ΠΟΙΑ «ΕΝΟΧΑ» ΜΥΣΤΙΚΑ ΚΡΥΒΟΝΤΑΙ ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΟ «ΒΑΥΑΡΙΚΟ» ΒΡΑΒΕΙΟ ΣΕ ΤΣΙΠΡΑ - ΖΑΕΦ

ΠΟΙΑ «ΕΝΟΧΑ»   ΜΥΣΤΙΚΑ ΚΡΥΒΟΝΤΑΙ ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΟ «ΒΑΥΑΡΙΚΟ» ΒΡΑΒΕΙΟ ΣΕ ΤΣΙΠΡΑ - ΖΑΕΦ

            

Στις 16 Φεβρουαρίου του 2019, οι Τσίπρας και Ζάεφ «τιμήθηκαν» με το βραβείο Ewald von Kleist, το οποίο τους απένειμε ο πρωθυπουργός της Βαυαρίας Μάρκους Σέντερ.

            Και επειδή κάθε «κίνηση» της «ελίτ» έχει τη σημασία και το συμβολισμό της, ας τα πιάσουμε ένα ένα τα σχετικά ζητήματα, γιατί είναι πολλά. Ξεκινάμε από τον «απονομέα» του βραβείου, τον Μάρκους Σέντερ. Τον Βαυαρό. Ακούγεται λίγο σαν τραγική ειρωνία ένας Βαυαρός να βραβεύει κάτι σε… «Ελλάδα», αλλά όχι την Ελλάδα βεβαίως, αφού όλη αυτή η παρωδία της Συμφωνίας της Λίμνης δεν απηχεί την ελληνική θέληση, του λαού μας τη βούληση, αλλά μόνο τις επιβαλλόμενες δια της βίας πολιτικές του Έλληνα (;) πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα. Πέρα από τα τόσα βάσανα που έχει περάσει η πατρίδα μας από τους Βαυαρούς –αρχής γεννωμένης από την περίοδο της αντιβασιλείας του Όθωνα- η εχθρική τους στάση απέναντί μας όχι μόνο δεν έχει αλλάξει, αλλά συνεχίζεται εις το διηνεκές. Ο δεξιός Μάρκους Σέντερ, το Νοέμβριο του 2018 ανακοίνωσε ότι αναλαμβάνει την ηγεσία του CSU, του άκρως


συντηρητικού κόμματος των Χριστιανοκοινωνιστών της Βαυαρίας, ως διάδοχος του γνωστού σ’ εμάς για τα… φιλελληνικά του αισθήματα Χορστ Ζεεχόφερ, ο οποίος, τον Οκτώβριο του παρελθόντος έτους είχε πει σε δημόσια ομιλία του στο Ίνγκολσταντ: «Οι Βαυαροί κυβέρνησαν την Ελλάδα για ένα διάστημα. Ίσως  θα ήταν καλύτερα να μην ήταν προσωρινό»! Αυτοί οι λαμπροί «φιλέλληνες» βρήκαν, λοιπόν, και επιτέλους, τον «Έλληνα» που τους ταίριαζε και τον βράβευσαν, μαζί με τον «αδελφό» (Bruder) Ζάεφ! Και μάλιστα, ο Βαυαρός πρωθυπουργός εξέφρασε και το βαρυσήμαντο (και άκρως συμφέρον γερμανικώς) εγκώμιον προς τους βραβευομένους, λέγοντας ότι: 
«Επέδειξαν θάρρος για να λύσουν με καλό τρόπο και στην Ελλάδα και στη Βόρεια Μακεδονίαένα σημαντικό πρόβλημα και τους συγχαίρω γι αυτή την επιτυχία».  Τι βραβείο πήραν, όμως, και συνεχάρησαν άπαντεςεαυτούς και «εταίρους» και εχάρησαν σφόδρα και οι Τσίπρας και Ζάεφ; Το ίδιο το βραβείο Ewald von Kleist έχει πολύ… μακριά ουρά. Θα τα δούμε όλα με τη σειρά τους!

            Και πρώτα πρώτα, θα δούμε ποιοι άλλοι (όχι άπαντες, αλλά οι περισσότεροι, που έχουν ενδιαφέρον και για μας), έχουν ήδη βραβευτεί με το ίδιο βραβείο, από το 2009 κι εφεξής, έτος καθιέρωσης του βαρυσήμαντου «award»:

            Χένρι Κίσσινγκερ 2009. Πρώτος και καλύτερος! Πέρα από το ξεκάθαρο εξαρχής στίγμα του ποιοι και γιατί θα παίρνουν αυτό το βραβειάκι για τη συνεισφορά τους στην… παγκόσμια ειρήνη, την επίλυση διαφορών, τη διαχείριση κρίσεων κ.λ.π. ψαλμο/ψευδο/εγκωμιαστι-κωμικά, ο συγκεκριμένος Αμερικανός πολιτικός Εβραϊκής καταγωγής έχει δείξει ξεκάθαρα πώς αντιμετωπίζει εμάς τους Έλληνες, κι ας λένε οι σημερινοί… «εισαγγελείς» και ροζ πάνθηρες των «ψευδών ειδήσεων» πως… δεν το έχει πει ποτέ, μα ποτέ αυτό: «Ο ελληνικός λαός είναι δυσκολοκυβέρνητος και γι΄ αυτό πρέπει να τον πλήξουμε βαθιά στις πολιτισμικές του ρίζες. Τότε ίσως συνετισθεί. Εννοώ δηλαδή να πλήξουμε τη γλώσσα,τη θρησκεία,τα πνευματικά και ιστορικά του αποθέματα, ώστε να εξουδετερώσουμε κάθε δυνατότητά του να αναπτυχθεί, να διακριθεί,να επικρατήσει, για να μη μας ενοχλεί στα Βαλκάνια,να μη μας παρενοχλεί στην Ανατολική Μεσόγειο, στη Μέση Ανατολή, σε όλη αυτή τη νευραλγική περιοχή μεγάλης στρατηγικής σημασίας για μας, για την πολιτική των ΗΠΑ.» Το είπε δεν το είπε, το σίγουρο είναι πως αυτό σκεπτόταν και σκέπτεται… Πάμε παρακάτω.

            Χαβιέ Σολάνα 2010. Ο αριστοτέχνης της καταστροφής της Σερβίας το 1999, ως ο τότε γραμματέας του ΝΑΤΟ. Κι αυτός «έρωτα» με τα Βαλκάνια… Ο πάλαι ποτέ επαναστάτης και «σοσιαλιστής» φοιτητής, θιασώτης των κινημάτων… ειρήνης, και μετέπειτα σφαγέας της Σερβίας, δε δίστασε να ζητήσει τη διεξαγωγή έρευνας για την «πιθανή» επικινδυνότητα των όπλων απεμπλουτισμένου ουρανίου, που εν πλήρη γνώσει του, χρησιμοποιήθηκαν στις ΝΑΤΟικές επιδρομές του 1999. «Πρέπει», δήλωσε μεταξύ άλλων, «το όλο θέμα, που έχει προκύψει με το λεγόμενο Σύνδρομο των Βαλκανίων, να ερευνηθεί...». Το φάγαμε και το ήπιαμε κι εμείς αυτό το απεμπλουτισμένο «Σύνδρομο»!

             Brent Scowcroft 2013. Ο σύμβουλος Εθνικής Ασφάλειας των προέδρων Φορντ και υιού Μπους στις ΗΠΑ (διάδοχος του Χένρι Κίσσινγκερ, κατ’ ουσίαν, Ε, να μη βραβευτεί κι αυτός;). Ιδρυτής του think tank  «The Forum for International Policy» (Φόρουμ για τη Διεθνή Πολιτική) , αλλά και του  The Scowcroft Group, που είναι όμιλος συμβουλετικής επιχειρήσεων (αυτό για την κονόμα του, βεβαίως!), και επιπλέον μέλος της Τριμερούς Επιτροπής (γνωστή και μη εξαιρετέα! Εκεί ανήκει και ο τέως πρωθυπουργός του PSI Παπαδήμος –άλλος «Έλληνας» αυτός!) και του CFR, Συμβούλιο Εξωτερικών Σχέσεων των ΗΠΑ (το βαθύ κράτος των ΗΠΑ, που προωθεί… αριστερούς για να επιτύχει την Παγκόσμια Δικτατορία. Έχει μιλήσει και ο Αλέξης Τσίπρας εκεί πιο παλιά), και συ-συγγραφέας κάποιων βιβλίων όπως «Η Αμερική και ο Κόσμος», μαζί με τον «ήρωα» της Παγκοσμιοποίησης, τον εραστή της ιδέας ενός Γ’ Παγκοσμίου Πολέμου και άκρως φιλότουρκο αμερικανο-πολωνο-εβραίο μακαρίτη Ζμπίγκνιου Μπρεζίνσκι. Υπόψιν ότι ο Ερντογάν επιθυμεί να υλοποιήσει ακριβώς αυτό το όραμα του Μπρεζίνσκι, καθιστώντας την Τουρκία ηγέτιδα δύναμη όλου του μουσουλμανικού κόσμου. Μετά τα Σκόπια, πηγαινόερχεται στην Τουρκία ο Αλέξης, πάντως… Έχει ακόμα μια «δουλίτσα» -τουλάχιστον!- να τελειώσει…

Helmut Schmidt και Valéry Giscard d'Estaing 2014. Helmut Schmidt, Γερμανός πολιτικός σοσιαλδημοκράτης, εβραϊκής καταγωγής από τον παππού του, που πολέμησε στις γραμμές του Γ΄ Ράιχ (πολλοί Εβραίοι μες στους Ναζί, βρε παιδιά!) και παρέμεινε αιχμάλωτος των Βρετανών μετά τον πόλεμο, αλλά έγινε αργότερα Γερμανός πολιτικός, και μάλιστα Καγκελάριος. Προσωπικότητα διεθνούς ακτινοβολίας, ήταν ένας θερμός υποστηρικτής της ένταξης της Ελλάδας στην τότε ΕΟΚ, αν και στην αρχή ήταν κάθετα ενάντιος σ’ αυτή την ιδέα (τον έπεισε ο αείμνηστος γερο-Καραμανλής, τις οίδε με τι ανταλλάγματα), και υπήρξε ένας από τους ιδρυτές της επιτροπής που υποστήριζε την ΟΝΕ και τη δημιουργία της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας. Όλα όσα μάς οδήγησαν, δηλαδή, στην καταστροφή και στα μνημόνια. Όσο για τον Valéry Giscard d'Estaing, φίλο και συμπορευόμενο του πρώτου, τέως πρόεδρο της Γαλλίας, απόγονο οικογένειας ευγενών με δικό τους πύργο και συμπρίγκιπα της Ανδόρρας, ενώ υπήρξε ένθερμος θιασώτης της εισόδου της Ελλάδας στην ΕΟΚ, έφθασε το 2015 να είναι υπέρμαχος του…Grexit, μαζί με τον Σόιμπλε. Παρότι «φιλέλληνας»… και αυτός…

 Organization for Security and Co-operation in Europe (OSCE) > Οργανισμός για την Ασφάλεια και τη Συνεργασία στην Ευρώπη (ΟΑΣΕ) 2015. Πρωτοφανές, αλλά δυνατόν πλέον (εδώ και του Σπανού τα γένεια γίνονται πια) να βραβευτεί όχι κάποια προσωπικότητα, αλλά ένας ολόκληρος Οργανισμός! Πρόκεται για τον μεγαλύτερο διακρατικό οργανισμό για τη «διαφύλαξη» της ασφαλειας στον κόσμο. Δημιουργήθηκε κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου ως φόρουμ Ανατολής - Δύσης. Επανιδρύθηκε το 1975 στο Ελσίνκι ως «Διάσκεψη για την Ασφάλεια και τη Συνεργασία στην Ευρώπη», από τον ίδιο τον Ewald von Kleist (!) και πήρε το όνομα που έχει σήμερα το 1995. Στο πεδίο ευθύνης του Οργανισμού περιλαμβάνεται ο έλεγχος (;) της διάδοσης όπλων, τα ανθρώπινα δικαιώματα (ξέρουμε τι υποκείμεθα στα δικά μας δικαιώματα από τα «δικαιώματα» κάποιων απίθανων άλλων), η ελευθερία του Τύπου (βλ. ασυδοσία και ιταμότης) και η δίκαιη και ελεύθερη διεξαγωγή εκλογών (με στημένους και προκατασκευασμένους υποψηφίους, made by Soros –θα τιμηθεί κι αυτός, πού θα πάει;). Οι περισσότεροι από τα 3.500 μέλη του προσωπικού του Οργανισμού απασχολούνται σε επιχειρησιακό επίπεδο (σε διάφορα «εύφλεκτα» μέρη του κόσμου –όπου πόνος και σφαγή, η Βασίλω πρώτη!), με μόλις ένα 10% να απασχολούνται στην έδρα του. Το εν λόγω βραβείο ο Οργανισμός το πήρε για τη «διείσδυσή» του στην Ουκρανία, μια «διείσδυση» που έλαβε χώρα ακόμη και πριν την έναρξη της εκεί διαμάχης! Καλά παιδιά αυτοί οι του Οργανισμού!!!! Πολύ καλά παιδιά!!!!!

Και ένα «δωράκι» για μας! Στις 7 Νοεμβρίου του 2018, ο Οργανισμός υπέγραψε συμφωνία με την παρούσα Κυβέρνηση για τη δυνατότητα παρέμβασης του «Οργανισμού» εντός της ελληνικής επικράτειας για εγκλήματα ή αντιδράσεις ρατσιστικού χαρακτήρα. Βλ. ιστοσελίδα: https://www.osce.org/el/odihr/402263

Όλοι καταλαβαίνουμε τι μας περιμένει αν τολμήσουμε να πούμε κάποιον «μετανάστη» γαμψομύτη ή σπυριάρη –και δεν το πέρασαν ούτε στα ψιλά οι ΜΜΕδες- και όλοι αντιλαμβανόμαστε το θεάρεστο «έργο» που επιτελεί ο οργανισμός ανά την υφήλιο και γιατί βραβεύτηκε…  

Joachim Gauck 2017. Πρόεδρος της Γερμανίας από τις 18 Μαρτίου 2012 μέχρι τον Μάρτιο του 2017 και φανατικός αντικομμουνιστής! Σε πλήρη αντίθεση με τον, επίσης βραβευόμενο εφέτος, παντιέρα ρόσσα κομμουνιστή Αλέξη Τσίπρα! Εδώ γελάνε, γιατί τελικά αποδεικνύεται ότι δεν έχει σημασία τι ταμπελίτσα βάζεις, αρκεί να παραμένεις στο «κάδρο», δηλαδή να είσαι πειθήνιο και φιλόπονο τέκνο της Νέας Τάξης Πραγμάτων και να εργάζεσαι για το «Μεγάλο Έργο» της αποδόμησης του ανθρώπου και του Πολιτισμού του. Ο κύριος αυτός, ο Γκάουκ, προερχόμενος από την Ανατολική Γερμανία, όπως και η Μέρκελ, και «ακτιβιστής» για τα ανθρώπινα δικαιώματα (άντε πάλι!), ως πρόεδρος της Γερμανίας από την αρχή της κρίσης στην Ελλάδα, είναι ένας εκ των ιθυνόντων των μνημονίων και της αθρόας και λαθραίας εισβολής των δήθεν «μεταναστών» στη χώρα μας.

Με όλους αυτούς τους θαυμασίους, συνετιμήθησαν και οι από σπόντα «παρακατιανοί» βραβευθέντες Τσίπρας – Ζάεφ (θα δείτε πιο κάτω γιατί το λέω αυτό) για τη μεγάλη προσφορά τους στην προώθηση της Ατζέντας των Παγκοσμιοποιητών στα Βαλκάνια και της καταστροφής της Ελληνική Ιστορίας! Σε πρώτη φάση… Γιατί το ζητούμενο για την Ελλάδα και τους Έλληνες είναι άλλο: ο πλήρης αφανισμός παρελθόντων και… ζώντων!...

Ας δούμε τώρα τα περί του ιδίου του βραβείου και περί του Ewald von Kleist, πορς τιμήν του οποίου το βραβείο καθιερώθηκε το 2009!

Ο Ewald von Kleist, ιδρυτής κατ’ αρχάς της Διάσκεψης για την Ασφάλεια στο Μόναχο το 1963 (άλλοι γράφουν το 1962), της οποίας ηγήθηκε επί 30 χρόνια (!!!), μέχρι το 1998, προήγαγε, όπως λέει το επίσημο βιογραφικό του, το διάλογο για τη διατλαντική ασφάλεια (βλ. παγκόσμια αστυνόμευση ένθεν κακείθεν του Ατλαντικού και όχι μόνο), εισήγαγε τη Γερμανία στο ΝΑΤΟ (το 1955, ώστε να μπορέσει να… επανεξοπλιστεί, αφού την είχαν αφοπλίσει μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο!) και χειρίστηκε τα θέματα ασφαλείας κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου με την τότε Σοβιετική Ένωση. Θεωρητικά, ο Kleist ίδρυσε αυτή τη Διάσκεψη επειδή διαπίστωσε ότι δεν υπήρχαν ειδικοί πάνω σε… πυρηνικά ζητήματα (κατά τ’ άλλα, ειρήνη –χωρίς τάξη, μόνο χάος- και «ασφάλεια»), ενώ ήθελε παράλληλα να βοηθήσει τους Γερμανούς νομοθέτες να κατανοήσουν την αμερικανική πολιτική. Ο ίδιος ο ειρηνικότατος αυτός κύριος ήταν μεγάλος γνώστης των πυρηνικών όπλων και χρησιμοποιήθηκε από το ΝΑΤΟ επί σειρά ετών, ενώ, μέχρι το θάνατό του, δε σταμάτησε να παραμένει ενεργός (εξωτερικά) σε ζητήματα ασφάλειας κ.λ.π. και φυσικά, υπέρμαχος της Παγκόσμιας Ειρήνης (World Peace, ως άλλη εστεμμένη)! Υπήρξε, επιπλέον, πολυγραφότατος συγγραφέας, νομικός και εκδότης.

Ήταν, όπως προελέχθη, ο ιδρυτής της Διάσκεψης για την Ασφάλεια και τη Συνεργασία στην Ευρώπη (η οποία μετονομάστηκε σεOSCE > Οργανισμός για την Ασφάλεια και τη Συνεργασία στην Ευρώπη), που επισφραγίστηκε μετά τη Συμφωνία του Ελσίνκι. Ναι, μιλάμε για τον ίδιο εκείνο OSCE / ΟΣΚΕ (γαμβρέ, κουφέτα!), που πήρε το βραβείο Kleist το 2015! Δηλαδή, βραβεύτηκαν τα… ημέτερα, μετά θάνατον του ιδρυτή φυσικά! Kleist κερνά, Kleist πίνει!

Πάμε τώρα να δούμε το παρελθόν του Kleist, πριν τις πρόσφατες δόξες και τις τιμές εκ μέρους της ΝΤΠ! Ο Ewald - Heinrich von Kleist – Schmenzin / όλο αυτό (10 July 1922 – 8 March 2013) ήταν μέλος της οικογένειας von Kleist και υπηρέτησε στη Βέρμαχτ κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. 

Υπενθυμίζω ότι στις γραμμές του Γ΄ Ράιχ πολέμησε και ο Χέλμουτ Σμιτ, ο σοσιαλιστής, που πήρε, βεβαίως, το βραβείοKleist!  Οι γονείς του Kleist ήταν κατά του Χίτλερ, πριν από το ξέσπασμα του πολέμου, γι’ αυτό και ο ίδιος αργότερα συμμετείχε, με τις ευλογίες του πατέρα του, σε μια αποστολή με σκοπό τη δολοφονία του Αδόλφου Χίτλερ, στις 20 Ιουλίου του 1944. Ήταν ένας από τους επιζώντες των διώξεων μετά την απόπειρα, αφού οι περισσότεροι συμμετέχοντες εκτελέστηκαν από τους Ναζί. Αυτά, τουλάχιστον, λέγονται επισήμως…

Ο Kleist γεννήθηκε στην Πομερανία (σήμερα ανήκει στην Πολωνία), από οικογένεια αριστοκρατών και άκρως φιλομοναρχικών, όπως ήταν και ο ίδιος, άλλωστε. Όπως ο πατέρας του, ο οποίος είχε εκδώσει ένα λίβελλο κατά του Εθνικοσοσιαλισμού ήδη από το 1929, έτσι κι αυτός αποστρεφόταν τον Χίτλερ και τον Εθνικοσοσιαλισμό εξαρχής. Παρόλ’ αυτά, το 1940, σε ηλικία 18 ετών, κατετάγη στη Βέρμαχτ ως πεζικάριος. Κάπως περίεργο αυτό… Και όχι μόνο κατετάγη, αλλά τιμήθηκε κιόλας, με το Σταυρό των Ιπποτών του Σιδηρού Σταυρού, το υψηλότερο παράσημο της Ναζιστικής Γερμανίας. Σημειώνουμε ότι  ανάμεσα στους Συνωμότες της 20^ης Ιουλίου (τους ανθρώπους που αποπειράθηκαν να δολοφονήσουν τον Χίτλερ στη Φωλιά του Λύκου το 1944), υπήρχαν και 13 κάτοχοι του Σταυρού των Ιπποτών, μεταξύ αυτών και ο Kleist.

Άλλωστε, υπήρχαν αρκετοί… Kleist εμπλεκόμενοι σε διάφορες ίντριγκες και απόπειρες κατά του Χίτλερ. Σημαντική ήταν και η συμμετοχή μιας γυναίκας, της Ruth von Kleist. Όλοι αυτοί συγγενείς βέβαια. Αλλά όχι για να φέρουν την ελευθερία και τη δημοκρατία, όπως ευαγγελιζόταν αργότερα ο καθ’ ημάς Kleist, αλλά τη Μοναρχία! Μην ξεχνάμε ότι τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο τον έκανε ο Κάιζερ, κι αυτός δεν ήταν Ναζιστής! Όλη αυτή η αποστροφή προς τον Χίτλερ, λοιπόν, δεν είχε ακριβώς ως κίνητρο το αίσθημα δικαίου, αλλά την επαναφορά του Μονάρχη ως ηγέτη του Παγγερμανισμού!

Ο φον Kleist, λοιπόν –όπου «φον» και τίτλος ευγενείας- υπήρξε αρχικά, στα μικράτα και τα νιάτα του μέλος του DNVP. Πρόκειται για το Γερμανικό Εθνικό Λαϊκό Κόμμα, έναν πολιτικό σχηματισμό, κατά τη διάρκεια της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης. Το κόμμα είχε φιλομοναρχικές, αντισημιτικές, συντηρητικές και εθνικιστικές απόψεις, και πριν την άνοδο του Εθνικοσοσιαλιστικού κόμματος του Αδόλφου Χίτλερ, ήταν ο κύριος φορέας αυτών των απόψεων.

Σχηματίστηκε το 1918 (μετά την επώδυνη ήττα της Γερμανίας κατά τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο και την επανάσταση του Νοεμβρίου στη χώρα, που ανέτρεψε τη Μοναρχία) από μέλη των ανώτερων οικονομικά και κοινωνικά τάξεων της πρώην Γερμανικής Αυτοκρατορίας: ευγενείς και αριστοκράτες, μεγάλοι γαιοκτήμονες κ.λ.π.. Το Εθνικό Λαϊκό Κόμμα, αυτοδιαλύθηκε, όμως, τον Ιούνιο του 1933, και ενσωματώθηκε στο Εθνικοσοσιαλιστικό, αφού πρώτα πρόλαβε να βοηθήσει με τη συμμετοχή του, την εδραίωση της Ναζιστικής εξουσίας. Να πώς μας προέκυψε ο φον Kleist στη Βέρμαχτ! Και μάλιστα, πέρασε από δίκη για εγκλήματα πολέμου μετά τον πόλεμο, τόσο στη Γιουγκοσλαβία (την οποία μισούσε έκτοτε – να πώς φθάσαμε στο βραβείο για τη Συμφωνία της Λίμνης / θα μου πείτε, δε ζει, αλλά ζουν οι εντολοδόχοι και διάδοχοί του!), όσο και στη Ρωσία. Γλίτωσε, όμως, γιατί τον αθώωσαν κάποιες μαρτυρίες, ακόμη και συμπολεμιστών του!

Μετά τον πόλεμο, έχασε το σπίτι του, καθώς το μεγαλύτερο μέρος της Πομερανίας περιήλθε στην Πολωνία και οι Γερμανοί απελάθηκαν. Έτσι, ο Kleist ασχολήθηκε με τις εκδόσεις στη Δυτική Γερμανία (σπίτι έχασε, όχι λεφτά!) και ίδρυσε τον εκδοτικό οίκο Ewald-von-Kleist-Verlag, έναν από τους μεγαλύτερους της Γερμανίας, όπως λέγεται (πάντως, εγώ δε βρήκα σπουδαία πράγματα για τα βιβλία αυτού του εκδοτικού ή για τον ίδιο τον εκδοτικό).

Και το κερασάκι στην τούρτα φον Kleist! Έγινε μέλος του Προτεσταντικού Τάγματος του Αγίου Ιωάννη, στο Βραδεμβούργο, τάγμα στο οποίο ανήκε και ο πατέρας του. Έγινε δεκτός ως «Ιππότης της Τιμής» το 1957, και πήρε αργότερα, το 1975, το βαθμό του «Βασιλέα της Δικαιοσύνης».

Τι θα πει όλο αυτό το προηγηθέν ιπποτικό και μεγαλειώδες, και τι σχέση έχει με Ναΐτες Ιππότες, Ιωαννίτες Ιππότες Οσπιταλιέρους Κύπρου, Ρόδου, Μάλτας κ.λ.π. δε συμμαζεύεται, θα τα πούμε σε κάποιο επόμενο ραντεβού μας!

Τώρα, καταλαβαίνετε γιατί είπα ότι, πλάι σε πομπονάτους και πριγκιπάτους, οι «παρακατιανοί» Τσίπρας – Ζάεφ πήραν από σπόντα και κατά χάριν το βραβείο αυτό το πορφυρογέννητο, λόγω εξαίρετης οσφυοκαμψίας προς τον υπέρτατο και αόρατο Μονάρχη Κάιζερ! Νομίζουμε ότι τα στέμματα και οι «ευγενείς» φεουδάρχες έχουν πάψει να υπάρχουν και να κυβερνούν; Βαθιά νυχτωμένοι είμεθα όλοι! Και περισσότερο οι κομμουνιστές και τ’ απογεννούδια τους: αναρχικοί, αντιρατσιστές, αντίφα! Όλοι αυτοί οι «αναγκαίοι ηλίθιοι»! Όμως, δε νομίζω ότι ο Τσίπρας δεν ξέρει από ποιους βραβεύεται! Ξέρει, και πολύ καλά μάλιστα! Και τι καμάρι, ε! Τι χαρές και γέλια με το βραβείο των Βαυαρών ευγενών, φιλομοναρχικών και λάβρων «αντικομμουνιστών» (λέμε τώρα)! Τι τιμές και δόξες για τον λάτρη του Τσε και… της πορφύρας! Ε, ναι, γιατί όχι πορφύρα; Κι αυτή κόκκινη είναι, στο τέλος τέλος!