ΒΡΕ...ΒΡΕ ΤΙ ΑΝΑΚΑΛΥΨΑΜΕ..: ΚΩΛΟΣΦΟΥΓΚΑΡΙΟΥΣ ΤΟΥ ΠΑΣΟΚ ΠΟΥ ΜΑΣ ΕΦΕΡΑΝ Σ΄ΑΥΤΟ ΤΟ ΧΑΛΙ...ΣΗΜΕΡΑ..αλλά συνεχίζουν...να σιτιζονται από μας!
Αυτή τη στιγμή ετοιμάζονται μια-δυο εκπομπές για τη Νέα Κρατική Τηλεόραση σχετικά με το φαινόμενο της βιντεοκασέτας στην Ελλάδα που άνθισε για 5 συναρπαστικά χρόνια -από το ΄85 έως το 1990-92, μέχρι που τα κακάρωσε με την εμφάνιση της ιδιωτικής τηλεόρασης!
Πρόκειται για μια σημαντική σελίδα στο κεφάλαιο της ψυχαγωγίας του ΄Ελληνα, που πράγματι είχε μια απίστευτη δυναμική.... Αρκεί να αναφέρουμε πως δημιουργήθηκαν στην Ελλάδα 5000 βιντεοκλάμπ... και 50 εταιρίες παραγωγής βιντεοταινίων.. όταν στην Ν.Υόρκη υπήρχαν 100 μόνον βιντεοκλάμπ και στην γείτονα Τουρκία... μόνον 20 παραγωγές εταιρίες!
( Για το στόρυ αυτού του φαινομένου της έκκρηξης της βιντεοκασέτας διαβάστε λεπτομέρειες στα sites ..www.webpressunion.blogspot.gr ( Στην άνω μπάρα κάτω από τον τίτλο... θα βρείτε και το VIDEO ALBUM, περιοδικό ΟΛΚΗΣ ,που καταγράφει πλήρως το φαινόμενο της άνθισης της βιντεοκασέτας στην Ελλάδα)..
ΤΗΝ ΙΔΙΑ εποχή οργίαζε η Πασοκοκρατία... Αστέρες από το πουθενά .. κάνανε πλύση εγκεφάλου στους Πανέλληνες . Χαρακτηριστικός εκπρόσωπός τους ήταν και κάποιος Πασβαντζίδης ..που άνθισε υπό την ομπρέλα του χαλβά τυχοδιώκτη ΚΟΥΡΗ ΓΕΩΡΓΙΟΥ...
Γελοιοποιήθηκε τελικά ο Σερραίος Πασβαντζίδης ... και τώρα , με τα αυτά και τα άλλα τρώει ψωμάκι... σε κάποια δημόσια υπηρεσία... Είδες ο τσίφτης που έκανε τον δημοσιογραφάκο του ΠΑΣΟΚ; Βολεύτηκε στο ασφαλές δημόσιο... για ένα κομμάτι ψωμί!
Τι να πούμε; Μεγάλη η θλίψη μας ώσπερ ...θανάτου....
Δείτε όμως αυτόν τον Πασβαντζίδη... Τον θανατώνουν άλλοι ( http://vapsomalliades.blogspot.gr/2010/12/blog-post.html ) ...Εμείς εδώ σας δίδουμε μόνον μερικά δείγματα για το τύπο αυτόν...του ΤΙΠΟΤΕ ... που ουδέποτε βέβαια ...υπήρξε ΤΥΠΟΣ!..ΔΗΜΟΣΔΙΟΓΡΑΦΟΣ!.. αν και η Εερραίϊκη δημοσιογραφία έχει περίλαμπρες περγαμηνές... Αυτός ο Χάρης , απλά ήταν κωλοσφουγκάριος τυχοδιωκτάκος του ΠΑΣΟΚ!
Στη γενέτειρά του, «τας Σέρρας», χρωστά πολλά ο ποντιακής καταγωγής Χάρης Πασβαντίδης. Η λάμψη κι η υγεία που αποπνέει το πασβαντίδειο πρόσωπο, αλλά και αυτό το σχεδόν αψεγάδιαστα σμιλεμένο κορμί, οφείλουν πολλά στον καθαρό αέρα αυτού του πολιτιστικού λίκνου της βορείου Ελλάδος· αλλά και στο παχύ, πρόβειο σερραίικο γάλα, καθώς και τις χορταστικές ποσότητες ντόπιας γιαούρτης που κατανάλωνε ως παιδί ο λιχούδης Χάρης.
Από τας Σέρρας λοιπόν – το άντρο του Καραμανλισμού με το έντονο ψύχος, τη στενοκεφαλίαση και τα πλήθη αμνοεριφίων – ο πληβείος πόντιος βρέθηκε στας Αθήνας. Και διέπρεψε! Φυσική εξέλιξη, άλλωστε, αφού στην Ελλάδα, την χώρα όπου η αξιοκρατία δουλεύει ρολόι, μια τέτοια αξία δύσκολο να χαθεί... Ο τίμιος αγωνιστήςΧάρης, όμως, αν και αποχαιρέτισε ενωρίς την ορεινή πατρίδα του, ποτέ δεν απώλεσε την ταυτότητα του ορεσίβιου. Πολλώ δε μάλλον που, σύμφωνα με πληροφορίες, ουδέποτε έμαθε να κολυμπά, ενώ μια φορά που το επιχείρησε, ένα ζεστό αυγουστιάτικο απομεσήμερο, παρ’ ολίγον να πνιγεί! Από ένα απλοϊκό, λοιπόν, ασήμαντο – και μάλλον κουτό – παιδί της επαρχίας (με άριστη, όμως υγεία, για τους λόγους που αναφέραμε), ο Χάρης έφτασε, μέσα σε ελάχιστα χρόνια και μετά από υποτυπώδεις σπουδές, να τον μάθει όλη (σχεδόν) ηΕλλάδα. Δεν είναι και λίγο…
«Πόντιος είμαι, ό,τι θέλω κάνω» έλεγε η αξιοπρόσεκτη ελληνική ταινία-βιντεοκασέτα των ’80s (με Τσάκωνα και Λεζέ)· στο πνεύμα αυτό κινήθηκε και ο πόντιος Χάρης. Έκανε ό,τι θέλησε. Και πέτυχε! Έγινε γνωστός ανά το πανελλήνιο μέσα από την μαχητική δημοσιογραφική του παρουσία από τα μαγαζιά του Γιώργου Κουρή, του επιτήδειου βεσπάκια εκδότη (και... παραγωγού περγαμόντου). «Μα ήταν δημοσιογραφία αυτό το τσίρκο;», θα ρωτούσε κανείς. «Μπορούν να θεωρηθούν ως “μέσα ενημερώσεως” αυτά τα κωλοχανεία του Κουρή;», θα ρωτούσε κάποιος άλλος. Εξαρτάται από το πώς το βλέπει κανείς... Μήπως, άλλωστε, αποτελεί δημοσιογραφία αυτό που κάνουν τα περισσότερα δυσκοίλια, αστοιχείωτα και γεροντοκορίστικα «καθώς πρέπει» Μέσα της χώρας μας;
Ο Χάρης, πάντως, δεν διακόνησε την φλούφλικη/φλώρικη «αντικειμενική» δημοσιογραφία των πολλών. Ήταν ένας polemicistυπέρ των σοσιαλιστικών ιδεωδών και της «εθνικής αντίστασης»! «Και το κάτουρό του είναι πράσινο…», θα σχολιάσει πρώην συνάδελφός του από τις ένδοξες εποχές του «βρώμικου ’89», υπογραμμίζοντας την ιδεολογική συνέπεια του Χάρη. Την δύσκολη, βέβαια, μάχη δεν την έδινε μόνος. Μαζί του, στα χαρακώματα του αγώνα «για δημοκρατία και προκοπή», μια εκλεκτή παρέα φιλότιμων (τριτ)αγωνιστών της δημοσιογραφίας εκείνης της αλησμόνητης εποχής: Γκιώνης, Γαργαλάκος, Βέλλιος, Μουζάκης, Σφαέλος, Γερονικολός, Σπύρος Μεταξάς, Κυριάκος «Σκυλάνθρωπος» Διακογιάννης (συνήθως με κομψό πτι καρώ σακάκι και μέσα από το υποκάμισο ένα εντυπωσιακό, μεταξωτό … φουλάρι!) και άλλα ιερά τέρατα της 4ης εξουσίας (ειδική μνεία στον πράγματι εξαίρετο Μάνο Καρμίρη, προπομπό του μεταμεσονύκτιου talk radio, με την εκπομπή «Από Αμόρσα σε Μονό», η οποία παραμένει μέχρι σήμερα η καλλίτερη εκπομπή στην ιστορία της ιδιωτικής ραδιοφωνίας).
Στο ψυχαγωγικό πρόγραμμα, φιλότιμοι συμπαραστάτες οι Βασίλης Μπουγιουκλάκης (Μια σκελίδα σκόρδο/Κάμερα Αλήθεια), Όμηρος Αθηναίος (Όποιος Προλάβει Πρώτος) και ο τεράστιος Ζήσης Τσιριγκούλης (με τα ταλέντα του), με κορωνίδα του infotainment τον παντοτινό κομπέρ Ευάγγελο Γιαννόπουλο (με το παλαιό ωρολόγιο φορεμένο πάντοτε πάνω από την μανσέτα του υποκαμίσου – σε στυλGianni Agnelli…).
Ωραίες, αξέχαστες εποχές· μαχητικές και δημοκρατικές. Ο Χάρηςμας ενημέρωνε φιλότιμα με μπούσουλα τις εφημερίδες (κυρίως τηνΑυριανή), τις οποίες μάλιστα ξεφύλλιζε με τον χαρακτηριστικό του τρόπο, αφού δηλ. πρώτα, για να γυρίζει τις σελίδες, σάλιωνε και το δάκτυλο…
Θέρμη πολλή στην έκφραση – επάλλετο η φωνή, ίδρωνε η μασχάλη… Σοφός λόγος (καστροϊκής μορφής και διάρκειας) σε ραδιόφωνο και τηλεόραση – ένα πραγματικό νέκταρ δημοκρατίας ανέβλυζε καθημερινά από αυτό το υπέροχο ποντιακό στόμα· λόγος που μοσχομύριζε σοσιαλισμό – καλύπτοντας την κατά τα άλλα δυσάρεστη αποφορά στόματος, μασχάλης και ποδιών, χαρακτηριστικό αρωματικό κοκτέιλ του περιβάλλοντος μέσα στο οποίο ατσαλώθηκε οΧάρης. Το ασυμβίβαστο κοινό του ΠΑΣΟΚ της εποχής, οι «μη προνομιούχοι» με τα λαχανί πουκάμισα, τις σαγιονάρες και τοτζατζίκι, είχαν τον Χάρη σαν θεό τους. Ουδόλως ηνωχλούντο από την δυσάρεστη οσμή των πασβαντίδειων παρεμβάσεων, δεδομένου ότι (όπως θα έγραφε και ο Ροΐδης) «είχον αμβλείαν την όσφρησιν»…
Ο Πασβαντίδης, μετά το πέρας της καριέρας του στην ιδιόρρυθμη «δημοσιογραφία» της πράσινης ντουντούκας, και αφού ασχολήθηκε ένα φεγγάρι και με τον ποδοσφαιρικό παραγοντισμό (!), έκανε καριέρα σταθερά στο δημόσιο, μέσα στα κομματικά ενυδρεία. Κομματικός αργόμισθος, παρατρεχάμενος και σφουγγοκωλάριοςυπήρξε ο Χάρης. Δεν το επισημαίνουμε για τον μειώσουμε. Αντιθέτως, θέλουμε να τονίσουμε πόσα έχασε ο ιδιωτικός τομέας από την αφλογιστία του Χάρη και την απορρόφησή του από το αντιπαραγωγικό δημόσιο. Πόσα περισσότερα θα είχε να προσφέρει, μπαίνοντας στον ανταγωνιστικό ιδιωτικό τομέα, ο Πασβαντίδης με τις τόσες ικανότητες...
Η κομματική πολιτική τσίγκλαγε από ενωρίς τον Χάρη. Άλλωστε, και ως δημοσιογράφος πολιτική έκανε, αφού δημοσιογραφία δεν τον έλεγες αυτό το πράγμα… Μέσα από τις τάξεις του ΠΑΣΟΚ (που αλλού;..), ο μαχητικός πόντιος θέλησε να δώσει νέες μάχες για έναν δημοκρατικότερο κόσμο. Μάταια όλα αυτά τα χρόνια διεκδικούσε τον επίζηλο τίτλο του βουλευτή. Το κόμμα του εκ συστήματος απέρριπτε την ένταξη στα ψηφοδέλτια της Β’ Αθηνών (ή «Β’ Αθήνας» στην πασοκική…). Σχεδόν κάθε φορά που ο Χάρης εξεδήλωνε ενδιαφέρον για υποψηφιότητα, έβλεπε από την πράσινη κομματική νομενκλατούρα την κόκκινη κάρτα και τον δρόμο προς τα αποδυτήρια… Μόνη εξαίρεση οι εκλογές του 2004, οπότε και φίλησε κατουρημένες ποδιές για να μπει στο πασοκικό ψηφοδέλτιο, μπήκε αλλά απέτυχε να εκλεγεί. Εξελέγη και νομαρχιακός σύμβουλος (εκλογές Β΄Εθνικής), αλλά ο ρόλος του ήταν καθαρά διακοσμητικός. Έτσι, ο κολοφώνας της πολιτικής του σταδιοδρομίας πρέπει μάλλον να θεωρείται (μέχρι τούδε, βεβαίως) ο διορισμός του στην Προεδρία των… Λαϊκών Αγορών Αθηνών και Πειραιώς! Πόσο ταιριαστή κατάληξη για έναν πιονέρο της δημοσιογραφίας του τελάρου…
 |
| Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΠΟΥ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΣΕ ΤΟ ΘΡΥΛΙΚΟ VIDEO ALBUM... O Aπ.Βραχιολίδης! |
Αυτή τη στιγμή ετοιμάζονται μια-δυο εκπομπές για τη Νέα Κρατική Τηλεόραση σχετικά με το φαινόμενο της βιντεοκασέτας στην Ελλάδα που άνθισε για 5 συναρπαστικά χρόνια -από το ΄85 έως το 1990-92, μέχρι που τα κακάρωσε με την εμφάνιση της ιδιωτικής τηλεόρασης!
Πρόκειται για μια σημαντική σελίδα στο κεφάλαιο της ψυχαγωγίας του ΄Ελληνα, που πράγματι είχε μια απίστευτη δυναμική.... Αρκεί να αναφέρουμε πως δημιουργήθηκαν στην Ελλάδα 5000 βιντεοκλάμπ... και 50 εταιρίες παραγωγής βιντεοταινίων.. όταν στην Ν.Υόρκη υπήρχαν 100 μόνον βιντεοκλάμπ και στην γείτονα Τουρκία... μόνον 20 παραγωγές εταιρίες!
( Για το στόρυ αυτού του φαινομένου της έκκρηξης της βιντεοκασέτας διαβάστε λεπτομέρειες στα sites ..www.webpressunion.blogspot.gr ( Στην άνω μπάρα κάτω από τον τίτλο... θα βρείτε και το VIDEO ALBUM, περιοδικό ΟΛΚΗΣ ,που καταγράφει πλήρως το φαινόμενο της άνθισης της βιντεοκασέτας στην Ελλάδα)..
ΤΗΝ ΙΔΙΑ εποχή οργίαζε η Πασοκοκρατία... Αστέρες από το πουθενά .. κάνανε πλύση εγκεφάλου στους Πανέλληνες . Χαρακτηριστικός εκπρόσωπός τους ήταν και κάποιος Πασβαντζίδης ..που άνθισε υπό την ομπρέλα του χαλβά τυχοδιώκτη ΚΟΥΡΗ ΓΕΩΡΓΙΟΥ...
Γελοιοποιήθηκε τελικά ο Σερραίος Πασβαντζίδης ... και τώρα , με τα αυτά και τα άλλα τρώει ψωμάκι... σε κάποια δημόσια υπηρεσία... Είδες ο τσίφτης που έκανε τον δημοσιογραφάκο του ΠΑΣΟΚ; Βολεύτηκε στο ασφαλές δημόσιο... για ένα κομμάτι ψωμί!
Τι να πούμε; Μεγάλη η θλίψη μας ώσπερ ...θανάτου....
Δείτε όμως αυτόν τον Πασβαντζίδη... Τον θανατώνουν άλλοι ( http://vapsomalliades.blogspot.gr/2010/12/blog-post.html ) ...Εμείς εδώ σας δίδουμε μόνον μερικά δείγματα για το τύπο αυτόν...του ΤΙΠΟΤΕ ... που ουδέποτε βέβαια ...υπήρξε ΤΥΠΟΣ!..ΔΗΜΟΣΔΙΟΓΡΑΦΟΣ!.. αν και η Εερραίϊκη δημοσιογραφία έχει περίλαμπρες περγαμηνές... Αυτός ο Χάρης , απλά ήταν κωλοσφουγκάριος τυχοδιωκτάκος του ΠΑΣΟΚ!
Χάρης Πασβαντίδης: το Πράσινο και το Μαύρο…
Στη γενέτειρά του, «τας Σέρρας», χρωστά πολλά ο ποντιακής καταγωγής Χάρης Πασβαντίδης. Η λάμψη κι η υγεία που αποπνέει το πασβαντίδειο πρόσωπο, αλλά και αυτό το σχεδόν αψεγάδιαστα σμιλεμένο κορμί, οφείλουν πολλά στον καθαρό αέρα αυτού του πολιτιστικού λίκνου της βορείου Ελλάδος· αλλά και στο παχύ, πρόβειο σερραίικο γάλα, καθώς και τις χορταστικές ποσότητες ντόπιας γιαούρτης που κατανάλωνε ως παιδί ο λιχούδης Χάρης.
Από τας Σέρρας λοιπόν – το άντρο του Καραμανλισμού με το έντονο ψύχος, τη στενοκεφαλίαση και τα πλήθη αμνοεριφίων – ο πληβείος πόντιος βρέθηκε στας Αθήνας. Και διέπρεψε! Φυσική εξέλιξη, άλλωστε, αφού στην Ελλάδα, την χώρα όπου η αξιοκρατία δουλεύει ρολόι, μια τέτοια αξία δύσκολο να χαθεί... Ο τίμιος αγωνιστήςΧάρης, όμως, αν και αποχαιρέτισε ενωρίς την ορεινή πατρίδα του, ποτέ δεν απώλεσε την ταυτότητα του ορεσίβιου. Πολλώ δε μάλλον που, σύμφωνα με πληροφορίες, ουδέποτε έμαθε να κολυμπά, ενώ μια φορά που το επιχείρησε, ένα ζεστό αυγουστιάτικο απομεσήμερο, παρ’ ολίγον να πνιγεί! Από ένα απλοϊκό, λοιπόν, ασήμαντο – και μάλλον κουτό – παιδί της επαρχίας (με άριστη, όμως υγεία, για τους λόγους που αναφέραμε), ο Χάρης έφτασε, μέσα σε ελάχιστα χρόνια και μετά από υποτυπώδεις σπουδές, να τον μάθει όλη (σχεδόν) ηΕλλάδα. Δεν είναι και λίγο…
«Πόντιος είμαι, ό,τι θέλω κάνω» έλεγε η αξιοπρόσεκτη ελληνική ταινία-βιντεοκασέτα των ’80s (με Τσάκωνα και Λεζέ)· στο πνεύμα αυτό κινήθηκε και ο πόντιος Χάρης. Έκανε ό,τι θέλησε. Και πέτυχε! Έγινε γνωστός ανά το πανελλήνιο μέσα από την μαχητική δημοσιογραφική του παρουσία από τα μαγαζιά του Γιώργου Κουρή, του επιτήδειου βεσπάκια εκδότη (και... παραγωγού περγαμόντου). «Μα ήταν δημοσιογραφία αυτό το τσίρκο;», θα ρωτούσε κανείς. «Μπορούν να θεωρηθούν ως “μέσα ενημερώσεως” αυτά τα κωλοχανεία του Κουρή;», θα ρωτούσε κάποιος άλλος. Εξαρτάται από το πώς το βλέπει κανείς... Μήπως, άλλωστε, αποτελεί δημοσιογραφία αυτό που κάνουν τα περισσότερα δυσκοίλια, αστοιχείωτα και γεροντοκορίστικα «καθώς πρέπει» Μέσα της χώρας μας;
 |
| ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΟΥΡΗΣ: ΜΕΓΑΛΗ ΤΥΧΟΔΙΩΚΤΙΚΗ ΦΙΡΜΑ ΣΤΟΝ ΤΥΠΟ! ΤΩΡΑ...ΠΟΥΛΑΕΙ...ΒΙΟΛΟΓΙΚΑ ΑΓΚΟΥΡΆΚΙΑ ΚΕΦΑΛΟΝΙΑΣ! Γειά σου ΡΕ ..Γεργάρα ...σαϊνι...Δουλεύεις μεροκαματιάρηδες δημοσιογράφους |
Ο Χάρης, πάντως, δεν διακόνησε την φλούφλικη/φλώρικη «αντικειμενική» δημοσιογραφία των πολλών. Ήταν ένας polemicistυπέρ των σοσιαλιστικών ιδεωδών και της «εθνικής αντίστασης»! «Και το κάτουρό του είναι πράσινο…», θα σχολιάσει πρώην συνάδελφός του από τις ένδοξες εποχές του «βρώμικου ’89», υπογραμμίζοντας την ιδεολογική συνέπεια του Χάρη. Την δύσκολη, βέβαια, μάχη δεν την έδινε μόνος. Μαζί του, στα χαρακώματα του αγώνα «για δημοκρατία και προκοπή», μια εκλεκτή παρέα φιλότιμων (τριτ)αγωνιστών της δημοσιογραφίας εκείνης της αλησμόνητης εποχής: Γκιώνης, Γαργαλάκος, Βέλλιος, Μουζάκης, Σφαέλος, Γερονικολός, Σπύρος Μεταξάς, Κυριάκος «Σκυλάνθρωπος» Διακογιάννης (συνήθως με κομψό πτι καρώ σακάκι και μέσα από το υποκάμισο ένα εντυπωσιακό, μεταξωτό … φουλάρι!) και άλλα ιερά τέρατα της 4ης εξουσίας (ειδική μνεία στον πράγματι εξαίρετο Μάνο Καρμίρη, προπομπό του μεταμεσονύκτιου talk radio, με την εκπομπή «Από Αμόρσα σε Μονό», η οποία παραμένει μέχρι σήμερα η καλλίτερη εκπομπή στην ιστορία της ιδιωτικής ραδιοφωνίας).
Στο ψυχαγωγικό πρόγραμμα, φιλότιμοι συμπαραστάτες οι Βασίλης Μπουγιουκλάκης (Μια σκελίδα σκόρδο/Κάμερα Αλήθεια), Όμηρος Αθηναίος (Όποιος Προλάβει Πρώτος) και ο τεράστιος Ζήσης Τσιριγκούλης (με τα ταλέντα του), με κορωνίδα του infotainment τον παντοτινό κομπέρ Ευάγγελο Γιαννόπουλο (με το παλαιό ωρολόγιο φορεμένο πάντοτε πάνω από την μανσέτα του υποκαμίσου – σε στυλGianni Agnelli…).
Ωραίες, αξέχαστες εποχές· μαχητικές και δημοκρατικές. Ο Χάρηςμας ενημέρωνε φιλότιμα με μπούσουλα τις εφημερίδες (κυρίως τηνΑυριανή), τις οποίες μάλιστα ξεφύλλιζε με τον χαρακτηριστικό του τρόπο, αφού δηλ. πρώτα, για να γυρίζει τις σελίδες, σάλιωνε και το δάκτυλο…
Θέρμη πολλή στην έκφραση – επάλλετο η φωνή, ίδρωνε η μασχάλη… Σοφός λόγος (καστροϊκής μορφής και διάρκειας) σε ραδιόφωνο και τηλεόραση – ένα πραγματικό νέκταρ δημοκρατίας ανέβλυζε καθημερινά από αυτό το υπέροχο ποντιακό στόμα· λόγος που μοσχομύριζε σοσιαλισμό – καλύπτοντας την κατά τα άλλα δυσάρεστη αποφορά στόματος, μασχάλης και ποδιών, χαρακτηριστικό αρωματικό κοκτέιλ του περιβάλλοντος μέσα στο οποίο ατσαλώθηκε οΧάρης. Το ασυμβίβαστο κοινό του ΠΑΣΟΚ της εποχής, οι «μη προνομιούχοι» με τα λαχανί πουκάμισα, τις σαγιονάρες και τοτζατζίκι, είχαν τον Χάρη σαν θεό τους. Ουδόλως ηνωχλούντο από την δυσάρεστη οσμή των πασβαντίδειων παρεμβάσεων, δεδομένου ότι (όπως θα έγραφε και ο Ροΐδης) «είχον αμβλείαν την όσφρησιν»…
Ο Πασβαντίδης, μετά το πέρας της καριέρας του στην ιδιόρρυθμη «δημοσιογραφία» της πράσινης ντουντούκας, και αφού ασχολήθηκε ένα φεγγάρι και με τον ποδοσφαιρικό παραγοντισμό (!), έκανε καριέρα σταθερά στο δημόσιο, μέσα στα κομματικά ενυδρεία. Κομματικός αργόμισθος, παρατρεχάμενος και σφουγγοκωλάριοςυπήρξε ο Χάρης. Δεν το επισημαίνουμε για τον μειώσουμε. Αντιθέτως, θέλουμε να τονίσουμε πόσα έχασε ο ιδιωτικός τομέας από την αφλογιστία του Χάρη και την απορρόφησή του από το αντιπαραγωγικό δημόσιο. Πόσα περισσότερα θα είχε να προσφέρει, μπαίνοντας στον ανταγωνιστικό ιδιωτικό τομέα, ο Πασβαντίδης με τις τόσες ικανότητες...
Η κομματική πολιτική τσίγκλαγε από ενωρίς τον Χάρη. Άλλωστε, και ως δημοσιογράφος πολιτική έκανε, αφού δημοσιογραφία δεν τον έλεγες αυτό το πράγμα… Μέσα από τις τάξεις του ΠΑΣΟΚ (που αλλού;..), ο μαχητικός πόντιος θέλησε να δώσει νέες μάχες για έναν δημοκρατικότερο κόσμο. Μάταια όλα αυτά τα χρόνια διεκδικούσε τον επίζηλο τίτλο του βουλευτή. Το κόμμα του εκ συστήματος απέρριπτε την ένταξη στα ψηφοδέλτια της Β’ Αθηνών (ή «Β’ Αθήνας» στην πασοκική…). Σχεδόν κάθε φορά που ο Χάρης εξεδήλωνε ενδιαφέρον για υποψηφιότητα, έβλεπε από την πράσινη κομματική νομενκλατούρα την κόκκινη κάρτα και τον δρόμο προς τα αποδυτήρια… Μόνη εξαίρεση οι εκλογές του 2004, οπότε και φίλησε κατουρημένες ποδιές για να μπει στο πασοκικό ψηφοδέλτιο, μπήκε αλλά απέτυχε να εκλεγεί. Εξελέγη και νομαρχιακός σύμβουλος (εκλογές Β΄Εθνικής), αλλά ο ρόλος του ήταν καθαρά διακοσμητικός. Έτσι, ο κολοφώνας της πολιτικής του σταδιοδρομίας πρέπει μάλλον να θεωρείται (μέχρι τούδε, βεβαίως) ο διορισμός του στην Προεδρία των… Λαϊκών Αγορών Αθηνών και Πειραιώς! Πόσο ταιριαστή κατάληξη για έναν πιονέρο της δημοσιογραφίας του τελάρου…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου