ΣΤΗΝ ΑΛΒΑΝΙΑ ΑΦΗΝΟΥΝ ΤΟΥΣ ΒΟΡΕΙΟΗΠΕΙΡΩΤΕΣ ΝΑ ΠΕΘΑΙΝΟΥΝ!
από την ανταποκρίτρια μας στην Αλβανία:
ΒΑΛΕΝΤΙΝΑ ΜΗΤΣΙΟΥΛΗ
Το αλβανικό κράτος κόβει επίδομα από τετραπληγική βορειοηπειρώτισσα , ένα κραυγαλέο παράδειγμα ενός κράτους που λειτουργεί με περίσσια υποκρισία..αφήνοντας τους ασθενείς να αργοπεθαίνουν αβοήθητοι.
‘’Ίσως ο Θεός μας δοκιμάζει, μας δοκιμάζει καθημερινά μέσα από τις δυσκολίες του ακατάπαυστου στίβου της ζωής.Μερικοί , τυγχάνουν την εύνοια του επί γης και άλλοι πάλι στην επουράνια ..’’
Το Ελληνικό Πρακτορείο Ειδήσεων(Hellas News Agency) δεν μπορεί πάρα να καταγράψει τους προβληματισμούς και της αυτονόητες σκέψεις ,βάση των όσων συμβαίνουν γύρω μας. Προβληματισμοί οι οποίοι πλέον μετουσιώθηκαν σε εμφανή απειλή ,που επιβάλλεται να γνωρίζουμε πια όλοι.
Το ΗΝΑ και η ανταποκρίτρια μας Βαλεντίνα Μητσιούλη βρέθηκε κοντά στον κύριο Σωτήρη Τσιάβο από το χωριό Τσαούσι-Αγίων Σαράντα ,έναν απελπισμένο πατέρα μιας 55χρονης τετραπληγικής γυναίκας .Ο κος Τσιάβος μας ξεδιπλώνει τον Γολγοθά που του χτύπησε βίαια την πόρτα πριν 55 χρόνια και πλέον βρίσκεται στο αποκορύφωμα του –κόβοντας το μηνιαίο επίδομα της άτυχης τετραπληγικής γυναίκας εδώ και τρεις μήνες .
Ο 80 χρονος Βορειοηπειρώτης όντας με προβλήματα υγείας , μας μιλά για την αναπηρία της αγαπημένης του κόρης καθώς και της συζύγου του όπου υπέστη πριν λίγα χρόνια εγκεφαλικό ως αποτέλεσμα να της έχει προκαλέσει σοβαρά προβλήματα υγείας .
Ενίοτε τα λόγια ήταν φτωχά ούτως ώστε να περιγράψουν μια ολόκληρη ζωή γεμάτη πόνο, προσμονή και προσευχή στο Θεό ...
‘’Μακάρι το κορίτσι μου να ήταν εντάξει’’ μας εξομολόγείται ο κος Σωτήρης ..Και συνεχίζει:
Θυμάμαι έντονα κάθε στιγμή εκείνης της ημέρας που γεννήθηκε το κορίτσι μας το πρώτο μας παιδί η Ελένη .Προσπαθούσα να βρω τις απαντήσεις που έψαχνα. Ήταν οδυνηρό.Γιατί να μας συμβεί εμάς αυτό.... αναρωτιόμουν ,ένα μεγάλο γιατί κατέτρωγε τα σωθικά μου . Αλλά όσο καθόμουν ανήμπορος σε εκείνο το δωμάτιο, να περιμένω, έμαθα πολλά για το νόημα της ζωής…
Δεν θέλησα να προστατεύσω περισσότερο τίποτα άλλο στη ζωή μου από την κόρη μου…Από το πρώτο δευτερόλεπτο που γεννήθηκε και την είδα να αγωνίζεται για να ζήσει , ένιωσα αυτή την απίστευτη ανάγκη να κάνω ό,τι καλύτερο για εκείνη, να την προστατεύσω εγώ και η γυναίκα μου .
Όλα αυτά τα χρόνια αν και απέκτησα και άλλα παιδιά εκείνη πάντα θα έχει ιδιαίτερη θέση στην καρδιά και στην ψυχή μου .
. Αλλά με πληγώνει ακόμη και σήμερα το γεγονός ότι στο πιο θεμελιώδες επίπεδο της ζωής -εκείνο της υγείας- δεν υπάρχει τίποτα που μπορώ να κάνω για να εγγυηθώ την περαιτέρω επιβίωση της πια. Αυτό γίνεται οδυνηρά σαφές σε μένα βλέποντας τον αγώνα της και συνειδητοποίησα ότι δεν υπάρχει τίποτα που μπορώ να κάνω για να την βοηθήσω .Έχω χάσει τον ύπνο μου .
Παρόλα τα βάσανα που βιώναμε εγώ η σύζυγος και η κόρη μας καθημερινά όλοι μαζί ενωμένοι κερδίζαμε ακόμη μια μέρα στην ζωή μας, εδώ και δυο χρόνια περίπου όμως ο Γολγοθάς μας έγινε πιο ανηφορικός ..Η αγαπημένη μου σύζυγος Αρετή υπέστη εγκεφαλικό , έχει χάσει την αίσθηση του χρόνου ζει στον δικό της κόσμο ,για μένα πλέον είναι ακόμη μια μέρα μαρτυρίου και επιβίωσης συνάμα ένα δεύτερο χτύπημα της μοίρας για την οικογένεια μας .Πλεον ζω μόνον να φροντίζω και τις δυο.
Ο Β.Ηπειρώτης 80/άρης 55 χρόνια τώρα δίπλα στην κόρη του... |
Σα να μην έφταναν όλα αυτά πριν λίγους μήνες μας ανακοινώθηκε από το τμήμα κοινωνικής πρόνοιας του Αλβανικού κράτους ότι θα πρέπει να περάσει η κόρη μας από την ελεγκτική επιτροπή της Περιφέρειας Αυλώνας .Πράγμα το οποίο είναι αδιανόητο να συμβεί ,διότι η τετραπληγική μου κόρη θα βρεθεί σε κίνδυνο της ίδιας της της ζωής εάν ταξιδέψει .Τους παρακάλεσα να έρθουν εκείνοι να την δουν από κοντά όμως κατέστη αδύνατον έως σήμερα με αποτέλεσμα να της κοπή και το πενιχρό αναπηρικό της επίδομα μόλις 75 ευρώ .
Σε ερώτηση μας εάν από ελληνικής πλευράς τους έχει καταβληθεί ποτέ κάποιο επίδομα μας απαντά’’ Ουδέποτε έχουμε λάβει επίδομα από το ελληνικό κράτος ,δεν γίνονταν επειδή η κόρη μας δεν μπορούσε να ταξιδέψει στην Ελλάδα λόγω των σοβαρών προβλημάτων υγείας που αντιμετωπίζει .Εγώ και η σύζυγος μου πάλι παίρναμε την σύνταξη του ΟΓΑ για λίγα χρόνια, αλλά όπως όλοι γνωρίζετε δεν υπάρχει πια και αυτή.
Αναγκαζόμαστε να ζούμε με την πενιχρή αλβανική σύνταξη ,με τα έξοδα να υπερβαίνουν τα έσοδα .Δεν έχω άλλη υπομονή παιδί μου,βρισκόμαστε σε απόγνωση ‘’ Μας δηλώνει επανειλημμένα με δάκρυα στα μάτια.
Υπάρχουν μέρες που με πληγώνουν που μου ραγίζουν την καρδιά, που καταριέμαι την ίδια μου τη ζωή .Μέρες που η κόρη μου γίνεται πολύ επιθετική παιδί μου , τα φάρμακα της δεν ενεργούν σωστά, αναγκάζομαι να την ακινητοποιήσω(...) .
Είναι λογικό και κατανοητό να νοιώθει απόγνωση όσο και αδυναμία. Γνωρίζοντας κανείς το αδιάβατο μονοπάτι της ζωής του, το μόνο το οποίο θα μπορούν να του προσάψουν είναι η άνευ όρων αγάπη προς την<<πολύτιμη>> κόρη του .
Κλείνοντας το σύντομο ρεπορτάζ ,του προτείναμε μια αναμνηστική φωτογραφία με την κόρη του και μας απαντά’’Είναι μεγάλη μου τιμή να φωτογραφηθώ με την αγαπημένη κόρη μου ‘’φωτίζοντας συγχρόνως το σκοτεινιασμένο πρόσωπο του από τα αλλεπάλληλα χτυπήματα της μοίρας.
ΥΓ: Σε μια κοινωνία όπου αποζητά τα υλικά αγαθά και την κοινωνική καταξίωση αρκετοί συνάνθρωποι μας δεκάδες και εκατοντάδες ακόμη, στην επικράτεια της Ελληνικής Μειονότητας ζουν στα όρια της φτώχειας , της αυτοχειρίας . Υπόδουλοι της Κοινωνικής Παρέμβασης της Αλβανικής και Ελληνικής πολιτείας , ως πιόνια της εκάστοτε ‘’κάλπης’’ ΚΥΡΙΕΣ και ΚΥΡΙΟΙ.
Με λίγα λόγια, το κράτος αντί να επιλύσει το μείζον θέμα της πρόσβασης στην υγεία του πληθυσμού με την ενδυνάμωση και προσέγγιση των ευπαθών ομάδων ,απομακρύνει και την μηδαμινή ελπίδα επιβίωσης τους.
Ο Κοινωνικός Δούρειος Ίππος είναι εδώ και βοηθά κάποιοι να βγάζουν τεράστια κέρδη στις πλάτες όλων μας, ενώ οι συνάνθρωποι μας είναι ακόμη παρατημένοι στη τύχη τους και περιμένουν βοήθεια!
Ασθενείς με χρόνιες παθήσεις, αργοπεθαίνουν αβοήθητοι.
Πόσα ακόμη θύματα θα πρέπει να θρηνήσουμε για να παρθούν τα αυτονόητα μέτρα; Ας ανοίξει επιτέλους το Εθνικό Σύστημα Υγείας ώστε να δέχεται όλους τους πολίτες συμφώνως με την αναπηρία όπου αντιμετωπίζουν και παράλληλα να χρηματοδοτηθεί με τους απαραίτητους οικονομικούς πόρους.
Σε μια κοινωνία που ολοένα αλλάζει και γίνεται πιο απάνθρωπη ,έχουμε την εύλογη ερώτηση (;) Ποιοι τελικά αντιμετωπίζουν προβλήματα νοητικής στέρησης εκείνοι όπου ο Θεός τους δοκιμάζει με τα εμπόδια Του ή εκείνοι που νομίζουν ο,τι οδηγούνται στην αγκαλιά Του και στην πραγματικότητα οδηγούνται στα άδυτα του Άδη με τις απροκάλυπτες ‘’νουθεσίες ‘’ και πράξεις τους(;).
Η Αναστάσιμη σειρήνα ας ελπίσουμε να ανοίξει μιαν πύλη, ένα μικρο ξέφωτο ανάσας ,ηλιαχτίδας, ελπίδας.. για τους συνανθρώπους μας που υποφέρουν και ας ελπίσουμε οι αρμόδιοι Αλβανικής και Ελληνικής πλευράς να μεριμνήσουν για αυτήν την μερίδα συμπολιτών μας .
Βαλεντίνα Μητσιούλη
Τσαούσι –Αγίων Σαράντα 06/04/2015
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου