίδα, τα κουβαλάω από φύτρα, φύση! Μα δεν μου τά’δωσε κανένας. Κανένας γονιός! Που τον σέβομαι καθέτως, μα δεν μου τα πρόσφερε, πώς να το κάνουμε!

Μου δώσανε πολλά, μα όχι τέτοιες ιδιότητες, όπως ο Μεσιέ Τεό Κασσιμί φαντάζεται! Τί τσαμπουνάει συνεπώς; Γιγνώσκει;

Δεν έχει Δώρον Θεού; (Θεόδωρος γάρ)... Προς τι τα τέτοια;

“Εκπληρώνοντας το χρέος που όλοι νοιώθουμε...” σημειώνει κάπου αλλού στο γράμμα του.

Πλήρωσε το χρέος! Μπορεί να σου κάνω κι έκπτωση! Αν νομίζεις ότι μου... χρωστάς. Τι καθυστερείς και το λές μονάχα; Πάντως εγώ δε νοιώθω νά’χω κανένα χρέος και προς κανέναν! Εγώ στο τεφτέρι μου δεν βλέπω τέτοια ωφειλή.

**Θα σας πω μια μικρή ιστορία μου με τον πατέρα του Θόδωρου Κασσίμη, όταν ήταν ιδιαίτερος, διευθυντής του πολιτικού γραφείου του Αθανασίου Τσαλδάρη, τότε Υφυπουργού Τύπου. Μοιάζει κάπως ξεκάρφωτη με τα όσα εκτίθενται εδώ, αλλά δεν είναι, και τόσο, μια και δείχνει το πως γενικώς “συλλογούνται” οι πολιτικοί κι άρα θα κατανοήσετε τις χυμώδεις μπούρδες τους ευχερέστερα!

΄Ενα απόγευμα με πήρε στο τηλέφωνο ο πατήρ Κασσίμης και ευγενικά μου λέει:

--Περάστε από το γραφείο μου να σας δώσουμε μια χορηγεία-επιχορήγηση για την εφημερίδα σας, 15.000 δρχ. είπε.

Το ποσό τότε ήταν σοβαρό... (Περίπου 4 γεροί, βασικοί μισθοί). Μα εγώ αντέδρασα λίγο αφελώς, λίγο χαζά, σαν κόκορας.

--Μήπως, Κύριε μου, δεν σας καταλαβαίνω; Τι λέτε;

--Μα σας είπα ποιός είμαι, παρατήρησε ο πατήρ Κασσίμης. Θέλουμε να σας δώσουμε κάποια χρήματα!

--Αυτό το έπιασα, τα χρήματα που θέλετε να μου δώσετε δεν εννοώ.... δεν το πιάνω!

--Γιατί, πού είναι το περίεργο; Έτσι αποφάσισε ο υπουργός! είπε ο πατήρ Κασσίμης.

--Μισό λεπτό κ. Κασσίμη, πριν παλαβώσω, τα χρήματα αυτά, μου τα δίνετε για τα ωραία μου μάτια; Και με ποιό αντάλλαγμα;

--Μα τι λέτε; Δε ζητάμε κανένα αντάλλαγμα. Απλά σας τα δίνουμε, για ενίσχυση του ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗ, της εφημερίδας σας...

--Δεν ζήτησα καμιά ενίσχυση...

--Σωστά, μα το Υπουργείο έκρινε ότι πρέπει, συμβολικά, να σας συμπαρασταθεί... είναι κακόν;

Δεν ήταν κακόν! ΄Ετσι πήγα σαν “Κύριος” και... χούφτωσα αθλίως την επιχορήγηση! Τη χάρηκα δυστυχώς!

Χωρίς αντάλλαγμα; Λάθος!

Από ευγένεια, ποτέ πια δεν έκρινα, έκτοτε, δυσμενώς, τον Θανάση Τσαλδάρη! Καταλαβαίνετε;

Επειδή ο φιλόπων αναγνώστης τέτοια τερτίπια “χρηματοδότησης-επιχορήγησης” δεν τα “πιάνει” ευχερώς, οφείλω να εξηγήσω:

Οι Κυβερνώντες παντός χρώματος και ιδεοκαταληψίας θεωρούν, με το νιονιό τους, πως βασικά πρέπει να επιδαψιλεύουν χάδια προς τον Τύπο δίνοντας του, από καιρού είς καιρόν, κανένα ρεγάλο! Και τούτο το πράττουν εν ψυχρώ με την προσδοκία ότι οι δημοσιογράφοι θα το βουλώνουν, δε θά’ναι ενοχλητικοί στην κριτική τους!

Κι όπως προιείπα ήδη, ο Θανάσης Τσαλδάρης, ένας ειλικρινά αξιοπρεπής πολιτικός κι από ιστορική οικογένεια, έκανε αυτή τη χειρονομία να ενισχύσει την εφημερίδα μου, κι όχι μόνο τη δική μου. Είδατε, πως περιέγραψα, την αφελή, χαζή, αντίδραση μου, μαζί με τις έντιμες, επίσης, αντιδράσεις του πατρός Κασσίμη.

Έτσι, υπό την πίεση της ληφθείσης δωρεάς, τον Θανάση Τσαλδάρη, τον περνούσα στην εφημερίδα μου χωρίς την παραμικρή δυσμενή κριτική!

Με “λάδωσε”, χωρίς μεν αντάλλαγμα, αλλά εγώ πια δεν μπορούσα να κλωτσήσω το λάδι, το γάλα από την καρδάρα! Από... φιλότιμο! Δεν βρίζεις έναν άνθρωπο που σου προσφέρει ένα γλυκό κουταλιού! Αυτό έπαθα! Αυτό παθαίνουν κάποτε οι δημοσιογράφοι! Τα ματσώνουν και κάνουν το κορόϊδο!

Κι΄άλλο παρόμοιο, ομοιοπαθητικό περιστατικό:

Μετά από κάποια χρόνια, αλλάζει το πολιτικό σκηνικό, και μας βγαίνει, στο πόστο του Υπουργού Τύπου, εκείνος ο Βύρων Πολύδωρας, που ομιλεί και την ελληνική και της δίνει και καταλαβαίνει αγρίως, ως είναι τοις πάσι γνωστόν!

Μετά την ανάληψη των καθηκόντων του Βύρωνα Πολύδωρα, μια μέρα, με παίρνει στο τηλέφωνο, ποιός λέτε;

΄Ενας μπακάλης στο επάγγελμα, ο Αντώνης Πολύδωρας, αδελφός του Υπουργού! Όχι κάποιος ιδιαίτερος, όπως π.χ. ο πατήρ Κασσίμης! Και τι μου λέει;

--Να περάσεις από το Υπουργείο Τύπου και να πάρεις 80.000 δρχ. που... έβγαλε- ενέκρινε, για την εφημερίδα σου , ο αδερφός μου!

--Κάτσε, κυρ- Αντώνη Πολύδωρα, εσύ τι δουλειά έχεις με το Υπουργείο, εκδούλευση μου πουλάς; Παράρτημα είσαι;

--Μού τό’πε ο αδερφός μου, ο Βύρων και... γι αυτό σε ενημερώνω!

--Μα τι μου λές, τέτοια λεφτά... τα παίρνω, έτσι κι αλλοιώς, από σένα περιμένω να μου το πείς; Πως... δα θα σου οφείλω και προσωπική χάρη;

Η πλάκα είναι αλλού: Ότι ο Βύρων Πολύδωρας - για κάτι που κάνει μόνιμα το άθλιο Υπουργείο Τύπου- θέλησε, τα χρήματα του δημοσίου, δια του αδερφού του, να τα περάσει σαν προσωπική εκδούλευσή, χάρη πρός την αφεντιά μου!

Τέτοιο το Πολυδωρέϊκο!

Διαχειρίζονταν -ο Βύρων- χρήματα του λαού και τα πλάσσαρε, σαν προσωπικό “δώρο” του... προς τις εφημερίδες!

Αξιοσημείωτο:΄Οσα χρόνια είναι το ΠΑΣΟΚ στη Κυβέρνηση, τα τζίνια του δεν με κάλεσαν για τέτοια... επιχορήγηση, που, όμως, δίνουν σταθερά σε φύλλα φιλικά προς το πράσινο κόμμα.

Εμένα γιατί να μου δώσουν, αφού δεν ήμουν... “δικός” τους;

΄Ηθελαν να γλείφω τους Πασόκους. Οι Νεοδημοκράτες, δε ζήτησαν κανένα γλείψιμο. Προτιμούσαν, με τις χειρονομίες τους, αυτοί να με γλείφουν! Είναι η διαφορά στην ούγια! ΄Αλλο αν εγώ από... “φιλότιμο” παρέβλεπα τους Νεοδημοκράτες! Δεν δαγκώνεις ποτέ το χέρι που σε χαϊδεύει!

ΝΙΚΗΤΑΣ ΚΑΚΛΑΜΑΝΗΣ

Γράφει:

“ Η ιατρική ιδιότητά του τον έχει ευαισθητοποιήσει απέναντι στους κινδύνους από τις σύγχρονες μάστιγες (καρκίνος AIDS, ναρκωτικά κ.λ.π)”.

Μπουρδουκλωμένη φράση. Το ρήμα “ευαισθητοποιώ” στην ιατρική ορολογία ειδικά “προσδιορίζει την ικανότητα του οργανισμού,να αντιδρά, μετά μακράν επήρειαν αντιγόνου τινός, στις δόσεις της αυτής ουσίας”. Αχ, καλέ μου... Η ευαισθησία δεν ποιείται, κατά δόσεις. Είναι αυτόνομος λειτουργία!

Κι η ιδιότητα αυτή -λέει- τον ώθησε: “Να πρωτοστατήσει σε κινήσεις για την καταπολέμησή των σύγχρονων μάστιγων ”!

Μ΄άλλα λόγια, δεν ώθησε-προώθησε ο ίδιος όλα αυτά, αλλά ... η ιδιότητά του, η ιατρική τον... έσμπρωξε!

Υποτιμά εαυτόν, ενώ φαίνεται στρογγυλό μυαλό;

Η όποια ιδιότητα κουβαλάμε και δη επαγγελματική είναι πάνω από μας; Και... γεννησιουργός των δυναμικών μας;

΄Ετσι λέει. Λησμονεί ότι αυτός και μόνον είναι κινητήρια δύναμη των πάντων και φυσικά και της επαγγελματικής του! Φαίνεται ότι υπερτιμά την “ιδιότητα” από τον ίδιο τον φορέα της! Το επάγγελμα... χαύει τον λειτουργό του!

“Το 1995, λέει, ότι πήρε την πρωτοβουλία για απεικόνιση

των ελληνικών νησιών στα νέα κέρματα-χαρτονομίσματα του ΕΥΡΩ. Και μπράβο του!

Μα, του τα θαλάσωσαν τα σαϊνια του ΠΑΣΟΚ.

Καλά, τώρα, τι ανέμενε; Να κατανοήσουν τη σημασία της πρωτοβουλίας του; Ο Τσοχατζόπουλος μιλάει Γερμανικά, το ίδιο κι ο Σημίτης, ο Γιωργάκης Παπανδρέου Αμερικάνικα, ο Λαλιώτης αλαμπουρνέζικα και περίμενε-αυτοί- να εννοήσουν την...απεικόνιση, που πρώτοι έπρεπε να σκεφτούν;

ΣΤΕΦΑΝΟΣ ΜΑΝΟΣ

Αρχηγός Κόμματος (άρτι... καταψυχθέντος). Γράφει:

“Θέλουμε να κερδίσουμε το δικαίωμα να νιώθουμε υπερήφανοι για την Ελλάδα και τους ΄Ελληνες. Να αποκτήσουμε κύρος... Να συνδυάσουμε την οικονομική επιτυχία, με μια καθημερινή ζωή, που αφήνει χώρο για τον άνθρωπο και τις πνευματικές ανάγκες του, για τις ελπίδες και τα όνειρά του”.

Από μια άποψη, είναι δικαίωμα του καθενός να αισθάνεται ή όχι περήφανος, ή να νιώθει ξεφτίλας κ.λ.π. Ποιος του είπε, του κυρίου αυτού, ότι ο ΄Ελληνας έχει χαμένο το δικαίωμα αυτό; Ίσα-ίσα από περηφάνια είναι φουσκωμένος σαν παγώνι, γαλοπούλα σε βαθμό παρεξήγησης από άλλους λαούς, που μας θεωρούν ψηλομυτάκηδες.

Φαίνεται ο ίδιος, μάλλον, θα τό’χει χάσει αυτό το δικαίωμα και θέλει να το “κερδίσει”! Μακάρι. Διότι, καλέ, ο άνθρωπος έχει προβλήματα με την εθνική του ταυτότητα! Θα μπορούσε, όμως, να ασκούσε το δικαίωμα της περηφάνιας μαζί με όλους τους λοιπούς ΄Ελληνες! Και να αποκτήσει και ο ίδιος “κύρος”. Μπούρδα; Κάτι χειρότερο: προβοκάτσια εν ψυχρώ! Το κάνει για να μας περάσει την αντίληψη ότι... είμαστε κακομοίρηδες!

Εξ ιδίων κρίνει; Για να αντιληφθείτε πλέον την δικιά του κακομοιριά, κοιτάξτε την τελευταία παράγραφο του ανοήτου κειμένου του. Μιλάει:

“Για την καθημερινή ζωή... που αφήνει χώρο για τον άνθρωπο και τις πνευματικές του ανάγκες, για τις ελπίδες του και τα όνειρά του”. Εκτός από το ότι η φράση είναι ασύντακτη, ανεκδοτολογεί, υποστηρίζοντας ότι στη ζωή μας ούτε ονειρευόμαστε, ούτε ελπίζουμε, γιατί δεν υπάρχει... “χώρος”! Αρκεί πάντως, που ο ίδιος ονειρεύεται... να μας κυβερνήσει! Ο τάλας!

ΝΙΚΟΣ ΜΑΡΚΑΤΟΣ

Γράφει ο τέως πρύτανης του Πολυτεχνείου:

1)“Τα επιτεύγματα της Επιστήμης χρησιμοποιούνται όχι για το κέρδος του ανθρώπου, αλλά για κέρδος ανθρώπων”.

Ο φλύαρος προφέσορας το παίζει ελαφρώς κουλτουρέϊσιον. Κάτι πάει να πει μα μπλέκεται ασυστόλως. Ομιλεί -γράφει την ελληνικήν μα σκεπτόμενος αγγλιστί. Θέλει να μας πει, ο Χριστιανός, -αμφίβολον αν είναι- πως κάποιοι χρησιμοποιούν την επιστήμη για να τσουβαλιάζουν άλλους ανθρώπους και να τα κονομάνε αγρίως σε βάρος τους! Δε το λέει όμως ευθέως. Διαβάστε την φράση. Ό,τι καταλάβετε!

Βαρέθηκα πια να κάνω μεταφράσεις ελληνικών, στην ελληνική και να διορθώνω κείμενα βαρύγδουπων προφεσσόρων!

Προσέξτε μπάσιμο που κάνει...Ποιός δεν γνωρίζει την αφνετομουτσουνάρα του; ..Αν και πασίγνωστος ποτέ δεν μπήκε στη βουλή!

2) “...υλοποίησε την κοινωνική επιταγή σύνδεσης του Πανεπιστημίου με το κοινωνικό σύνολο ..”

3)Δεν δίστασε να αντιδράσει σε κάθε κοινωνικό πρόβλημα..”

Το ότι έχει βαθέως μεσάνυχτα από ελληνική γλώσσα, ο εν λόγω, είναι πασιφανέστατο.

Δεν είναι ευκρινές (διότι είναι... βαθυστόχαστος ο καθηγητής) αν υπήρξε ποτέ κοινωνική επιταγή... σύνδεσης. Άντε να υπήρξε. Αλλά με το κοινωνικό σύνολο... σύνδεση; Αβάσταχτη σύνδεση, με τα ασύνδετα που έχει στο μυαλό του! Να το κάνω πιο λιανό, για να μην περιπέσω στα ίδια γραφικά ολισθήματα:

Κοινωνική επιταγή σημαίνει =λαός (βούληση λαού).

Κοινωνικό σύνολο, επίσης σημαίνει=λαός!

Τι θέλει να πει ο τρεχαντήρης που τον είχαμε και πρύτανη;

Πάμε όμως πάρακατω, γιατί ο καθηγητής του Πολυτεχνείου είναι μαργαριτοφόρος... πάσης ανοησίας.

Λέει πως... “δεν δίστασε να αντιδράσει σε κάθε κοινωνικό πρόβλημα”.

Υποστηρίζει, ο συμπαθής κατά τα άλλα, ακριβώς τα αντίθετα από όσα εννοεί!

Αυτός ο άνθρωπος, μην ξεχνάτε οτι βαθμολογεί τα παιδιά μας και γι’ αυτό τα δύσμοιρα, μόλις ξεμπουκάρουν από τα σχολειά τους, δεν ξέρουν ούτε μια αίτηση να συντάξουν. Πτυχίο, όμως, ο Μαρκάτος τους έχει δώσει!

“Δεν ...δίστασε”, αλήθεια, χρειάζεται δισταγμός, προβλη-ματισμός, για να σηκώσεις ανάστημα μπροστά σε μια αδικία; ΄Οχι μόνο δεν δίστασε ο παλικαράς, αλλά και αντέδρασε κιόλα! Χοντρικά, το αντιδρώ σημαίνει ότι δρω αντίθετα!

Ε, αυτός το δηλώνει ευθέως: Αντέδρασε σε κάθε κοινωνικό πρόβλημα! Δηλαδή ήταν αντιδραστικός στα κοινωνικά προβλήματα!

Μπράβο στον... αδίστακτο! Και δεν τον γιαουρτώσανε... ακόμη! Τέτοιο λελούδι!

Ωστόσο, ο εκλαμπρότατος- ήθελε να πει: πως δηλαδή, συνέτρεξε, συμπαραστάθηκε σε κάθε κοινωνικό πρόβλημα του λαού. Αυτό ήθελε να πει.

Τόσο απλά. Δεν τό’πε όμως!

΄Ηθελε, λέει, να γίνει και βουλευτής... αφού προηγουμένως, δι’ αγνώστων ευλογιών, μας ταλαιπώρησε ως πρύτανης! Αυτός ο μπουρδολογών Πανεπιστημιακός, Πολυτεχνειακός και ερημόγλωσσος!

Το πιο θλιβερόν είναι ότι στήριξε -έτσι λέει-... την ελληνική γλώσσα να γίνει επίσημη γλώσσα της Ευρωπαϊκής ΄Ενωσης!

Ναι! Τό’κανε αυτός, που δεν γνωρίζει να χειρίζεται την μητρική του γλώσσα! Αυτό κι αν είναι τόλμη, υπέρβαση!

ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΔΡΥΣ

Γράφει:

“ Τώρα οραματιζόμαστε πράγματα που μπορούμε να πετύχουμε... Να αντικρίζουμε τα παιδιά μας χωρίς την ενοχή μιας δημαγωγίας, που σκοτεινιάζει τους ορίζοντές τους.”

... “Στο όνομα του μέλλοντος και της ευημερίας...”

“Απλός στρατιώτης... ολοκληρώνει τη θητεία του...”

“Θα προωθήσει ιδιαίτερα θέματα της αποκέντρωσης και του δημοκρατικού προγραμματισμού...”

Γιατί, βρε παιδί, “τώρα οραματίζεστε πράματα που μπορείτε να πετύχετε”; Χτες δεν είχατε οραματισμούς; Ίσως είχατε, μα μήπως δεν μπορούσατε; Κατανοούμε την ανημποριά. Αλλά, τότε, γιατί σας ψηφίζει το πόπολο... διότι δεν μπορείτε;

Τι είναι αυτά...περί ενοχών δημαγωγίας, που λες, για τα τέκνα μας! Δηλαδή οι γεννήτορες, οι γονείς κατά το τσερβέλο σου, δημαγωγούν προς τα παιδιά τους; Κάτι θα ξέρεις για να το λες. Διότι δεν σκοτεινιάζει μόνο το μέλλον τους, μα κι εγώ μαζί... με την κοτσάνα!

Οι πολιτικοί δημαγωγούν, όχι όμως οι γονείς! Ναίσκε!

Ενοχές, ίσως νιώθουν, μα δεν δημαγωγούν! Δεν έχουν λόγο.

Τι εννοεί, ότι υπηρέτησε ως “απλός στρατιώτης”; Δηλαδή, υπάρχει και “σύνθετος” στρατιώτης; Τι ήθελε, να υπηρετήσει κατευθείαν ως συνταγματάρχης; Όχι, διότι θα παλαβώσουμε! Εκεί, που εγώ λιώνω κυριολεκτικά είναι ότι...“θα προωθήσει τον δημοκρατικό προγραμματισμό”. Αν δεν σαχλαμαρίζει, “περικαλώ” να μας πει πως διάολο προγραμματίζεται η ...δημοκρατία”; Η δημοκρατία είναι μια κατάσταση που ή την κουβαλάς μέσα σου ή δεν την κουβαλάς. Αυτός την... ενέταξε και σε πρόγραμμα; Πάει για δίπλωμα ευρεσιτεχνίας!

ΚΩΣΤΑΣ ΣΚΑΝΔΑΛΙΔΗΣ

Γράφει:

1) Σύνθημα: “Από τη νίκη στο μέλλον”...

Τουτέστιν, “απ΄την Πόλη... έρχομαι και στην κορυφή κανέλλα”.

2)Σύνθημα: “Κώστας Σκανδαλίδης: Αυθεντική επιλογή!”

Τούτο το πράμα σημαίνει... ότι είναι αναμφισβήτητος, έγκυρος, πρωτότυπος! Ο Σκανδαλίδης, τέτοιο σπάνιον, ιδιόμορφον είδος;

Ε, μας το μονστράρει, θα γνωρίζει καλά... αυθεντικά τον εαυτό του!

Ανυποχώρητος, ακάθεκτος, χυμάει και με τα παρακάτω:

“ Να συνεχίσουμε από τη νίκη στο μέλλον, για την αυθεντική ... καλημέρα του πολίτη.”

Περί ποιας καλημέρας αυθεντικής; Να, μια...αυθεντική χαζομάρα! Τι πάει να πεί “συνεχίζω...από τη νίκη στο μέλλον”; Συνεχίζω από δώ που είμαι για να φτάσω, ίσως, στο μέλλον; Το δέχομαι. Αλλά νίκη στο μέλλον; Πώς, πότε και ποιός, μωρέ, νίκησε το μέλλον; Ασυναρτησίας το μεγαλείον.

Αυθεντική, ανίατη περίπτωση αλαμπουρνέζου, που ουδέποτε εγεύθη την... αγιαστούρα του παπά και πατρός του, ώστε να γλυτώναμε κι εμείς από τις φαιδρότητές του!

Δείτε και το παρακάτω, που τον ψυχογραφεί ανεξίτηλα:

“Μόνο με την προγραμματισμένη συνεργασία ανθρώπων και φορέων μπορούμε να εστιάσουμε την προσπάθεια σε κάθετες παρεμβάσεις, που τέμνουν την καθημερινότητα.”

Θεέ μου, τι είναι πάλι αυτά; Συνεργασία ανθρώπων και φορέων; Οι φορείς δεν είναι άνθρωποι; Γιατί κάθετες παρεμβάσεις; Ξεχνάει τις οριζόντιες τομές, που θα κάνουν μπακλαβά, φέτες-φέτες την καθημερινότητά μας; Επικοινωνεί, εστιάζεται με το νιονιό του ο αρχιμπούρδας αυτός;

ΝΑΣΟΣ ΑΛΕΥΡΑΣ

Ο ανεψιός του Γιάννη Αλευρά γράφει:

“Το 1999 προσέθεσε στο ΠΑΣΟΚ και ένα νέο κέντρο διαβουλεύσεων δίπλα στον πρωθυπουργό”...

Αναφέρεται στις γνωστές πρωινές συνάξεις του πρωθυπουργού με συνεργάτες του, τον λεγόμενο “πρωινό καφέ”, όπου μετείχε κι αυτός και όλοι ομού κοιτάζανε το φλιτζάνι για να δουν τα μέλλούμενα για την Ελλάδα...

Όσο να πεις, ένας πρωινός καφές, είναι πάντα μια σημαντική, αποφασιστική πολιτική λειτουργία!

Διό και μας την μονστράρει ως ύψιστο εφόδιο του πολιτικού του εύρους.

Παρακάτω ζητάει:

“Την οργάνωση ενός δικτύου ασφαλείας για την προστασία των πολιτών με έμφαση στη δημιουργία νέων αστυνομικών τμημάτων κοντά στις γειτονιές κι αύξηση των αστυνομικών περιπολιών”...

Δεν του πληροφόρησε κανείς, πως όσο πιότερα αστυνομικά μέτρα υπάρχουν... -τάχα μου “για την ασφάλεια των πολιτών”- τόσο λιγότερη ελευθερία του πολίτη θα υπάρχει; Με την μπόλικη αστυνόμευση θα τη βγάλουμε έ, δημοκράταρε;

Λέει κι άλλα το ανεψούδι. Για να γίνει πιο γραφικός καλεί προς ενίσχυση και τον μακαρίτη Σεφέρη.

“ Είπες εδώ και χρόνια: Κατά βάθος είμαι ζήτημα φωτός. Κι ακόμη τώρα, σαν ακουμπάς στις φαρδιές ωμοπλάτες του ύπνου....”

Μάλλον, με τούτο, θέλει να υπομνηματίσει πως... ό ίδιος δεν

είναι παίξε γέλασε, αλλά “ζήτημα φωτός”. Τώρα αν είναι φαρδιές οι “ωμοπλάτες του ύπνου”, κατά Σεφέρη, δεν το ξέρουμε γιατί δεν τις μετρήσαμε. Τό ότι σίγουρα αυτός ο τύπος έχει φαρδύν, ωμοπλάτιον ύπνον, το υπογράφουμε με κάθε σοβαρότητα!

Λέει και το άλλον υπερκόσμιον: “Θέλουμε τον κόσμο και τον θέλουμε καλύτερο τώρα”. Σιγά... πρόσεχε, μη τσακιστείς από βιασύνη και σπάσεις τα μούτρα!

Για να θέλεις, κύριε, έναν κόσμο... “καλύτερο” πρέπει να κουβαλάς μέσα σου “κόσμους ολάκερους κι ατέλειωτους!”

Πού’ναι ο κόσμος σου, ανηψούδι’μ; Δεί’ξτον να τελειώνουμε!

Σημείωση: η ρήση (I want the world and want it now!) αυτή είναι παρμένη από τον Jim Morrisson, αρχηγό μουσικού Συγκροτήματος, που πέθανε νέος από ναρκωτικά!...΄Ετσι για την ιστορία.

Στα 1998, ο εν λόγω προσκλήθηκε στη Γαλλία, σαν “προσωπι-κότητα του μέλλοντος”... έτσι γράφει. Πρόσκληση για... γαλλικό καφέ έλαβε και το αναφέρει σαν ψηφοθηρικό ατού!

Ε, όταν ρουφάς καφέ με τον πρωθυπουργό πρωί-πρωί, δεν είσαι κιόλα μια προσωπικότητα αδιαμφισβήτητη; Μη λέμε πια και σάχλες! Με το συμπάθειο κιόλα.

Αλευράς δεν λέγεται, τι περιμένεις; Το είδος, του μυλωνά-αλευρά, ως γνωστόν, έχει αφανιστεί. Ανήκει στο χτές. Γι αυτό και τόσοι ανεμόμυλοι (αλευρόμυλοι) στα νησιά μας είναι σφαλιστοί και παντέρημοι ...

Αυτός, όμως, από λάθος της εξέλιξης υπάρχει. Απομεινάρι του χτες, συνεχίζει να αλέθει το χαβά του:

“Μια νέα εποχή ήδη άρχισε. Μπορεί να γίνει δικιά μας”!

Αν δεν είναι δικιά μας, ποιανού άλλου, τρεχαντήρη, θά’ναι;

Της μυλωνούς, της αλευρούς το κάγκελο, μ΄άλλα λόγια!

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΚΡΑΤΣΑΣ

Γράφει:

“Δεν πρέπει να μας αιφνιδιάσουν οι απρόοπτες καταστάσεις.

Σας καλώ να δεσμευτούμε, ξεκάθαρα και ειλικρινά, ότι θα ανταποκριθούμε όλοι μαζί σ΄αυτές τις προκλήσεις...

Πρόκληση για έργο και λύσεις... πρόκληση για συνεργασία με τον πολίτη... πρόκληση για άλμα στις νέες τεχνολογίες..”

κ.λ.π., κ.λ.π....

Η πρώτη αράδα είναι... απροόπτως διδακτική. Ας έχουμε υπόψη τη σοφία της, για να μη σκιαζόμαστε στο μέλλον!

Μας καλεί σε δέσμευση! Κι άλλα δεσμά; Επιτέλους!

Εμένα γιατί με μπερδεύει και με βάζει στα μπογαλάκια του; Αυτές οι προκλητικές προκλήσεις αυτόν αφορούν και μόνον αυτόν δεσμεύουν... Εμένα, στο δικό του παιχνίδι, γιατί με αναμιγνύει; Ποιος του είπε ότι δεν είμαι ξεκάθαρος και ειλικρινής; Σάμπως ξέρει τι λαλεί;

“Πρόκληση για συνεργασία με τον πολίτη”. Μα απευθυνόμενος σε μένα, δεν με θεωρεί πολίτη; Ποιόν καλεί σε “δέσμευση”; Γιατί με προκαλεί αναιδώς;

Κι αλλού, σε μια λεζάντα: “Ο Α.Κ. συζητεί με νέα αγόρια και κορίτσια... Αφουγκράζεται τα οράματά τους και αναγνωρίζει το ρόλο τους στο σχεδιασμό του μέλλοντος.”

Εξ όσων γνωρίζω, παλαιά αγόρια και κορίτσια δεν υπάρχουν στη φυσική ιστορία! Μόνον αυτονοήτως νέες, νέοι, νέοι άνθρωποι! Γέρασε φαίνεται και παραμιλάει ο Αποστόλης.

Αφού συζητεί μαζί τους, πώς τους...αφουγκράζεται; Με στηθο-σκόπιο; ΄Η ωτακουστής κρυφίως είναι; Το όραμα- αέρας άυλος και κοπανιστός- πώς το αφουγκράζεται; Έχει ανακαλύψει καμιά μέθοδο; Κι αναγνωρίζει τον ρόλο των νέων! Τι λε, ρε παιδί, έφτασες σε τέτοια διάσταση... μπούρδας;

Μήπως αναγνωρίζει ο ίδιος, τι ρόλο παίζει;

Γράφει -εξακολουθεί ευθαρσώς- ως άλλος Δον-Κιχώτης:

“ Οι Έλληνες, ως σύνολο αλλά και ως άτομα, μπορούν όχι απλώς να διασωθούν, αλλά και να θριαμβεύσουν μέσα στην Ενωμένη Ευρώπη”!

Να διασωθούμε; Γιατί, είμαστε του θανατά; Στα προπύλαια του κακαρώματος; Έχουμε εκπέμψει SOS, και πότε, μωρέ Αποστόλη; Ποια διάσωση νογάς; Είμαστε στο γκρεμό για το μεγάλο σάλτο; Εσύ, επιτέλους, που καμπανάς τέτοια συμφορά του γένους ημών, τι μέρος του λόγου είσαι; Προφήτης της Αποκάλυψης, μήπως ναυαγοσωστικό που προστρέχει προς διάσωσή μας;

Γιατί “θα θριαμβεύσουμε” -μετά... τη διάσωσή μας- μόνο στην Ευρωπαϊκή ΄Ενωση; Γιατί όχι παγκοσμίως, τώρα με τη μόδα... της παγκοσμιοποίησης; Γιατί τα στενεύεις έτσι τα πράματα, όταν εμείς, ως ΄Ελληνες, είμαστε -ιστορικά- οι πρώτοι κι οι αδιαμφισβήτητοι... Πλανητάρχες;

Τώρα πως γίνεται, ενώ είμαστε στο στάδιο της διάσωσης- από κάποιο ναυάγιο προφανώς- και ότι θα φθάσουμε στον... θρίαμβο, αυτό μόνο ο Αποστόλης το ξέρει, ο οποίος συντάσοντας τα εμπνευσμένα αυτά, μάλλον θα τα κουτσόπινε στ’ “Αποστόλη το κουτούκι”!

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: (τότε,που γράφτηκε αυτό, δεν είχε φτάσει η φτιαχτη,στημένη εποχή της Τρόϊκας...μην το ξεχνάμε. Είπαμε τα κείμενα αυτά έχουν διαχρονικότητα...σύνταξης...Από το 1974 τα συλλέγουμε).

ΓΕΩΡΓΑΚΗΣ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ

Γράφει:

1) “...για να ανυψώσουμε τη σημαία της νίκης, τη σημαία της πατρίδας μας....”

Ποιάς πατρίδας; Μέχρι και ο πατερούλης του - κι ο ίδιος-είχε αμερικανικό διαβατήριο... Στην Αμερική δεν γεννήθηκε; Αν δηλώνει ΄Ελλην, εμείς ασπαζόμεθα μετ΄απολύτου σεβασμού την ρήση Τσαρούχη: “ Είσαι ό,τι δηλώσεις”.

2) “Δεν σταματήσαμε να ονειρευόμαστε, να οραματιζόμαστε”.

Μα δεν πρόλαβε να ονειρευτεί. Είχε πακέτο, παραμάσχαλα- κονσέρβα το αύριο! Ο πατερούλης του τον επέβαλε ως βουλευτή και Υφυπουργό! Πριν καν βγει από τις φασκιές! Τι να ονειρευτεί; Το χαλί του ήταν στρωμένο. Και δεν έβγαλε κιχ κανένας απ΄αυτούς τους οικοδόμους του ΠΑΣΟΚ, που αλυχτούν νταηλίδικα. Χάψανε τον επιβληθέντα εξ ύψους πατρός.

3)Και ιδού η μπούρδα ενός ανθρώπου, που ποτέ δεν πρόλαβε να ονειρευτεί: “Οι μεγάλες ιδέες προασπίζονται με την εξωτερική πολιτική και είμαι όλο και περισσότερο πεπεισμένος πως εάν δεν είμαστε ικανοί νά έχουμε μεγάλες αξίες, θα χάσουμε πραγματικά την αίσθηση της ανθρωπότητας και του ανθρωπισμού”!

Μεγάλες ιδέες... αν υπάρχουν, τότε το Υπουργείο εξωτερικών μπορεί να τις υπηρετήσει, και πάλι, όμως, το συζητάμε.

Στα ΄Ιμια, που είναι μέγιστη ιδέα, λουφάξαμε μεγαλοπρεπώς!

Με πρωταγωνιστή την εξωτερική μας πολιτική!

Δεν χρειάζεται, βρε παιντί, νά’χουμε μεγάλες αξίες, καμιά

κανότητα, παρόλο που δεν... υπάρχουν μικρές αξίες, μια και το πας έτσι, μιλώντας για “μεγάλες αξίες”.

Οι αξίες είναι ατόφιες, ούτε μικρές ούτε μεγάλες, και δεν χρειά-ζεται νά’χεις ικανότητα, για να τις έχεις. Τις κουβαλάς μέσα σου και τις υπερασπίζεσαι κι ο κόσμος νά’ρθει τούμπα. Η πίστη στις αξίες, επίσης, δεν είναι προϊόν ικανότητας!

Είναι υπέρτατη αξία να προστατεύεις κάποιον που καταφεύγει σπίτι σου για να σωθεί από τους κυνηγούς του. Εσείς όμως παραδώσατε τον Οτσαλάν στους κυνηγούς του, Τούρκους!

Τέτοια πίστη προς προαιώνιες αξίες...

Εκείνη πια “η αίσθηση (σου) της ανθρωπότητας και του ανθρωπισμού,”είναι σκέτο σπληνάντερο, και δεν ξέρω, αν μου έρθει κανένα... κόψιμο το βράδυ! Την παρακάμπτω.

3) “Το μέλλον ξεκίνησε..”

Πως ξεκίνησε, τρένο είναι;΄Εχει δει κανένα μέλλον να ξεκινάει; Διότι... προυπάρχει ημών. Αν εννοεί ότι το κόμμα του είναι μέλλον... κλάψτα Χαράλαμπε.

Εντάξει, παιντί είναι, λεει και καμιά σάχλα. Συνεχίζει:

4) “Παραμένοντας σταθερός και συνεπής στις βασικές του θέσεις, πέτυχε μια τομή ενσωματώνοντας στην εξωτερική πολιτική νέες πρωτοβουλίες, νέες μορφές δράσης και νέες δομές.”

Αερολογεί. Μας “ενσωματώνει” τον Τούρκο υπουργό εξωτε-ρικών Τζέμ-εφένδυ, ως... νέα εξωτερική πρωτοβουλία;

Ο Τζέμ χτυπάει παλαμάκια κι ο Γιωργάκης χορεύει καρσιλαμά. Αύριο θα χορέψει και χορό κοιλίας από... πίστη στις αξίες!

Χώρια, που σε άλλο σημείο, το παιντί δηλώνει:“ο εκδημο-κρατισμός της εξωτερικής πολιτικής... εκ των πραγμάτων έρχεται”...

Μπα, τι κυριαρχεί στο Υπουργείο του; Φασισμός; Το μέλλον έχει ξεκινήσει, ο “εκδημοκρατισμός έρχεται”! ΄Ολα έρχονται! Από πού μας ξεφύτρωσαν πια όλοι αυτοί, από πού μας έχουν έρθει... οι ευλογημένοι... οι ερχόμενοι εν τη βασιλεία μας;

ΤΑΚΗΣ (ΔΗΜΗΤΡΗΣ) ΠΑΠΠΑΣ

΄Ενας σοβαρός κι έντιμος άνθρωπος, ο οποίος σήμερα δεν υπάρχει πιά. Ωστόσο, τα κείμενά του υπάρχουν κι αυτά έχουν θέση στο Ανθολόγιο τούτο.

Γράφει σε επιστολή του πρός τον Κ. Σημίτη:

“΄Ομως, η βαθμιαία ισοπέδωση των αρχών αυτών από τις αξίες της νέας τάξης, που αντιπροσωπεύετε, όπως η υπερατλαντική λογική της κατάλυσης των εθνικών κυριαρχιών και η ζούγκλα της ελεύθερης αγοράς, των ιδιωτικοποιήσεων και των χρηματιστηρίων, μου προκαλεί απόκρουση”.

Ζουμερό κι εύστοχο κείμενο. Το ρήμα αποκρούω, ωστόσο, έχει συγκεκριμένη ερμηνεία: σημαίνει= απωθώ βιαίως κάποιον που μου επιτίθεται.

Δηλαδή, κλωτσάει τον εαυτό του (με το μου); Μπάλα είναι για να αποκρουσθεί το πέναλτυ; Θέλει απλά να τονίσει ότι όλα αυτά που αραδιάζει, του είναι αποκρουστικά, αηδιαστικά, πάντα με την μεταφορική σημασία του ρήματος.

΄Εχει πολλά τέτοια μαργαριτάρια ο αείμνηστος. ΄Αλλο:

“Παρά τον πόνο που αισθάνομαι, γιατί αποκόπτομαι από το κόμμα, που κάποτε πίστεψε ο κόσμος της εργασίας και του περιθωρίου...”

Για να το λέει τόσο πονεμένα, κάτι θα ξέρει. Εν ολίγοις, ό κόσμος του ΠΑΣΟΚ είναι περιθωριακός;

΄Οχι βέβαια! Στους παραγκωνισμένους, κατατρεγμένους ανα-φέρεται, τους οποίους ατυχώς εκλαμβάνει “φραστικά” ως “κόσμο του... περιθωρίου”!

“...ελπίζω σε σύντομη πολιτική και καθημερινή διασταύρωση με όλους εκείνους, που ακολουθούν μη επαγγελματικά το ΠΑΣΟΚ.”

Μάλιστα, έχουμε καί... “διασταύρωση”, κι αν είναι επι καθημερινής βάσης, όπως απειλεί, μάλλον θα μας προκύψουν τρελές... αγελάδες! Και το ζουμί, που δεν πρέπει να το περάσουμε ξώφαλτσα: Υπάρχουν επαγγελματίες οπαδοί του ΠΑΣΟΚ. Γι αυτό, πια μόνο... ο Λαλιώτης μπορεί να μιλήσει!

ΓΕΝΙΚΗ ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Ο Τάκης Παππάς, όπως κι όλοι οι εκλαμπότατοι, όπου ανθολογούνται, με τα απίθανα και σπαρταριστά τους στο βιβλίο αυτό, χωλαίνουν ως προς τη σαφήνεια και καθαρότητα της διατύπωσης των σκέψεών τους. Κυριολεκτικά δεν ξέρουν τι λένε, πότε το λένε, και γιατί το λένε έτσι! Το διαπιστώνετε, εξ΄άλλου, από τις προηγούμενες σελίδες.

Μερικές φορές ήρθα σε ρήξη με τον εαυτό μου, και ειλικρινά αμφισβητούσα την ίδια την κεφάλα μου. Παρατηρούσα τα άτοπα -όπως τα μεταφέρω εδώ- μα είχα μπροστά μου μερικούς, πραγματικά ωραίους ανθρώπους που, ωστόσο, τα ίδια τα γραπτά τους, τους εμφάνιζαν παραμορφωτικά, και τούτο μ΄απαγοήτευε συντριπτικά.΄Οχι δεν... “μου προκαλεί απόκρουση”... όπως αδόκιμα σημειώνει ο αείμνηστος Τάκης Παππάς.

Τό’ψαξα το θέμα και κατέληξα στο ταπεινό συμπέρασμα:

Πως οι πολιτικοί αποτελούν συνωμοταξία ιδιόρρυθμο, που ενώ διακαώς επιζητούν να εκφράσουν τον λαό, οι ίδιοι αδυνατούν δραματικώς να εκφράσουν εαυτούς! Και πώς μπορεί κάποιος να εκφράσει εμένα, όταν αδυνατή να εκφράσει τον εαυτό του;

Ερώτημα εύλογον με δύσπεπτον απάντηση.

Φαινόμενο “συγνωστόν” στην ιατρική. Πάσχοντες από άκρατων διούρηση φιλοδοξίας, με δραματικές εκφραστικές ελλείψεις εφορμούν στην πιάτσα, και όποιον πάρει ο χάρος... επ΄αγαθώ της σωτηρίας του λαού!

Δι΄ό και τα σπαρταριστά ολισθήματά τους! Κρίμα.

ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ

Τώρα τα κάναμε από κούπες. Ένας φοροτεχνικός, συνεργάτης των φορατζήδων! Aν το Κράτος δεν παρήγαγε βιομηχανικώς φορομπηχτικούς Νόμους, οι φοροτεχνικοί θα μάζευαν ραδίκια στη μαλακοπή. Τέλος πάντων.

Γράφει ο άνθρωπος, ο οποίος μας ορμηνεύει πως να συντάξουμε τη δαιδαλώδη φορολογική δήλωσή μας:

“Να σου συστηθώ πρώτα. Είμαι κι εγώ ένας “κοινός θνητός” σαν κι εσένα....

“Δόθηκα” στην υποστήριξη του νευραλγικού τομέα της μικρής και μεσαίας επιχείρησης, που από τότε πίστευα ότι είναι μοναδικός αιμοδότης της εθνικής μας οικονομίας.

...Έχοντας έτσι τη δυνατότητα να αγωνίζομαι κατά το όσο ήταν δυνατό την όλο εμφανέστερη λαίλαπα που έρχονταν.

... Η υγεία δεν αναζητείται από τον πολίτη κατά άτομο, αλλά παρέχεται οργανωμένη από την πολιτεία.”

Εδώ είμαστε στο Μπαχτσέ Τσιφλίκ, ΄Οσοι δεν ξέρουν, τούτος ο μπαχτσές, είναι το θέρετρο Αγ. Τριάδα, 25 χλμ. έξω από τη Σαλονίκη! Ο άνθρωπος τελεί πλήρως εν συγχύσει.

Κατ΄αρχήν είναι ένας “κοινός θνητός”! Εγώ σάμπως τι είμαι;

Υψηλόβαθμα θνητός; Από άλλο χωριό θνητός; Εχει διαβαθμίσεις η θανή, το θνητό, το θανατερό;

“Δόθηκα”! Τι είσαι, μωρέ, τροτέζα και... δίδεσαι;

Πώς “αναζητείται η υγεία”; Κατά άτομο; Καταζητούμενη είναι; Η υγεία “παρέχεται” από το κράτος; Ωραία, φιλαράκο μου, δώσμου ένα κιλό υγεία και ξεμπερδεύουμε άπαξ δια παντός και μέ σένα και με τα ανέκδοτά σου!

Προς γνώση σου: Η υγεία δεν παρέχεται από κανέναν. Ούτε κι... “αναζητείται”. ΄Η την έχεις ή δεν την έχεις.

Απλά, η πολιτεία μπορεί να σου συμπαρασταθεί, μεριμνώντας για τα προβλήματα υγείας σου! Στο μεταξύ, σάλτα σε κανένα Κέντρο Υγείας για τσεκ- απ! Επιτέλους πια!

ΓΙΑΝΝΗΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΥΣ

Γράφει:

“Μετά από 26 χρόνια παρουσίας του ΠΑΣΟΚ στην πολιτική ζωή της χώρας, ο καθένας μας έχει αποκτήσει τη δική του ιστορία και ταυτότητα”!

Πολύτομος είναι; Με δόσεις απόκτησες... την Ιστορία;

Η ταυτότητα είναι νέα, χωρίς το Χριστ. Ορθόδοξος; (Χ.Ο)

“Ζητώ να δικαιώσετε τις κοινές μας αξίες, απαντώντας αποφασιστικά στον κατήφορο των πολιτικών αξιών”.

Είμαστε στον κατήφορο των πολιτικών αξιών! Πες τα Χρυσόστομε! Εμείς τι να δικαιώσουμε και τι να απαντήσουμε;

Οι πολιτικές αξίες είναι στην κατηφοριά! Τα λες εσύ. Τέρμα.

Δεν διαφωνούμε ποσώς! Εσείς τα φτάξατε έτσι! Είσαι γνώστης αυθεντικός του ζόφου της πολιτικής μας . Το λέγεις με κάθε επισημότητα! Δεν κρύβεσαι, ομολογείς την αλήθεια.

Ερώτημα ευλαβέστατον: Η παράταξή του (ΠΑΣΟΚ), 26 χρόνια τώρα, πολιτικά οργώνει κι αλέθει τον τόπο, πώς δα και δεν υπερύψωσε τις πολιτικές αξίες , αλλά τις καταβαράθρωσε; Γιατί αυτή η κατηφόρα των πολιτικών αξιών επί ΠΑΣΟΚ;

΄Η μήπως τέτοιες αξίες δεν υπήρχαν και δεν υπήρξαν ποτέ, παρά μόνο οι αξίες του εφικτού, κατά τον αείμνηστον Σπύρο Μαρκεζίνη;

Ο εν λόγω θά’χει σίγουρα... δυσκοιλιότητα να απαντήσει. Σημειώνει και τούτο ότι, δηλαδή, υπήρξε:

“Ιδρυτής και πρώτος πρόεδρος του Φοιτητικού Συλλόγου Ν. Ιωνίας, Νέου Ηρακλείου και Περιχώρων”. Σώπα!

ΛΕΥΤΕΡΗΣ ΒΕΡΥΒΑΚΗΣ

Γράφει:

“ Ενεργοποιείται κατά της δικτατορίας ...”

Δεν υπάρχει, επιτέλους, κανένα άλλο ρήμα για να δειχτεί η πολιτική δράση; Τι πάθανε όλοι κι ενεργούνται μαζικά; Κόλυβα με ποντικοφάρμακο φάγανε; Υπάρχει γενική ντιρεκτίβα από τα κόμματα για τη χρήση του αδόκιμου, ανύπαρκτου, ξύλινου αυτού ρήματος; Στο φυλλάδιό του, αναφέρει πολλά, όπως και τα παρακάτω που διασκευάζω περιληπτικά:

΄Ηταν δε, ο Βερυβάκης, τόσο... ενεργοποιημένος, ώστε σε κάθε ενέργειά του κατά της δικτατορίας συλλαμβάνονταν αδόξως και παραδόξως! Γιατί τόση ενέργεια; Γιά να... συλλαμβάνεται; Μα δεν ήξερε να κρυφτεί; Ατσίδας πάντως!

Γίνονται ήρωες αυτοί πού περιγελούν την εξουσία. ΄Οχι εκείνοι που κάθε λίγο και λιγάκι πέφτουν στις δαγκάνες των διωκτικών Υπηρεσιών! Μόλις πήγαινε να βήξει τον συλλαμβάνανε! Ποιός είναι ευφυέστερος, ο συλλαμβανόμενος ή ο μη, για όποια αιτία καταδίωξης του;

Χαρακτηρίστηκε από τον στρατοδίκη Β.Λιάπη, ¨ως επικίνδυνη προσωπικότητα”. ΄Ολη την ώρα στη φάκα ήτανε. Από πού κι ωσπού επικίνδυνος, ένας τέτοιος άνθρωπος;

“Η διεύρυνση και η εμβάθυνση της Ευρώπης ξεκινούν...”

Πόσο πολύ θα βαθύνει η Ευρώπη;΄Ηδη είναι άπατη!

“45 χρόνια πολιτικοί αγώνες”... Ξεκίνησε πολιτικά το 1954.

Σήμερα πόσων χρονών είναι; Μήπως ξεκίνησε από βρέφος;

ΣΥΝΘΗΜΑΤΑ:“Η φωνή σου στο Κοινοβούλιο” (Αυτός)!

“Η Ελλάδα έχει ανάγκη τη δική του φωνή” (Αυτός)!

“Η φωνή της συνείδησής σου” ( Αυτήν ξεχάστε την...)

Σίγουρα έχουμε να κάνουμε με φωνή βοώντος εν τη ερήμω!

ΓΙΩΡΓΟΣ ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ

Γράφει:

“Στο σπίτι του ιδρύεται η ΠΑΣΚΕ, η συνδικαλιστική παράταξη του ΠΑΣΟΚ...”

Μιλάμε για γιάφκα μεγάλης ανακατωσούρας... Δράστης η αφεντιά του! Ειδεχθής , διότι με το κόλπο αυτό, άρχεται το καρύδωμα του συνδικαλιστικού κινήματος από το κόμμα!

“Ήταν στέλεχος σε εταιρίες Ιδιωτικής Ασφάλισης μέχρι το 1981, οπότε ο Ανδρέας Παπανδρέου με προσωπική του απόφαση τον τοποθετεί υποψήφιο βουλευτή στο ψηφοδέλτιο της Α! Αθήνας, όποτε και εκλέγεται.”

Μα τι λέει; Παραγωγός ασφαλιστικών συμβολαίων ήταν (πλασιέ), όταν ξάφνου τον ανακάλυψε ο Αντρίκος, και με προσωπική του απόφαση τον κατέστησε κι αυτόν γνωστόν... εις τον θυρωρό της πολυκατοικίας του!

Πάλι η ίδια κοτσάνα. Με ποιόν άλλον θα αποφάσιζε ο Αντρέας χωρίς την... προσωπική του “απόφαση”; Με του γείτονα;

“Οι σημερινοί πολίτες επιμένουν στην ισχύ διαχρονικών αρχών και αξιών και σ΄ένα ανθρωποκεντρικό σύστημα. Επιδιώκουν να βρεθεί η χρυσή τομή μεταξύ του αναγκαίου ρεαλισμού και ενός νέου οράματος για να αναγεννηθεί η ελπίδα.”

΄Ετσι ε; Οι σημερινοί πολίτες επιμένουν... διαχρονικά σε αρχές και αξίες; Και ψάχνουν για... μαιευτήριο όπου θα γίνει η καισαρική τομή του δικέφαλου τέρατος, που το ονομάζει “αναγκαίο ρεαλισμό- αλά μπρατσέτα- με το νέο όραμα”, εκ του οποίου και θα αναγεννηθεί τελικά η ελπίδα...

Αυτός, αντίθετα με άλλους μπουρδολόγους, θεωρεί ψώφια την ελπίδα αλλά θα την... αναγεννήσει δια της τερατογέννεσης που μας μονστράρει, μάλλον, ως ευρεσιτεχνία!

ΚΩΣΤΑΣ ΝΤΑΪΛΙΑΝΑΣ

Γράφει:

“ Η επιλογή της ψήφου σου είναι μια κρίσιμη απόφαση για το δικό σου μέλλον, αλλά και για το μέλλον της πατρίδας μας.”

“Η Νέα Δημοκρατία, κρύβει το πραγματικό της πρόσωπο.΄Οσες μεταλλάξεις κι αν δοκιμάσει, γνωρίζει απο το παρελθόν της, αλλά και τα σημερινά πρόσωπα και ονόματά της ότι εκπροσωπεί τη Δεξιά, τις ακραίες εκφράσεις της και το ρεβανσιστικό αυταρχισμό. Δεν μπορεί να προσφέρει στην κοινωνική συνοχή και στην ασφαλή πορεία αυτού του τόπου, γιατί την δεσμεύουν οι απόψεις του βάρβαρου νεοφιλελευθερισμού, που είναι η ιδεολογία της και την εκθέτουν οι πράξεις της.”

Νταϊλίδικο κατεβάτο ανακατεμένων παρακρουστικών.

Ας τα πάρουμε ένα-ένα, πριν νταλακιάσουμε με τον Νταϊλιάνα.

1) Η ψήφος επιλέγεται; Τι είναι ζαρζαβατικό σε καφάσι;

2) Η Ν.Δ. κρύβει το πραγματικό της πρόσωπο. Με φερετζέ;

3) Μεταλλάξεις ή μαλάξεις; Γιατί δε λέει: μεταλλαγή, μεταμόρφωση, μετασχηματιμένη, ή και μεταλλαγμένη;

4) Βάρβαρος νεοφιλελευθερισμός; Από πού προκύπτει; Σίγουρα, εν ψυχρώ, βαρβαρισμός του συντάκτου, διότι το ρεύμα αυτής της φιλελεύθερης πολιτικής μπούκαρε, ακριβώς από την ανάγκη καταπολέμησης άλλων βάρβαρων ιδεολογιών.

5)Ρεβανσιστικός αυταρχισμός και το λουρί της Χάϊδως. Ο αυταρχισμός είναι ίδιον των εξουσιαστών. Γι’ αυτό κατηγορείται το κόμμα του, το οποίο πήρε τη ρεβάνς από τη Δεξιά και κάνει τα ίδια και χειρότερα. Σταθερά!

Διαφωνεί; Να κάνει Έφεση! Ρεβανσιστικιά!... Έτσι;

Ως άνθρωπος που έχει... αίσθηση του χιούμορ, ο Απόστολος Κακλαμάνης, περιέργως δεν αντιλαμβάνεται ότι είναι για γέλια αυτά που γράφει στο φυλλάδιο του.

Προσπαθείστε να διαβάσετε τη φωτοτυπία. “Στερήθηκε- αυτός ο πρώην καφετζής, κλητήρας και πλανόδιος πωλητής- την οικογένεια

και τα παιδιά του κι αυτά ... αυτόν!

Μάνα γιατί με γέννησες μ΄αυτόν; ΄Απονη ζωή!

Αμάρτησα για τη Βουλή! Ευτυχώς που έχει... αίσθηση χιούμορ!

ΠΑΝΑΞΙΟΙ ΑΙΘΕΡΟΒΑΜΟΝΕΣ

Με υπερτροφικό εγώ.

Έχουν πλάσσει ένα μύθο για πάρτη τους.

Τον μοστράρουν ως πολύτιμον εκθεσιακό προϊόν

σαν... σε ζωοπανήγυρη.

Δεν ελέγχονται με τίποτε.

Αυτοηδονίζονται με την εσωστρέφειά τους!

Συνεργοί στις απιθανότητές τους,

οι άνθρωποι του οικογενειακού

τους περιβαλλόντος.

Εδώ, οι οικείοι του Β.Πολύδωρα,

διέδιδαν-είναι γραμμένο στον Τύπο-

πως ο Βυρωνάκος... “ γράφει ιστορία”!

Τόσο... ανατρεπτικό! Το εγώ!

Που πλάθουν για την αφεντιά τους!

Το μέλλον... ξεκίνησε, με βοηδάμαξα;

ΑΝΝΑ ΨΑΡΟΥΔΑ-ΜΠΕΝΑΚΗ

Πανεπιστημιακή κι αυτή! Με βούλα και υπογραφή οι προσωπικές της καταθέσεις στο Ανθολόγιον της μπούρδας.

Γράφει:

“Οι πρόωρες βουλευτικές εκλογές στις 10 Οκτωβρίου, μας φέρνουν και πάλι κοντά...”

Νάτα μας ! Μας ξανάρχεται κοντά! Μας αναστατώνει το εσώψυχο. Πού ήταν τόσον καιρό καταχωνιασμένη; Πού είχε κουρνιάσει και μας παράτησε μονάχους; Κινδυνεύαμε να τα βάψουμε μαύρα! Ευτυχώς ο Θεός μάς λυπήθηκε. Βάρεσε η σάλπιγγα των εκλογών, και νά’σου η λεγάμενη, στ΄άσπρα ντυμένη πάλι κοντά μας!

“...Το άνανδρο πλήγμα που υποστήκαμε μας επιβάλει να αναπτύξουμε στο έπακρο το αγωνιστικό πνεύμα, την ανιδιοτελή αφοσίωση, την πίστη στην ιστορική αποστολή της φιλελεύθερης παράταξης, αισθήματα βέβαια που ποτέ δεν μας εγκατέλειψαν...”

Πού βλέπει τα αισθήματα; Το αγωνιστικό πνεύμα (αφού είναι πνεύμα, πώς είναι και αίσθημα;) ή μήπως η ανιδιοτελής αφοσί-ωση, είναι αισθήμα; Έστω, μα αφού δεν μας εγκατέλειψε ποτέ, γιατί να το... αναπτύξουμε ξανά; Τι είναι τραχανάς να τον απλώσουμε στον οντά για να θρέψει;

“...Πιστεύω όμως πως ό,τι εκτιμήσατε όσοι με τιμήσατε με την ψήφο σας...”

Δεν είναι δυνατόν νά’ναι σύμπτωση τέτοια συσώρευση αρλου-μποειδών μέσα σε μια μονάχα αράδα! “...όμως πως ό,τι εκτιμήσατε, ...τιμήσατε.”; Τι πράμα είναι αυτό; Θαρρώ πως είναι η ώρα να αποτιμήσουμε την προσφορά της... στον Πολιτισμό, αφού έτσι ή αλλιώς, η ερίτιμος υποτιμά τις πανεπιστημιακές της περγαμηνές, τις οποίες μας κοπανάει ότι κατέχει

στα συρτάρια της ή κρεμασμένες στα ντουβάρια της!

Τι τιμήσαμε εμείς με την ψήφο μας από την Κυρία; Το λέει πιο κάτω: “Την κατάρτιση, το ήθος, τη σοβαρότητα στα έργα, τις σωστές επιλογές και την αποτελεσματικότητα- είχατε τη χαρά να το δείτε να επαληθεύεται σε όλη τη πολιτεία μου και στην ανοδική πορεία μου ( έλα ντε, πες το και μας έσκασες... βγάλτο να ξαλαφρώσεις), ως κυβερνητικού στελέχους”!

Η μπούρδα αυτή ξεφεύγει από τα στενά πλαίσια της απλής επισήμανσης που κάνουμε εμείς εδώ και την παραπέμπουμε προς εργαστηριακή έρευνα. Εμείς χαρήκαμε... την ανοδική της πορεία; Εκτός του ότι ψευδολογεί, μια και δεν μας καίγεται καρφί η άνοδος ή η κάθοδος της, η κυρία δείχνει να βαυκαλίζεται με τις φαντασιώσεις της.

Θα μπορούσα να σταματήσω εδώ με τα πονετικά γραπτά της, αλλά ο διάολος δεν μ΄αφήνει, διότι αμέσως, λίγο πιο κάτω, σκουντουφλάω και σε τούτη την λακκούβα:

“..Με αυτή τη βεβαιότητα ζητώ ξανά την υποστήριξη των Νεοδημοκρατών, ζητώ τον Σταυρό προτίμησής σας, διεκδικώντας και πάλι ηγετική θέση στο Συνδυασμό της Α! Αθηνών”.

Ανάθεμα αν ξέρει τι λέει η ανισσόροπη γυνή . Τι άτιμα ζιζάνια, κουβαλάει μέσα της; Τόσο πια αλαφροϊσκιωτη είναι η προφεσσόρα;

Προσέξτε τη... χάρη της: όντας στον Συνδυασμό της Α! Αθηνών... διεκδικεί θέση στον συνδυασμό και μάλιστα “ηγετική”!

Επιθετικός προσδιορισμός της παραμορφωτικής αντίληψης που έχει για τον εαυτό της. Κρυφός καημός της να εκλαμβάνεται ως “ηγετικό στέλεχος”, μόσχος σιτευτός.

Πρόθεσή της: Να πολυσταυρωθεί, ώστε να ξεχωρίσει στον Συνδυασμό! Αλλά κι εδώ το ηγετικό είναι παράταιρο, δοθέντος ότι οι εκλογικοί συνδυασμοί δεν έχουν ηγέτες! Τα κόμματα, ναι! Οι υποψήφιοι είναι όλοι ίσοι. Κανείς δεν ηγείται του άλλου, μέσα στις λίστες των Συνδυασμών. Αυτή, όμως, ακάθεκτη εκσφενδονίζει την μπούρδα!

Σύρμα προς τα καλόπαιδα που περιδιαβάζουν σε Πανεπιστήμια: Παρακαλάτε νά’χετε βαθμολογιτή στο μάθημα της Εκθεσης αυτήν εδώ ! Θα κάνετε την τύχη σας με τα τσαρούχια!

Τι να διορθώσει, όταν η ίδια έχει μεσάνυχτα;

Η ηγέτιδά μας! Ηγέτης... σε ψηφοδέλτιο!

Συλλεκτικό πολιτικόν είδος.

ΛΕΩΝΙΔΑΣ ΒΑΣΙΛΙΚΟΠΟΥΛΟΣ:

Γράφει:

“Παρουσιάζεται μπροστά στους εκλογείς απέριτος (!!!), λιτός, αντικομφορμιστής, όπως πάντα ήταν. Παρουσιάζεται με γυμνό πρόσωπο, γιατί αυτός ο τρόπος επικοινωνίας με τους ανθρώπους αποτελεί γι’ αυτόν, τρόπο ζωής !”

Λοιπόν, γυμνωθείτε! Ο απέριτος και λιτός... επικοινωνιολόγος σάς το συνιστά! Το ζεί... Κυκλοφορεί με γυμνό πρόσωπο!

Χριστέ και Κύριε! Εμείς οι άλλοι φοράμε βρακιά στις φάτσες μας;

Ο ναύαρχος δεν θά’χει προφανώς προσέξει πως δεν είμαστε στο Φαρ Ουέστ, ώστε να κυκλοφορούμε με μάσκες και κουκούλες... Σε κάποια νηοπομπή, μάλλον, θά’χασε τη ρότα του. Οι πάντες ενταύθα, ως γνωστόν ,-εκτός περιόδου καρνά-βαλου- βολτάρουν με γυμνά τα πρόσωπα, αν και μερικά είναι φτιασιδωμένα, πασαλειμμένα με ακίνδυνες, ωστόσο, κρεμούλες.΄Οσο για τους τρόπους “επικοινωνίας”, που αποτελούν και “τρόπο... ζωής” του, σημαίνει απλά, πως πλέει σε φουρτουνιασμένο πέλαγος.

Γ.Α.ΜΑΓΚΑΚΗΣ

Γράφει:

“Αγώνες, Ήθος, Συνέπεια, Γνώση, Τόλμη” ..

Τόσο πολύ πράμα, δηλαδή. Για να προσθέσει ακάθεκτα:

“Τότε που ψήφιζαν τα δένδρα, τότε που εδιώκετο το φρόνημα, τότε που τα δικαστήρια και οι φυλακές γέμιζαν με αγωνιστές της Δημοκρατίας... Όπως και τώρα!!! Τί άλλαξε; Τίποτε!”

Μα τόσα χρόνια στο κουρμπέτι, με τόσους αγώνες, με τέτοια... τόλμη, με τόση γνώση, τι στην ευχή έκανε αφού τίποτε δεν άλλαξε; Γιατί πράμα χαράμισε τη ζωή του κι εμείς τη δικιά μας, ψηφίζοντας ΠΑΣΟΚ;

Τώρα πάλι τα ίδια, το ίδιο τροπάρι με... τόλμη, ήθος, γνώση, και συνέπεια... Για να μην αλλάξει τίποτε, δάσκαλε;

Δεν θα μετακινηθεί ουδέν. Το ξέρεις και μην απορείς. Και δένδρα θα ψηφίζουν και Ουκρανοί ελληνοποιημένοι και Αλβα-νοί κ.ά. Το παν στην Πολιτική είναι το “εφικτόν”. Δηλαδή, αν μπορώ να φτιάξω αυτό που με βολεύει, το φτιάχνω κι οι άλλοι ας τρέχουν να με πιάσουν! Με ηγέτη σας -στο παρασκήνιο- εκείνο το ξόανο, τον Λαλιώτη, τίποτε δε θα τσουλήσει!

Και κάτι επιπλέον: Πανεπιστημιακοί και στρατιωτικοί, δημοσιογράφοι, σύρονται συχνά στο άρμα της Πολιτικής. Λάθος μέγα, διότι δεν είναι η στόφα τους. Παραδείγματα σαν του στρατηγού Ντε Γκωλ, ή του καθηγητή Ανδρέα Παπαν-δρέου κ.α. που διαπρέπουν πολιτικά, αποτελούν απλά εξαίρεση. Οι άλλοι, συνήθως γελοιοποιούνται... ενδόξως!

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΑΝΔΡΕΟΥΛΑΚΟΣ

Γράφει:

“Για την παρρησία, σαφήνεια και συνέπεια του πολιτικού του λόγου και το Ελληνοχριστιανικό του ήθος τιμήθηκε ιδιαίτερα από τα Μ.Μ.Ε και την αναζήτηση της γνώμης του!”

Αχταρμάς ασυνταξίας και ανοησιών. Με ποιο βραβείο τιμήθηκε από τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης; Θέλει να πει ότι τον τιμούσαν με το να... τον προσκαλούν στα κανάλια!

Τον φώναζαν για την... παρρησία και σαφήνεια του λόγου του; Περίπτωση Παραισθήσεων. Διότι, μόνο μέσα στη φράση που επιστρατεύουμε εδώ, κι ακατανόητος είναι, και “με σαφήνεια” ...ασαφής. Τον καλούν για τζερτζελέ, για παράσταση, για χαβαλέ! Το λέω υπεύθυνα και ως διατελέσας Γενικός διευθυντής τηλεοπτικού καναλιού!

Πατάς το κουμπάκι, ρίχνεις δόλωμα, κι έχοντας αντικρυστά Ανδρεουλάκο και Κουναλάκη ή τον γραφικό Μπίστη, αμέσως απολαμβάνεις το θέατρο του παραλόγου!

Εκείνο το: “και την αναζήτηση της γνώμης του”, πού και πώς κολλάει συντακτικά;

Μάλλον οι δημοσιογράφοι πήραν τον φανό του Διογένη και το μαρκούτσιόν τους, εις ...αναζήτηση της γνώμης του!

Στη ζούγκλα του Αμαζονίου ή στ΄Αποστόλη το κουτούκι;

Συνεχίζει σε νεότερη εκλογική περίοδο να γράφει:

“Είναι αυτοδημιούργητος πολιτικός”!

Τι θέλει να πεί, ο πονηρούλης, μ΄αυτό; Οι άλλοι τι είναι; Ετεροδημιούργητοι;

Ρατσιστικοί διαχωρισμοί μεταξύ πολιτικών... για να πούμε στο λαουτζίκο: “κοιτάξτε, δεν είμαστε όλοι το ίδιο...” Το αυτοδημιούργητον είναι κότινον δόξης; Παλαιοντολογικά, ναί! Σήμερα όλοι μας είμαστε αυτοδημιουργητοι!

Και συνεχίζει:

Ως έγκριτος δικηγόρος έθεσε αφιλοκερδώς στην υπηρεσία του κόμματος και των απηνώς διωχθέντων χιλιάδων στελεχών και οπαδών μας στη νομική επιστημοσύνη του και τον προσωπικό του μόχθο”.

Προσδοκώ ότι κατανοείτε τον “διαυγή, πειστικό, σαφή και συνεπή” αυτό πολιτικό, και με παρρησία, λόγο του ανδρός!

Αμ και το άλλο... η“νομική επιστημοσύνη;” Δεν μας το κάνει διαυγέστερο, για να μην έχουμε...“απηνή” αποκόλληση του αμφιβληστροειδούς μας από τις τσίμπλες; Κι εκείνο το έγκριτος γιατί το βάζει; Οι άλλοι δικηγόροι τι είναι άκριτοι, άκυροι... μη έγκριτοι;

“...εμπιστεύεται (ο Ανδρεουλάκος) το αισθητήριο του λαού μας, που ακολουθεί τους έντιμους, συνεπείς και αποτελεσματικούς πολιτικούς.” Υπονοεί την πάρτη του!

΄Αλλη μια σοφία κανακευτική του αισθητηρίου του λαού μας, ο οποίος επί 1/4 αιώνος, φανατικά ακολουθεί το ΠΑΣΟΚ! Έτσι για να πληρωθεί κατά γράμμα το ρηθέν, παρά του Αποστόλου Ανδρεουλάκου, ότι ο λαός έχει... “αισθητήριο”!

Συνιστώ ενθέρμως στην σατανική παρέα Λαλιώτη, την υπέρτατη αυτή κοτσάνα, να την κάνει φλάμπουρο!

Θερμότερος υπερασπιστής του αισθητηρίου του λαού δεν θα βγεί στην πιάτσα!

Απόστολε, μοντελάκι εκ...παρρησίας είσαι!

ΚΩΣΤΑΣ ΔΕΛΑΠΟΡΤΑΣ

Γράφει:

“ ... Ζητώ την ένθερμη υποστήριξη και εμπιστοσύνη σας επειδή φιλοδοξώ, και είμαι βέβαιος ότι κι εσείς συμφωνείτε, ότι η παρουσία μου στη βουλή θα αντιπροσωπεύσει επάξια εκείνο που κατα γενική συμφωνία αποτελεί κοινό συμφέρον, υποχρέωση όλων μας απέναντι στην ισχυρή Ελλάδα του μέλλοντος”.

Του κατέβηκε να φιλοδοξει και θεωρεί βέβαιον ότι κι εμείς συμφωνούμε, απαιτώντας την θερμή κιόλας υποστήριξή μας!

Να, ένας σίγουρος άνθρωπος για τα μουστάκια του.

Αλλά ποιο είναι εκείνο, όπου κατά “γενική συμφωνία”... έχουμε υποχρέωση όλοι μας; Πότε έγινε μια τέτοια γενική συμφωνία και δεν το πήραμε χαμπάρι;

Το λέει: Η παρουσία του στη Βουλή!

Εντάξει, εμείς είμαστε εκτός συμφωνίας κι αυτός εκτός Βουλής!

Το Ανθολόγιο της Πολιτικής Μπούρδας είναι ανεξάντλητο κι αποκαλυπτικό του βάρους και του μεγέθους αυτών που επιδιώκουν να κυβερνήσουν ( πολλοί εκ των Ανθολογουμένων, μας κυβέρνησαν και συνεχίζουν να μας κυβερνούν λόγω των άτεγκτων προσόντων τους) έναν λαό, εραστή του μέτρου και της απλότητας. Ωστόσο, θέλοντας και μη, η Ελλάδα είναι μοιραίο να ζήσει με μπροστάρηδες τέτοια καλικαντζαράκια, τα οποία, άγνωστον από ποιές καμινάδες κατεβαίνουν.

Είμαι σκληρός; Και τις “σκληράδες”, χοντράδες αυτωνών που ανθολογώ, θα τις προσπεράσετε στο ντούκου; Αναισθήτως;

ΒΑΣΙΛΗΣ ΚΟΝΤΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ

Γράφει:

“Πήρα τις ευθύνες μου και τόλμησα...

Οι δυνάμεις της ωριμότητας, της ευθύνης και της κοινωνικής ευαισθησίας δίνουμε τη μάχη μαζί. Τη μάχη γι’ αυτά που έρχονται κι όχι γι αυτά που πέρασαν”.

Αν και διετέλεσε Υπουργός Παιδείας, μάλλον, η παιδεία του είναι ομιχλώδης. Βασικό στοιχείο στη διατύπωση (γραπτή η προφορική) των σκέψεών μας: Το μυαλό μας που αν δεν είναι επαρκώς συγκροτημένο να κατανοεί, δηλαδή απλές καθη-μερινές έννοιες, τότε έχουμε παραγωγή ασυναρτησιών σαν κι αυτές που υποστηρίζει ο μεταλλαγμένος ώριμος και υπέυθυνος πολιτικός, ως αυτοπροσδιορίζεται σεμνώς.

Η μάχη, ως γνωστόν, δίδεται τώρα, σήμερα και για το αύριο, αν ...έχετε τέτοιο βίτσιο, προσδοκώντας ότι θα υπάρχετε!

“Γι΄αυτά που πέρασαν”, μάχες δεν δίνονται, γιατί απλούστατα δόθηκαν ή “έγιναν” χθες -οι μάχες-!

Αλλά αφού “έτόλμησε” την πολιτική του μεταμόσχευση, βαράει ασυγκράτητος και στη διατύπωση της κοτσάνας, που ουδέν κουτορνίθιον της δημοτικής εκπαίδευσης θα τολμούσε.

Θα εθεωρείτο κουμπούρας και θα επανέρχονταν μεταξετα-στέος, συνοδεία του κηδεμόνος του, τον Σεπτέμβρη...

Εν τούτοις, ο γενναίος και τολμηρός πολιτικός αυτός ανήρ, δηλώνει με παρρησίαν, πως “πήρε τις ευθύνες του”..

Και τις έβαλε στο δισάκι του; Η ευθύνη σ΄έναν πολιτικό πώς μεταφράζεται σε κόστος πρακτικό, ουσιαστικό; ΄Η είναι αερολογία για το πόπολο άνευ αντικρίσματος;

Τα περί δυνάμεων ωριμότητας κ.λ.π. αφήστε τα. Δεν αξίζει τον κόπο. Πού βλέπει την ωριμότητα, όταν μια απλή φράση δεν μπορεί να αρθρώσει ο άνθρωπος;

ΚΙΜΩΝ ΚΟΥΛΟΥΡΗΣ

Γράφει:

1ον) “Ο πολιτικός που ακούει πάντα την καρδιά του”!

Εννοεί ότι ο ίδιος ακούει την καρδιά του! Τό καρδιογράφημά του πρόλαβε να το... εκτυπώσει;

΄Η έχει χτυποκάρδια και δεν ξέρει τι του γίνεται; Μα από καρδίας όλοι μας δε λειτουργούμε; Για ιδιαιτερότητα μας φουρνίζει το ανέκδοτο η Κουλούριος λογική; Μπορεί, ποιος ξέρει, νά’ναι άτομο ειδικών ιδιαιτεροτήτων κι αξιοτήτων!

2ον) Αγαπητέ, Αγαπητή,

“Με γνωρίζεις καλά. Μας ενώνουν πολλά. Μέσα από κοινούς αγώνες, αξίες και μνήμες, μέσα από μια πορεία όμορφη και δύσκολη, σφυρηλατήσαμε μια σχέση ζωής. Μοιραζόμαστε την ίδια ιστορία, την ίδια περιφάνεια, την ίδια προοπτική.

...Σου ζητώ να με θυμηθείς και προσωπικά με την ψήφο σου!”

Ο συντάκτης αυτής της πατάτας, και εν προκειμένω ο εργολάβος-αφισοκόλησης του ΠΑΣΟΚ, είναι χονδροειδέστατα άμετρος.

Πού ανακάλυψε ότι τον γνωρίζω καλά και ότι μας ενώνουν πολλά κοινά; Τίποτε απ΄όλα αυτά τα παρατράγουδα δεν συμβαίνουν. Ούτε κοινούς αγώνες έχω μαζί του, ούτε τις ίδιες αξίες (δεν παλάβωσα) και προ παντός τις ίδιες μνήμες δεν έχω, ούτε σφυρηλατήσαμε κάτι μαζί. Και ζητάει, ο ατυχής: Να

τον θυμηθώ “προσωπικά” με την ψήφο μου! Πώς αλλιώς θα τον θυμόμουνα... χωρίς εμένα; Απρόσωπα; Υπάρχει θύμηση απρόσωπη; Αν ξέρει καμιά τέτοια τεχνολογία να μας την πει! Μια και είναι επαγγελματίας ζήτουλας, θα μπορούσε απλά να πει: “Φίλε, θυμήσου με, μπροστά στην κάλπη”! Σταύρωσέ με! Προσωπικά; Ατυχώς, για τέτοιο ανέκδοτο δεν έχω... μνήμη!

ΕΛΕΝΗ ΑΝΟΥΣΑΚΗ

Γράφει η πρώην ηθοποιός και πρωτοπόρος του τόπλες: (Οπαδός του εξωπετάγματος των βιζιών προς θεαθείναι!)

“Νιώθω την ανάγκη να επικοινωνήσω μαζί σας και να μιλήσουμε για τον τόπο μας, την πόλη μας. Με αγάπη για τους νέους μας, με στοργή για τους γεροντότερους. Για τις γυναίκες που δίνουν καθημερινά τη δύσκολη μάχη στην οικογένεια και την εργασία.”

Ώστε θα μιλήσουμε... για να ξαλαφρώσεις εσύ, από την ανάγκη που νιώθεις! Άνισοι οι όροι. Εσύ νοιώθεις ανάγκη κι όχι εγώ. Πώς να κάνουμε κουβέντα; Αδιανόητο πρακτικά, κι επειδή αυτό το ξέρεις, παίρνεις μονομερώς φόρα θέτοντας και θέματα ...συζήτησης, για τόσο βαρετά και χιλιοειπωμένα, άλλωστε. Πώς να συνομιλήσουμε, όταν εσύ μονολογείς; Συνομίλησε πρώτα με τον εαυτό σου κι άμα τα βρείς σκούρα κάλεσέ με, έτσι για να μην νιώθω ότι μετέχω κι εγώ στο θέατρο σκιών, που σκηνοθετείς εν όψει εκλογών.

Από τα αχτύπητα: “Προεδρεύουσα του Δ.Σ. του Δήμου...”

Φαίνεται πως γιά κάποιο φεγγάρι, και επειδή ο πρόεδρος του Δ.Σ. θά’χε συνάχι ή δυσεντερία, την φώναξαν να τον αντικαταστήσει σε εκείνες τις φλύαρες κι ανιαρές συνεδριάσεις των Δημοτικών Συμβουλίων. Κρίνοντας, το “Ανούσιον”, ότι ένα τέτοιο πράμα είναι σοβαρόν, μας ρίχνει αυτό το αμίμητο προσόν:...“προεδρεύουσα”.

Από την κοινοβουλευτική δράση της, σημειώνω τα πιο πρωτότυπα για τα οποία αγωνίστηκε: (Και τίμια, αγωνίστηκε).

** Ζήτησε τη συνταξιοδότηση των ιεροδούλων, την κατάργη-ση των παιχνιδιών CD-ROM, την απαγόρευση των σκυλομα-χιών, την προστασία των παιδιών από τα ροζ τηλέφωνα κ.α. Σχέτο “τόπλες”... απογυμνωτική θεματολογία, τελείως πια!

** Τόπλες είναι το εξωπέταγμα των γυναικείων βυζιών δημοσίως. Η κ. Ανουσάκη, ως στάρλετ, υπήρξε η πρώτη διδάξασα το είδος στην Ελλάδα! Προς γνώση! Ανατρέξατε στις εφημερίδες του 1964.

ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΣΚΥΛΑΚΑΚΗΣ

Πρώτο συγκλονιστικό προσόν του ανθρώπου, που μοιάζει νά’ρχεται από το πουθενά:

Γράφει: “Είμουν εκείνος που, ως εκπρόσωπος του κόμματος ανήγγειλα από την τηλεόραση ότι η Ν.Δ. είχε κερδίσει την 150η έδρα και θα σχημάτιζε επί τέλους κυβέρνηση...”

Είναι τό πιο δυνατό προσόν που επικαλείται για να ψαρέψει ψήφους.

Έχουμε να κάνουμε με... ιστορικό γεγονός! Πρώτος ανήγγειλε πόσες έδρες λαμβάνει η Ν.Δ. !

Δηλαδή, είναι όπως στα παλαιά βαφτίσια, όπου τα τσογλάνια, τα ζωντόβολα, έτρεχαν να αναγγείλουν στο... μπαμπά τι όνομα δόθηκε στο παιδί του! (Αν και τό’ξερε... ο μπαμπάς).

Αυτό το μέγα πολιτικό “κατόρθωμα” διέπραξε ο λεβέντης! Από την κολυμπήθρα της κάλπης... βγήκε η Ν.Δ. και επειδή το ανήγγειλε αυτός πρώτος, τι έγινε; Ρεγάλο πήρε;

Αλλού λέει, ότι διετέλεσε και “υπεύθυνος πολιτικού σχεδιασμού της Ν.Δ.”. Καλά να πάθουν!

Με τέτοιον... ταλαντούχο ντελάλη, πώς να δουν κυβέρνηση;

Γράφει... με το κοφτερό μυαλό του:

“Προβληματίστηκα για τα εφόδια που πρέπει νά έχει ένας υποψήφιος, ώστε να μπορεί, αν εκλεγεί, να λειτουργήσει ουσιαστικά στο ρόλο του βουλευτή...”

Κλασική περίπτωση όντος, που κολυμπάει σε νερά που δεν ξέρει. Ωστόσο, τον βάλανε “σχεδιαστή πολιτικής” της Ν.Δ, αν και είχε μεσάνυχτα για τον ουσιαστικό ρόλο του Βουλευτή. Το ότι αποφάσισε να κατέλθει στις εκλογές, μάλλον θα ανακάλυψε τα... προσόντα του βουλευτή που τόσο τον προβλημάτισαν. Μόνο που δεν μας λέει ποιά είναι αυτά...

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΚΑΚΛΑΜΑΝΗΣ

Η φωτογραφία ανάμεσα σε κόσμο,δείχνει ότι είστε λαοφιλής..πολιτικός . (Εδώ ο Αποστόλης Κακλαμάνης ..Κόλλησε σαν βδέλα στην πολιτική από φοιτητής.Τη βόλεψε αγρίως.Η πολιτική καλοταϊζει τους επαγγελματίες της...

Ο μόνιμος πρόεδρος Βουλής... δι ευχών των Αγίων Πασόκων

Γράφει:

“Δεν υπέστειλα ποτέ καμιά σημαία. Ούτε είχα προσωπικές στρατηγικές και μηχανισμούς. Δεν με έθελξαν οι τεχνικές των δημοσίων σχέσεων... Προτίμησα να εργάζομαι νύχτα και μέρα όπου κι αν βρέθηκα!”

Ο Αποστόλης παραμιλάει, εν γνώσει του... ειδεχθούς.

΄Ηταν σημαιοφόρος και δεν το πήραμε... χαμπάρι και κράταγε πολλές σημαίες, που δεν τις υπέστειλε; Μπράβο του!

...Νυχθημερόν εργαζόμενος. ΄Ε, γι’ αυτό έχει ρέψει πρόωρα!

Και δεν τον έθελξαν οι... “Δημόσιες Σχέσεις”!

Και τότε πώς μου... στέλνει γράμματα και ψηφοδέλτια, αν δεν ευλογεί τις Δημόσιες Σχέσεις εν τη πράξει; Γιατί τις λοιδωρεί; Πώς τότε, άνευ Δ.Σ., εκλέγεται πρόεδρος Βουλής;

Το σπαραξικάρδιον:“Ο Απόστολος Κακλαμάνης εξομολογείται, ότι εξαιτίας της πολυετούς ενασχόλησής του με τα κοινά στερήθηκε την οικογένεια και τα παιδιά του, αλλά κι εκείνα τον πατέρα τους!... Το κενό το αναπλήρωσε η σύζυγός του”!

Τα “κενά” της γυναίκας του, τά λογάριασε ποτέ; Τύφλα νά’χουν οι ταινίες Ξανθόπουλου-Βούρτση! Θυσιάστηκε για μας! Παράτησε την φαμίλια του! ΓΙΑ ΜΑΣ! “Δεν τον ξέρουν -λέει- ούτε τα παιδιά του”!(Αμ, τον... παραξέρουν). Το ότι δεν του έδωσε διαζευκτήριο, η γυναίκα του, σημαίνει ότι αυτή ήταν η κυρία δράστης, της προσφοράς “του”... στο Έθνος του ΠΑΣΟΚ! Υποστηρίζει, επίσης, πως είναι και“βαθειά συναισθηματικός! Πού το βλέπεις το συναίσθημα, Απόστολε, όταν η γυναίκα σου είναι αναπληρωτής της πατρότητάς σου;

ΓΙΩΡΓΟΣ ΑΝΩΜΕΡΙΤΗΣ

Γράφει:

“Γεννήθηκε το 1945 στην Ν. Σμύρνη και... “δραστηριο-ποιήθηκε” έντονα, σε κοινωνικό και πολιτικό επίπεδο από το 1960 ”... Επίσης:

“Δραστηριοποιήθηκε... σε διευθυντικές θέσεις σε εταιρίες και οργανισμούς του ιδιωτικού κι ευρύτερου δημόσιου τομέα”. Τι είχε, κόψιμο και δραστηριοποιούνταν τόσο έντονα;

...Ο Γ. Ανωμερίτης, με τη διαχρονική γνώση και εμπειρία του στο χώρο της ευθύνης του... υπηρετεί κ.λ.π.... τους στόχους του ΠΑΣΟΚ”.

Τσανάκι, του κόμματος. Και ξύλινος στη γλώσσα.

Σε τούτο τον τόπο, δεν πας μπροστά χωρίς να προσκυνάς, να γλύφεις κόμμα και να υπηρετείς (τους στόχους του ΠΑΣΟΚ) πιστά, πειθήνια τα προστάγματά του. ΄Ετσι εξελίχθηκε κι αυτός. Το λέει απερίφραστα.

Τι σημαίνει διαχρονική γνώση; Γνώση σημαίνει αυτό που κουβαλάω από χτες, μέσα στο χρόνο. Άρα η γνώση είναι ...χρόνος ή εν πάσει περιπτώσει, η γνώση δεν θά’χε υπάρξει χωρίς το χρόνο! Είναι από μόνη της διαχρονική. Γιατί μας το κοπανάει ο...“κόπανος”; θα λέγαμε εμείς λογοπαικτικά. Μα όχι πια, ο Ανωμερίτης δεν είναι και του πεταμού! Εμφανίζεται σοβαρός, αλλά έχει πρόβλημα με τις πλατίνες και τα μπουζί της γλώσσας του, όπως κι όλοι οι ανθολογούμενοι εδώ.

Γεννήθηκε το 1945 και μόλις έφεξε το 1960, αυτός... έκανε έντονα Πολιτική! Δηλαδή σε ηλικία 15 ετών!!!

Αν δεν είναι παιδί θαύμα από την... Άνω-μεριά (Ανωμερίτης), τότε σίγουρα είναι παραμυθάς...

ΕΙΡΗΝΗ ΕΥΓΕΝΕΙΑΔΟΥ-ΚΑΤΣΑΡΟΥ

Γράφει:

“ Πιστεύω ότι η νέα Βουλή θα πρέπει να περιλαμβάνει άτομα που θα εκλεγούν βασιζόμενα στις δικές τους ηθικές και υλικές δυνάμεις, ατόμων με προσωπική αξία, με επιτυχημένη μέχρι τώρα πορεία στην ιδιωτική και επαγγελματική τους ζωή και με όρεξη για δουλειά”.

Η κυρία, είναι ιατρός υπάλληλος του ΙΚΑ, άρα... γνωρίζει τα παθολογικά... των ασφαλισμένων.

Η κυρία, σε κάποιον Δήμο είναι και Δημοτική Σύμβουλος, διετέλεσασα και Αντιδήμαρχος, όπερ -κατά την λογική της- σημαίνει ότι γνωρίζει επίσης τα προβλήματα του λαού.

Κατόπιν όλων αυτών των συγκλονιστικών... ψηφίστε την.

“.. Εάν θέλετε να γίνει πράξη η επιθυμία όλων μας για αναβάθμιση της βουλής, βάλτε σε εμένα τον έναν σταυρό από τους πέντε που δικαιούστε!”

Πανάθεμά με! Είναι και ωραία γυναίκα!

Πονηρόν αυτό που λέει: ότι τα άτομα που θα εκλεγούν, πρέπει “να στηρίζονται στις δικές τους ηθικές και υλικές δυνάμεις”!

Τι υπονοεί; Οι άλλοι στηρίζονται, σε αλλωνών υλικές δυνά-μεις; Μ΄άλλα λόγια, η Κυρία, έχει δικό της παραδάκι;

Να το χαίρεται, αλλά να μην το ξοδεύει δώθε-κείθε άσκοπα!

Οι άλλοι, εν ψηφοδελτίω, συνάδελφοί της είναι σαϊνια και τα “υλικά” τα εξασφαλίζουν... από “φίλους” επ΄ανταποδοτικότητι. Το ξέρει, γι αυτό και το υπογραμμίζει ευγενώς, ξώφαλτσα.

Ως προς την ανάβαθμιση της Βουλής, εγκύρως την πληροφο-ρούμε, ότι ουδείς εξ ημών έχει τέτοια έγνοια! Είτε εισέλθει η ίδια είτε όχι, η Βουλή δεν προβλέπεται να αναβαθμιστεί. Απόδειξη; Το μπουρδολόγιον αυτό!

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΙΩΑΝ.ΜΠΕΡΝΙΤΣΑΣ

Γράφει:

Βιογραφικο: Εγεννήθη στην Αθήνα. Είναι ο πρωτότοκος υιός της 13/μελούς οικογένειας του Ιωάννου Π. Μπερνίτσα, τέως βουλευτού και Προέδρου της Γενικής Συνομοσπονδίας Επαγγελματιών-Βιοτεχνών Ελλάδος”.

ΨΗΦΙΣΑΤΕ ΝΕΟΥΣ ΓΙΑ ΝΑ ΑΝΑΝΕΩΘΟΥΝ ΡΙΖΙΚΑ ΤΑ ΠΡΟΣΩΠΑ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥ ΜΑΣ ΒΙΟΥ!”

Οικονομολόγος από... ανοικονόμητη οικογένεια. Είναι, ο ίδιος ο 13ος καί γουρλής, στη σειρά της γέννας! Καταϊδρωμένος.

Πρέπει να τον ψηφίσουμε, γιατί-λέει- είναι νέος και γιατί πρέπει να αλλάξουν “οι φάτσες” του πολιτικού μας βίου!

Σοβαρές αιτίες για να πολιτευτεί κανείς.

Μα τι τον πειράζουν τα πρόσωπα του πολιτικού μας βίου;

Μια χαρά φατσούλες είναι, με τα σινιέ τους κοστουμάκια, με τις χωριστρούλες τους, το κόντρα ξύρισμα, τα παρφιούμια τους, τον τουπέ τους, τι έχουν τα παιδιά;

Αν και δεκατριάρης, το τόλμησε.Το προχώρησε αλλά φρενά-ρισε άδοξα, δεν εξελέγη.

Έπειτα σου λένε, γιατί η άτιμη “κενωνία” δεν προσέχει τους πολύτεκνους!

Οι ψηφοφόροι είναι “τομάρια” του κερατά!

Αναίσθητοι. Δεν συγκινούνται με τίποτε. Τους ίδιους και τους ίδιους ψηφίζουν μια ολάκερη ζωή! Φασολάδα και πάλι φασολάδα και μια ζωή αθάνατη Ελλάδα.

Γι’ αυτό και οι παραγωγοί, μαζικώς, τέκνων- οι πολύτεκνοι- δεν έχουν εκπροσώπηση στη Βουλή, κι έτσι οδηγούμαστε κατά διαόλου ως φυλή!

Ο Μπερνίτσας, ωστόσο, θά’ταν μια κάποια λύση με τόσα ...προσόντα!

ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΚΟΥΜΑΝΑΚΟΣ

Γράφει: “...Είναι ένας μεγάλος αγωνιστής της Δημοκρατίας, ένα γνήσιο παιδί του ελληνικού λαού... Κατάγεται από τη Λακωνία κι ενσαρκώνει την Λακωνική παράδοση κι αρετή.΄Εχει έντονα δημοκρατικά βιώματα και ιδέες, είναι φυσικός ηγέτης, καλλεργημένος πνευματικά και ψυχικά με πλούσιες γνώσεις, είναι γενναίος και περιφρονητής του πλούτου και των απολαύσεων, πρόθυμος για κάθε θυσία, όπως απέδειξε η προσωπική του ιστορία.”

Είναι παιδί του ελληνικού λαού! Και τι παιδί! Απόστρατο και συνταξιούχο! Είναι και “Φυσικός ηγέτης” και... πνευματικά καλλιεργημένος και ενσαρκωτής της λακωνικής παράδοσης!

Τί άλλο θέλετε; Απ΄όλα έχει ο τροβάς του.

Ως προς την προθυμία του για θυσία, αν του λέγαμε του γενναί-ου να κάνει δυο τούμπες στην πλατεία Συντάγματος, με το σακίδιο των αρετών του, θά’ταν, λέτε, μεγάλη θυσία για ένα “παιδί” της ηλικίας του που περιφρονεί πλούτη και απολαύσεις;

ΣΤΑΥΡΟΣ ΜΠΙΡΗΣ

Γράφει: Η ιστορία, το ήθος και το έργο του Σταύρου Μπίρη, εγγυώνται μια συνεχή άνοδο του Πειραιά και των Νησιών. Το μέλλον του Σταύρου Μπίρη είναι και το μέλλον της περιφέρειάς του.”

Περί αυτού καμιά αμφιβολία. ΄Οσο η... περιφέρειά του είναι στρουμπουλή, σφριγιλή, τροφαντή και με τα... πιασίματά της, τόσο το μέλλον του εν λόγω υποψηφίου θά’ναι πιο κουνιστό. Με τέτοια προσόντα, ως γνωστόν, η συνεχής “άνοδός”του, (του ιδίου ή μήπως τίποτε... άλλο;) είναι αναπόφευκτος. Τύφλα νά’χει το μεταγενέστερα ανακαλυφθέν ανυψωτικόν Βιάγκρα!

ΞΕΝΟΦΩΝ Β. ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΙΟΣ

Γράφει: “...Γι’ αυτό τώρα ασθάνομαι την ανάγκη να υπηρετήσω τον ελληνικό λαό, στην προσπάθειά του να ζήσουν οι αυριανές γενιές καλύτερες μέρες με ευλευθερία-ευημερία και δικαιοσύνη. Αυτό το αίσθημα της ευθύνης με οδηγεί σήμερα μπροστά σας.”

Χωρίς το αίσθημα αυτό, ομολογεί, ότι ήταν όλο το καιρό από πίσω μας! Ούτε που του φαινότανε! Κρυφός οπαδός, λέτε, του Οθωμανικού... δικαίου ;

Και τώρα, μετά από πολλές περιπέτειες στη ζωή του, ο Ξενο-φών “αισθάνθηκε την ανάγκη να υπηρετήσει τον ελληνικό λαό”!

Ε, και δεν πήγαινε ίσια διάδρομο, πρώτη πόρτα αριστερά για να ξαλαφρώσει και τό’χουμε βάρος που δεν θα προλάβει να μας υπηρετήσει; Τόσα χρόνια τι έκανε, τάβλι έπαιζε και μας είχε αφήσει ρέστους;

ΕΜΜ.ΜΠΑΝΤΟΥΒΑΣ

Γράφει: Η απόφασή μου να πολιτευτώ στις παρούσες εκλογές για πρώτη φορά είναι η σοβαρότερη πράξη ευθύνης και καθήκοντος απέναντι σε σας και στην Πατρίδα..

Ανήκω σ΄αυτούς που αναδείχτηκαν με αυτοεπιστράτευση, με θυσίες, με κινδύνους και όχι με διορισμένους ηγέτες ή εκπροσώπους και γι’ αυτό θεωρώ το σημερινό αγώνα μου πρώτα εθνικό και μετά πολιτικό.”

Άλλος ένας γιατρός... ορνιθολογών κι αυτοχειριαζόμενος. Ανατινάσσει, την πρότερη δράση του, θεωρών ως σοβαρότερη πράξη της ζωής του, την υποψηφιότητά του! Μάλλον πρέπει να τον... εξετάσει γιατρός.

Εκείνο το “αυτοεπιστράτευση”είναι δύσκολο να αποκρυπτο-γραφηθεί, όπως και τ’άλλα, βέβαια, που ισχυρίζεται.

ΠΕΡΙΚΛΗΣ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΑΚΗΣ

Γράφει:

“Μικρή γνωριμία του Ιατρού Περικλή Χριστοδουλάκη”.

Αυτός εδώ επιστρατεύει

την Ενορία του!Το κάνουν πολλοί..Για να δείξουν ότι είναι με την εκκλησία και το πανίσχυρο παπαδαριό! Κανείς ποτέ δεν ζημιώθηκε έχοντας στο πλάϊ του την Εκκλησία. Βρήτε ό,τι χαρτί ή φωτογραφίες με δεσποτάδες από παπά έχετε, είναι χρήσιμο.

Ποιός γνωρίζει ποιόν; Ο Περικλής τον εαυτόν του; Μάλλον αυτό θα συμβαίνει. Από τις σπάνιες περιπτώσεις αυτογνωσίας.

Ευτυχώς που η “γνωριμία” είναι μικρή. Αλοίμονο αν ήταν μεγάλη! Το ηλεκτροσόκ... δεν θα το αποφεύγαμε.

Αλλού: “Οι Ιεράρχες και Ιερείς συγχαίρουν και ευχαριστούν τον ιατρόν Χριστοδουλάκη Περικλή, υποψήφιον βουλευτή της ΕΔΗΚ, δια την πολύπλευρη και αφιλοκερδή ανθρωπιστική και κοινωνική του δράση”.

Προς απόδειξη του καταλυτικού γεγονότος, μονστράρει και σχετικό έγγραφο ενός ενοριακού Ναού, με το οποίο τον ανακηρύσσουν δωρητή!

΄Εχουμε να κάνουμε με την πιο, πονηρώς, ευσεβή περίπτωση ψηφοθηρίας! ΄Αλλοι επιστρατεύουν τους τσαγγαράδες πατέράδες τους, τις μαίες μανάδες τους, την πάσα κακοριζικιά τους, αλλά τούτος επεστράτευσε το Παπαδαριό.

Δωρητής επειδή...“έκανε μικροβιολογικές εξετάσεις δωρεάν σε πτωχούς”!

Δώρον άδωρον. Δεν μπήκε στη Βουλή, αλλά κινδυνεύει να μην μπει και στον Παράδεισο, αφού έκανε βούκινο τη φιλαν-θρωπική του δράση!... “Μη γνώτω η αριστερα τι ποιεί η δεξιά” λέει το ΄Αγιο Καινό Κιτάπι.

Αυτός άρπαξε ντουντούκα και ξεφωνίζει τις αγαθοεργίες του!

ΒΑΣΟΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ

Γράφει: “΄Ομως προσοχή: Τίποτε δεν υπάρχει πιο υποβολιμαίο -και θανατηφόρο- για τον υποψήφιο, από τον ψίθυρο: “Αυτός θα βγει οπωσδήποτε... Δεν έχει ανάγκη από σταυρό προτιμήσεως!”...

΄Οπως και τίποτα δεν υπάρχει πιο ματαιόδοξο από τις σταυρομαχίες, όταν μάλιστα μετέρχονται τέτοια μέσα, που διόλου δεν οδηγούν στην αξιοκρατική σύνθεση του Βουλευτηρίου. Εσύ άλλωστε δεν πέφτεις σε παγίδες και ξέρεις να κρίνεις τον καθένα υποψήφιο από το ήθος και το έργο της ζωής του”.

Και ζωή... σε λόγου μας.

Ματαιοδοξία εναντίον ματαιοδοξίας, μια ζωή “ήθους κι έργου” πάει στράφι με τον εναγκαλισμό της λάγνας πολιτικής.

Τo παθαίνουν πολλοί και μεταξύ τους καλοί δημοσιογράφοι, όταν αποφασίζουν να αναμιχτούν με την πολιτική. Ανατινάζουν στον αέρα τη δημοσιογραφική τους προσφορά, τον ίδιο τους τον εαυτό για τις φαντασιώσεις που παρέχει ο καναπές της ναζιάρας Πολιτικής, σε βαθμό να λένε ακόμη κι αρλούμπες. Το υπογραμμίζει ο δημοσιογράφος Βάσος Βασιλείου:

“εσύ λαέ, άλλωστε, δεν πέφτεις σε παγίδες και ξέρεις να κρίνεις τον κάθε υποψήφιο...”

Ου, αυτό να λέγεται! Επιβεβαιώμενο ιστορικά... το πώς εκλέγονται βουλευτάδες και κυβερνήσεις. Και επειδή ο λαός με την... “ευθυκρισία” του δεν πέφτει σε παγίδες, έριξε τον ίδιο στη μαύρη λακούβα. Δε ενέκρινε ούτε το ήθος του ούτε το έργο του (αν και διέθετε τέτοια στοιχεία ο ΒΑΣ.ΒΑΣ)... Δεν τον ψήφισε.

Ο πολιτικός λόγος συχνά γελοιοποιεί ακόμη κι έμπειρους του δημοσιογραφικού λόγου!

ΓΕΩΡΓΙΟΣ Ν.ΔΡΟΣΟΣ

Γράφει: “Έχω το προνόμιο -ή το μειονέκτημα- να είμαι γνωστός. Γνωστές είναι και οι απόψεις μου πάνω στα φλέγοντα θέματα που απασχολούν τον τόπο μας. Δίνω εξετάσεις καθημερινώς. Γραπτές και προφορικές.

Γι’ αυτό αισθάνομαι ότι δεν έχω να προσθέσω πολλά πράγματα, κάνοντας τη συνήθη προεκλογική εκστρατεία. Δεν θεωρώ, κατά συνέπεια, απαραίτητες τις περιοδείες, τους λόγους, επισκέψεις, συσκέψεις κ.λ.π.”

Αν κι επί μια ολάκερη ζωή, ο Γιώργος Γρόσος, διακονούσε το πολιτικό ρεπορτάζ, φαίνεται δεν είχε αντιληφθεί πώς παίζεται η Πολιτική! Δεν πήρε μυρουδιά! Φανταστικό! Πρωτοφανές!

Κάθισε στο σαλόνι του σπιτιού του και περίμενε αγαθώς την εκλογή του! Του καλού καιρού.

“Παραδίδομαι στην κρίση των συμπολιτών μου, όπως είμαι και όπως με γνωρίζουν.”

Εδώ ταιριάζει απόλυτα το άσμα: “Παραδόθηκα σε σένα, δεν λογάριασα κανέναν”. Και τι πάει να πει όπως είσαι; Οι άλλοι δεν είναι όπως είναι και πώς τέλος πάντων είναι;

“Θα σου είμαι ευγνώμων εάν με τιμήσεις με την ψήφο σου.

Σου γράφω κατα σύσταση κοινών φίλων που με πληροφό-ρησαν ότι ανήκουμε στον ίδιο πολιτικό χώρο...”

Δυο παραμύθια μέσα σε τρείς αράδες.1)Κανείς πολιτικός δεν εξέφρασε ποτέ ευγνωμοσύνη και προς κανέναν! Εκτός από εκείνους που δεσμεύονται με υποσχετικές παροχής κάποιου ρουσφετιού. Οι άλλοι είναι της τακτικής: “μην... είδατε τον Παναγή”. Αμέσως μετά την εκλογή τους εξαφανίζονται για να μας θυμηθούν “ευγνωμόνως” στις επόμενες εκλογές.

2) Το ότι μας ανακάλυψε, κατόπιν συστάσεως κοινών φίλων κ.λ.π., είναι χοντράδα, αφού τα ονοματάκια μας κυκλοφορούν σε ατέλειωτες... κοινόχρηστες λίστες, ως γνωστόν!

Μ.ΣΙΓΑΛΑΣ

Γράφει: “... Γιά την δραστηριότητά μου αυτή, διετάχθην να παρουσιαστώ στην Ασφάλεια, για απολογία, τεθείς υπό στενή παρακολούθηση.”

Με δημοσίευμά μου στην ΒΡΑΔΥΝΗ, άλλαξε η ονομασία της ΕΣΑ σε... Φρουραρχείο Αθηνών..

Σας ευχαριστώ για την πολίτιμη και θερμή συμαπαράστασή σας.”

Μια ακόμη αχτύπητη περίπτωση.Τού’ρχεται ξαφνικά και πετάει στον Τύπο ανακοίνωση, αναγγέλων, “ότι ως οδοντί-ατρος θα φτιάξει δωρεάν τα δόντια όλων των αμνηστευ-θέντων.”!!

Λάθος προγραμματισμού. Του ξέφυγε πως, σχεδόν, όλοι οι αμνηστευθέντες, εις ανάγνωρισιν της ηρωικής αντίστασής τους στεγάστηκαν σε κάποιο ψηφοδέλτιο ως υποψήφιοι στις εκλογές, κι άρα δεν υπήρχε ελπίδα να πάρει έστω και μία ψήφο από την επισκευή των... δοντιών τους! Τζίφος.

Παρατητούμε, με τη γενναιοδωρία αυτή, μια νέα εξέλιξη στην εξαγορά της ψήφου. Παλαιότερα οι υποψήφιοι κέρναγαν στους καφενέδες, μετά άρχισαν τα βαφτίσια και τους διορισμούς στο Δημόσιο. Η περίπτωση της επισκευής των δοντιών είναι μάλλον η πρώτη που εμφανίζεται στον πολιτικό στίβο, ως δέλεαρ εξαγοράς της ψήφου.

Συνεπώς, στο μέλλον, εκμεταλλευθείτε την ιδέα. Βρείτε υποψηφίους οδοντιάτρους και υποσχεθείτε τους... ψήφον, υπό τον όρο να σας αλλάξουν τη μασέλα.

Τέλος, δεν παραλείπει να αναφέρει μια αθώα πρόσκληση- γνωριμίας που έλαβε από την... Ασφάλεια, προφανώς μη θέλοντας να μείνει έξω από τον συρμό της εποχής, όπου οι πάντες -τότε- δήλωναν αντιστασιακοί και διωχθέντες!

ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΠΟΥΣΜΠΟΥΚΕΑΣ

Γράφει: “Γεννήθηκα ένα κάποιο Σεπτέμβρη, σ΄ένα μικρό ελληνικό χωριό, που η φτώχεια των κατοίκων του αποτέλεσε πάντα σοβαρή αιτία δημιουργικών αγώνων κι αισιόδοξη ελπίδα για καλύτερες μέρες

Τα πρώτα γράμματα έμαθα στου ήλιου το φως και του φεγγαριού την ανταύγεια κι ήταν οι πρώτες μου λέξεις, αγάπη-άνθρωπος-ανθρωπιά-ανθρωπότητα.

Μεγάλωσα φτωχά.

--Κατέβηκα όλες τις μορφές της πάλης....

και αποδεδειγμένα έχω θυσιάσει κάθε δικαίωμα μου στη ευτυχία..”

Μπουσμπουκέας ή Μπουμπουκέας, πρέπει να λέγεται; Ίσως κάποιο λάθος στο Δημοτολόγιο θά’χει γίνει! Λέει κι άλλα πολλά, που λόγω χώρου είναι αδύνατον να περιληφθούν. Είναι άπιαστα κι αυτά. θα σταθώ μόνο στα παρακάτω:

--Αυτός ο ιστορικός κάποιος Σεπτέμβρης, όταν μας ήρθε στη ζωή ο λεγάμενος, δεν έχει... ημερομηνία συγκεκριμένη;

--Τι έγιναν οι δημιουργικοί αγώνες των κατοίκων του χωριού του, κατέλυσαν τουλάχιστον τη φτώχια, ή είναι ακόμη στην ...ελπίδα οι συγχωριανοί του;

--Τι έγινε, σε κρυφό σχολειό πήγαινε, ώστε να μαθαίνει τα πρώτα γράμματα τραγουδώντας: “ φεγγαράκι μου λαμπρό φέγγε μου να περπατώ, να μαθαίνω γράμματα-σπουδάματα”;

-- Οι πρώτες λέξεις που έμαθε δεν ήταν “μαμά, μπαμπά, άτα, τσίσια, αλλά η...αγάπη , ο άνθρωπος κι άλλα... απάνθρωπα που μας αραδιάζει.

“Θυσίασε την ευτυχία του”... και “κατέβηκε”- ή ανέβηκε στο ρίγκ;- όλες τις μορφές πάλης: Κάτς, ελληνορωμαϊκή, ελευθέρα πάλη κ.λ.π. Μεγάλωσε φτωχά και μάλλον παραμένει... πτωχός.

Εμ, με το φεγγαράκι, τι γράμματα να μάθεις δύστυχε;

ΛΕΩΝΙΔΑΣ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΙΑΣ

Γράφει:

“ Επίκεντρον της πολιτικής μου προσπάθειας είναι η ανάγκη μου να επικοινωνήσω με σας τους πατριώτες και φίλους”!

Αμαρτίαι γονέων παιδεύουσι τέκνα. Διαβάζοντας τη γραφή υιού, πιάνεις και τα γράδα του πατρός, ο οποίος φύτευσε τοιούτον σπόρον.

... Αν πρώτον, έχεις ανάγκη, γιατί δεν πας στον απόπατο να ξαλαφρώσεις; Σε μας θα διοχετεύσεις τα βάρη της... επικοι-νωνίας σου; Φαντάσου, βρε μπαγάσα,... και να μην μας θεωρούσες πατριώτες φίλους, τι θα παθαίναμε!

Πάντως, με τα επίκεντρα και τα παράκεντρα του υποστηρίζει σθεναρά κάπου αλλού: “πως την αγάπη του για τον τόπο τούτο, την έμαθε από τον πατέρα του”! Ξεφτέρι πρώτο! Στην αποστήθιση των πατρικών μαθημάτων, μετά ή άνευ ράβδου, ως είθισται, παρ’ημίν, ελληνοχριστιανοπρεπώς!

Ο μπαμπάς υπήρξε, επί 20ετίαν, βουλευτής. Τούτος δώ, πήγε στις εξετάσεις αδιάβαστος. Οι πατρικές διδαχές δεν τον βοήθησαν και δεν τον... “επικέντρωσαν” στα έδρανα της Βουλής, που τόσο κλαυσιγελαστικώς ποθούσε.

Άτιμη κενωνία (το κε με έψιλον, διότι η κοινωνία είναι κενωνία, από τα πολλά... κενά που εμφανίζει).

Αλλά όταν ένας πολιτικός -έστω υποψήφιος- έχει ως επίκεντρον της πολιτικής του προσπάθειας μόνον την ανάγκη επικοινωνίας, τότε βράσε όρυζα, είμαστε για τα πανηγύρια.

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΜΠΕΗΣ

Δεινός “ρήτωρ”. Από τη γλώσσα του κρέμονται... τα σάλια του. Τίποτε άλλο δεν κρέμεται. Οταν αποφασίζει να γράψει, απλά κρεμάει την γλώσσα του στο τσιγγέλι.

Γράφει: “... Ο Δ.Μπέης, στα 8 χρόνια της δημαρχίας του δέθηκε με τους δημότες του και με τους οποίους βρισκότανε σε συνεχή επαφή και συνεργασία.”

Σε αντίθεση με μιά άλλη κυρία -μπουρδολογούμενη- που ξάφνου μας ξανάρθε κοντά, μόλις βάρεσε το καμπανάκι των εκλογών, ο Μπέης -άφεριμ- ήταν δεμένος και βρισκότανε σε συνεχή επαφή μαζί μας!!!

Μπράβο ρε θεριό και δεν σου φαινότανε! Πως άντεξες τόσες δεμένες επαφές και δεν γονάτισες; Τώρα, μην υπερβάλεις! Γνωστόν είναι ότι επαφή χωρίς συνεργασία δεν γίνεται. Ή για να συνεργαστείς... απαραιτήτως χρειάζεται επαφή!

Τι γινόταν σ΄αυτές τις επαφές; Α, μπα τίποτε το οδυνηρόν. Τό’ριχναν στο λακιρντί. Κάψα κι αυτή όμως! Το λέει προς αποφυγήν πονηρών σκέψεων: “Μαζί με τους Αθηναίους συζητούσε τα προβλήματα της πόλης και μαζί αποφάσιζαν για τις λύσεις!”

Καταπλακωμένες ψυχές. Σκέτη πάρλα, με κανένα φυστικάκι το πολύ και μετά; Τι μετά, μωρέ; Τι θέλετε να γίνει με τέτοιον αποτελεσματικόν πολιτικόν άνδρα; Τι θέλετε να κάνανε μετά; Απλά, εγκατέλειπαν το ντουμανιασμένο -από τις κάπνες του ταμπάκου- δωμάτιο και έβγαιναν όξω τσάρκα για λίγο αεράκι. Βολτούλες πάνω- κάτω, φεγγαράδες και τα τέτοια. Το λέει ό ίδιος καθαρά στη συνέχεια και στην ίδια αράδα της σπαραξικάρδιας αφήγησής του:“ Περπατούσε και στις μεγάλες συνοικίες, αλλά και στις ξεχασμένες γειτονιές...”

Μιλάμε για θρίλλερ της εποχής, όπου ο Φούντας κυνηγούσε

τη Στέλα με χασαπομάχαιραν στις... ξεχασμένες γειτονιές της Αθήνας.

Θέλετε κι άλλα; Ιδού η... κεραμίδα:

“...Ενεργοποίησε έντονα το ενδιαφέρον του για την Αθήνα σε όλη τη διάρκεια της κοινοβουλευτικής του θητείας.”

Κοίτα κόψιμο έντονο και... διαρκείας που είχε ο άνθρωπος και δεν το μυριστήκαμε. Πόσο θα υπέφερε! Ε, βέβαια, όταν κάνεις τόσες τσάρκες, προμενάντες κι επαφές ασυλλόγιστες μέσα στα πονηρά σοκάκια των ξεχασμένων γειτονιών της πόλης, εκτίθεσαι σε πολλά.

Έτσι, λοιπόν, κάποια στιγμή άρχισαν τα συμπτώματα της “ενεργοποίησης” -έντονα- του ενδιαφέροντος του!!!

Πώς γίνεται αυτό; Δεν είναι δύσκολο, αλλά χρειάζεται νά’χετε σπίτι, κάποιον τεχνικό εξοπλισμό, όπως Μπλάκ εντ Ντέκερ, κανένα λουρί, καρυδόκλειδα και προ παντός μια μανιβέλα, σαν κι αυτές που έπαιρναν μπρός τα αυτοκίνητα προπολεμικά. Την σβουρνάς κανά δυό γύρες κι ύστερα μετά από μερικά ντουκου-ντούκου μπαίνει μπρός το μηχανάκι του ενδιαφέροντος!

Η διαδικασία αυτή καλείται εις την φυσικήν “ενεργοποίηση”, της οποίας η ευεργετική δυναμική εκτείνεται εως και την Ιατρική γι αυτό και συχνάκις ακούομε, απορρούντες, τους γιατρούς να ερωτούν:

--Πότε ενεργηθήκατε τελευταίως και ποία η πυκνότης της αφόδευσής σας;

--Μα τι είναι αυτά που ρωτάτε γιατρέ; Έχω τίποτε σοβαρόν; Εδώ ο Μπέης “ενεργούταν” καθόλη την διάρκειαν της βουλευτικής του θητείας, χωρίς κανένα πρόβλημα, και θά’χω εγώ;

ΠΑΣΟΚ (Τοπική Χολαργού)

Γράφουν:

“΄Οσοι θέλετε να δοκιμάσετε τις δυνάμεις μας, σαν μέλη και αύριο σαν μικροί ή μεγάλοι ηγέτες, αυτού του ρημαγμένου τόπου, ελατε κοντα μας. Πιαστείτε απο το χέρι μας. Πιάστε μας, τον πόθο σας κι αγωνιστείτε μαζί μας!”

(Τη σύνταξη ξεχάστε την, αμαθείς είναι, αλλά... ηγέτες!)

ΑΠΟ ΤΑ ΠΙΟ ΚΟΥΦΑ ΚΕΙΜΕΝΑ.

Τα κομματικά τσανάκια της συνοικίας ομιλούν -μας προσκα-λούν- να γίνουμε... ηγέτες! Άλλο και τούτο.

Τα αποσπόρια, οι ορντινάτσες, οι λακέδες, τα οργανέτα οι αφισοκολλητές μιας πολίχνης ομιλούν για... ηγεσία!

Λες κι αυτό ήταν το πρόβλημα των Ελλήνων! Να καταστούν ηγέτες! Μα είναι, ωστόσο, ένα μεθυστικό μύνημα!

Τέτοιο το όπιο που τους έδωσε ο μεγιστος Αντρίκος! Μαστού-ρωναν κι έτσι ο οικοδόμος, ο οδοκαθαριστής, καλύβωνε τον καθηγητή, τον σπουδαγμένο! Ο κάλφας, ο απλός μάστορης, κατηύθυνε τον Αρχιτέκτονα, τον Πολιτικό Μηχανικό για το πως θα γίνει η πολυκατοικία! Ατόφια... εκσυγχρονιστική περίπτωση!

Αυτή είναι η μέγιστη, τεχνοκρατική, εκσυγχρονιστική Πολιτική και πολιτιστική προσφορά του ΠΑΣΟΚ στην νεότερη Ελλάδα! ΄Εκανε τον υπηρέτη, τον αγράμματο, τον κούλη αφεντικό! Καπελώνοντας τον ειδήμονα!

Εν ονόματι... σοσιαλισμού, ισότητας, και κοινωνικής δικαιο-σύνης. Ο Αρχιτέκτων ίσος με τον μπετατζή! ΄Ετσι απλά! Ο καθένας μας... ηγέτης! Τέτοιο φούμαρο το ΠΑΣΟΚ, όπως το καταγράφουν οι πράσινοι φανατίλες του Χολαργού.

ΙΩΑΝΝΗΣ ΔΕΜΑΤΗΣ

Γράφει:

--“Είναι αυτοδημιούργητος, πεπειραμένος και δυναμικός νέος... γνήσιος εκπρόσωπος των λαϊκών τάξεων που προβληματίστηκε κι αγωνίστηκε πλάι στους δυστυχείς κι αδικημένους συνανθρώπους του”!

--“Ενας, νέος ώριμος που πέρασε όλα τα στάδια της βιοπάλης”.

-- “Σπούδασε με τη βοήθεια του οίκου φοιτητών”.

-- Μεγάλωσε ορφανός από πατέρα”...

-- Είναι αγνός αγωνιστής”.

Κατόπιν όλων αυτών... “ κλάψε με μάνα... κλάψε με!”

“Ορφανός”,“αγνός”,“δυναμικός νέος, ώριμος”, αυτοδημι-ούργητος, και στο ...πλάι των αδικημένων”...

Βασικά... ένα μάτσο, δεμάτι από κοτσάνες! Κοντολογής ορφανός... μα του Αρείου Πάγου δικηγόρος -λες κι οι άλλοι δικηγόροι δεν είναι του Πάγου, από κάποια ηλικία μετά. Πάγο, όμως, που θέλει στον πισινό... ο λεγάμενος!

Και είναι νέος 59 ετών, παρακαλώ και... ώριμος!

Αν και η ωριμότητα σποραδικά μόνον σχετίζεται με την ηλικία!

Τα λέει, όμως, αναισθήτως σοβαρά!

Ευθύνομαι εγώ που τα επισημαίνω;

Σημείωνα τότε, εκείνη την εποχή, χαρακτηριστικά:

“Κοντοθορισμοί και πλάνες, μπουκομένες, ωστόσο, από την απελπισία μιας υπέρτατης φιλοδοξίας για το έρμο βουλευ-τιλίκι..”

Ο Μπουρδολογούμενος από το 1974... δεν άλλαξε καθόλου!

Η ορφάνεια στο μεγαλείο της! Μια πονεμένη ψυχή, που δεν ξέρεις σε τι θα σε μπλέξει αν τον έχεις... και συνήγορο σου!

ΟΙ ΑΡΛΟΥΜΠΟΕΙΔΕΙΣ

Είδος που δρά στα κουτουρού.

Ό,τι βρέξει ας κατεβάσει.

Βασικά μη ελεγχόμενο.

ΦΑΝΗ ΠΑΛΛΗ-ΠΕΤΡΑΛΙΑ

Γράφει σε γράμμα της “αυτοπροσώπως” προς τη γυναίκα μου:

1)“Σας γράφω, κυρία Βραχιολίδου, για να σας ευχαριστήσω και να σας συγχαρώ για τον προσωπικό σας αγώνα, που με τόσο θάρρος, δύναμη και αποφασιστικότητα δίνετε για μια ακόμη φορά για τη Νέα Δημοκρατία...” κ.λ.π.

--Ρε γυναίκα, τι γράφει αυτή καρακάξα; Μήπως έχεις αλλάξει χαρακτήρα; Μια ζωή όλο φοβίες είσαι. Τώρα αυτή, λέει, πως έχεις θάρρος, είσαι δυνατή κι αποφασιστικιά! Πότε τά’κανες όλα αυτά; Και πού τα ξέρει αυτή;

--Ρώτα, Κύρη μου, το γκουβέρνο! Αυτό τα ξέρει, και η κυρά-Φανή κάτι θα έχει υπόψη της για τις αρετές που έχω και που εσύ μόνιμα αγνοείς!... απάντησε η κυρά μου.

2)Στο ίδιο γράμμα της, η Φανούλα, ξεφουρνίζει: “Θα ήθελα κοιτάζοντάς σας στα μάτια, να σας υποσχεθώ...”

΄Ωρα είναι να της κλείσεις, της κυράς μου, και το μάτι πονηρά! Πώς θα την κοιτάξεις, καλή μου, στα μάτια, αφού πιθανότης να συναντήσεις την γυναίκα μου αποκλείεται στον αιώνα τον άπαντα και για τον λόγο ότι δεν την αφήνω νά’χει... κακές παρέες!

3) “Για τη διευκόλυνσή σας, σας αποστέλλω τρία ψηφοδέλτια...”

Αν και είμαστε... πάνω από έξη νοματαίοι!

Δυσκοιλιότητα, καλέ, έχουμε; Πώς θα μας διευκολύνεις; Εμάς θα διευκολύνεις; Μνήσθητι μου, Κύριε!

4)Αλλού: “Ως πολίτης η Φ.Π.-Π, έχει γράψει εκατοντάδες άρθρα κι έχει εκδώσει δύο βιβλία”.

Ως πολίτης έ; Συγκλο-νιστική περίπτωση! Οι άλλοι που γράφουν, βιβλία, δεν είναι πολίτες; Με ποια ιδιότητα γράφουν; Με άλλα λόγια, όποιος είναι βουλευτής, δεν είναι πολίτης! Φαντασιώσεις γυνής!

ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΙΝΙΑΣ

Γράφει:

“... Αντί για πρόοδο, ευημερία και τη θεμελίωση ενός φωτεινού οράματος για την χώρα μας, πρόσφεραν την υποβάθμιση των θεσμών... κ.λ.π.”

Το όραμα, ως γνωστόν, είναι άυλον, άπιαστον, αέρας κοπανι-στός, πνεύμα, σύννεφο... Ο εν λόγω, που ισχυρίζεται πως είναι και η αιχμή της... ΑΝΟΙΞΗΣ (Κόμμα Σαμαρά), γουστάρει να πάρει τούβλα, σοβάδες και μυστρί για να θεμελιώσει... το φωτεινό όραμά μας. Άδεια από την Πολεοδομία θα πάρει ή θα κάνει την θεμελίωση στη ζούλα, αυθαίρετα;

Ως προς το “πρόσφεραν”, είναι μια ακόμη προσωπική του προσφορά-κατάθεση αρλούμπας κι ασχετοσύνης και μάλιστα ... Πανεπιστημιακού επιπέδου!

Στην ΑΝΟΙΞΗ φαίνεται ότι βλέπουν πολλά οράματα. Στη διακήρυξη της Νεολαίας τους, επισημαίνουμε και τούτες τις κοτσάνες: “ ... οραματίζονται την επιστροφή της συνείδησης και του πολιτικού θάρρους. Το δικαίωμα στη φαντασία και το όνειρο”. Πρόκειται για μπούρδες κοπανιστές με γουδοχέρι..

Πού στο καλό πήγε η συνείδηση, σε διακοπές, ώστε... να οραματιζόμαστε την επιστροφή της; Τι είναι πάλι αυτό το δικαίωμα στο όνειρο και τη φαντασία; Ή έχεις φαντασία κι όνειρα ή δεν έχεις. Αλλά να οραματίζεσαι... το όνειρο και τη φαντασία είναι επιεικώς σάχλα. Αυτό το δικαίωμα στη φαντασία και το όνειρο από πού προκύπτει;

Ας το διεκδικήσουν επιτέλους από τον Θεό, τον μόνο αρμόδιο σε τέτοια θέματα. Και σου λένε ότι αυτοί θα φέρουν την Άνοιξη. Ας... ξεχειμωνιάσουν πρώτα και μετά βλέπουμε!

ΓΙΩΡΓΟΣ ΔΑΛΑΚΟΥΡΑΣ

Έχω μπροστά μου δυο κείμενά του από δύο διαφορετικές εκλογικές αναμετρήσεις: του 1974 και του 1977.

Στην πρώτη (1974), “ζητούσε να κρατήσει το χεράκι μας σφιχτά” για να πάμε ομού... άτα και...τάτσις. Αλλά μετά τρία χρόνια, ενηλικιωθείς (εκλογές 1977), τό χάσαμε το παιδί!

“Η πρόσβαση, γράφει, στο γραφείο του είναι πάντοτε δυνατή ...όλες τις ώρες της μέρας”, που σημαίνει ότι επειδή είχε παραμείνει απλός και... καταδεχτικός, όπως θά’λεγε κι η θειά μου η Ευταλίτσα, δεν χρειάζονταν χαρτόσημο για να απολαύσετε την εκλαμπρότητά του.

Ξαναπάμε στο ’74 . “Τον διαλέξανε, λέει, για υποψήφιο γιατί είναι νέος... με προέλευση ιδεολογική”!!

Πάμε βουρ, στη μετάφραση, γιατί μερικοί άνθρωποι λένε βαριά πράματα και χρειάζονται μεταφραστή, καλή ώρα όπως τα κείμενα εκείνου του Βυρωνέτου Πολύδωρα.

Το λοιπόν,“ιδεολογικός” σημαίνει: “ο ανήκων ή ο αναφερό-μενος στην ιδεολογία”. Αλλά το “ιδεολογική προέλευση” τι πάει να πει; Απλούστατα, πράσινα άλογα και παρδαλά κατσίκια. Τρέχα γύρευε. Θέλει, ο “μαουνέρης” αυτός (είναι πλοιοκτήτης), να υποδηλώσει ότι διέπεται από ανιδιοτελή ελατήρια κι ανώτερες αρχές, αλλά επειδή η κωπηλασία σε τέτοιες θάλασσες είναι επίπονος, τα μπουρδουκλώνει για να βάλει τελικά εμάς σε μπελάδες να τον αποκρυπτογραφούμε!

Αλλο ένα προσόν, που επιστρατεύει ο διεκδικητής αυτός της ψήφου του ελληνικού λαού, είναι πως τον “κάνανε, είς ... αναγνώρισιν (θα τους έκανε κανένα ρουσφέτι)... μέλος του Εξωραϊστικου Συλλόγου της Πλάκας”!

Το ότι του κάνουν, ή μας κάνει... πλάκα, δεν το μυρίζεται.

ΔΗΜΟΣΘΕΝΗΣ ΙΑΣΟΝΙΔΗΣ

Πρέπει να πρόκειται για απόγονο του παλαιού, γραφικού, Πόντιου Υπουργού Ιασονίδη, που έμεινε στην ιστορία με τα εξής αμίμητα : “ Παιδείαν θέλετε και παιδίαν (παιδιά) θα σας κάνουμε... Αρδευτικά έργα θέλετε και ποτάμια θα σας φέρομεν...”

Αυτός, ο απόγονος, παραλαβών την σκυτάλη της οικογε-νειακής πολιτικής παράδοσης αρχίζει με την λέξη: “ Ο υποφαινόμενος...”, που σημαίνει: “ αυτός που δείχνεται ή φαίνεται από κάτω”. Όμως, ο φιλαράκος ούτε φαίνεται, ούτε δείχνεται από κάτω ή από πάνω... αν και υπογραφόμενος, που είναι το ορθόν και που ώφειλε να γράψει.

Τώρα, βέβαια, γεωπόνος είναι, με τις λέξεις σάμπως θα κατα-πονείται; Μπρόκολα ή κοπριά είναι;

Αλλά εκεί που είναι αμίμητος είναι στο ότι: “φιλοδοξεί να συνεχίσει την πολιτική παράδοση της οικογένειάς του και ότι για τον σκοπό αυτόν εργάστηκε εντατικά ... 25 χρόνια”! Μιλάμε για την πιο μακρόχρονη πολιτική προπόνηση όλων των εποχών!

Μα αυτός δεν είναι“υποφαινόμενος”, αλλά σχέτα ...φαινόμε-νο(ς) !

ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ Ν.ΠΑΠΑΧΡΗΣΤΟΥ

Τρικαλινή περίπτωση... που βγάζει μάτι. Υποστηρίζει: “Πέρασε η εποχή που η ψήφος σας... έβγαινε στο παζάρι”.

Αλήθεια, στα 1974, είχε εξαφανιστεί το παζάρι; Φανταστείτε να τα έλεγε αυτά μετά 20 χρόνια (1994) ή μεταγενέστερα, (2002) τι λεμονόκουπα θα έπεφτε, αφού το ψηφοπάζαρο πάει σύννεφο!

Και παρακάτω: “Τώρα η θέλησή σας, πρέπει νά’ναι ένα αληθινό προσκύνημα στη γνώση και την πείρα των χρόνων που πέρασαν... Δεν φιλοδοξώ. Πιστεύω την Αναγέννησι της Πατρίδος”.

Κύριε Ελέησον, σε εξωκκλήσι είμαστε για προσκύνημα;

Προσκυνήστε τον. Ψύχραιμα. Υπονοεί ότι είναι άνθρωπος με γνώση και πείρα. Ποιός δεν φιλοδοξεί; Αυτός; Παραμύθι.

Και πιστεύει την... αναγέννηση της Πατρίδος;

Ελάτε, μην είστε τόσο χαιρέκακοι. Έτσι είναι όλοι τους! Και προσοχή στην ολοφάνερη απαιδευσιά τους, την ένδειά τους. Θα είναι άστοχο να την αποδώσουμε σε... δήθεν τυπογραφικά λάθη (π.χ. το την ίσως να ήταν στην αναγέννηση), διότι η ανθολόγηση των “λουλουδιών” αυτών βασίζεται στη συνολική θεώρηση της σκέψης, του λόγου και της έκφρασής τους. Έτσι,... για να μην γίνει καμιά παρεξήγηση!

Ο Τρικαλινός λέει κι άλλα ανάλατα. “ Η εμπειρία σας είναι εμπειρία μου”. Δηλαδή, τσίφτη μας, εγώ έχω πείρα σαν τραβεστί, είσαι μέσα κι εσύ με ανάλογη πείρα; Ούτε δίδυμοι, ούτε Σιαμαίοι νά’μαστε! Γίνονται τέτοια αφύσικα;

“Τα προβλήματα σου, δικά μου..”

Όρσε... έχω ένα γραμμάτιο και με κυνηγάνε όλοι οι διαόλοι, σάλτα και τακτοποίησέ το, για να κάνεις τό πρόβλημά μου, δικό σου! Κακόμοιρε!... “Και οι αγωνίες σας, αγωνίες όλου

του ...Έθνους.”

Εδώ ο λεβέντης βγάζει την ουρά απ τά σκέλη του. Δεν του πάει να πεί ότι οι αγωνίες μας... είναι και δικές του.Τι στο καλό, μοιρολογίστρα θα καταντήσει; Έτσι, τις αγωνίες μας τις κάνει πάσα σε... ολάκερο το έθνος!

Πονηρούλη!

ΚΩΣΤΑΣ ΧΡΥΣΑΝΘΑΚΟΠΟΥΛΟΣ

Γράφει: “Κατά την σκοτεινήν περίοδον της δικτατορίας μετέτρεψε το πολιτικόν του γραφείον εις επαγγελματικόν (δικηγορικόν) και δια της ενεργού παρουσίας του συμπαρεστάθη αφιλοκερδώς εις όποιον κι αν έφθασε κοντά του. Επίσης προσυπέγραψε μετά των συναδέλφων του πολιτικών κάθε καταδικάζουσαν την τυραννίαν, διακήρυξιν ή δήλωσιν”.

Σταματάμε εδώ... Αν βάλουμε κι άλλα ανθηρά, θα βαρυστομα-χιάσετε, θα υπάρξει μποτιλιάρισμα.

Ήρωας με παντόφλες ! Τόλμησε και το... γραφείο του, στη μαύρη κι άραχνη περίοδο της χούντας, το μετατρέψει σε ... επαγγελματικό! Πρώτα τι ήταν, “μπορντέλο” ερασιτεχνικό; Το γραφείο, είτε πολιτικό, είτε δικηγορικό, είναι επαγγελμα-τικό κι όχι ερασιτεχνικό! Επιτέλους δεν έκανε καμιά πρωτο-τυπία, αφού το επάγγελμα του πολιτικού είχε καταργηθεί επί χούντας! Κι έτσι οι καθαιρεθέντες πολιτικοί άρχισαν αναγκαστικά και φυσιολογικώς να κυνηγάνε το μεροκάματο, ως επαγγελματίες -πρώην- που ήσαν.

... Κι όποιος έφθανε κοντά του, αυτός, του ανοιγε αφιλοκερδώς τις αγκάλες του! Το ηρωϊκότερο δε που έχει να επιδείξει είναι οτι επί χούντας υπέγραφε και δηλώσεις διαμαρτυρίας κατά του καθεστώτος! Πάρλες, άνευ αντικρίσματος...

Αυτό το θέατρο των δηλώσεων του χαμομηλιού, ο συγγραφέας του παρόντος το ανέφερε -τότε- εναγωνίως κι οργίλως στον αείμνηστο και σοβαρότατο Παναγή Κανελλόπουλο, πρωθυπουργό που κατάργησε η χούντα (τόν έχουν ξεχάσει τώρα).

--Κύριε πρόεδρε, του είπα, χωρίς να είμαι ασεβής, σταματείστε αυτές τις δηλώσεις διαμαρτυρίας κατά της χούντας, που είναι άνετες και χωρίς κόστος. Κάντε κάτι άλλο, πιο πρακτικό! Βγείτε στα βουνά πια!”

Μερικές μέρες αργότερα είχε γίνει το λεγόμενο κίνημα του Ναυτικού!΄Οχι βέβαια ότι συνετέλεσα εγώ. Μα είναι χαρακτη-ριστικό, πως ήδη τό’χαν καταλάβει οι πολιτικοί ότι κάτι ουσιαστικότερο έπρεπε να κάνουν κατά της χούντας, πέραν των... αδαπάνων διαμαρτυρικών, καταγγελτικών δηλώσεών τους.

ΙΩΑΝΝΗΣ ΣΤΑΥΡΙΑΝΙΔΗΣ

Άλλος ένας Πόντιος που ανεκδοτολογεί, πριν επελάσουν τα Ποντιακά ανέκδοτα. Διαβάστε το τεκμήριό του.

Εμείς θα σταθούμε σε τούτα: Διαδηλώνει την πίστη του “στα πραγματικά συμφέροντα του λαού”, που σημαίνει ότι υπάρχουν και μη πραγματικά! Για να το λέει κάτι θα ξέρει.

Το άλλο: “αγωνιζόμενος να δημιουργηθεί”. Αυτός βέβαια! Να φτιαχτεί. Και για να φτιαχτεί, τόρριξε στην φιλανθρωπία και στην πολιτιστική δράση... Κι αφού δεν έχει τίποτε άλλο σοβαρό να επιδείξει, μας... σβουρίζει και το σκάκι... που παίζει!

Αυτοί, ξετρυπώνουν ό,τι πιο φαιδρό τους έρχεται, προκειμένου να ωραιοποιήσουν την μουτσούνα τους, χωρίς την παραμικρή αίσθηση του γελοίου. Άκου σκάκι! Κι αν έπαιζε μπαρμπούτι θα το ανέφερε κι αυτό, αφού το είδος είναι επίσης λαοπρόβλητο και ψηφοθηρές;

ΣΑΡΕΙΔΑΚΗΣ ΓΙΩΡΓΟΣ

Κατέβηκε και ξανακατέβηκε σε εκλογές. Τζίφος! Κανείς δεν θέλησε να εκτιμήσει τo μάτσο των πτυχίων που είχε στο δισάκι του.

Kοιτάξτε, τι βρήκε να γράψει για την υποψηφιότητά του:“ Ο Γιώργος Σαρειδάκης, 36 ετών, -τότε πριν 20 χρόνια- γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Κρήτη, στο χωριό Κριτσά. Ο πατέρας του, είναι μικροεπαγγελματίας και η μητέρα του μαία. Μόλις άρχισε την επαγγελματική του σταδιοδρομία σαν δικηγόρος Αθηνών, διέφυγε, στις 20 Σεπτεμβρίου 1967, στο εξωτερικό, απ’ όπου επέστρεψε με τη γυναίκα του και το παιδί του στις 26 Ιουνίου 1974!”

Σαρειδάκης, λοιπόν! Η σάρα και η μάρα επιχειρημάτων για να πείσει τους χαχόλους να τον στείλουν στη Βουλή!

Με πατέρα μικροεπαγγελματία και μάνα... μαμή! Πού πας ωρέ, ξυπόλητος; Οι ψηφοφόροι δεν δακρύζουν με την επίκληση της ταπεινής μας καταγωγής. Γιατί, όλοι οι ψωροέλληνες, έχουν μανάδες μοδίστρες, και πατεράδες παπουτσάδες και παλαιότερα... καπελάδες. Δηλαδή, τι πρωτότυπο λες, ώστε να σε προσέξουν; Και αραδιάζει ημερομηνίες, πότε έφυγε και πότε μας ξανακουβαλήθηκε στην Ελλάδα... με γυναίκα και παιδί. Έφυγε ένας και μας ήρθε εις τριπλούν! Κοίτα πηδήματα που κάνει η ζωή. Άντε τώρα να μην σκέπτεσαι την επιβάρυνση του προϋπολογισμού της χώρας κατά δύο νοματαίους παραπάνω! Πάντως, καλού κακού μας γνωστοποιεί ότι... και γεννήθηκε και μεγάλωσε στο χωριό Κριτσά! Φοβερό! Μαθαίνουμε ότι υπάρχει και τέτοιο χωρίον!

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΒΕΡΡΟΙΟΠΟΥΛΟΣ

Γράφει: “Ένας ολόκληρος κόσμος νέων ιδεών” .

Ταρίφα κομμένη. Σας γουστάρει ή όχι, καμιά σημασία. Λιτός ο άνθρωπος. Μέσα σε δυο κουβέντες καταφέρει να λέει ολάκερους τόμους μπουρδολογίας.

Μέσα στη ραφινάτη λιτότητά του, η ανοικονόμητη μπουρδοδιάρροια!

Δεν τον ξέρετε;

Δεν τον θυμόσαστε; Ε, δεν έχετε ιδέα, από έναν κόσμο ολόκληρο... ιδεών!

Τα πάντα, βασικά, στην άχαρη και τρισχαριτωμένη αυτή ζωή είναι μια ιδέα...Το φάλτσο είναι ο ολόκληρος κόσμος ιδεών. Τι... μισός θά’τανε;

Αλλά δεν μας δίνει καμιά ιδέα... για τον ολάκερο κόσμο των ιδεών του!

ΙΩΑΝΝΗΣ ΧΑΤΖΗΣΤΑΥΡΙΔΗΣ

Πρώτ΄απ΄όλα, βλεφαρίσατε επί των πειστηρίων του ... εγκλήματος του απόστρατου αξιωματικού του πυροβολικού. Μην αναζητείτε κανόνες, σύνταξης ελληνικής γλώσσας. Πρόκειται περί συνηθισμένου φαινομένου ασύντακτης φανταρίας, η οποία κάποια στιγμή , αφυπνιζόμενη, σκέφτηκε: Αφού διοικούμε διμοιρίες, και τις κακές μας μοίρες, γιατί να μην διοικήσουμε και τον ελληνικόν λαόν;

Είμεθα γαρ και αξιωματικοί! Σώμα ευκλεές και δαφνοστεφές! Εδώ η Ελλάς κυβερνήθηκε από λοχίες, κι εμείς οι “τετιμημένοι αξιωματικοί” δεν μπορούμε να υποχρεώσουμε τους ΄Ελληνες σε ημιανάπαυση και προσοχή; Εμείς αποφασίζομεν, εμείς διατάσσομεν! Πνεύμα αθάνατον.

Και μας προέκυψε αυτό το βαρύ πυροβολικόν! Προσμετρήστε ευλαβώς τον οπλισμόν του... κατά την ηρωϊκή έφοδο του να καταλάβει το Ελληνικό Κοινοβούλιο:

1) Ισχυρίζεται ότι... έπαθε κρυοπαγήματα!... επικίνδυνα. Συμπέρασμα: Τα κρυοπαγήματα, η σύφιλη, ακόμη και η ιλαρά, το συνάχι, η εμμηνόρροια, κι άλλα δραματικά είναι προσόντα εισόδου στο κλαμπ των πατέρων του έθνους!

2) Ετιμήθη, λέει, “διακριτικώς... δια πλείστων παρασήμων”! Τι θα πεί διακριτικώς; Δηλαδή στο κουφό, στο σιγανό, διακριτικά άρπαξε τα παράσημα; Πάμε παρά κάτω: “ Ήλθε , λέει, σε ρήξη, με συνάδελφο που τον διέταξε να μοιράζει διαφημιστικά της ΕΡΕ” -το κόμμα του Καραμανλή. Και τούτος φαίνεται ότι γενναίως του αποκρίθηκε: “μπρίτς... που θα τα μοιράσω;” Δηλαδή, αν και στρατιωτικός ηγέτης, ο άλλος τον ήθελε... αφισσοκολλητή και διανομέα πολιτικών φυλλαδίων!

3) Κατά τον “ Ανένδοτο αγώνα”, λέει, ότι του “ανετέθη ενεργός... ηγετικός ρόλος”!... Υπάρχει ηγετικός ή όποιος άλλος ρόλος ανενεργός, χωρίς... ενέργεια, δράση;

Έτσι θαρρεί ο πυροβολητής αυτός!

4)...Κατά την δικτατορία, λέει, ότι “προήθχη” σε ηγετικόν στέλεχος. Υπάρχει τέτοια... προαγωγή; Αλήθεια, ποιος τον προβίβασε σε ηγετικό στέλεχος; Αφού ήταν ήδη... ηγετικός; Και μάλιστα, αυτή τη φορά, χωρίς νά’ναι... ενεργός; Ίσως γιατί δεν θα πρόλαβε να... ενεργηθεί!!!..

Το κέρατο της κάλπης σε κάνει να παραμιλάς!

5) “Λόγω της μορφώσεώς του, λέγει, -ού, φαίνεται από χίλια μέτρα μακριά- θα συμβάλλει... πολύ αν εκλεγεί βουλευτής, σε θέματα άμυνας!

Τρομάρα στα μπατζάκια μας! Αυτός δεν μπορεί να αμυνθεί της σοβαρότητας του όποιου σκαριού κουβαλάει, και θα τον

βάλουμε μπροστάρη στην εθνική μας ... άμυνα; Θεέ και Κύριε, γιατί μας βασανίζεις τόσο πολύ;

Στο ίδιο άμετρο... “μορφωμένο” και παραμορφωμένο ρελαντί -πρόκειται περί της μορφωτικής αρετής των Ελλήνων αξιωματικών- συνεχίζει να μας πυροβολεί ανελέητα.

Δίνει λεπτομερή αναφορά για όσα σπαραξικάρδια συμβαίνουν στους στρατώνες, εκλαμβάνων προφανώς και το Κοινο-βούλιον... ως στρατόπεδον.

Στρατόπεδον μπορεί να μην είναι, μα μαντρί σίγουρα!

Εκείνη την εποχή, ο φανατισμός, ήταν μόδα και πιστοποιητικό ... πολιτικής αρετής, κάτι βέβαια που στα 1994 (και πολύ περισσότερο στα 2002) απορρίπτεται, ως νόσος επικίνδυνος για την υγεία της δημοκρατίας...

Πάντως, ο εν λόγω δηλώνει “φανατικό”στέλεχος της Ένωσης Κέντρου!

Ωστόσο, η... προεκλογική του αναφορά σε στυλ Ημερήσιας Διαταγής, αν και φανατίλας μέχρις εσχάτων, δεν τον βοήθησε και έτσι... Χατζησταύρωθηκε! Δεν βρήκε ούτε τον σταυρό του στις ψηφοδόχους!

Πάμε τώρα και σ΄ έναν άλλον καραβανά της ίδιας περιόδου! Πάμε σε άλλη σελίδα. Η μέρα είναι μαύρη, μαύρη σαν καλιακούδα. Πολύ μαυρίλα πλάκωσε. Οι κεραυνοί έχουν στήσει τα νταούλια τους στη διαπασών. Οι καραβανάδες που ορέγονται Πολιτική σαλπίζουν παιάνες νίκης και δόξης.

ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΠΑΡΑΛΙΚΑΣ

Στον καιρό του 1974, ήταν Συνταγματάρχης και φίρμα σε πολιτικές ίντριγκες κι αναστατώσεις, διό και τον... αποτακτήσανε από το στράτευμα!

Τζιμάνι αντικαραμανλικό. Το λέει κάθετα: “Αποδοκιμάστε αυτούς που μας ήρθαν από τα βουλεβάρτα της Αγγλίας...”

Διευκρίνιση: Στην Αγγλία βουλεβάρτα δεν υπάρχουν, παρά μόνο στο Παρίσι. Φαίνεται ότι από Γεωγραφία θά’ταν σκράπας.

Εννοεί τον Κ. Καραμανλή, τον φυγάδα, ως Τριανταφυλλίδη, που επανήλθε εκ Παρισίων κατά τη πτώση της χούντας.

Φοράει και καπελαδούρα... μαγκιόρικα! Πρέπει, ωστόσο , να τον ψηφίσουμε!.. Για τα παθήματά του! Αυτά μοντσράρει ως πολιτικό του ατού. Τά’θελε και τά’παθε, αλλά εμείς γιατί να την πάθουμε με την υποψηφιότητά του;

Όσο για τα αγγλικά βουλεβάρτα, παρατήστε τα. Έχει ακουστά τό είδος, αλλά ως μηδέποτε ταξιδεύσας πέραν της ... Μονάδος του, δεν γνωρίζει πού πέφτει το Μενίδι και πού οι... Αχαρνές!

Μιλάμε για σοβαρές καταστάσεις.... ω, Έλληνες ψηφοφόροι, και ψωφοδεείς!.. και ψηφοδεείς! Ό,τι γουστάρει το εσωψυχό σας! Έχει απ΄όλα ο πολιτικός μας μπαχτσές.

***

Πάμε σε μια άλλη αρβύλα, που ισχυρίζεται ότι είναι και... δικηγήρος! Βουκολικόν δράμα. Εστέ ψυχροί και ψύχραιμοι. Δεν έχει σημασία τι ισχυρίζονται. Αλλά το πώς!.. Εκεί βρίσκεται το ζουμί, η νοστιμιά. Δείτε:

ΚΩΣΤΑΣ ΑΠΟΣΤΟΛΟΠΟΥΛΟΣ

Στα 1977 σημειώναμε: “Άλλος ένας ανοικονόμητος γενναίος αξιωματικός ! Είναι και δικηγόρος. Ο Θεός να τον συγχωρεί γι’ αυτά που γράφει κι ας τον θυμηθεί στη Δεύτερη παρουσία Του. Εμείς δεν μπορούμε να τον παρακολουθήσουμε...”

Πάντως, μας απειλεί πως: “ανήκει και θα ανήκει στους μαχητές του πολιτικού στίβου”! Και δεν ξέρουμε γιατί η επόμενη αράδα του σχολίου μας, της εποχής εκείνης, περιέχει και τούτο: “ΖΗΤΩ Ο ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ”! Δεν θυμάμαι, γιατί το πέταξα έτσι, τότε.

Ε, μετά από 23 περίπου χρόνια μπορούμε να ξανακοιτάξουμε το κείμενο! Λέει:

“-Μετά από σοβαράν στάθμησιν (τι λε, ρε φίλε, τόσο σοβαρά... τα σταθμά) των συνθηκών, κινούμενος από εσωτερικήν παρόρμησιν (κοίτα... εσωτερικές παρορμήσεις και ορμές...) και αληθές ενδιαφέρον για τα κοινά”... (άντε να τολμούσε ο στρατηλάτης νά’λεγε πως το ενδιαφέρον του δεν είναι αληθές)...

Έτσι με όλα αυτά τα σαρωτικά... “αποφασίζει να εισέλθει στον πολιτικό στίβο”! Η απόφασή του αυτή δεν είναι “ευκαιριακή”-λέει- δια να ενθυλακώσει το χρίσμα, που έτσι ή αλλιώς τό’χε ήδη πάρει, αλλά επειδή δεν μιλάει ελληνικά, ο δικηγόρος, δεν καταλαβαίνει τι θέλει να πει! Εξηγεί: “είναι σταθερά (η απόφαση του) δια μακρόν και συνεπή αγώνα, δια την οικονομικήν ανάπτυξιν, εν γένει ευημερίαν του ελληνικού λαού, δια την εδραίωσιν αληθώς δημοκρατικών ελευθεριών κι αρχών διοικήσεως και δικαιοσύνης, ώστε πας Έλλην πολίτης να αισθάνεται υπερήφανος δια το πολίτευμα της πατρίδος του.”

Είναι, πια, ώρα... δι άφθονον διούρησιν!

Θα είναι πράγματι θεοπάλαβο να συνεχίσω να σας μαστιγώνω με τις οριζόντιες αυτές φαντασιώσεις του δικηγόρου αυτού και τ. ανώτερου αξιωματικού.

Για το “Ανώτερος”, το πώς έγινε δεν έχω αμφιβολίες. Αλλά θά’θελα να μάθαινα ποιο Πανεπιστήμιο του χορήγησε το πτυχίο, ώστε πια να δούμε επιτέλους πόσοι και γιατί συσσωρεύονται στη ζήση μας, ξεμπροστιάζοντάς μας, κατά φαντασίαν αξιοσύνες, τις οποίες προτάσσουν και με ... Πανεπιστημιακές βούλες και υπογραφές.

Μερικοί, μάλιστα, εξ αυτών θεωρούν το Πανεπιστημιακό χαρτί ως την κολυμβήθρα του Σιλωάμ που εξαγνίζει πάσαν “νόσον τους και μαλακίαν”. Το οτι αυτοδιαψεύονται, όλα αυτά τα βαρύγδουπα, μέσα σε μια μόνη παράγραφο που συντάσουν, όχι μόνο δεν το υποπτεύονται, αλλά τους ενισχύει να εκδηλώνουν εξακολουθητικά περισσότερο μαστιγωτικό θράσος. ΄Εχεις χαρτί Πανεπιστημίου; Είσαι μέσα σ΄όλα. Και δια νόμου, προτιμάσαι- σε κάθε εργασία- προπορεύεσαι... Τώρα αν είσαι γεννημένος χαλβάς και καταγέλαστος σπόρος, αυτό ελάχιστο ρόλο παίζει. Αρκεί που έχεις το συγχωροχάρτι του Πανεπιστημίου. Ο Λογιόλα και οι Ιησουίτες, φράγκο δεν πιάνουν στο “πτυχιακό”καθεστώς που έχει επιβληθεί, συντεχνικά, ρατσιστικά στην καθημερινή ελληνική πρακτική.

Δεν ξέρουμε ποιοι φταίνε. Τα “κίβδηλα” Πανεπιστήμιά μας;

Εγώ δε το συμμερίζομαι αυτό, γιατί ξέρω ότι κάνουν καλό επισκευαστικό έργο. Ή , οι κατά φύση κουτεντέδες-πτυχιούχοι, που για να αποδείξουν ότι είναι γάιδαροι, κρέμονται από το σαμάρι του Πανεπιστημίου;

Συμπτωματικά η πλειοψηφία των μπουρδολογούμενων εδώ είναι με πτυχίο-λοφίο Πανεπιστημίου! Τόσο συμπτωματικά!

ΗΛΙΑΣ ΜΑΡΚΟΠΟΥΛΟΣ

Γράφει: “Ο Οικονομολόγος, Νομικός, Αρχιτέκτων, Πολεοδό-μος, έφεδρος λοχαγός, διδάκτωρ, μάχιμος δημοσιογράφος κ.λ.π.”

Εν γένει, ένας “Πανεπιστήμων”... Μέγας συλλέκτης πτυχίων. Λέει: “Συμπαραστάθηκε έμπρακτα το βρόμικο ΄89 στο Ειδικό Δικαστήριο, στους διωκώμενους αγωνιστές της Δημοκρατίας, τον Ανδρέα Παπανδρέου και τον Δημήτρη Τσοβόλα, μέσα από μια μάχιμη δημοσιογραφία”.

Το δηλώνει σθεναρά! Είναι συμπαραστάτης της βρομιάς, του βρόμικου 1989! Ξεκάθαρα πράματα, είναι στο πλευρό της λέρας! Αφού το λέει, εμένα τι με κόφτει;

Το τονίζει, για να μην έχουμε καμιά αμφιβολία: Συμπαρα-στάθηκε έμπρακτα... το βρόμικο ‘89 ! Θα μπορούσε, τάχα, να υπάρχει και... άπρακτη συμπαράσταση;

Η συμπαράσταση, από μόνη της εμπεριέχει την έννοια της δράσης, είναι έμπρακτη λειτουργία και συνεπώς άρες- μάρες- κουκουνάρες.Υπάρχει ωστόσο ελπίς, εμπράκτως πλέον, να αποδείξει εις το μέλλον ότι η συλλογή τόσων πανεπιστη-μιακών τίτλων που κατέχει ότι δεν πήγε στο βρόντο και ότι θα επιδιώξει να κοσμίσει τα ντουβάρια του και με άλλα “χαρτιά” έως ότου μάθει πώς να... στήνει μια απλή φρασούλα, χωρίς να προκαλεί σύγχυση στους αναγνώστες του. Εξάλλου, δηλώνει και μάχιμος δημοσιογράφος! Εγώ πάντως δεν τον έχω μετακούσει, όντας μπαρουτοκαπνισμένος εφημεριδάς. ΄Εχω υπόψη δυό λαμπρούς Μαρκόπουλους δημοσιογράφους, (Ηλίας και Σπύρος) που δεν έχουν σχέση με τον ενταύθα ανθολογούμενο... λοχαγό- δημοσιογράφο, είδος μη επιση-μανθέν εκ της Φυσικής, έως τούδε, μετά Ταλιμπάν εποχής!

ΤΑΣΟΣ ΜΑΝΤΕΛΗΣ

1)Γράφει:“Στο πρόσωπό σου γνώρισα ανθρώπους με δημιουργικές ικανότητες και ευαισθησίες, γνώρισα την ιδιαίτερη κληρονομιά σας”!

Κάτσε, μη παραμυθιαζόμαστε κιόλα. Εκτός του ότι ποτέ δεν σου έκανα την τιμή να γνωρίσεις την παλιόφατσά μου, σου πληροφορώ, εντιμότατε, πως εγώ είμαι ένας απλός σαράφης και πουλάω νομίσματα στην πλατεία Καπνικαρέας, καμιά φορά και λίρες. Για ποια δημιουργικότητα μου κοπανάς; Τι είναι αυτό το “ευαισθησίες”; Τρώγεται, πουλιέται σε καμιά ζαρζαβατερί, διότι, εγώ τέτοιο πράγμα που ξεφουρνίζεις δεν το ξέρω! Μήπως έχεις κάνεις λάθος στη διεύθυνση; Διότι, παρά κάτω, λές πως γνώρισες και την ιδιαίτερη κληρονομιά μου; Πώς έγινε αυτό; Εγώ, να μα το Σταυρό, δεν ξέρω αν οι γονείς μου μ΄άφησαν... κληρονομιά! Ταπί ήσαν μια ολάκερη ζωή. Πάντως, αν έχεις κάτι υπόψη σου, σφύρα με για να πάρω την κληρονομιά μου!

Για να μην υπάρξει παρανόηση, υποπτεύομαι, ότι το γράμμα αυτό, ο Μαντέλης το στέλνει σε Εβραίους της Ελλάδας, γιατί παρακάτω αναφέρεται πως κατέβαλε προσπάθειες για την ανάπτυξη των Σχέσεων μεταξύ Ελλάδας και Ισραήλ και πως θα καταπολεμήσει “οποιαδήποτε μορφή ρατσισμού και εκδηλώσεων μισαλλοδοξίας”!!!

Νάτος! Από που μας βγήκε αυτός ο τσεβδός; Θα πολεμήσει το ρατσισμό; Πού τον βλέπει;

2) Φαίνεται πως ο αξιότιμος αυτός κύριος, “που εγγυάται την καθολική υπηρεσία στους πολίτες”-άλλη κοτσάνα αυτή-δεν γνωρίζει καλά τα πράματα.

--Ποιος είναι ρατσιστής, οι ΄Ελληνες ή οι Έβραίοι;

--Γνωρίζει ότι οι ΄Ελληνες Εβραίοι, έχουν απολακτίσει την ιδιότητα του ΄Ελληνα κι έχουν ενταχθεί στο άρμα του Ισραήλ, με το οποίο, ουδέν τους συνδέει, παρά μόνο η κοινή θρη-σκευτική καταγωγή; Διότι κράτος Ισραήλ ουδέποτε υπήρξε ιστορικά και το τωρινό είναι απλά τεχνητό, που πρώτος συνέλαβε την ιδέα ιδρύσεώς του, ήταν ο Δρ.Χέρτζ, (Αστριακός) εβραϊκού θρησκεύματος, “συλλέγοντας” τους ομόθρησκούς του Εβραίους από την διασπορά! Και η ευκαιρία δόθηκε στο σιωνιστικό κίνημα, το 1948, με τον Μπεν Γκουριόν! Απλά πράματα! Γι αυτό και οι Παλαιστίνιοι τραβάνε τα μαλλιά τους, εδώ και πάνω από μισόν αιώνα, επειδή είναι άστεγοι και απάτριδες!

Με την ίδια λογική - τσαμπουκά και οι απανταχού ΄Ελληνες, θα μπορούσαν να δημιουργήσουν νέα κράτη στις ΗΠΑ, στη Ρωσία, στην Αυστραλία κ.λ.π.! Και πληθυσμιακά μεγαλύτερα κράτη από το φτιαχτό-μαϊμού - κράτος του Ισραήλ!

Ωστόσο, οι περισσότεροι εξ αυτών, των “Ελλήνων” εβραϊκου θρησκεύματος, είναι “πρακτορες” των συμφερόντων του Ισραήλ κι ότι σωρηδόν, Ελληνόπουλα εβραϊκού δόγματος, μεταβαίνουν στη χώρα αυτή, για... σπουδές (σιγά τα Πανεπ-ιστήμια) κι έχουν και στο Ισραήλ κατοικία, κι εδώ! Να μην αναφερθώ και σε φαινόμενα ευθείας κατασκοπείας, σε βάρος μας που ασκείται ανευλαβώς... από κάποιους, κατά τα άλλα...΄Ελληνες- Εβραίους! ( Μαρσέλ μ΄ακούς;)

Ας αφήσουμε, λοιπόν, τα περί ρατσισμού. Διότι, ο κύριος ευκαιριακός Μαντέλης, για να αποσπάσει ελάχιστους ψήφους -μικρή η εβραϊκή κοινότητα πλέον στην Ελλάδα- με τέτοιες αναφορές, δηλώνει υποτακτικότητα στον υπαρκτό δόλιο και ιστορικά χθόνιο ρατσισμό των Εβραίων. Τον καλλιεργεί και δεν το αντιλαμβάνεται! Για λίγα αργύρια... ψήφων!

Γι αυτό, με κάτι τέτοια, το Κεντρικό Ισραηλιτικό Συμβούλιο της Ελλάδος έχει πάρει τα απάνω του και ζητάει τα άντερά του από το ελληνικό δημόσιο: Μνημεία, μουσεία, μέχρι και την μη αναγραφή στις ταυτότητές του θρησκευτικού δόγματος των Ορθόδοξων ΄Ελληνων.

Έως και τη... Θεσσαλονίκη ζητούν για πρωτεύουσα τους οι Εβραίοι! Ε, του κερατά πιά! Και σκασμός, έ;

Αυτός, ως γνωστόν,... μεταγενέστερα πιάστηκε να λαδώνετε από την SIEMENS.. με 400.000 ευρουλάκια... προς ενίσχυση της προεκλογικής του εκστρατείας.. Η λαμογιά στο μεγαλείο της!

ΒΙΚΥ ΑΡΑΠΗ-ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΗ

1) Υποψήφια του ΔΗΚΚΙ, γράφει: “Κομπάρσοι όλοι εμείς... που κουβαλάμε το φορτίο...”

Αραδιάζει όλες τις κατηγορίες των εργαζομένων, εν οις και τους ανθρώπους του πολιτισμού, των τεχνών και των γραμμάτων, που όλους τους θεωρεί... ανθρώπους του μόχθου!

Πρώτον, ειδικά οι άνθρωποι των τεχνών και γενικώς του πολιτισμού, αισθάνονται πρωταγωνιστές και σε καμιά περίπτωση κομπάρσοι! Θα μας πάρει ο διάολος! Αισθάνονται άπαντες βεντέτες και μοναδικοί! Αυτοί, ποτέ δεν ένιωσαν άνθρωποι του μόχθου! Αεροκοπανούν σταθερώς και “μοχθούν”... δημιουργικά καλλιτεχνικώς!

2) Τους “κάνουμε” όταν παίζουμε σωστά το ρόλο μας...” Γιατί έτσι είναι γραμμένο το σενάριο”.΄Ετσι λέει!

Καλά, κυρά μου, εγώ δεν είμαι σεναριογράφος και σκηνοθέ-της; Θα παίξεις άλλον ρόλο απ΄αυτόν που εγώ προσδιορίζω; Ο ρόλος είναι να κάνεις τον καραγκιόζη κι όχι τον Άμλετ! Αυτό λέει το σενάριο μου!

Ξέρουμε τι θέλει να πει με τα ανέκδοτα αυτά. Δεν ξέρει, ωστόσο, η ίδια. Διότι έχει βεβαρυμένο... παρελθόν:

α)Υπήρξε φιλόλογος στο Δημόσιο.

Δεν γνωρίζουμε -ας το δείξει- πόσοι από τους μαθητές της, ομιλούν και γράφουν ελληνικά, όπως... τόσο καλά η ίδια!

β)Υπήρξε ιδρυτικό μέλος του ΠΑΣΟΚ από το 1974.

Πες τα μας, χριστιανή! Για να καταλάβουμε τα άναρθρα που βγάζεις! Είσαι συνεργός στην πλάκα που βιώνει η Ελλάς -από τότε- και τό’χεις καύχημα; Κατόπιν τούτου, ως γυνή, μπορείς να αλλάζεις κομματικές αγκαλιές- από ΠΑΣΟΚ σε ... ΔΗΚΚΙ-

Μα χωρίς... καμιά πρωτοτυπία, φαντασία; Επιτέλους!

ΚΩΣΤΑΣ ΓΕΙΤΟΝΑΣ

Γράφει ότι πέρασε:

“Από τη βουλή και Υπουργεία νευραλγικά, καθώς και από σημαντικές κυβερνητικές θέσεις, το ΥΠΕΧΩΔΕ, το πολιτικό γραφείο Ανδρέα Παπανδρέου, το Υπουργείο Δημ.Τάξης, το Υπουργείο Υγείας, και ως Υφυπουργός Επικρατείας...”

Τα “υπουργεία νευραλγικά” δεν είναι “σημαντικές κυβερνη-τικές θέσεις; Δεν είναι τό ίδιο; Για μπούγιο το κάνει, για να φαίνεται γιομάτη η φράση, έστω κι αν λέει τα ίδια.

Πότε ήταν η τελευταία φορά που επισκέφθηκε τον... Νευρολόγο του ο Γείτονας; Μη σμπαραλιάσουν και τα δικά μας νεύρα κι έχουμε “νευρικό άλγος”, όπως τα νευραλγικά υπουργεία του!

ΜΙΧΑΛΗΣ ΚΟΥΛΙΖΑΚΟΣ

“Γενικός Γραμματέας της ΟΝΝΕΔ στην Τοπική Παναγίας Οδηγήτριας”!

Τώρα τον μάθατε. Για την Οδηγήτρια δεν ξέρουμε κατά που πέφτει κι υποθέτουμε ότι περιλαμβάνεται στον Χάρτη.

Γράφει: “Θα πρέπει επιτέλους να μιλήσουμε ειλικρινά, να κοιτάξουμε τον πολίτη στα μάτια”.

Μίλα λοιπόν κι έσυ πια, “επιτέλους ειλικρινά”! Γιατί δεν το κάνεις και μας το λες; Κι εσύ θέλεις να μας κοιτάξεις στα μάτια! Ωραία, είναι μάτια πλάνα και τσιμπλιάρικα! Γιατί δεν γινόσουν οφθαλμίατρος ή οπτικός, ώστε να χορτάσεις από μάτια; Κι ειδικά, αν δούλευες στο ΙΚΑ, θά’βλεπες καθημερινά 40-50 ζευγάρια μάτια, στραβά, αλοίθωρα, μυωπικά, αστιγματικά, καταρρακτικά... οπότε δεν θα δούλευες εμάς!

ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΔΑΜΙΑΝΟΣ

Γράφει:

--“Έχοντας θητεύσει στον πολιτικό στίβο από νεαρή ηλικία και μετά από 18 χρόνια έντονης δράσης ως βουλευτής Δράμας, αποφάσισα να κάνω ένα μεγάλο βήμα. Να είμαι υποψήφιος, στη Β! Αθηνών”.

Τώρα τού’ρθε να κάνει το μεγάλο βήμα! Ή μήπως οι βηματι-σμοί του στη Δράμα ήσαν...“άστα να πάνε”; Η απόφασή του, λέει, “που για μένα προσωπικά είναι μια ουσιαστική ευκαιρία για πολιτική ανανέωση”, να μεταπηδήσει, από Δράμα στην Β! Αθηνών ..και η απόφαση, πάρθηκε... λέει, “σε συνεργασία με τον πρόεδρο του κόμματος”!!!

Μη μας το λές...!

--“Η Β! Αθηνών είναι η περιοχή που ένιωσε περισσότερο την κυβερνητική αδιαφορία και που ιστορικά έχει δώσει μαχητικό παρόν”.

Συμφωνούμε. “Η Κυβερνητική αδιαφορία έχει... δώσει μαχητικό παρόν! Πρώτη φορά βλέπουμε η αδιαφορία (=απάθεια, έλλειψη ενδιαφέροντος, που είναι κατάσταση ανυπαρξίας) να δίδει... παρόν και μάλιστα.. ιστορικά μαχητικό! Ή, μήπως, εννοεί ότι η περιοχή Β! Αθηνών είναι ιστορική;

Πού να ξέρω εγώ τι είχε κατά νου; Προσπαθώ να τον αποκωδικοποιήσω, ψάχνοντας συνάμα να ανακαλύψω κανένα ιστορικό μαχητικό... παρόν των Βορείων Προαστίων, όπου και το κονάκι μου. Το μόνο που βρίσκω είναι ότι οι κάτοικοι είναι “μαχητές”... της ξάπλας, της καλοπέρασης και της χλιδής.

--“Έχει μεγάλο κέφι για προσφορά στον πολίτη”! λέει.

Να δει τι κέφια έχουμε εμείς μ΄αυτά που διαβάζουμε.

Μέχρι νταούλια και ζουρνάδες κατεβάζουμε μερακλωμένοι από το πολύ κέφι...

ΑΝΔΡΕΑΣ ΔΗΜ. ΣΑΜΠΑΛΗΣ

Γράφει ο “λογοτέχνης” του ΔΗΚΚΙ:

“Φίλες και φίλοι. ΄Εχουν περάσει αρκετά χρόνια από τότε που Σας πρωτομήνυσα με τα τελευταία πετροχελίδονα της ζοφερής Μεγαλούπολης που ζούμε στοιβαγμένοι, πως η λευτεριά μας έχει αρχίσει να πληρώνεται με το ίδιο μας το αίμα, με τα όνειρά μας τα ξεχασμένα, με τις ελπίδες μας που έχουν πάψει από καιρό να κελαρύζουν, πεταγμένες σε κάποια άκρη, σ΄ένα νοτισμένο υπόγειο, σε μια γωνιά ενός πολυσύχναστου Νοσοκομείου, σε κάποιο ράντζο ενός καταυλισμού, σ΄ένα υποτυπώδες Κέντρο ηλικιωμένων...

Τότε που πρωτοέγραψα γεμάτος με λύπη και οργή τους παρακάτω στίχους... Συνάνθρωπέ μου χιλιοβασανισμένε, ότι δεν πρέπει πια ποτές να ξαναδακρύσεις, ότι πρέπει Ν΄ ΑΓΩΝΙΣΤΕΙΣ, πως πρέπει μαζί Ν΄ ΑΝΤΙΣΤΑΘΟΥΜΕ.”

Πάρτε μια ανάσα. Αβάσταχτο, χαζό, ασυνάρτητο κατεβατό. Ανοικονόμητες, τσουβαλιασμένες ανοησίες που σε πλακώ-νουν πνιγερά.

Με πρωτομήνυσες; Πόσες μηνύσεις έχω φάει από σένα; Δεν μου επιδόθηκε καμιά! Τι σου έκανα, ώστε να μου κοπανάς μηνύσεις; Μου κόβεις τα ήπατα. Μήπως γιατί οι δικές μου ελπίδες δεν έχουν πάψει... να κελαρύζουν; Εις τι πια σου έφταιξα, ώστε λογοτεχνική αδεία, από πάνω να με θεωρείς χιλιοβασανισμένο και να ισχυρίζεσαι ότι δεν θα...ξαναδακρύσω ποτέ;

Είσαι με τα καλά σου;

Παλάβωσες; Καλοπερασάκιας της συμφοράς είμαι και το δάκρυ τό’χω ξεχάσει από τότε που έβλεπα τις ταινίες του Ξανθόπουλου με τη Μάρθα Βούρτση! Σίγουρα κι αντιστέ-κομαι σ΄όλα αυτά τα άμετρα που εκφράζεις, κύριε, “ενεργο-ποιημένε εξαρχής” και γεννημένε “στα πέτρινα χρόνια της κατοχής”. Ταύτα σου... μηνύω: σταμάτα, πια τις... μηνύσεις!

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΤΣΟΒΟΛΑΣ

Γράφει:

“΄Ηρθε η ώρα να κάνεις και τη δική σου δημοκρατική επανάσταση. Εμείς κάναμε τη δική μας...

Αγωνιζόμαστε για τους απλούς πολίτες...

Αποστερήστε από τα δυο μεγάλα κόμματα την αλαζονία της αυτοδυναμίας τους... Οι ΄Ελληνες αξίζουν.”

Να τα πάρουμε ένα-ένα, πριν μας πιάσει νταράκουλουμ.

΄Οχι, δεν γουστάρω να κάνω επανάσταση! Φτάνει που την έκανες εσύ και είδες χαϊρι!

Να σπάσω κι εγώ την κεφάλα μου; Όχι, δε... σφάξανε!

“Αγωνίζεστε για τους απλούς πολίτες”. Υπάρχουν και σύνθετοι πολίτες και μου ξέφευγε τόσο καιρό; Μου δημιουργείτε ανυπόφορη σύγχυση και δεν ξέρω πού να κατατάξω την αφεντιά μου: Στους απλούς ή στους άλλους, που παραλείπεις να προσδιορίσεις, ώστε να ξέρω ποια μεριά είναι η καλύτερη και να σαλτάρω; ΄Η μπας και δεν ξέρεις τι λες; Σίγουρα αυτό το τελευταίο θα συμβαίνει, γιατί αμέσως με προστάζεις να “αποστερήσω” την αλαζονία! Καλύτερα θά’ταν νά’λεγες “αποστειρώνω”, που είναι πιο διαυγές και “καταστροφικό των παθογόνων μικροβίων” όπως, εν προκειμένω, η αλαζονία!

Διότι το ρήμα αποστερώ, σημαίνει= αφαιρώ, κατακρατώ κάτι που έπρεπε να δώσω σε κάποιον! Αν κι εγώ θα χρησιμοποιούσα κάτι πιο αποτελεσματικό και κατανοητό: “Τσακίστε την αλαζονία τους”! Αυτό θες να πείς. Και δεν το λές!

Για πες μας τώρα, πόσο πάνω-κάτω,κοστολογείς την αξία των Ελλήνων; Η αόριστος κοτσάνα: “οι ΄Ελληνες αξίζουν” είναι εμφανής! Πόσο τελικά το λιλί; Ποια η ταρίφα του ΄Ελληνα; Τι να πείς, και τι να πω, υιέ αγωγιάτη, εγώ ο τάλας;

ΣΤΕΦΑΝΟΣ ΤΖΟΥΜΑΚΑΣ

Γράφει:

“Εμείς, ως προδευτικοί άνθρωποι, γνωρίζουμε ότι η ουσία των διαφορών βρίσκεται κάτω από την επιφάνεια.”

Μπρος πάμε... για ανασκαφές, να ξετρυπώσουμε την... ουσία των διαφορών, το λέει ο «προοδευτικός» πολιτικός!

Εμένα βγάλε με από τον προοδευτισμό σου. Μην με βρίζεις!

Από τη μεταπολίτευση και μετά, η πιο σαχλή και συνάμα μπάσταρδη έννοια που μπούκαρε στην πολιτική μας αρένα είναι ο προοδευτισμός. Μερικοί τον φοράνε στραβά σαν τραγιάσκα και καθαρίζουν άπαξ δια παντός, και μέχρις ότου εμπεδώσουν και χωνέψουν πρωτίστως οι ίδιοι, τον ανύπαρκτο προοδευτισμό τους.

Κανείς δεν μπορεί να συσκοτίσει την ουσία των προβλημάτων που αντιμετωπίζουν τόσο ο ελληνικός λαός και η ελληνική κοινωνία όσο και οι άλλες κοινωνίες και λαοί στο σύγχρονο κόσμο.

Τι έχει πάθει;΄Ολο για ουσίες μιλάει σε βαθμό να μας έχουν πάρει τα ζουμιά. Σαρναρίζουμε, μας μούσκεψε και δεν το καταλαβαίνει.

Ο Ελληνικός λαός και η ελληνική κοινωνία είναι δύο διαφορε-τικά πράγματα; Μπορεί! Το εγγυάται... ο προοδευτικός ανήρ!

“Υπηρέτησε τη στρατιωτική του θητεία”. Αυτό δα έλειπε να μην πάει φαντάρος! Το αναφέρει ως προσόν ξεχωριστής ουσίας- μπηχτής προς, επίσης προοδευτικούς, αλλά κοπανα-τζήδες υπουργούς συντρόφους του!

“Μέλος επιτροπών στις Καταλήψεις Πολυτεχνείου και Νομικής σχολής”...

Πολύ κλάμα αυτές οι... καταλήψεις και προσοδοφόρες, ως απεδείχθη, μετά! Αλιώτικα πώς θα γινότανε υπουργός;

ΜΙΛΤΙΑΔΗΣ ΠΑΠΑΪΩΑΝΝΟΥ

“ Καλούμαστε, για άλλη μια φορά, να δώσουμε ένα νέο όραμα στη χώρα και να το συνδέσουμε με συγκεκριμένες απαντήσεις για τα σύγχρονα, δύσκολα και σύνθετα προβλήματα”.

Μπρε-Μπρε, άλλος ένας οραματιστής! Σαν την Αγία Αθανασία του Αιγάλεω! Κι ύστερα, διαμαρτυρόμαστε που υπάρχουν τόσοι Αστρολόγοι, οραματίστριες και μέντιουμ.

Και... για άλλη -ακόμη- φορά! Δηλαδή κάθε φορά που του κατεβαίνει, ρίχνει κι άλλο όραμα; Τα προηγούμενα οράματα τι τά’κανε; Γαρδούμπα ριγανάτη;

“Μια νέα τετραετία, που απαιτεί τολμηρές και θαρραλέες μεταρυθμίσεις με βάση ένα συγκεκριμένο πρόγραμμα, αλλά και θέλει πολιτικούς, που πιστεύουν στον άνθρωπο...”

α)Τολμηρές και θαρραλέες ε; Και οι δυο έννοιες είναι ομοούσιες, ομογάλακτες, ταυτόσημες! Αν δεν έμπαινε εκείνο το και αλλά ένα κόμμα (,) ούδεν το πρόβλημα. Τώρα είναι μία από τα ίδια.

β)Θέλει πολιτικούς που πιστεύουν στον άνθρωπο! Πού αλλού θα πίστευαν; Στα ρημάδια τα ζα, στα πετεινά του ουρανού ή στο κάγκελο της Δήμητρας;

Μα είναι τόσο ανυποψίαστος; Το πόση πίστη έχει στον άνθρωπο, αυτό πια είναι ολοφάνερο!

“Το αναθεωρημένο κυβερνητικό μας πρόγραμμα,δίνει ουσιαστική απάντηση στο όραμά μας , στους στόχους μας”.

Εδώ έχουμε αναθεώρηση μπερδεμένων οραμάτων!

Τι του λες; Τελεί σε κατάσταση μόνιμης ύπνωσης, οραματι-ζόμενος... ακαταπαύστως!

Ο ίδιος, ο Μίλτος Παπαϊωάννου, φιλοξενεί στο έντυπό του σοφές ρήσεις του Γεννηματά και του Σημίτη, που σημαίνει ότι τις υιοθετεί. Εμείς απλά, επιεικώς, δεν καταλαβαίνουμε το... βαθυστόχαστό τους, εκτός των άλλων και επειδή... είμαστε περιορισμένης ευθύνης νους σε σχέση με τους εκλαμπρό-τατους αυτούς, δαιμονικότατα... Αγίους του ΠΑΣΟΚ!

Κοτσάνα Γεννηματα: “Μόνον αυτός που έχει όνειρο, όραμα, μπορεί να προσβλέπει κάπου και επομένως να γίνεται ρεαλιστής για να κάνει πράξη το όραμά του”.

Τόσο... γκαραντί! Εγώ που, όλα τούτα τά’χω εκ περισσού, γιατί δεν φτούρισα; ΄Ισως είμουν πιο ονειροπαρμένος απ΄όσο ...ρεαλιστής. Αν κι αυτά τα δύο (όνειρο-ρεαλισμός) σπάνια ζευγαρώνουν.

Εσύ φαίνεται τα κατάφερες! Είχες όνειρα και τά’κανες πράξη! Τώρα καταλαβαίνω γιατί η παρέα σου ασυστόλως, γιόμισε την Ελλάδα με Νοσοκομεία και ράντζα στο όνομά σου!

Πάντως, με Νοσοκομεία και ράντζα ΖΕΙΣ! Κατέστεις, αθάνατος από το τίποτε... Επειδή “σκέφτηκες” το ΕΣΥ...εσύ και αυτόματα σε αγιοποίησαν, αν και ποτέ, ως σεμνός ανήρ που ήσουν- και ήσουν όντως- δεν λογάριαζες την υστεροφημία σου.

΄Ενα όνειρο είδες και στο τσάφ γιόμισε η Ελλάδα με το όνομά σου. Ούτε στην εβραιογενή Βίβλο συμβαίνουν αυτά...

Θα τρίζουν τα κόκκαλα του Κ. Καραμανλή, που εφαγε τη ζωή του ιδρωκοπόντας για να φτιάξει κάτι, μα ένιωθε πως δε θα άφηνε τίποτε πίσω του, ούτε μια ταμπελίτσα -εκτός από κάποια στενοσόκακα- που μας θυμίζουν το πέρασμά του. Ενώ εσύ, με το ΕΣΥ, σκίζεις! Για το τίποτε, για μια σκέψη-ιδέα μόνο!

Θα φηγηθώ παρακάτω ένα αληθινό περιστατικό, για τα περι υστεροφημίας, αρκετά διδακτικό:

΄Ενα χρόνο προ της θανής του μέγιστου Αλέκου Σακελλάριου πήγα σπίτι του και τον παρέλαβα με το κάρο μου να πάμε σε τηλεοπτικό στούντιο για μια συνέντεξη, για τα θλιβερά πνευματικά δικαιώματα, που δεν απολαμβάνουν οι δημιουργοί τους. Θέμα που καίει και σήμερα.

Καθ΄οδόν, από την Ευελπίδων 13 που ήταν το σπίτι του, όπως ήταν φυσικό, είχαμε σχετική πάρλα.

Ξάφνου, ο απίθανος και γάργαρος Αλέκος Σακελλάριος μου λέει:

--Ακου Βραχιολίδη, να σου πω τι έπαθα χτες βράδυ. Και σε παρακαλώ, μην κατουρηθείς, γιατί είναι έτσι όπως θα στο πώ!

Με κάλεσε σπίτι του, στην Εκάλη, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κωνσταντίνος Καραμανλής για ένα , άς πούμε, τσιμπούσιον!

Πήγα και, μεταξύ άλλων, με ξενάγησε στο Αρχείο του. Να αυτό, να τ’άλλο! Οπότε, μου τη βιδώνει και τολμώ την “ανευλαβή” ερώτηση:

--Δεν μου λέτε, κ. Πρόεδρε, αυτό το αρχείο γιατί το τακτοποι-είτε;

Ο Κ. Καραμανλής, ξαφνιασμένος, μού απαντάει:

--Μα, για την ιστορία και τις επερχόμενες γενιές... για να ξέρουν!

Ο ευφυής, σκαμπρόζος και με τεράστιο πνευματικό έργο στο σακί του Σακελλάριος, -ασύγκριτο προς εκείνο του Καραμανλή- δεν το άντεξε και πέταξε τη σπόντα του:

--Μα καλά, κ. Πρόεδρε, νοιάζεστε για το τι θα γίνει μετά θάνατό σας; Θα καταλαβαίνετε τίποτε μετά; Εμένα δεν μου καίγεται καρφί! παρατήρησε ο Αλέκος Σακελλάριος.

Ο Κ. Καραμανλής στραβομουτσούνιασε, αλλά συνέχισε... να επιδεικνύει το Αρχείο του στον ψυχρό ρεαλιστή Αλέκο !

Ο Αλέκος Σακελλάριος υπέστη το βάσανο, αλλά δεν μπορούσε να χωνέψει πως ένας υποτίθεται“ρεαλιστής” του εύρους του Καραμανλή νοιαζότανε τόσο πολύ για την υστεροφημία του!

--Δεν καταλαβαίνω, φίλε μου, μερικούς, όντας εν ζωή, που πασχίζουν να στήσουν την υστεροφημία τους! Τέτοιο άγχος είχε ο Καραμανλής! Συγκλονίστηκα από την αφέλεια! παρατήρησε ο Αλέκος Σακελλάριος.

Μεγάλε, πανέμορφε Αλέκο, αυτό προσπαθώ να καταδείξω, με τούτο το βιβλίο. Την πολιτική αφέλεια, ασέλγεια, διαστρο-φή! Τους πολιτικούς μπροστάρηδες να τους φέρω στα συγκαλά τους! Αν γίνεται!

΄Οχι να τους απομυθοποιήσω! Μακάρι νά’χαν μύθο. Κι ας σκύλευα. Με τα όσα ισχυρίζονται για την εκλαμπρότητά τους, φανερώνουν ένδεια που με τρομάζει.

Τα δικά τους γραπτά, ο λογισμός τους παραλύει! Εξολοθρεύει. Κάπως έτσι την έπαθε ο πλασσαριζόμενος -από Πασοκ- ως σοβαρός ο Γεννηματάς! Τώρα χουφτώσανε και τη κόρη του! Το ίδιο ψυχρά, προς εκμετάλλευση του πατρός της!

Τον...σεργιανάνε ΤΙΜΗΣ ΕΝΕΚΕΝ σε... ράντζα, και νοσηλευτήρια! Απανταχού της Ελλαδικής γής, χωρίς να έχει αποτιμηθεί το όποιο -αν έχει και που δεν έχει- έργο του!

Για μια απλή ιδέα.... ατσούλιστη ακόμη , στολίζουμε όλη τη χώρα με το όνομά του, ενώ τους αποδεδειγμένα ευεργέτες του έθνους, ούτε ένα δρομάκο (π.χ. τον Ωνάση, τον Λάτση κ.α.) καταδεχόμαστε να τους δώσουμε. Αμ δεν είναι κετροαρι-στεροί, προδευτικοί, σοσιαλιστάδες, σαχλαμάρες εν γένει;

Γεννηματάς -και η Μελίνα με τα αίολα Ελγίνεια- κατέστησαν οι ΜΕΓΙΣΤΟΙ του έθνους, που θα μνημονεύουμε εις τους αιώνας τους άπαντες! Τέτοια αμετροέπεια! Κακογουστιά. Κακοριζικιά! Φάρσα ΠΑΣΟΚ πρός Γεννηματά και Μελίνα!

Κοτσάνα ΣΗΜΙΤΗ: “ σε όλη την Ευρώπη, η κεντροαριστερά είναι η πολιτική πρόκληση της συγκυρίας (...)Πιστεύω ότι το δίλημμα του εικοστού πρώτου αιώνα θα είναι : σοσιαλισμός ή κοινωνική αναρχία”!

Πατώσαμε! Σιγά, ρε μάστορα, παραπήρες φόρα! Για ποια συγκυρία μιλάς, για ποια κεντροαριστερά και σοσιαλισμό, όταν όλα αυτά, σαρωθήκανε, γίνανε... καπιτάλες του κερατά;

ΚΩΣΤΑΣ ΚΑΡΡΑΣ (ηθοποιός)

Γράφει:

“Πέρασαν σχεδόν τέσσερα χρόνια από την πρώτη μας επαφή. Είναι πιθανόν πολλοί από εσάς να αναρωτιέσται πως ένας άνθρωπος με μιά ήδη πετυχημένη καριέρα θέλει και ασχολείται ενεργά με την πολιτική. Είναι πάρα πολύ απλό: ΑΓΑΝΑΚΤΗΣΑ!

...Αγανάκτησα να βλέπω τα παιδιά μας να χάνονται στην ανεργεία, στα ναρκωτικά, στους σκοτεινούς δρόμους χωρίς γυρισμό... Αγανάκτησα γι αυτό και θα θα συνεχίσω με μανία!

...Ο Κώστας Καραμανλής, δεν κάνει τερτίπια!”

Το αν... αναρωτιόμαστε λέει, που εξαφανίστηκε μετά την πρώτη μας... επαφή; Ρέψαμε από αγωνία. Πού χάθηκε αυτό το παιδί και μας άφησε μονάχους; Ολοφυρόμαστε ολημερίς. Για τις νύκτες δεν είμαι βέβαιος. Τις... αφιερώναμε στις δικές μας επαφές! Αυτός, ένας πετυχημένος, να θέλει να ασχοληθεί με τα κοινά; Τι ξεπεσμός, όντας πετυχημένος, να θέλει να γίνει και βουλευτής! Τέτοια αγανακτισμένη... θυσία, για μας!

Δεν μπορούσε να συγκρατηθεί! Το τι μπορεί να περιμένεις από έναν αγανακτισμένο άνθρωπο, αυτό είναι μια άλλη ιστορία!

΄Ενας “μανιακός” μπορεί νά’χει ευθυκρισία; Ακου, θα συνεχίσει με μανία; Μας απειλεί κι από πάνω ο... μανιακός!

΄Οσο “για τα παιδιά μας που χάνονται στους σκοτεινούς δρόμους”, φαίνεται δεν αντελήφθηκε ότι ο δήμαρχός μας, μερίμνησε για τη... φωταγώγιση των οδών!

Ετσι κι αυτός, σκουντουφλάει σε τέτοιους δρόμους, παραμά-σχαλα με τα τερτίπια που δεν κάνει ο Κ. Καραμανλής!

Ανάθεμα αν ξέρει τι λέει. Ε, ηθοποιός είναι... ο υποβολέας θα φταίει... Ο,τι ακούει,αυτό επαναλαμβάνει!

ΗΛΙΑΣ Κ. ΒΕΖΔΡΕΒΑΝΗΣ

Γράφει ο Πολιτικός Επιστήμων-Δημοσιογράφος-Συγγραφέας:

“Κατά την προεκλογική περίοδο προσπάθησα-όσο ήταν δυνατό- να επικοινωνήσω με τους περισσότερους από σας.

Επιθυμία μου ήταν να επικοινωνήσω προσωπικά με όλους. Τούτο κατέστη αδύνατο, παρά το γεγονός ότι διέθεσα όλο το χρόνο προς τον σκοπό αυτό”.

Ε, τι να κάνουμε, τά’ρριξε ο άνθρωπος όλα στο σορολόπι. Τά’φησε για την προεκλογική περίοδο. Με ποιον να επικοινω-νήσει και πώς, άλλωστε, να προλάβει, μέσα σε 30 μέρες! Και τι θά’βγαινε αν επικοινωνούσε μαζί μας; Χαιρετούρες και χαζά χαμόγελα.

Αυτοί που βγαίνουν με 50.000 σταυρούς, θαρρεί πως επικοινωνούν με ισάριθμους ψηφοφόρους;

Αλλού είναι το κόλπο της επικοινωνίας και δεν τό’χει αποστη-θίσει το μάθημα.

Είχε, όμως, τη βούληση επικοινωνίας! Απλά η σάρξ του ήταν αδύνατος! Κι έφαγε ο άνθρωπος όλο το χρόνο του!

Πώς τον έφαγε; Στη σχάρα ή στην κατσαρόλα;

Αν και μονστράρει τρείς -κατ’ εξοχήν ιδιότητες επικοινωνίας- (πολιτικός επιστήμων, δημοσιογράφος, συγγραφέας) κανέναν από τους θεμελιώδεις κανόνες της επικοινωνίας δεν τήρησε.

Επόμενο να φουντάρει.

“Ζητώ την αμέριστη συμπαράστασή σας και στηρίζομαι αποκλειστικά στη δική σου ψήφο.”

Αξιον απορίας με τον άνδρα: Πού αλλού είχε κατά νουν να στηριχτεί, εκτός από την δικιά μας - αποκλειστικά- ψήφο; Έχει κάτι άλλο υπόψη του; Οι άλλοι πού στηρίζονται;

ΒΥΡΩΝ ΠΟΛΥΔΩΡΑΣ

Περίπτωση αναντάμ μπαμπαντάμ! Σχέτο περιβόλι, και επειδή γεννήθηκε στα Περιβόλια της Ολυμπίας.΄Εχει κάνει άπατες σπουδές !

Υπ΄όψιν δε, υπηρέτησε και ως έφεδρος αξιωματικός! Να μην το ξεχνάμε, διότι κι αυτό αποτελεί προσόν, στην εθνικο-θρησκευτική του πολιτική οντότητα!

Είναι και πατήρ διδύμων, αλλά δεν μας λέει τίποτε για τη μάνα των παιδιών του... Μόνος του τά’κανε; Είναι δε ακόμη και δικηγόρος παρ΄Αρείω Πάγω. Δεν μας λέει πότε... έβγαλε μεροκάματο σαν δικηγόρος!

“Έχει βραβευθεί με πολλά βραβεία και τιμητικές διακρίσεις”

Δεν μας λέει για ποιούς άθλους του. Βραβεύθηκε, λέει, και με το “βραβείο καλύτερης μετάφρασης για το έργο του : “ΤΗΝ ΠΑΡΑΜΟΝΗ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΑΓΝΗΣ” που, ωστόσο, είναι έργο του Τζών Κητς. Η μετάφραση είναι απλώς δική του. Καρα-Κητς-αριό, τουτέστιν!

Μεταφράζει; Τις ελληνικούρες του, ποιος θα μεταφράσει;

Εσύ αναγνώστη, μετάφρασε το παρακάτω δικό του κείμενο, για να τελειώνουμε μαζί του μια και καλή:

“Οραματιζόμαστε με Κυβέρνηση της Ν.Δ. ένα νέο αναπτυξιακό θαύμα, που θα συνυφαίνεται-θα σας πω μια παροιμία-με μια εικόνα. Ότι, “το κεφαλόσκαλο του σπιτιού μου”, θα λέει στην εποχή της ευημερίας επί Ν.Δημοκρατίας ο πολίτης, το κεφαλόσκαλο του σπιτιού μου-εθνικού και ατομικού σπιτιού-είναι το πιο ψηλό βουνό. Και θα είναι υπερήφανος γι αυτό που είναι.”

Τί φαιδρότητες, μωρέ, μας τσαμπουνάς; Τι είναι αυτά τα αλα-μπουρνέζικα; Μας εξωθείς να πάρουμε τα βουνά; Τι είναι αυτό το κεφαλόσκαλο, του εθνικού και ατομικού σπιτιού μας;

Για τα μεταφραστικά από τα κορακίστικα του Πολύδωρα στα ελληνικά, προσφέρω 50.000 δρχ. Θά’ναι ιστορικά το μεγαλύτερο ποσό που δίνεται για μετάφραση μιας μόνο παραγράφου -αυτής που σας έβαλα... ως διαγώνισμα-τέστ!

Να μιά ακόμη βαθυστόχαστη μπούρδα από τον Βυρωνέτο:

“Είναι γνωστό πως η γένεση και η κατάστρωση των πολιτικών, πολιτιστικών και ηθικών αξιών σε μια κλίμακα ιεραρχήσεως-προτεραιότητας λαμβάνει χώρα, ιστορικά, με γνώμονα την ατομική και κοινωνική αυτοσυντήρηση και ευζωία.”.

Με λίγη καλή προσπάθεια μπορεί και να πιάσετε το ζουμί της φράσης. Διαβάστε το! Προσφέρω άλλες 50.000 δρχ! και γι αυτή την παραγραφούλα. Θα ξεπαραδιαστώ, μα αξίζει!

Τι πάει να πεί κατάστρωση; Ας πούμε ότι σημαίνει, στρώνω κάτι κάτω, κατάρτιση, σύνταξη ενός σχεδίου, μιας λίστας με αξίες εν προκειμένω... Δηλαδή βάζουμε τις αξίες, μιά πάνω, την άλλη από κάτω... ιεραρχικά, σαν στρατιωτάκια σε φάλαγγα κατ΄άνδρα;

΄Ετσι θαρρεί πως είναι αξίες! Η μία δεκανέας, ή άλλη λοχαγός ... εις παράταξιν προτεραιότητας! ΄Ητοι: Αυτή προηγείται, η άλλη έπεται και τη μιά την εφαρμόζουμε σήμερα (προτε-ραιότητα) αλλά την άλλη ες αύριον... ανάλογα με τη θέση, τη σειρά τους στη... λίστα κατά τα κέφια μας προ παντός!

Και επειδή η κατάστρωση, το στρώσιμο, το φτιάξιμο της λίστας αξιών, δεν είναι παίξε γέλασε, σου ρίχνει άλλη μια γροθιά, με εκείνο το έλαβε χώρα, ιστορικά, με γνώμονα... την ατομική και κοινωνική αυτοσυντήρηση και ευζωϊα!

Μ΄άλλα λόγια, οι αξίες κατά τον Βυρωνέτο, γεννήθηκαν και μπήκαν σε κατάλογο, ιεραρχικά, με σκοπό την ευζωϊα... μας! Την καλοπέρασή μας! Κτηνώδες... ιστορικά!

Οι αξίες που έχει κατά νούν, σίγουρα, οδηγούν στην καλο-πέραση και παράδειγμα ο ίδιος, ο οποίος μιά ολάκερη ζωή την περνάει ζωή και κότα κι ο μήνας έχει εννιά! Οι αξίες, όμως, όπως τις ξέρουμε εμείς είναι κυρίως Γολγοθάς ατελεύτητος!

Οδυνηρή περιπέτεια, χολή, αλλά και νόστιμον ήμαρ! Γι αυτό είναι και λέγονται αξίες! Άσχετες με τις πρακτικές της τσέπης και της ευζωϊας που διακηρύσσει ο πολιτικός αυτός!

Θέλετε κι άλλα μπουρδολογικά από τον ασυγκράτητο, γλυκανάλατο... και Ρωμαίο... εραστή, Βυρωνέτο; Ιδού:

“Η ιστορία θα κατευθύνει τον ΄Ελληνα νέο, γιατί κοντά σ΄όλα θα του διαγράφει με ενάργεια τον κίνδυνο της αυτοαπώλειας, σαν εθνικού ατόμου,αν η αποκοτιά τον οδηγούσε, ενδεχόμενα, να αποδεχθεί το χτύπημα της ράβδου της Κίρκης- “αμφισβήτησης”...

ΔΙΑΓΡΑΨΤΕ ΤΟΝ ΤΩΡΑ! ΄Οχι με ράβδο. Μαγκούρα του χρειάζεται του φαφλατά! Μεταφράστε και τη φράση αυτή, προσπαθείστε! Ρεγάλο, όμως, δεν θα δώσω αυτή τη φορά! Είναι ατελεύτητος σε κοτσανολογία και μπούρδα. Και γράφει και βιβλία, ο τάλας!

Με αφορμή την πλακατζίδικια απόφασή του να... διεκδικήσει την αρχηγία της Ν.Δ., πρίν μερικά χρόνια. Είπε κι έγραψε:

“Ο αρχηγός πρέπει νά’ναι πρώτης γενιάς... πως το υποκείμενο ο λαός, πρέπει νά’ναι συλλογικό και πως ο ίδιος “κρατάει το νού και τη λογική του στη γή”.

Σχολίαζα στα 1996, που εκπέμφθηκε η... φονική αυτή κεραμίδα:

“Α, ρε, παληο-υποκείμενο λαέ, τι κάνεις!

“Πρώτης γενιάς”, ο αρχηγός έ; -Καρφί για τον Κ.Καραμανλή, τον Βαρβιτσιώτη, τον Μητσοτάκη κ.α.!

Θα περιμένουμε τα παιδιά του, που θα τα μπάσει στην... Πολιτική, αν θα είναι πρώτης γενιάς... βουλευτές”!

Ο Βύρων “έχει τη λογική και το νού του επί γής!”

Πού αλλού, θα τά’χε αυτά; Στους ουρανούς; Εξωγήϊνος είναι;

Μη ψαχουλεύεστε. Ο άνθρωπος έχει θεοκατέβατον νουν! Αυτο-γελοιογραφείται! Δεν το ξέρει, ούτε και οι ανυποψίαστοι δημοσιογράφοι με τους οποίους -τηλεοππτικά- σαλιαρίζεται. Σας δίνουμε τα κείμενά του. Βγάλτε συμπέρασμα! Εσείς!

Εμείς δεν αντέχουμε άλλο. Μας έχει κάνει σμπαράλια.

ΓΙΑΓΚΟΣ ΠΕΣΜΑΤΖΟΓΛΟΥ

Γράφει στο προεκλογικό φυλλάδιο του στις εκλογές του 1978: “Αγωνίζεται... Για τη δραστική αύξηση των κατωτάτων συντάξεων και τα δικαιώματα των συνταξιούχων. Για τη μαχητική συμμετοχή της Ελλάδας στο χτίσιμο της Ευρώπης των Εργαζομένων.”

Ο Γιάγκος Πεσματζόγλου, άνθρωπος από τζάκι, παρουσία αριστοκρατική, προφέσσορας, αρχηγός κόμματος, που έστησε από τα αποκαϊδια, την πάλαι ποτέ ένδοξη ΄Ενωση Κέντρου.

Παρά τα γαλόνια και τα σειρήτια του, μας αραδιάζει αυτά πού, ήδη, στην αρχή διαβάσατε.

Αν τα περάσετε ξώφαλτσα, θα πείτε... σιγά τα λάχανα! Με κάτι τέτοια, όμως, τα λάχανα κοκκινίζουν σαν εκείνα του Βελγίου και της Κίνας με τα οποία ντερλικώνουν στα Βόρεια Προάστεια.

Ο στομφώδης και πομπώδης στο ύφος κύριος καθηγητής, τι λέει; “Αγωνίζεται για τη δραστική αύξηση... των συντάξεων και για τη μαχητική συμμετοχή της Ελλάδος στο χτίσιμο... της Ευρώπης των εργαζομένων.”

΄Ηρεμα, με την ησυχία σας, και θα βγεί το ψαχνό.

Η χρήση των επιθέτων, στο λόγο (γραπτό ή προφορικό), είναι όπως το μέλι στη γιαούρτη. Οι περισσότεροι είχαν ατυχήσει με τον δάσκαλό τους και την ατυχία αυτή την μεταδίδουν κι όταν οι ίδιοι γίνονται δάσκαλοι, με αποτέλεσμα η μπουρδο-λογία να διαιωνίζεται, για τα καλά, στον πολιτικό κι άλλο βίο μας . Το “δραστική” που χρησιμοποιεί ο Γιάγκος, σημαίνει:

“Ο δια της δράσεως φέρων αποτέλεσμα”. Πούν’το;

Γιατί ασκόπως περιττολογεί ο κ. καθηγητής τη στιγμή που η χρήση του ρήματος “αγωνίζεται” τα εκφράζει όλα;

Ως προς την ουσία του αγώνα του για τους συνταξιούχους ε, μη το σκαλίζουμε. Αν και πέρασαν χρόνια πολλά από τότε, η θέση των συνταξιούχων, σήμερα είναι χειρότερη από ποτέ...

Δηλαδή, αγώνας... “δραστικός”... για κλάματα.

Το αχτύπητο -νοηματικά- είναι εκείνο το χτίσιμο της Ευρώπης των Εργαζομένων. Δηλαδή ποιός χτίζει ποιόν;

Να χτίσουμε τους εργαζόμενους, να τους τσιμεντώσουμε, να τους μπετάρουμε, να τους πατικώσουμε, όπως τη γυναίκα του πρωτομάστορα του γιοφυριού της Άρτας, ή όπως εκείνους τους εργασθέντες... στο Σινικό τείχος;

Το τι εννοεί, το ξέρουμε. Το πώς το διατυπώνει είναι αυτό που μας σηκώνει τις τρίχες, όντας ο ίδιος καί προφέσσορας.

Η Ελλάδα και η Ευρώπη, είναι πατρίδες εργαζομένων, χτίστηκαν από εργαζόμενους ναί ή όχι; Δηλαδή τι να χτίσεις, σε μια “χτισμένη” ήδη κατάσταση και η οποία βεβαίως θα διαιωνίζεται όσο θα υπάρχουν άνθρωποι.

Λάθος κι αδόκιμος η χρήση του ρήματος “χτίζω” στη συγκε-κριμένη σκέψη που θέλει να εκφράσει. Κάνει τέτοιες κασκαρίκες η Πολιτική σε μερικά τέκνα της -κατά τα άλλα με έξωθεν καλή μαρτυρίαν - εκθέτοντάς τα ανεπανόρθωτα.

ΜΙΧΑΗΛ Ι.ΚΙΟΥΡΚΤΣΟΓΛΟΥ

Βιογραφικό: “Διευθυντής Α.Ο.Ο.Α (1951-1961).Υπήρξε δημιουργός του οικισμού Χολαργού (Σ.Σ:Εννοεί το προάστιο Παπάγου, που ήταν κομμάτι του Χολαργού και που δημι-ουργήθηκε, με απόφαση του Στρατάρχου Παπάγου το 1951. Ο Κιουρτσόγλου ανέλαβε, τότε, να διεκπεραιώσει τα οικοπε-δικά... δια του γνωστού ΑΟΟΑ). Διετέλεσε: Διοικητής στο Τάγμα Γεφυροποιών, στο Α! Σκαπανέων, στο Σύνταγμα Σιδηροδρόμων. κ.λ.π.”

Γράφει κι αυτά, στο διαφημιστικό του:

“Γνώστης των βασικών ξένων γλωσσών, έχει στενή επαφή με τη ζωή και την πρόοδο των άλλων χωρών”.

Ανεξάρτητα, αν ο Μιχάλης Κιουρκτσόγλου είναι πλέον αείμνη-στος και δεδικαίωται, εγώ στέκομαι, αντιγράφων σχόλιό μου της 25 Ιανουαρίου 1978 στον ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗ, όταν ήταν εν ζωή: Σημείωνα τότε:

“ Ο κ. Κιουρκτσόγλου, δηλώνει επίσημα (!) πως έχει επαφή με τη ζωή και την πρόοδο των άλλων χωρών. Καταλαβαίνετε τώρα πως οι τέτοιες επαφές, καθώς και η γνώση των βασικών ξένων γλωσσών (ποιές είναι αυτές οι βασικές δεν τις μολογάει, για να μάθουμε κι εμείς τη... βασικότητά τους) είναι προσόντα για τα οποία οφείλει ο ελληνικός λαός να τον στείλει στη Βουλή”.

Αποκαλύπτει ακόμη πως είναι γεφυροποιός-μέγα προσόν που αξιοποίησε επιτυχώς, όμως, ο Ευάγγελος Αβέρωφ...

Ο άνθρωπος έφτιαχνε γιοφύρια, ήταν σκαπανέας και... σφύριζε στα τρένα που περνούσαν. Περγαμηνές, σίγουρα, πολύ καλύτερες απο κείνες του Λαλιώτη, ο οποίος ούτε μιά γέφυρα δοντιών “έφτιαξε” στη ζωή του... αν και “σπούδασε” ...οδοντίατρος!

ΙΩΑΝΝΗΣ ΣΠΕΝΤΖΟΣ

Γράφει: “Γεννήθηκα στην ΄Ανω Μουσουνίτσα -Αθαν.Διάκος-Φωκίδος, εκ πατρός Ιερέως και μεγάλωσα στην Αθήνα.

( Ο κ. Εφέτης, αδικοπραγών παραλείπει τη... μάνα που τον γέννησε, προτιμώντας το... “γεννήθηκα εκ πατρός)!

Συνεχίζει: “Εσπούδασα νομικά εις το Πανεπιστήμιον Αθηνών. Από νωρίς κατετάγην εις την Δικαιοσύνη και επί πολλά χρόνια υπηρέτησα την Θέμιδα, κατά κοινή ομολογίαν με τιμιότητα, σθένος και ευσυνειδησίαν, απέσπασα δε, προ παντός “ την έξωθεν καλήν μαρυτίαν”.

Ως δικαστής, καθημερινώς έσκυβα επάνω από τον ανθρώπινο πόνο και τη δυστυχία με συμπόνια και κατανόηση. Καταπολέμησα ανυποχώρητα την αδικία και προστάτευα τους αδικουμένους και τους αδυνάτους χωρίς συμβιβασμούς με οποιαδήποτε σκοπιμότητα.

Προ τινός απεχώρησα από την διακονίαν της Θέμιδος με τον βαθμόν του Εφέτου δια να εισέλθω εις τον πολιτικόν στίβον, πιστεύων ότι κατ΄αυτόν τόν τρόπον θα εξυπηρετήσω κατά το μέτρον των δυνάμεων μου άμεσα και καλύτερα τα συμφέροντα και τους πόθους του ελληνικού λαού”.

Ο άνθρωπος βγαίνει κατευθείαν από τις σελίδες του Κάφκα.

Σπαρταριστός και δηλωτικός για το πόσες στροφές παίρνει το μυαλό των Αρχηγών στην επιλογή εκείνων που πλαισιώνουν το ψηφοδέλτιο της Νίκης.

Ο εν λόγω “μπουρδολογούμενος”, ανεξάρτητα αν είναι ή όχι εν ζωή- εξάλλου δεν είμαι επίσημο Ληξιαρχείο για να παρακολουθώ τα φαινομενα έλευσης ή φυγής των όντων

παραμένει, εντούτοις, εν ισχύ ο λόγος που κατέθεσε. Και λόγος γάρ εστί ζωή...κατά τα κιτάπια των Αγίων Γραφών.

Από πού ν’αρχίσεις και πού να σταματήσεις με τον λεγάμενο δικαστή.

Υιός παπά, σε ήχο πλάγιο και Κεντρώο, λιβανίζει την αφεντιά του. Κακό πράμα η κληρονομιά. Και τετρακόσια χρόνια νά’μενε στη Δικαιοσύνη, τα ίδια θάλεγε.

“Έξωθεν καλή μαρτυρία”, “διακονία της Θέμιδας...”

Ακόμη ότι... “έσκυβε καθημερινά” πάνω από τον ανθρώπινο πόνο και προστάτευε φτωχούς, αδικουμένους, και αδυνάτους...

Πάντως δεν καμπούριασε!

Εκείνο το “κατετάγην στην δικαιοσύνη” υποδηλοί και την κατάταξή του σε... όσα αντιθέτως λέγει. Τι είναι η δικαιοσύνη, στρατόπεδο κι έκανε την κατάταξή του;

Και ο καταταγόμενος, μπορεί να είναι υπερασπιστής πτωχών, αδυνάτων κι αδικουμένων; Πώς γίνεται αυτό;

Οι φυλακές είναι γιομάτες από πτωχούς και αδύναμους, έχει δεί κανέναν ισχυρό εκεί μέσα; Σύμπτωση ή μήπως από το πολύ σκήψιμό του πάνω στον... ανθρώπινο πόνο;

Καταταγμένος δεν είναι; Οι καταταγμένοι, ακόμη και οι δικαστές, μπορεί νά’ναι ελευθερόφρονοι;

Τοις άνωθεν ρήμασι πείθονται υποτακτικώς και ειδικά όταν προσαρτώνται στις κομματικές σκοπιμότητες, οπως ελόγου του και κάπως έτσι θα... εξυπηρετήσει τα συμφέροντα και τους πόθους του ελληνικού λαού!

Γιατί, τάχα, οι διοικήσεις των Ανωτέρων Δικαστηρίων διορίζονται από τα κόμματα όταν γίνονται κυβερνήσεις, από βαθύτατο, περί Δικαίου, αίσθημα σάμπως;

ΑΡΙΣΤΕΙΔΗΣ ΔΑΜΒΟΥΝΕΛΗΣ

Γράφει το ξεφτέρι:

“Έβγαλα το Λύκειο του Λαυρίου το 1935 και τον Αύγουστο του ιδίου έτους είχα την, απο παντελή άγνοια των πολιτικών συνθηκών του τόπου, “αφέλεια” να διαγωνιστώ στην Σχολή Ικάρων, αλλά με απέκλεισαν από την Υγειονομική επιτροπή ακόμη. Επειδή ήμουν ολόγερος, νόμισα πως είχε γίνει κάποιο λάθος, και πήγα στον αερολιμένα Φαλήρου για να ξεκαθαρίσουν το ζήτημα. Μόλις ο αρμόδιος είδε στο φάκελλό μου, “Νομαρχία Ρεθύμνης”, μου είπε περιφρονητικά: “ Από την Κρήτη είσαι κι έχεις την απαίτηση να μπείς στη Σχολή Ικάρων, αφού πριν πέντε μήνες έκανε κίνημα ο Βενιζέλος;

Έτσι από πολύ μικρός μου δημιουργήθηκε μια φοβερή αγανάκτηση για τα πολιτικά ήθη που ίσχυαν στην πατρίδα μας. Λίγους μήνες μετά πέθανε ο πατέρας μου και αναγκάστηκα να πάω εθελοντής στο Στρατό για σταδιοδρομία στη Σχολή Ευελπίδων.

Τότε μετέφερα τα πολιτικά μου δικαιώματα στο Λαύριο, αφού σε Μεταξική περίοδο, αποφάσισα να σταδιοδρομήσω στο Στρατό, από φόβο μήπως ακολουθούσε ακόμη η κατάρα της καταγωγής μου, για την οποία είμαι πολύ περήφανος...”

΄Οσο για την επιστροφή χρημάτων, παρασήμων και άλλων “κεκτημένων” δικαιωμάτων δεν πετύχαμε απολύτως τίποτε.”

Εδώ υπάρχει μια “μάζωξη” δακρύβρεκτων καταστάσεων, μια ατέλειωτη πονεμένη ιστορία που αυτός, ως υποψήφιος βουλευτής, κρίνει να μεταδώσει σε κείνους από τους οποίους ζητιανεύει την ψήφο.

Το “ Βιογραφικό του”, όπως το μπροστιάζει, λέει τα πάντα κι εγώ δεν θά’χα κανένα λόγο να το σχολιάσω. Επαναδημοσιεύω το μεγαλύτερο τμήμα της μπούρδας, ώστε να μην χάσετε την απόλαυση.

Στις λίγες αυτές γραμμές υπάρχει ολάκερη η ιστορία του ευγενούς, πολυθρύλητου έθνους μας, και οι απίθανες περιπέ-τειες που αντιμετώπιζε ο κάθε νεανίας, που αναζητούσε μια μοίρα κάτω από τον ήλιο. Ο εν λόγω Δαμβουνέλης είχε απασχολήσει τη δημοσιότητα πολύ, εκείνη την εποχή, και φαίνεται ότι είχε περιπέτειες με το Στρατό.(Δεν θυμάμαι για ποιό λόγο).

Βίδα όμως! Από αεροπόρος κατέλήξε πεζικάριος! Αλλά και κει δεν κάθισε στ΄αυγά του. Κάτι έκανε και φαίνεται πως τόν “ξηλώσανε”. Κι όταν τον αποκαταστήσανε, δεν του επέστρεψαν ούτε τα παράσημα ούτε το παραδάκι! Λεβεντιά. Το κείμενο περιέχει πολλά σπαραξικάρδια. Τά’χουν κάτι τέτοια οι στρατιωτικοί. Είναι χωρατατζήδες και οι ελληνικούρες τους πάνε σύννεφο, κατά τα πρότυπα του αειμνήστου και... σωτήρος ημών Γεωργίου Παπαδοπούλου. Αμήν.

Ο εν λόγω ήταν υποψήφιος της Ένωσης Κέντρου και το 1978, κι όταν τον ανακαλύψαμε, σημειώναμε στον ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗ:

“Τούτος δω είναι για κορνίζα. Εξιστορεί τη συγκλονιστική ζωή του. Από τα άχαρα παιδικά χρόνια του, πώς αποκλείστηκε από τη Σχολή Ικάρων, γιατί ο πατέρας του πέθανε από συνάχι, και πώς μεταφέρανε τα μπογαλάκια τους και πήγανε στο Λαύριο για μεταδημότευση και μεταφορά... πολιτικών δικαιωμάτων.” Μιλάει και για την “αγανάκτηση που του δημιουργήθηκε” -ορθώς, διότι η αγανάκτηση είναι είδος ...δημιουργίας-, για τα ισχύοντα τότε πολιτικά ήθη και τη ρετσινιά της... Κρητικής καταγωγής του!

Τού’λαχε, αυτούνου, να του αρχίσουν τα καψόνια νωρίς. Και;

Αλλά μη τα θέλουμε κι όλα δικά μας. Όλοι ξέρουν -και δεν αγανακτούν πια- πως κουμάντο σε τούτο τον τόπο κάνουν, Κρητικοί και Αρκάδες! Από καταβολής Νέας Ελλάδας! Έτσι, δεν είναι ;

ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ ΓΙΑΚΟΥΜΑΤΟΣ

Γράφει:

“Σε εμάς οι αξίες και οι παραδόσεις έπεσαν από τα βάθρα τους, πριν ετοιμαστούν οι άνθρωποι να αναλάβουν υπεύθυνα τον ρόλον τους.

Αναζητώντας και δημιουργώντας χαμένοι, περιπλανώμεθα χωρίς πυξίδα, εύκολη λεία της συγχρονης Ναυσικάς με αποτέλεσμα νά έχουμε δημιουργήσει ανθρώπινη κοινωνία βλαβερή για μας και ίσως θανατηφόρα για τους απογόνους μας.”

Κάτι θέλει κι αυτός να πεί μα, ως Κεφαλονίτης, καταλήγει σε κουζουλάδες. Πότε οι αξίες και οι παραδόσεις μας έπεσαν από τα βάθρα τους; ΄Ισως από σεισμό εν... κρανίω.

Τι πάει να πεί “δημιουργώντας χαμένοι”; Ο μόνος που δεν είναι χαμένος είναι ο άνθρωπος που δημιουργεί. Ναί ή όχι; Εκείνη η Ναυσικά, η κουνιστή και λυγιστή κόρη του βασιλιά Αλκίνοου, από που ξεφυτρώνει;

Για ποια λεία μιλάει ο Μεμάς; Προφανώς θα εννοεί την Κίρκη, που αυτή, κοτσανάτη, είχε ως λεία τον πάσα ένα! Μα η Ναυσικούλα, μια χαρά κορίτσαρος ήταν και σεμνή.

Το σίγουρο είναι ότι ο Μεμάς Γιακουμάτος βρίσκεται σε κατάσταση παροξυσμού και, άνευ πυξίδας, περιπλανάται και ...πλανάται. Τί θέλει να πεί με εκείνο το “βλαβερή κοινωνία μας”; Βλαβεροί είμαστε ή σκέτα βλαμμένοι;

Λέει κι άλλα βλαβερώς κουζουλά:

“Συμμετέχει -αυτός- στο δημόσιο βίο και η συμμετοχή του, παρακολουθεί σταθερά την επιστημονική του άνοδο.”

Δηλαδή ο Γιακουμάτος παρακολουθεί την επιστημονική... άνοδο του Γιακουμάτου! Για την ακρίβεια: η συμμετοχή... παρα-κολουθεί! Όχι ο συμμετέχων! Ξαναδιαβάστε το κείμενο, πλήζ! Βγάζει μάτι. Τέτοια επιστημονική κατάρτιση ο Μεμάς!

ΓΙΩΡΓΟΣ ΑΠ. ΒΟΥΛΓΑΡΑΚΗΣ

Γράφει:

“Υπηρέτησε στο ναυτικό, σαν στρατεύσιμος κελευστής και εκπαιδεύτηκε στις Ομάδες υποβρυχίων καταστροφών”!

Δίπλα στον Λευτέρη Βερυβάκη, που είναι μια “επικίνδυνη προσωπικότητα”, να κι αυτός, ο οποίος ευθέως δηλώνει “καταστροφέας” και μάλιστα... υποβρυχίως, υποχθονίως!

Φαίνεται ότι οι καταστροφικές ιδιότητές του αποτελούν πολιτικό προσόν, διό και οι... καταστροφικοί ψηφοφόροι του τον ψηφίζουν βιτσιόζικα με άμεσο κίνδυνο να απειλείται η καταστροφή του πλανήτη, ή έστω της Ελλαδίτσας μας.

Με τόσες “επικίνδυνες προσωπικόπτητες”, με “καταστροφείς” και φονείς της λαλιάς μας, τι μπορούμε να περιμένουμε;

Αυτό το φαιδρό “στρατεύσιμος” πώς κολλάει; ΄Ολοι που πάνε να υπηρετήσουν στο στρατό, “στρατεύσιμοι” δεν είναι; Θα μπορούσε να πεί: “Υπηρέτησε στο ναυτικό ως κελευστής”

Αλλά πατόκορφα συγχισμένος, κοπανάει το περίττωμα!

Και παρακάτω:

“Ιδιαίτερα τώρα που το κόμμα μας ξεκινά τον νέο, μεγάλο κυβερνητικό του κύκλο...”

Κυκλοθυμική περίπτωση στα ίσια! Για ποιό μεγάλο, νέο κυβερνητικό κύκλο ξεκινάει το κόμμα του; Να το λέγανε αυτό οι Πασόκοι δικαιολογημένα, αφού αυτοί κατέχουν την κυβέρνηση επί είκοσι και πάνω χρόνια κι εύλογα προσδοκούν ...νέο κύκλο. Αυτοί μόνο μπορούν να μιλούν για νέο κυβερνητικό κύκλο. Πού βλέπει ο μορφωνιός τον δικό του κυβερνητικό κύκλο; Καθ΄όναρ!

ΕΠΙΛΟΓΟΣ

Τέλος πάντων, φίλοι μου, ας φρενάρουμε κάποια στιγμή.

Η ασυναρτησία είναι άπειρος, ατελεύτητος. Η μπούρδα καταλυτική, απονευρωτική. Πελαγώνω και τραβάω τα μαλλιά μου, γι αυτό και οι τρίχες μου λιγόστεψαν... Πάω να γίνω φαλάκρας πιά!

Εσείς μεν, με όσα συγκέντρωσα εδώ και θα μπορούσα κι άλλα περισσότερα να κομίσω, μπορεί να ευφρανθήκατε, ίσως να χαμογελάσατε και το πιο σίγουρο να απαγοητευθήκατε από τα πολιτικά μας ινδάλμα.

Κι εγώ κουνάω την κούτρα μου θλιμένα και διπλά.

Ξέρω πως αύριο και πάλι θα ψηφίσεις “ασυνάρτητους” που θα σε σέρνουν στις κάλπες με την ελπίδα ότι αυτόν που θα ψηφίσεις, θα σου σταθεί, θα συμπαρασταθεί στα προσωπικά σου! Αξιοκρατικά και κυρίως διαπλεκομένα! Σπεύσε και γράψου στην Τοπική. Θα σε βολέψουν κάπου... αύριο.

Κάπως έτσι φτάσαμε στη κρίση με την τρόϊκα και του Δ.Ν.Τ και τη νέα γερμανική κατοχή!

Το πρόβλημα, δεν είναι ο λιψός ή... ο ολοκληρωμένος, σωστός πολιτικός που ψηφίζεις!

Είσαι εσύ και μόνον εσύ! ΄Εχεις πρόβλημα “λογισμικού” και ηθικής πιο πολύ! Είσαι λιγάκι, ας πούμε, τσαπατσούλης.

Οι πολιτικοί θα υπάρχουν πάντα. Καβαλάρηδες της ελπίδας, και των ανεμομύλων. Μα ο Δον Κιχώτης δεν είναι αυτοί, αλλά ΕΣΥ και μόνον! Εσύ κονταρομαχείς με φαντάσματα. Εσύ τους ψηφίζεις υστερόβουλα, προσδοκώντας να σου κάνουν τα χατήρια! Ο ατακτών δεν είναι ο πολιτικός, αλλά κυρίως ΕΣΥ με τα αχαμνά σου! Αν το καταλάβεις, θα αισθανθώ ευτυχής. Αλλά... δεν προβλέπεται!...

Αν οι μπουρδολογούμενοι, μ΄αυτά που ήδη διάβασες, είναι καταγέλαστοι σε πολλά επίπεδα, φαντάσου ΕΣΥ τι πλάκα έχεις! Λυπούμαι, μα δε μπορώ να σε κανακέψω, όπως αυτοί.

Εσένα για ποιό λόγο; ΄Οταν μάλιστα είσαι ο μέγας, ο υπερτατος -άκριτος- ΚΡΙΤΗΣ και δεν έχω καταλάβει ακόμη γιατί “κατηγορούνται” οι πολιτικοί και εσύ, που τους διαλέγεις, δεν κάθησες ποτέ στο σκαμνί για τις εγκληματικές, ενίοτε, αποφάσεις σου, με τις οποίες συμπαρασύρεις συνάμα, έναν ολάκερο λαό, στα γρανάζια των προσωπικών σου ιδιοτελών συμφερόντων! (π.χ. να μπούμε στο Δημόσιο κ.λ.π.)

Δηλαδή, έχουν ευθύνη οι πολιτικοί κι εσύ που τους εκλέγεις μένεις στο απυρόβλητο;

Χαιρετίσματα φιλαράκο! Καληνύχτα αναγνώστη!

Για τις αποκοτιές σου ποτέ δε θα καθήσεις στο σκαμνί. Εσύ και ο βουλευτής που ψηφίζεις έχετε το προνόμιο της ασυλίας!

Η φάρσα είναι καλοδουλεμένη! Ψηφοφόρος και βουλευτής, είναι το υπερτατο, μοναδικό ντουέτο λάγνας ανευθυνότητας!

Καληνύχτα και πάλι.

Στερνή σύσταση, μπας και αναβλέψουμε:

Μην πυροβολείς τον πολιτικό! Είναι ονειροπώλος στο βάθος.Εδει άφθονη διούρηση ακράτου φιλοδοξίας

Αυτοπυροβολήσου! Τίναξε τα μυαλά σου στον αέρα. Αυτοκα-ταστρέψου για να λυτρωθείς από τις συμφορές που σπέρνεις με την ψήφο σου, με τις επιλογές σου! Θα σωθούμε όλοι μας.

ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ .

Ξύπνησα. Οι εφιάλτες δεν μ΄αφήνουν. Θυμήθηκα και τούτο, που θεωρώ σημαντικό πριν προβείτε σε κανένα ακόμη απονενοημένο!

Στα 1996 ο Χερ Σημίτης εκλέγεται αρχηγός του ΠΑΣΟΚ. Στρογγυλοκάθεται στο πόστο του Ανδρέα. Μετά από κανά-δυό μήνους, του βιδώνετε να προκηρύξει εκλογές για να επιβεβαιωθεί ότι οι Πασόκοι, οθρώς τον επέλεξαν κι άρα έπρεπε νά’χει και το χρίσμα σύμπαντος του ελληνικού λαού!

Λογικά θα μπορούσε να πρωθυπουργεύει χωρίς πρόβλημα, (αφού το κόμμα του, είχε το γκουβέρνο), μέχρι την ολοκλήρωση της τετραετίας!

Ο κ. Σημίτης, αισθανόμενος κομματικά ανασφαλής προκηρύσσει εκλογές, για καθαρά προσωπικούς λόγους.!

Οπότε παθαίνω την μεγάλη πλάκα! Νιώθω βαθύτατα προσβε-βλημένος ως πολίτης μιας, υποτίθεται, ευνομούμενης πολιτείας. Κάποιος, από το πουθενά, βγαίνει μια πρωϊα και αποφασίζει να με σύρει στην κάλπη... ως πρόβατον!

Γιατί έτσι του κατέβηκε! Αδιαφορών πλήρως και για τα δισεκατομμύρια κόστους, που συνεπάγεται πάντα η προσφυγή στις κάλπες, και που τελικά πληρώνει ο ελληνικός λαός.

Με μόνη αφορμή: την επιδίωξη της αυτοικανοποίησής του!

Παρατηρώντας όλο το σκηνικό, είδα μια άπνοια από κάθε πλευρά του πολιτικού φάσματος. Κανείς δεν όρθωσε ανάστημα. Οι πάντες υποτάχτηκαν προς την απόφαση του από πουθενά προκύψαντος... Δαλάϊ Λάμα. Η αγέλη σύρρονταν πλέον στην κάλπη αναιδώς, μετα τυμπάνων κι αλλαλαγμών, προς χάρην ενός μόνον ατόμου!

Χώρια η αντισυνταγματικότητα του Νόμου, ο οποίος επιτάσσει την υποχρέωσή μου να... ψηφίζω!!! Κανείς νόμος δεν είναι υπεράνω του Συντάγματος που πρεσβεύει την ελευθερία της βούλησης! Επ αυτού, μάλιστα, είχα αρθρογραφήσει πλειστάκις πολύ πριν. Τότε- και ίσως ήμουν ο μόνος δημοσιογράφος-

ζητούσα: την άμεση κατάργηση της υποχρέωσης ψήφου!

Γιατί αυτό είναι το πρέπον σε μια αληθινή δημοκρατία.

΄Ηδη οι θέσεις μου αυτές, ευτυχώς άρχισαν να καταννοούνται από πολλούς πολιτικούς και πολύ σύντομα, νά’στε βέβαιοι, η ασχήμια της υποχρέωσης, που μας ταλανίζει χυδαίως, από το 1949 (τότε υπήρχε λόγος) έως σήμερα, θα πάει στο νεκροντούλαπο.

΄Ετσι σεβόμενος εαυτόν, την ελευθεροφροσύνη μου και τη θεία κληρονομιά αυτού του παμέγιστου Ιερού Τόπου αποφάσισα, χωρίς δεύτερη κουβέντα, να μείνω έξω από τη στάνη, τη φάρσα Σημίτη, προασπιζόμενος το δικαίωμα μου να αποφασίζω ελευθερόφρονα.

--΄Οχι, λέω, τέτοια τσαλιμάκια σε μένα δεν περνάνε, Χερ Σημίτη!

Την επομένη επιβιβάζομαι σε ένα καράβι και πάω στην Πάρο!

Η ψήφος, τουλάχιστον η δικιά μου, δεν θα συνέτρεχε αυτόν τον ανέκδοτο, που για προσωπικούς ΚΑΙ ΜΟΝΟΝ ΛΟΓΟΥΣ, και με απειλές αθλιέστατες, με υποχρέωνε να συνδράμω στο προσωπικό βίτσιο του! Όχι, εγώ πια, δεν ξαναψηφίζω! αποφάσισα με όση σοβαρότητα διαθέτω.

Οπότε -κατά τα ειωθώτα- τη μέρα των εκλογών εμφανίζομαι στο “οικείον” Αστυνομικό Τμήμα Πάρου και ζητάω να μου χορηγηθεί σχετική βεβαίωση, δηλώνων σοβαρώς:

--Δεν μπορώ να ψηφίσω, λόγω αποστάσεως, λέγω!

Το έκπληκτο αστυνόμι παρατηρεί ευπρεπώς:

--Μα τι λέτε Κύριε; Κατά τόν Νόμο... για να σας δώσουμε βεβαίωση, χρειάζεται νά’στε σε απόσταση 200 χλμ. από το σημείο που ψηφίζετε! Δεν μπορούμε να δώσουμε βεβαίωση!

--Θα μου τη δώσετε, θέλετε δε θέλετε! είπα σταθερά κι ανένδοτα!

--Μα τι λέτε, κύριε, η Πάρος απέχει από την Αθήνα μόνον 67 ναυτικά μίλια... τουτέστιν μόνον 140 περίπου χιλιόμετρα...

--Αυτό ακριβώς λέω! Ο υφιστάμενος Νόμος είναι για μαλάκες!

κι εγώ δεν είμαι μαλάκας!... Αν καταλαβαίνετε!

--Πως μιλάτε έτσι, κύριε, εδώ είναι αστυνομικό κατάστημα... δεν σας επιτρέπω...

--Σιγά τα λάχανα... και το κατάστημα! Δώσ’μου ΤΩΡΑ χαρτί πως δεν ψηφίζω λόγω απόστασης... άντε και δεν έχω καιρό να ασχολούμαι με βλακείες! Πάω για μπάνιο στην Αλυκή!

--Μα κύριε... Μας θεωρείτε και βλάκες;

-- Πως σας πέρασε; Βλάξ είναι ο Νόμος της πολιτείας!

Για να στο κάνω πιο λιανό σου λέω: Αν θέλω ψηφίζω αν όχι δεν ψηφίζω ναί; Από πού βγαίνει οτι παρανομώ; Γι’ αυτό καλό θα κάνετε να μου δώστε τη βεβαίωση που σας ζητώ. Δεν ψηφίζω, γιατί δεν γουστάρω και νομικά επικαλούμαι την απόσταση από την έδρα μου, για να δέσω το γάϊδαρό μου!

--Κάνετε λάθος, κύριε! Κατά τόν νόμο πρέπει νά’στε σε απόσταση 200 χιλιόμετρα από την έδρα που ψηφίζετε, ώστε να σας δώσουμε τη βεβαίωση! Κι εδώ στην Πάρο είμαστε στα εκατόν τόσα , δεν ξέρω επακριβώς.

--Μπα; Έτσι σας είπανε; Αν είμαι στα Καμμένα Βούρλα, που απέχουν 200 χιλιόμετρα από την Αθήνα, είναι το ίδιο με την Πάρο; Σε δύο ωρίτσες είμαι στην Αθήνα και ψηφίζω άνετα. Πόσες ωρίτσες θέλω για να πάω στην Αθήνα από την Πάρο;

Το κορίτσι κώλωσε με την απλή λογική.

Είπε καλοκάγαθα ότι θα επικοινωνήσει με τον διοικητή της, μα κι αυτός αισθάνθηκε παλούκιον κι οπότε άρχισε να ψάχνει τα κιτάπια, τις Εγκυκλίους, αλλά δεν έβρισκε άκρη κι οπότε επικοινωνεί με την Αστυνομική Διεύθυνση των Κυκλάδων. Λέει τα καθέκαστα για τις “κοτσάνες” που εξέπεμπα και τελικά ο διοικητής Κυκλάδων, σαν πιό τζίνι, διατάσσει:

--Δώστε, του μαλάκα, το χαρτί που σας ζητάει! Ο Νόμος είναι κολοβός μιλάει για χιλιόμετρα, μα όχι για ναυτικά μίλια! Δώστε του το χαρτί κι ας πάει να τα βγάλει... πέρα με τον Εισαγγελέα!

Το “νόμιμο χαρτί” το παρέλαβα εν δόξει! Το φυλλάω ως κότινον για τα όσα παρακρουστικά βιούμε.

Αλλά ποιός εισαγγελέας ζήτησε ποτέ λογαριασμό για μή ψηφίζοντες από το έτος 1950; Ουδείς!!! ΄Αρα οι επιδιώκοντες αναγκαστική “ψήφιση” εκπέμπουν φοβία!

Μην κοιτάς εμένα, είμαι ακραίος.

Εσύ συνέχισε να ψηφίζεις! Για να σε κυβερνάνε οι υποτακτικοί, οι ορντινάτσες, οι πειθήνιοι, τα φρούτα αυτά , όπως αυτοπαρουσιάζονται εδώ στο Μπουρδολόγιον.

Με βάση, αυτό το δείγμα, που εγώ άρχισα να συλλέγω από το 1974 κι εδώ, δύναται κανείς να οδηγηθεί σε ασφαλή συμπεράσματα για το σύνολο κι εύρος αυτών που συνωθούνται στις εκλογικές αναμετρήσεις ως υποψήφιοι!(Κάπου 3500 νοματαίοι).

Εγώ δεν έχω την παραμικρή αμφιβολία ότι και οι μη υπάρχοντες εδώ, αλλά και οι μέλλοντες να εκθέσουν υποψηφιότητα, στα ίδια παρατράγουδα υποπίπτουν αφελώς.

Αν όμως, έχετε στην κατοχή σας προεκλογικά διαφημιστικά υποψηφίων που δεν ανθολογούνται εδώ, να μας τα στείλετε στις διευθύνσεις που υπάρχουν στο βιβλίο αυτό.

΄Ισως αποδειχτούν αξιοποιήσιμα πολύτιμως για το μέλλον.

Πάντως χαίρετε...εν παντί!

Και μη ξεχάσεις να τρέξεις πρός ψήφον...!

Ες αύριον, ο τοιούτος... υποχρεωτικός δήθεν βήχας θα κοπεί δια παντός... εν ονόματι του Συντάγματος, το οποίον έχει μισόν αιώνα “καταπηδηχτεί” ...δημοκρατικά, ως προς το συγκεκριμένο σημείο της υποχρέωσης ψήφου μας ! Το παραμύθι τελείωσε πια. Εξάλλου είμαστε Ευρώπη.Και στην Ευρώπη ψηφίζουν μόνον όσοι θέλουν, δηλαδή το 30% του πληθυσμου, χωρίς να τρομοκρατεί κανείς τους άλλους 70%. Που απέχουν από την κάλπη! Κι όμως υπάρχουν ακόμη ΄Ελληνες που σπεύδουν προς τη κάλπη από φόβο (μη τυχόν κι έχουν συνέπειες) κι όχι από προθυμία συμμετοχής στα κοινά.

Και δεν είναι καθόλου τυχαίο που η τρομοκρατία αυτή ασκείται σταθερά , ψυχρά από τα ...δημοκρατικά κομματικά μαγαζιά.

Διότι χωρίς την τρομοκρατία τους, τα μαγαζιά αυτά κινδυνεύουν , φευ,να κατεβάσουν ...ρολά.

ΓΕΛΟΙΟΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ

Ιστορική καρτ-ποσταλ του 1974 με τους κλωτσοσκούφηδες του έθνους πολιτικούς: Διακρίνονται από αριτερά Άνω: Ηλίας Ηλιού, Γ.Μπαγκάκης, Κ. Μητσοτάκης, Κ.Καραμανλής, Γ. Μαύρος, Ι.Θοτόκης. Κάτω: Ε.Αβέρωφ, Χ.Φλωράκης, Π. Παπαληγούρας, Ανδρέας Παπανδρέου, Τάκης Λαμπρίας!

Χαρακτηριστικά εξώφυλλα του 1977με τους πρωταγωνιστές της τότε πολιτικής σκηνής... Ανδρέα και Κ.Καραμανλής.

Ο Απ.Κακλαμάνης γδύνει...ηθοποιόν, και ο Μητσοτάκης ..δρομέας!