EΙΝΑΙ ΚΑΝΟΝΙΚΟ ΤΗΛΕΟΠΤΙΚΟ ΣΕΙΡΙΑΛ... ΘΑ ΣΑΣ ΣΥΝΑΡΠΑΣΕΙ... ΓΡΑΨΤΕ ΚΙ ΕΣΕΙΣ ...ΜΠΟΡΕΙΤΕ!

 ΤΟ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ ΜΥΘΙΣΤΟΡΗΜΑ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΕΠΟΧΩΝ –ΓΡΑΦΕΤΑΙ ΑΠΟ ΑΝΑΓΝΩΣΤΕΣ ΤΟΥ ΔΙΑΔΙΚΤΥΟΥ....Ο ΕΝΑΣ ΠΑΙΡΝΕΙ ΤΗ ΣΚΥΤΑΛΗ ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΛΛΟΝ... ΤΗΝ ΕΝΑΡΞΗ ΤΗΝ ΚΑΝΕΙ Ο ΤΟΛΗΣ ΣΠΑΡΤΑΣ... ΟΙ ΛΟΙΠΟΊ...ΣΥΝΕΧΊΖΟΥΝ ΑΠΌ ΚΕΙ ΠΟΥ ΣΤΑΜΑΤΑΕΙ Ο ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟΣ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ..ΜΕ ΤΗ ΔΙΚΗ ΤΟΥΣ ΦΑΝΤΑΣΙΑ ΠΙΑ!

Η εξέγερση των γερόντων, των ΚΑΠΗ, βασικά «η συμμορία με τα μαύρα»

2^ον ΥΠΟ ΣΤΕΛΙΟΥ ΔΑΛΑΜΑΓΚΑ

(Συνέχεια από το προηγούμενο)

Αγκομαχούσε ο γέρος... έβγαλε μια κραυγή περίπου σαν αυτή : «Περιμένετε τσόγλαν του Χάρβαρντ και θα δείτε ...τι θα πάθετε...Σας το τάζω...Να μα την Παναγία» »... Έγειρε το κεφάλι του και τον πήρε  βαθύς ύπνος!

Είδε πολλά μέσα στον ύπνο του. Πολλά και απίστευτα θαυμαστά, όσο και παράλογα.

Είδε , λέει, πως μπούκαρε σε γειτονικό ΚΑΠΗ κι αφού αποθαύμασε τους μελλοθάνατους ΚΑΠΗΔΕΣ και Καπητζούδες ..τους πρόσταξε:

--Ω ρε τι κάθεστε εδώ και κλαίτε τη μοίρα σας; Εσείς δεν είσαστε που στίβατε την πέτρα και την κάνατε να βγάζει ζουμί; Εδώ Ρε ... τι κάνετε; Γιατί κοπανάτε μύγες; Περιμένετε να αποθάνετε; Ομπρός, όσοι έχετε  μπατζάκια ακολουθείστε με... Ποιός κερατάς σας είπε ότι ξοφλήσατε; Ποιός μπορεί να κάνει κάποιον να ξοφλάει; Τα παιδιά σας; Στείλτε τα  στο διάολο και δράστε τώρα... για να μη σας στείλω πια εγώ στο διάολο! Άμα πια...Πείτε μου, ποιούς συμφέρει να σας ρίχνουν στο Γκέτο των ΚΑΠΗ ή  στα ...γηροκομεία; Στον προθάλαμο των μελλοθανάτων; Και το δέχεστε ρε γαμώτο;...Έχουμε πόλεμο ΡΕ..τι περιμένετε τα παιδιά σας να τα βγάλουν πέρα; Πως, να τα βγάλουν πέρα χωρίς εσάς; Που τους μάθατε τα πάντα στη ζωή, αλλά παραμένουν αναλφάβητα; Θα αφήσετε ωρέ τα τέκνα σας μονάχα, στην καταιγίδα;

Ο Γέρος, στριφογύρισε πάνω στην πολυθρόνα του κι έγειρε από την άλλη μεριά. Είχε την αίσθηση πως ροχάλιζε. Τού άρεσε αυτό... και δεν ήθελε να το αποχωριστεί.

  

Στo KAΠΗ του Ν.Κόσμου έφεγγαν αχνά τα φώτα, είχε πια σουρουπώσει και οι θαμώνες ήσαν λιγοστοί. Για έναν περίεργο λόγο το ΚΑΠΗ αυτό έσφιζε από θαμώνες στις πρωϊνες έως το μεσημέρι ώρες.Τα βράδια πήγαιναν ελάχιστοι.. αν και η περιοχή είναι γεροντοκρατούμενη, αλλά προφανώς λόγω γραφειοκρατικών  και λοιπών ανοήτων τυπικών διατυπώσεων , οι γέροντες  και οι γερόντισσες έφτυναν με την επιδεικτική αδιαφορία τους ...το ΚΑΠΗ.

Ο Γέρος ποτέ δεν σύχναζε εκεί, στο ΚΑΠΗ,

 παρά τα παρακάλια...να τον κάνουν μέλος τους!..Με ένα συμβολικό..όβολο,πέντε περίπου ευρώ... για ολάκερο τον χρόνο!

Και διότι όταν πήγαινε στο στάβλο αυτό, εξέπεμπε τέτοια θετική ενέργεια, που έκανε τους πάντες να ευφραίνονται με τα χωρατά του και τις περιπαικτικές πλάκες που τους έκανε!

Ο γέρος στην πρόταση αυτή, δηλαδή να γίνει μέλος ΚΑΠΗ,

Κλωτσούσε σαν μουλάρι..

--Μη μου τσαμπουνάτε βλακείες! Εγώ δεν εντάσσομαι σε μαντριά..Έχω το δικό μου μαντρί κι όστις βούλεται, απαρνησάσθω εαυτόν  και με ακολουθεί !

Χώρια βέβαια οι άλλες μαλακίες που κάνετε.. ώστε να γίνω μέλος των ΚΑΠΗ... Μου ζητάτε και χαρτί από τον παπά της Ενορίας μου και φορολογική ενημερότητα.. και το αυτό της Χάϊδως; Τι χρείαν έχετε για τέτοια προσωπικά στοιχεία, όταν με μια ματιά διαπιστώνετε ότι είμαι ...κωλόγερος! Κι άρα μπορώ να βρίσκομαι στην παρέα σας;

Φαίνεται από χίλια μέτρα ...Άρα γιατί δεν πρέπει να έρχομαι εδώ ,όταν μου κάνει κέφι; Στα καφενεία, όπου επίσης, συνάσσονται  οι γέροντες  παραδοσιακά σε ολάκερη τη χώρα, δεν ζητάνε τίποτε παρά μόνο να πληρώσω το καφεδάκι μου, τα  ΚΑΠΗ ...γιατί  μου ζητάνε και ...δακτυλικά αποτυπώματα...;

--Μα τι λέτε Κύριε.. εδώ κάνουμε έργο.. Απασχολούμε τους υπερήλικες ... με διάφορα... κάνουμε:διαλέξεις, διάφορες

Εκδηλώσεις πνευματικού περιεχομένου,τους απασχολούμε ακόμη και με  εκδρομές ...

--Τρίχες κάνετε! Νομίζετε ότι κάνετε... έχετε εδώ τους γέροντες  σε φάκα.. Τους απονευρώνετε, ενώ έχουν δυναμικές... όπως και στα νειάτα σας...αλλά εσείς με τα χαζά προγράμματά σας τους απονευρώνετε... δηλαδή τους καθιστάται ανίκανους για ό,τιδήποτε να δημιουργήσουν, ενώ ήσαν μια ολάκερη ζωή ..δημιουργοί!... Τέλος πάντων, αυτή την αθλιότητα με τα ΚΑΠΗ... θα τη δούμε στην πορεία... Και με το συμπάθειο βέβαια, είπε σε μια σταφιδωμένη καρακάξα του Διοικητικού Συμβουλίου του ΚΑΠΗ

 Ο γέρος ως γείτονας ( ίσαμε με 20 μέτρα απείχε το κονάκι του, από το ευαγές υπέρ ηλικιωμένων, ίδρυμα)  περνούσε, που και που... για να κάνει πλάκα, να πει ένα «γειά σου κούκλα μου» στην κοινωνική λειτουργό που το διηύθυνε, αλλά σήμερα απουσίαζε ευλόγως, καθότι το κοράσιον, διέπραξε το αναπότρεπτο «αδίκημα» να γκαστρωθεί κι είχε πια άδεια τρίμηνη μέχρις ότου μας κουβαλήσει στη ζωή μας ένα ακόμη πλάσμα, φτερό στον άνεμο, προκατασκευασμένο σκλαβάκι και χρεοκοπημένο για όλη του τη ζωή!

--Πουφ ...αβάσταχτο, εφιαλτικό! Έκανε ο γέρος, νιώθοντας ένα πλάκωμα στο στήθος. Ανακουνήθηκε στην πολυθρόνα του...

  

Ιστορικά, όπως λένε μερικά κιτάπια, το ΚΑΠΗ του Νέου Κόσμου, είναι το πρώτο ΚΑΠΗ που ιδρύθηκε στην Ελλάδα, με δυό στόχους: να συμπαρασταθεί στα παιδιά και στα γερόντια.

Το στήσανε Εθελόντριες μεγαλοκυράδες των Αθηνών, πολύ γνωστά ονόματα, ανάμεσά τους και η ομορφούλα Αμαλίτσα, γυναίκα του Κωνσταντίνου Καραμανλή,πρωθυπουργού κι ανεψούδι του Παναγή Κανελλόπουλου, άλλου σπουδαίου προσώπατου της εποχής... Νάναι καλά τα αργόσχολα κορίτσια που έστησαν αυτή τη γωνιά στον γκρίζο και πονεμένο Ν.Κόσμο..

Στήθηκε με λυόμενα κατασκευάσματα, όπως  ήταν τότε της μόδας (για την φιλοξενία των δύστυχων μεταναστών) στην περιοχή, που λεγότανε Δουργούτι.. και παραμένει λυόμενο ακόμη και τώρα (ανάμεσα στις ράγες του τραμ και σ΄ένα καλούτσικο γηπεδάκι, εκεί στην Κασομούλη και Αμεινοκλέους) λυόμενο ναί και τώρα, έστω και αν επιχορηγείται το ΚΑΠΗ  από το παραλίδικο ίδρυμα Νιάρχου... Δεν πειράζει.. αρκεί που υπάρχει και να νομίζει ότι κάτι τις προσφέρει στα ραμολιμέντα... του Ν. Κόσμου, της «Μαγικής Πόλης»,που μόνο τέτοια δεν ήταν , όταν γύρισε την καλή ταινία του ο Νίκος Κουνδουρος, ούτε φυσικά και τώρα, που είναι ίσως  η πιο γκρίζα και θλιβερή συνοικία της Αθήνας...

Στην περιοχή αυτή είχαν στοιβαχτεί όλοι οι ξεκληρισμένοι της Μικρασιατικής καταστροφής Έλληνες και Αρμένιοι... και στήσανε τις τσίγκινες παράγκες τους με λαμαρίνες και τούβλα και με μπόλικο όνειρο για ένα καλύτερο αύριο.. το αν ήρθε αυτό ή όχι κάποιοι έχουν επιφυλάξεις... Διότι και πάλι η περιοχή  αποτελεί πόλο έλξης ,αυτή τη φορά λαθρομεταναστών από τις αραβικές κυρίως χώρες, αν κι από δίπλα κολλούν και κάτι άλλοι από Ρωσία και Ουκρανία... Τέλος πάντων μερικοί τόποι δεν μπορούν να ξεφύγουν από τη γκρίζα καταθλιπτική, χλωμή, μίζερη μοίρα τους.. Το παρελθόν τους ...σημαδεύει το τώρα και το αύριο τους!

Ο γέρος είχε μαζώξει γύρω του καμιά δεκαπενταριά νοματαίους, σκόρπιους σε τραπεζάκια εκεί στην αίθουσα εκδηλώσεων του ΚΑΠΗ. Άλλοι τον είχαν ξαναδεί κι άλλοι τον πρωταντίκρυζαν εκείνη τη στιγμή!...αλλά λόγω στησίματος δεν τους φαίνονταν αποκρουστικός.. αλλά μήτε και ιδιαίτερα συμπαθητικός...παραξενεύονταν μόνο με εκείνο το αρειμάνιο μουστάκι του που κοσμούσε τη φάτσα του, λίγα εκατοστά πιο κάτω από το γαλανά αεικίνητα μάτια του. ΄Η απόστρατος στρατηγός θα ήταν ή σίγουρα επιλοχίας, και ενδεχομένως θεατρίνος,  υπέθεταν. ΄Όλα αυτά ήταν μέχρις ότου ανοίξει το στόμα του.. Ο γέρος είχε το χάρισμα να διανθίζει το λόγο του με μερικά σκαμπρόζικα, με τα οποία κατάφερνε να σπάει το κλίμα της όποιας επιφυλακτικότητας- δισταγμού... Τα έφερνε όλα στα νερά του... ΄Όχι δα πως ήταν επιδέξιος στο λόγο, αλλά ήξερε τα κολπάκια του λόγου, σε συνδυασμό βέβαια και με τη ανάλογη χροιά της φωνής του στην κατάλληλη στιγμή, με περίεργα σκαμπανεβάσματα, άλλοτε δραματικά κι άλλοτε διασκεδαστικά.

--Το πόπολο βαριέται να ακούει παχιά και βαρύγδουπα λόγια.. Χρειάζεται να του πετάς και καμιά κοτσάνα ...για να μην τον πάρει ο ύπνος...συνήθιζε να λέει.   

΄Ετσι ξεκίνησε:

--Λοιπόν φίλοι μου, δυο λογάκια θα σας πω. Μην ξαφνιαστείτε, απλά παρακαλώ να τα σκεφθείτε...

Όλοι μας έχουμε μια ιστορία, ταπεινή ή σημαντική. Πάντως ιστορία...μοναδική! θυμηθείτε τα νειάτα σας..Τα κατορθώματά σας..Γι αυτά δεν καυχιόσαστε μια ολάκερη ζωή; Σήμερα τι κάνετε; Σούρνεστε εδώ και χαζοκοπανάτε ..ενθυμούμενοι τα παλαιά σας επιτεύγματα.. τους ηρωϊσμούς σας, τα νταηλίκια σας...τις ερωτικές κατακτήσεις σας...σε εμπόλεμες άγριες αναμετρήσεις...

--Ε, ψιτ εσύ...ναι εσύ κυρία μου, γιατί υπομειδιάς...Φαίνεται πως θα πέρασες από πολλές πολεμικές συρράξεις ..Και για να είσαι εδώ μαζί μας είναι βέβαιο ότι σε κάθε μάχη έβγαινες εσύ νικήτρια; Κάνω λάθος; Αλλοίμον... ο γέρος δεν κάνει ποτέ λάθη.. δηλαδή τώρα στα γεράματα δεν κάνει λάθη...΄Ετσι για να μην παραλογιζόμαστε...

Η κυρία γέλασε αυθόρμητα ...

--Μα τι καλά που τα λέτε..

Κι οι άλλοι χαμογέλασαν, πράγμα που έδειχνε ότι δεν τους πήρε ακόμη ο ύπνος... Καλό σημάδι συμπέρανε ο γέρος με τον περήφανο μύστακα και συνέχισε:  

  

 Εδώ μέσα στις συντροφιές σας τα λέτε... Στα τέσσερα ντουβάρια του σπιτιού σας, δεν τολμάτε.. Η συμβία σας ..που σας εκτιμά  ανεπανορθώτως .. είναι έτοιμη να σας εκτοξεύσει

πυραύλους ...κατσαρόλας ή πιατικών...

Από την παρέα ξεφούσκωσε ένα ακόμη χάχανο επιβεβαιωτικό ..  «σαν καλά τα λες ,μωρέ γέρο»... κατάλαβε ότι κάπως συμφωνούσαν...

Εκτός από έναν ξερακιανό κι αψηλό που παρατήρησε;

--Μην λες ανοησίες Κύριε...

Ο γέρος αρπάχτηκε από την παρατήρηση.. Ανέκραξε:

--Ιδού Κύριοι και κυρίες κι ένας Χριστιανός, που ισχυρίζεται ότι δεν πέφτει επί της κεφάλας του κατσαρόλα.. Δοξάστε τον!

Διότι αν δεν έπεφτε τι ανάγκη είχε να είναι εδώ;

΄Εγινε χαμός. Σύννεφο το χειροκρότημα και οι επευφημίες!

Ο Γέρος πλέον τους είχε όλους στο χέρι.. και πέρασε στο

αμέσως  επόμενο βήμα:

--Φίλοι μου είμαι εδώ για δυό λόγους: α) Δεν μπορώ να σας βλέπω εδώ να κλαίτε τη μοίρα σας.. Όχι ας παρακαλώ ομολογείστε στον εαυτό σας.. τι κάνετε και γιατί είστε εδώ;.. Να υποδηλώνετε πως είστε ξοφλημένοι; Εσείς ξοφλημένοι μπρος στα όμματα των τέκνων σας; Εσείς οι δημιουργοί των τέκνων σας που ολημερίς καυχιέστε γι αυτά; Για τη σπουδαιότητά τους; Το πόσο καλά παιδιά είναι; Τόσο δε καλά παιδιά που δεν σας γουστάρουν σπίτι τους..΄Ετσι;

Μωρέ φίλοι, κουβαλάμε στις πλάτες μας την ίδια τη ζωή. Εμείς είμαστε η ΖΩΗ! Οι δημιουργοί!.. Τα αποσπόρια μας, τα παιδιά μας, είναι μαλάκια.. Υποκρίνονται πως μας αγαπάνε...τάχα μου...

 Χριστέ και Κύριε! Κι έρχεστε εδώ για να αναμασάτε μεταξύ σας το ένδοξο παρελθόν σας; Σας εμπέδωσαν αυτή τη λογική... « Πατέρα ξόφλησες πήγαινε στο ΚΑΠΗ, ή σε καφενείο!» έτσι δεν σας λένε τα περίφημα τέκνα σας;

Σας το λέω τίμια! Τα ίδια μωρέ τραβάω κι εγώ..  Ένα παιδί μου, μου συστήνει.. να πάω σε καφενείο... που ποτέ στη ζωή μου δεν πάτησα σε καφενείο! Να κάνω τι; Τάβλι δεν ξέρω, από χαρτιά είμαι σκέτο στουρνάρι... Ή να ακούω τα ίδια και τα ίδια ανδραγαθήματα των άλλων αργόσχολων θαμώνων; Μα δεν παλάβωσα ακόμη... Και μου το συστήνει το μπασταρδάκι μου... Α, το κωλόπαιδο... σπίτι του δεν με γουστάρει, αλλά με υποκρισία τάχα μου πως γνοιάζεται για μένα ...μου συνιστά καφενείο και ΚΑΠΗ! Και τα ΚΑΠΗ  είναι ένα επίσης θλιβερό καφενείο! Φίλοι μου...

Αλλά το δέσανε έτσι το ματζούνι οι πονηροί του γκουβέρνου ..ώστε το καλαμπούρι αυτό... να θεωρείται ...κοινωνική κατάκτηση. Σας το λέω με κάθε σεβασμό: Τα ΚΑΠΗ είναι ο προθάλαμος του θανάτου σας! Όχι του δικού μου. Εγώ ειμί η ζωή.. και δεν προτίθεμαι να προπονούμαι για τον θάνατο...

Εδώ τα ΚΑΠΗ είναι γυμναστήρια μελοθανάτων... Ξοφλημένων!

Πάρτε το χαμπάρι. Είναι άντρα ταϊσματος κάποιων, που χρησιμοποιούν την ηλικία μας ...για να κονομάνε και μόνον! Για πάρτη τους... Πρόκειται για πάρτυ... εκατομμυρίων!

Με εφαλτήριο τα γηρατειά μας...

Αν φιλε ..αναλογιστείς τις δυναμικές που είχες στα νειάτα σου..δεν θα τσαλαβουτούσες εδώ ..που είμαστε...

Θα πολεμούσες υπέρ βωμών και εστιών και δεν θα παρατούσες τα τέκνα σου στις Ληστρικές επιδρομές των Γερμαναράδων...Θα έκανες κάτι.  Αντί να κάθεσαι εδώ στο ΚΑΠΗ!

Μα μωρέ στ΄αλήθεια  ..νομίζεις ότι ξόφλησες; Τρίχες ξόφλησες. Οι δημιουργοί ζωής ..ΔΕΝ  ΞΟΦΛΑΝΕ ΠΟΤΕ!

Εμείς ...οι δημιουργοί ζωής... οφείλουμε να πάρουμε στα χέρια μας τις τύχες της χώρας... Το κράτος μας δίνει κάποια ματζούνια για να μας απονευρώνει! Τα τέκνα μας απόδείχτηκαν πιο σκατά από εμάς... Εμείς οι σκατιάρηδες ..θα συνεχίσουμε να είμαστε και άθλια ΚΑΠΗΔΕΣ;Σε ρόλο μελλοθάνατου;

--Εγώ λέω...πως πρέπει να ξεσηκωθούμε!  Αντί να κοπανάμε μύγες εδώ , ανακυκλώνοντας ... τις αναμνήσεις μας ..ΜΠΟΡΕΙ –ΛΕΩ-...Κι εσύ,εμείς , εγω, θα καθόμαστε με σταυρωμένα χέρια; Μπορεί μωρέ, να είμαστε θαμμένοι πριν τα τινάξουμε; Να μας θέλουν πεθαμένους πριν τη θανή μας;

Σου κλέψανε ρε τσίφτη τη σύνταξη... ΟΙ ΓΕΡΜΑΝΑΡΑΔΕΣ! Έχουν μπουκάρει ξανά στη πατρίδα σου, οι Γερμαναράδες.. κοινοι κλεφταράδες, από προηγούμενους αιώνες... ναι, αυτοί οι σφαγείς του ελληνισμού της Ιωνίας,-Μικράς Ασίας- ΝΑΙ Αυτοί οι ΟΥΝΟΙ... που έχουν βάλλει ποδάρι στην Ελλάδα, από εποχής ..Οθωνος!

Εμ, κάποια στιγμή οι  Γέροντες των ΚΑΠΗ ..δεν πρέπει να αντισταθούμε;.. ΝΑ ΠΟΛΕΜΗΣΟΥΜΕ....ΡΕ!...

Θα μου πείτε πως;

Εσείς που στήσατε... την πατρίδα αυτή, πως δέχεστε να είστε σε ΚΑΠΗ, ή σε καφενεία;  Δεν πρέπει να μπουκάρετε;

Αυτό... λέω...ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΕΜΕΙΣ ..ΝΑ ΧΤΥΠΗΣΟΥΜΕ  τους ξένους- Γερμανούς ΚΛΕΦΤΑΡΑΔΕΣ... ΔΥΝΑΣΤΕΣ ΜΑΣ...ΝΑΙ Η ΟΧΙ; Πως σας πάει μωρέ να βλέπετε τα παιδιά σας να τσιγαρίζονται, να υποφέρουν, άλλα άνεργα, άλλα νυστικά και τα περισσότερα χωρίς όνειρο; Πως το ανέχεται η καρδούλα σας;

Κάτι έχω στο νου μου, ένα είδος άλλιώτικης δράσης, αντίστασης... Κάποιος αλανιάρης πολιτικός, θαρρώ πως ήταν ο Ανδρέας Παπανδρέου, μίλησε για τα «περήφανα γηρατειά»... Μας δούλευε βέβαια... αλλ΄όμως στην ουσία εμείς οι γέροντες είμαστε περήφανο, διακεκριμένο  είδος... πλην αποδιοπομπαίο ακόμη κι από τα πεφιλημένα  παιδιά μας! Αυτή την  περηφάνεια άλλωστε δεν εκφράζουμε με τις παρεούλες μας σε καφενεία και ΚΑΠΗ; Μα μια περηφάνεια... δυστυχώς αραχνιασμένη, αναμνηστική κι ακίνδυνη... Λογάδες  καταντήσαμε παναθέμα με!  Καταντήσαμε ζητιάνοι για τη σύνταξή μας, για τα λεφτά που πληρώσαμε ... και ήρθαν ξάφνου οι διεθνείς οικονομικοί δολοφόνοι και με τους ντόπιους συνεργάτες τους   να μας τα ληστέυουν.. Κι εμείς το ρίχνουμε στο λακριντί, άκαπνοι, ενώ είμαστε μπαρουτοκαπνισμένοι.. Εδώ στα ΚΑΠΗ αναμασάμε το ευκλεές παρελθόν μας και τις ζωές που στήσαμε... χωρίς να έχουμε μέλλον... Περιμένουμε απλά να τα τινάξουμε εις δόξαν εκείνων που μας έστησαν αυτή την παγίδα.

Αν δεν νιώθετε ψόφιοι, πεθαμένοι... ομπρός να κάνουμε τη δική μας εξέγερση! Δεν έχουμε ακόμη πεθάνει... και οφείλουμε να δώσουμε σε όλους να καταλάβουν πως τα περίφανα γηρατεία έχουν μέλλον...ζωή...

Δεν θα λαλήσω άλλα. Σκεφθείτε τα όσα είπα κι αύριο στην ίδια ώρα εδώ σας θέλω να μου κάνετε προτάσεις, αποφασίζοντας προ παντός ότι ζείτε και δεν είστε στον τάφο αυτόν του ΚΑΠΗ ... προ της θανής σας.  

Οι γέροντες και οι γερόντισσες στο ΚΑΠΗ...σηκώθηκαν όρθιοι και χειροκροτούσαν και φώναζαν  «Μπράβο...μπράβο..καλά τα λες...»

--Ναι, έχει δίκαιο ο Κύριος ... πρέπει να κάνουμε κι εμείς ΚΑΤΙ! ..

--Αλλά Κύριε ...δεν ξέρουμε το όνομά σας;

--Τι σημασία έχουν τα ονόματα...μανδάμ;

-- Κύριε τι είστε; Στρατιωτικός, καθηγητής Πανεπιστημίου, κομματικός;

--Λυπούμαι φίλε μου, αλλά δεν νομίζω ότι σας έδωσα την εντύπωση ότι αναμιγνύομαι με σκατένιες συντεχνίες...

Πάντως αν θες να είσαι πεθαμένος προ της θανή σου, θα σε παρακαλούσα στην αυριανή μας συνάντηση μην έρθεις.

Συνηθίζω να συνομιλώ μόνον με ζωντανούς. Ευχαριστώ και χαίρετε άπαντες ...εν παντί!

Ο Γέρος στητός, επιβλητικός παράτησε το ακροατήριό του εκεί στο ΚΑΠΗ... και χάθηκε μέσα στον σκοτάδιασμένο Ν.Κόσμο...Πάνω στις ράγες του τραμ... άρχισαν να πέφτουν οι πρώτες σταγόνες βροχής... Αλλά δεν πειράζει, εκεί, δυο βήματα πιο πέρα ήταν το σπίτι του...

( Από το σημείο αυτό ο κάθε επισκέπτης... μπορεί να πάρει τη σκυτάλη και να καταθέσει τη δική του συγγραφική φαντασία....Περιμένουμε! στο pressliberty@gmail.com   ) 

Επίτηδες βάζουμε το γέρο να παίρνει τον υπνάκο ώστε να ονειρευτεί.. Ακριβώς αυτό θέλουμε να γράψεις κι εσύ το δικό σου όνειρο...κι ό,τι βγεί...

Παρακαλούμε, αν υπάρχουν κάποια λαθάκια... μη θυμώνετε.Τα ξέρουμε, αλλά λόγω ηλεκτρονικών τερτιπίων... προσπαθούμε να τα ανεχθούμε...