ΜΙΑ ΣΠΟΥΔΑΙΑ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ... ΜΕ ΤΟ ΘΕΟ ΠΟΥ ΑΞΙΖΕΙ ΝΑ ΔΙΑΒΑΣΕΤΕ!

ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ...ΜΑ ΑΛΗΘΙΝΟ!

ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΗ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ  ΤΟΥ ΥΨΙΣΤΟΥ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥ (θεου) ΤΟΥ ΣΥΜΠΑΝΤΟΣ ΠΑΝΤΟΚΡΑΤΟΡΑ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟ ΑΠ.ΒΡΑΧΙΟΛΙΔΗ. ΓΙΑ ΠΡΩΤΗ ΚΑΙ ΜΟΝΑΔΙΚΗ ΦΟΡΑ!

       

Βρέθηκα ξάφνου στο σπίτι του Θεού! Θεόν μεν έβλεπα αλλά σπίτι…όχι! Μονάχα σύννεφα και μια απέραντη σχεδόν θολή ομίχλη, καταχνιά… Στο βάθος μέσα σε εκτυφλωτικό φως στέκονταν εν καρτερία μεγαλοπρεπής ο ύψιστος. Μου φάνηκε σαν να υπομυδιούσε, αλλά στην ουσία παρέμενε …σοβαρός… αυστηρός…Και ξάφνου άκουσα τη βαριά φωνή του: ΚΛΙΚ ΣΤΟ ΤΡΑΠΕΖΑ ΤΥΠΟΥ ΓΙΑ ΣΥΝΕΧΕΙΑ

--Τέκνον μου… Απόστολε έλα… σε περιμένω …έλα !Πάντως εδώ δεν έχει ουϊσκάκι να σε τρατάρω. Νέκταρ έχουμε εν αφθονία…. Παρατήρησε ο Ύψιστος.

Χαμογέλασα ταχύνοντας το βήμα μου να βρεθώ δίπλα του.

Πλησίασα. Ασπάστηκα την Δεξιά του και προσπάθησα να βρω μια καρέκλα να καθίσω …αλλά μάταια. Όλο σύννεφο γύρω μου…δεν έβλεπα τίποτε να ακουμπήσω κάπου..για να αρχίσω την κουβέντα με τον Θεό.. τον Πλάστη της οικουμένης!

--Από πού να αρχίσω και ως που να τελειώσω Μεγαλειότατε… έτσι που με έχετε όρθιο εδώ.. Τέλος πάντων έχω δει και χειρότερα σε συνεντεύξεις… Τέλος πάντων μπαρουτοκαπνισμένος είμαι και το ξέρετε λίαν καλώς… αλλά περίμενα από σας τουλάχιστον ένα σκαμνί …Τέλος πάντων δε ξέρω τα συνήθεια των επουρανίων και δεν μπορώ να τα κακίσω… Εμείς πάντως στα επίγεια καλού –κακού  έχουμε κι ένα σκαμνάκι για τους επισκέπτες μας.. Τέλος πάντων …

--Τι πάει να πει τέκνον μου…ΤΕΛΟΣ ΠΑΝΤΩΝ;

-- Εν τάξει μεγαλειότατε… Κανένα πρόβλημα… Συνεχίζουμε και σας θέτω ευλαβώς την πρώτη ερώτησή μου:

*** Ύψιστε εμείς εκεί κάτω στον πλανήτη Γη ψέλνουμε ’ότι τα πάντα εν σοφία ..εποίησες… Τα εποίησες ΟΝΤΩΣ;

--Αν κι ελαφρώς δείχνεις να ασεβής προς την ιστορία μου, το παραβλέπω και λέω. ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΕΝ ΣΟΦΊΑ εποίησα! Κι αυτό είναι κάθετο!

-- Μπα έχουμε, ΚΥΡΙΕ,  και τέτοιες… «αντιδημοκρατικές» αντιλήψεις; ΄Ετσι …αποφασίζομεν και διατάσσομεν;

-- Μισό λεπτό… Μάλλον στραβά αρχίσαμε.Εγώ μίλησα για δημοκρατία;… Είναι μεταγενέστερο ΕΦΕΥΡΗΜΑ αυτό ανθρώπινο κι ΟΧΙ εκ ΘΕΟΥ! Ναι ή όχι; Μάλιστα δε την έχετε αναγάγει ως ΥΨΙΣΤΗ ΑΡΕΤΗ στη ζωή σας!..Επέτρεψε με κύριε Απόστολε εγώ ποτέ δεν μίλησα για δημοκρατία!.. Το αν εσείς εκεί κάτω στήσατε ΑΣΤΕΙΕΣ και παρδαλές καταστάσεις εις τι ευθύνομαι εγώ;

-- Δηλαδή η δημοκρατία δεν είναι ορθόν σύστημα;

--Δεν είπα κάτι τέτοιο! Είπα ότι είναι δικό σας –ανθρώπινο εφέυρημα κι ΟΧΙ ΔΙΚΟ ΜΟΥ.. Κι αποδείχτηκε κι αυτό σκάρτο…ΕΥΘΥΝΟΜΑΙ ΕΓΩ;

20ν ΜΕΡΟΣ: 

--Να με συμπαθάει η μεγαλοσύνη σας ΥΨΙΣΤΕ..Λέγεται -και δεν το λέγω- ότι τα πάντα εν σοφία εποίησες.. ΤΕΛΕΙΑ! Στ΄αλήθεια έτσι είναι; Κι αν ΝΑΙ τι έχετε να πείτε για όλα τα καραγκιοζλίκια που επισυμβαίνουν επί γης με τα ανθρωπάκια που τη φόρτωσες ..όταν σκέφτηκες να δημιουργήσεις τα επί γης; Και για να μην παρεξηγηθώ κατά τας γραφάς τα ανθρωπάκια που δημιούργησες και τα φόρτωσες στην πλέον ταλαίπωρη ΓΑΙΑ...υπήρξε το ΥΠΕΡΤΑΤΟ καύχημα σας ... που όμως για μένα υπήρξε η έμπνευσής  σας ....ΜΕΓΑΛΟΠΡΕΠΗΣ ..πατατα!! 

--Το ότι γνωρίζω πως είστε θρασύς κ. Βραχιολίδη, δεν μπορεί να το αμφισβητήσετε...΄Ετσι;.. Φαίνεται ότι λησμονείτε ουκ ολίγα από όσα ελάλησα για εσάς ...τους εμφανιζόμενους ως ανθρώπους! Σας έπλασα με χαρά και σας έδωσα 2-3

οδηγίες για το πως θα πορευθείτε επι γής... ΄Ετσι;  Κι εσείς τι κάνετε; Ασεβείτε παντελώς και εφ΄όλης της ΥΛΗΣ! Είσαστε κοντολογής για τα πανηγύρια! Ασεβείτε σε όλες μου τις οδηγίες...ΤΙΣ ΚΑΤΑΣΤΡΑΤΗΓΕΙΤΕ παντελώς. Είστε ΟΛΟΙ σας για τα πανηγύρια.. Δηλαδή τώρα τι ακριβώς θέλετε;

--Μεγάλε ΄Αρχοντα της ζωής και της απωλείας... Αποδέχεστε ότι εμείς το...ύψιστον δημιούργημά σας ...γίναμε για τα πανηγύρια; Αφερίμ Δέσποτα...Με όλα τα σεβάσματά μου...Λογική είναι αυτή;Εγώ τα ανθρώπινα δημιουργήματά μου, δηλαδή τα τέκνα μου...τα περιθάλπω σε κάθε βήμα τους... Και το ξέρεις. Εσείς γιατί παρατήσατε ξυπόλυτο τον ανθρωπάκο σας και τον αφήσατε μέσα στις φουρτούνες και τις κακοτυχίες μονάχο του;... Τον βλέπετε πως παραδέρνετε.. και σφυρίζετε ......σαν να μην τρέχει τίποτε; Αν και για την ακρίβεια ποτέ δεν σας είδα να ...σφυρίζετε ούτε καν να χαμογελάτε! Τυχαίο; Και λέτε πως είμαστε κατ΄είκονα κι ομοίωσή σας;

Παρδόν μεν αλλά είναι Θεϊκή συμπεριφορά αυτή;...Εν τάξει... έδωσες ένα ΟΡΝΤΙΝΟ κι επαναπαύεσαι; Μας αμολάς έτσι; Και εφησυχάζεις; Χριστός και Κύριε! Που μας παρατάς έτσι; Εμείς τα ανθρώπινα δημιουργήματά σου ακολουθούμε το δρόμο της φροντίδας για τα δημιουργήματα μας...άχρι Θανάτου.. Ενώ ΕΣΥ μας παράτησες..να φάμε τα μούτρα μας ... Γυμνοί. ξυπόλυτοι, πένητες κι αλαφροϊσκιωτοι, ψάχνοντας για λυτρωμό... ΚΙ ΕΣΥ μεγιστε δημιουργέ.. το ρίχνεις στο αραλίκι... Λες " ΑΣΤΟΥΣ ΝΑ ΒΓΆΛΟΥΝ ΤΑ ΚΑΣΤΑΝΑ ΑΠΟ ΤΗ ΦΩΤΙΆ!"ΤΟΥΣ ΈΔΩΣΑ ΌΡΝΤΙΝΟ- ! ΕΤΣΙ Ε;...ΕΤΣΙ ΣΟΥ ΕΊΠΑΝΕ; ΑΜ δεν είναι έτσι ...ΚΥΡΙΕ! Όλα κιόλα!

ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΣ ΑΥΡΙΟΝ

3ον ΜΕΡΟΣ:

--Μπα…έχουμε κι ενστάσεις επί των δημιουργημάτων μου;Μπα τα πάντα εν σοφία δεν εποίησα; Έτσι δεν λέτε εσείς στις ψαλμωδίες σας…υπέρ εμού;

-- Αυτό είναι αλήθεια Μεγαλειότατε…αλλά να κάτι με τσιγκλάει μέσα μου κι ευσεβάστως κι εν φόβω θέτω ενώπιον σας δειλά απορίες μου γιατί απλά εγώ δεν καταλαβαίνω… και πολλά από τη σοφία σας…

--Δηλαδή τέκνον μου τι ήθελες …να σας δώσω και την τροφή μασημένη; Να σας πιάνω από το χεράκι και να σας λέω πως θα κάνετε αυτό και πως το άλλο; Σας κατέστησα ΙΣΟΘΕΟΥΣ! Τι άλλο ακόμη θέλετε;Επί τέλους!

--Ύψιστε βλέπω πήρατε φόρα.Γνωρίζετε άριστα πως για πάρτη μου δεν εκζητώ ουδέν περισσότερον από όσα μου δώσατε…που μάλιστα, με τις ευλογίες σας εξασφάλισα με περίσσιο κόπο…Τουτέστιν (γράφε για να μην ξεχνιόμαστε): Τουτέστιν γυμνός εγεννήθην και ξεβράκωτος θα τελευτήσω... όπου νάναι!

Απέφευγα πεισμόνως  να κατακτήσω υλικά αγαθά.. με αποτέλεσμα κάποια από τα τέκνα μου να ,με κατακρίνουν.. και θα έλεγα δικαίως… Τέλος πάντων .. Ο γέγονε …γέγονε !Tέλος πάντων ας μπούμε στην ουσία: Και ερωτώ ευθέως Μεγαλειότατε Άρχοντα της ζωής… και του άλλου κόσμου:Κι όμως εδώ στο κονάκι σας δεν βλέπω καθόλου ζωή , εδώ στο βασίλειον σας… Ούτε αγίους…ούτε αρχαγγέλους ούτε τίποτε. Σκέτη ερημιά είστε; Μόνος μένετε εδώ στον Παράδεισο;

Ο Θεός μέσα στην εκτυφλωτική λάμψη που ήταν περιβεβλημένος πήγε να σκάσει ένα χαμόγελο αλλά ξαναφόρεσε την αβάσταχτη σοβαροφάνειά του…Χαμογέλασα όμως εγώ μέχρι που πήγα να πλαντάξω στα γέλια.Φρενάρησα κόβωντας κάθε διάθεση για κάτι τέτοιο..

--Δηλαδή τι υπονοείτε; Περιμένατε εδώ να δείτε ανάκτορα;Α όλα κιόλα κύριε Βραχιολίδη… εδώ στο επουράνιο παράδεισο μην περιμένετε φιοριτούρες και φιγούρες… Εξάλλου το ξέρετε πως πάντα ήμουν λιτός και ταπεινός… Στα σύννεφα που είμαστε αυτή τη στιγμή μη ζητάτε τα κούφια ανθρώπινα κι επιδειξιακά…

--Μεγαλειότατε, Κύρης μέγας είστε και στο σπιτικό σου εσύ κάνεις κουμάντο… Εμένα δεν μου πέφτει λόγος. Αλλά θα μου πείτε άλλα τα ανθρώπινα κι… άλλα τα παραδείσια;…

Θα μου επιτρέψει η Μεγαλειότητά σας Πανάγαθε πως προτιμώ το σαβουάρ βιβρ των ανθρώπων  και γήϊνων … Είναι πιο υγιεινά εκεί κάτω σε μας… ΄Όταν δεχόμαστε έναν ξένον επισκέπτη στο δικό μας σπίτι… το σπίτι ολάκερο φωτίζεται…

 Να με συμπαθάτε αλλά εδώ στο δικό σας κονάκι όλα μοιάζουν της συμφοράς… Παντού ομίχλη , σύννεφα… σκέτη καταχνιά.΄Όχι Κύριε δεν σας εγγκρίνω ως προς το κεφάλαιο αυτό και να με συμπαθάτε …

Πέταξα την κοτσάνα παρά τους φόβους που είχα πως θα τον κακοκαρδίσω. Δεν μ΄ένοιαζε …Εγώ εκείνη τη στιγμή ήμουν δημοσιογράφος και κατέγραφα όσα υπέπεπταν στις αισθήσεις μου. Σιώπησα κι ότι διάολο ας ήθελε να γίνει… 

Κι έγινε το πρωτοφανές: Ο Κύριος και Θεός μας ήγέρθη εκ του νεφελώδους θρόνου του και πλαντάζωντας στα γέλια προχώρησε προς την κατεύθυνσή μου. Γούρλωσα τους οφθαλμούς μου και περίμενα την επόμενη κίνηση του.

Με πλησίασε κι άπλωσε το δεξί του χέρι προς την ωμοπλάτη μου σε μια προσπάθεια εναγκαλισμού… αλλά προς στιγμής σκιάχτηκα κι αποτραβήχτηκα ένα βήμα πίσω..

--Έλα τέκνον μου με τα καμώματά σου με έκανες να γελάσω εδώ και πολλά χρόνια…

Πάλι τσίνησα…παλιο δημοσιογραφικό μου χούγι…

--Μισό λεπτό Κύριε.. Πρώτον δεν είμαι τέκνον σου …Είμαι μεγαλύτερος σου κατά 50 χρόνια…΄Αρα ας σοβαρευτούμε.. Είσαι τέκνον μου αλλά ουχί εγώ δικό σου…Τρόπος του λέγειν δηλαδή… Στο κάτω της γραφής εγώ μεν τεκνοποίησα ΑΛΛΑ ΟΥΧΙ και η εξοχότητά σου… Υπάρχει μια διαφορά στην ούγια… Δεν νόμίζετε;

--Μωρέ νομίζω …αλλά με έκανες και γέλασα.Είχα πολύ καιρό…αιώνες να νιώσω έτσι… κι εγώ γελαστά!    

--Κύριε, ωραία όλα αυτά…αλλά που θέλετε να το πάτε;

--Μα στο πουθενά…

--Δηλαδή Μεγαλειότατε…εδώ στο κονάκι σου, τον ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ είμαι στο πουθενά; Και γιατί δεν μου τόλεγες πιο πριν… ώστε να μην κουβαληθώ και διαταράξω την ηρεμία σας; Γιατί με κουβαλήσατε; Γιατί να χάσω το χρόνο μου με τις φαντασιώσεις σας και μου;

--Όχι αγαπητό μου τέκνον …δεν έχασες τίποτε…. Να το θυμάσαι αυτό!

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ ΕΣ ΑΥΡΙΟΝ…

--4oν ΜΕΡΟΣ
ΑΥΤΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΠΑΤΕΡΟΥΛΗΣ ΜΑΣ;

ΝΑ ΜΩΡΕ Ο...θΕΟΥΛΗΣ ΜΑΣ!

-- Τι να θυμάμαι μέγα Άρχοντα; Εσείς είστε ικανοποιημένος από την εικόνα του ανθρώπου που είχατε την έμπνευση να φυτέψετε στον πλανήτη Γη; ΄Όχι, να μου το πείτε! Οι δημιουργοί κατά κανόνα χαίρονται και είναι περήφανοι για τα δημιουργήματά τους…. Εσείς πατήρ πάντων πως αφήνετε  τα τέκνα σας σκόρπια να κάνουν τόσες ασχήμιες κακουργηματικές; Σε μας τους ανθρώπους… μας στηλιτεύουν για τις αταξίες των τέκνων μας… Το μπαλάκι της ευθύνης παίρνει  κι εμάς… Εσείς πως διάολο---θα έλεγα ευχή, μα δεν κολλάει… είστε ακόμη στο απυρόβλητο; Υπάρχουν δύο μέτρα και δύο σταθμά; Καλά δεν νιώθετε μετανιωμένος για τα παλιόπαιδα που δημιουργήσατε;

-- Χμ …χμ…  Ο  Ύψιστος πασπάτεψε την γενειάδα του. Σούφρωσε τη γαλήνια φάτσα του με κοίταξε κατάματα κι ελάλησε:

--Άκουσε κύριέ Τόλη μου… Καλά λαλείς αλλά αγνοείς τα τεχνικά του θέματος… Ειλικρινά όταν σας έπλαθα με εκείνη τη …λάσπη είχα ενθουσιασμό.Τη χαρά που έχει ο κάθε δημιουργός. Εκ προϊμίου σας πληροφορώ πως είχα θεωρήσει τη δημιουργία μου: …Υπέρτατη…Ανεπανάληπτη…Μοναδική…Καθοριστική για όλο το έργο μου…  Κι ορισμένως έτσι φαίνονταν στην αρχή και δεν σας κρύβω ότι σας χαιρόμουν… Αλλά όσο ο καιρός περνούσε… η κατάστασή σας εξελίσσονταν ανεξέλεγκτα… Προσδοκούσα ότι θα καλλιτερέψει το είδος σας… Πλην όμως ματαιοπονώ έως στιγμής κι αυτό με στεναχωρεί! Όχι πως δεν έχω λύσεις… ΘΕΟΣ γαρ ΕΙΜΙ! Αλλά να …όπως όλοι οι δημιουργοί έχω κι εγώ τις εμμονές μου… Και επιμένω ότι η εικόνα σας θα αλλάξει… θα ανατραπεί…

--Βράσε όρυζα Πανάγαθε! Τίποτε δεν θα αλλάξει από το σκαρί που έφτιαξες… όπως το έφτιαξες…. Δεν ξέρω αλλά μήπως κατά το πλάσιμό μας κάποιο υλικό έπεσε παραπανήσιο; Ζύμωσες  τη λάσπη με άχυρο… Λέω μήπως έπεσε στο μίγμα περισσότερο άχυρο και χάλασες τη δοσολογία στην πλαστική μας;

Λέω… μήπως πάνω στη χαρά σου να μας φτιάξεις κάτι σου ξέφυγε παρά πάνω; Φυσιολογικό για τα ανθρώπινα ναι μεν αλλά μήπως και παρά Θεοίς συμβαίνουν παρόμοια; Λέω κι αμαρτίαν ΟΥΚ ΕΧΩ!

--Μ αυτό πλευρό να κοιμάσαι φίλε μου…  Σιγά… σιγά μη με ξεστρατίζεις… Δεν μπορώ να θυμάμαι τις δοσολογίες λάσπης κι αχύρου που χρησιμοποίησα για τη πλάση σας….

--Πες το μωρέ Χριστούλη μου! Δόξα τω Θεώ… Δόξα σε Εσένα! Τώρα εξηγούνται μερικά περίεργα παρά τοις ανθρώποις…

«ΑΧΥΡΑΝΘΡΏΠΟΥΣ» αποκαλούμε πολλούς επί γης…αλλά ποτέ δεν έμαθα τι σημαίνει αυτό. Και να που με την κουβεντούλα μας ΦΩΤΙΖΟΜΑΙ.Δόξα τω Θεω…Σε σένα Μέγα!

Συμπέρασμα: Στο πλάσιμο της γέννας μας έπεσε περισσότερο άχυρο ..μόνο έτσι εξηγούνται τα ανθρώπινα αλλοπρόσαλλα καμώματά μας.. Τώρα εξηγείται το μπάχαλο που βιώνουμε. Στο πλάσιμο και στη δυσαρμονία των υλικών που χρησιμοποιήσατε για να παραχθεί αυτό το ΑΝΕΚΔΟΤΟ πλακατζίδικο πλάσμα, τον ανθρωπάκο… που μάλιστα μέσα στις χαρούλες σας … τον καταστήσατε και ΙΣΟΘΕΟ!

Κύριε με όλα τα σεβάσματά μου οφείλετε να σπουδάσετε τις επισημάνσεις μου … ΄Ισως κάτι γίνει…

…ΚΑΙ ΔΕΝ ΠΡΟΒΛΕΠΩ… καμίαν ΑΝΑΣΤΑΣΗ για το είδος μου, καμιάν ελπίδα σωτηρίας. Λυπούμαι ΚΥΡΙΕ και βαθύτατα μάλιστα.. Εκτός κι αν ως Θεός… πατήσετε κάποιο διορθωτικό κουμπάκι και μπούμε σε μια λογική ρότα…

Διαφορετικά …Χαιρέτα μας τον πλάτανο ΚΥΡΙΕ!

--Μπα έχουμε και τελεσίγραφα κύριε Τόλη;

--Θεωρείτε ότι οι ΛΟΓΙΚΟΤΑΤΕΣ  παρατηρήσεις μου αποτελούν Τελεσίγραφο; Εσείς Θεέ μου και οι πράκτορές σας επι γης έχετε τέτοια κακόγουστη συνήθεια. Εγώ δεν διεκδικώ τίποτε… Δεν δέχομαι ωστόσο από μέρους σας απειλές! Εγεννηθην ΛΕΥΤΕΡΟΣ και παραμένω ΛΕΥΤΕΡΟΣ άχρι θανάτου…

Κι ένας Θεός, όπως εσείς, προσδοκώ ότι μπορεί να σταθεί στο επιβαλλόμενο ύψος Του!

ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΣ ΑΥΡΙΟΝ…