Ο Δεσπότης Χριστός έστειλε πρώτον έναν Άγγελον και εθανάτωσεν όλους τους αρσενοκοίτας
Άγιος Ιερώνυμος ο Πεντάγλωσσος (420 μ.χ.)
«Νά μή εὐρεθῆ τότε εἰς τήν γῆν, μία τοιαύτη θεομίσητος ἁμαρτία»
«Όταν η ομοφυλοφιλία ξεχυθεί εις τους δρόμους, χωρίς ντροπή, όπως τότε εις τα Σόδομα, τότε θα γίνει η Δευτέρα του Χριστού Παρουσία…»
Ο Ιερώνυμος είναι χριστιανός άγιος και διανοούμενος του 4ου αιώνα μ.Χ.
Πως το θαύμα της Γέννησης του Χριστού, θαυματουργικά καταδίκασε την ομοφυλοφιλία
Ο Όσιος Ιερώνυμος γεννήθηκε το 345 μ.Χ. στο χωριό Στριδώνι της Δαλματίας από γονείς ενάρετους χριστιανούς, οι όποιοι για να τον μορφώσουν καλύτερα, τον έστειλαν στη Ρώμη. Εκεί βαπτίστηκε, αλλά και εκεί έπεσε στη διαφθορά.
Μετά τη Ρώμη επισκέφθηκε τη Γαλλία. Έπειτα επέστρεψε στην Ιταλία και από εκεί πέρασε στην Ανατολή και έφθασε το 373 μ.Χ. στην Αντιόχεια για να συνεχίσει τις σπουδές του. Αφού βέβαια γρήγορα συνήλθε από τις νεανικές του παρεκτροπές, αποσύρθηκε στην έρημο της Χαλκίδας (στη Συρία) και ζούσε ασκητική ζωή.
Αηδιασμένος όμως από τους εκεί υποκριτές μοναχούς επέστρεψε στην Κωνσταντινούπολη, όπου γνωρίστηκε με τον Γρηγόριο τον Ναζιανζηνό και τον Γρηγόριο Νύσσης και από εκεί επέστρεψε στη Ρώμη, πολύ εκτιμώμενος για την πολυμάθεια του. Αλλά οι σχέσεις του με μια πλούσια, αλλά ευσεβή χήρα, την Παούλα, και τις θυγατέρες της, σκανδάλισε τη Ρωμαϊκή κοινωνία και αναγκάσθηκε να φύγει με τη συνοδεία αυτών από τη Ρώμη και να πάει δια της Αντιόχειας στα Ιεροσόλυμα και από κει στη Βηθλεέμ, όπου έκτισαν δύο Μονές, μία ανδρική και μία γυναικεία, στις όποιες και διέμεναν.
Και η μεν Πάουλα πέθανε στη Βηθλεέμ το 404 μ.Χ. και λύπησε πολύ τον Ιερώνυμο, αυτός δε το 420 μ.Χ.
Αργότερα το ιερό του λείψανο μετακομίστηκε στη Ρώμη και εναποτέθηκε στον Ναό της S. Maria Maggiore.
Ακολουθία του, ποίημα Νήφωνος Αγιορείτου, εκδόθηκε στην Αθήνα το 1925 μ.Χ.
Εθανάτωσεν ὅλους τούς ἀρσενοκοίτας
Ο Άγιος Ιερώνυμος (420 μ.χ.) λέγει τα εξής…
«Όταν η ομοφυλοφιλία που υπήρχε στα Σόδομα πληθυνθεί καθ’ υπερβολήν και ξεχυθεί εις τους δρόμους, χωρίς ντροπή, όπως τότε εις τα Σόδομα…, τότε θα γίνει η Δευτέρα του Χριστού Παρουσία… Θα έρθει ο Αντίχριστός…, το «θηρίον»• …και λέγεται «θηρίον» για την αιμοβορίαν του».
«…Θαῦμα ἡκολούθησεν ἐν τῇ Χριστοῦ Γεννήσει· λέγει γάρ ἕνας Διδάσκαλος ὅτι τήν νύκταν ἐκείνην, κατά τήν ὁποίαν ἐγεννήθη ὁ Δεσπότης Χριστός, ἔστειλε πρῶτον ἕναν Ἄγγελον καί ἐθανάτωσεν ὅλους τούς ἀρσενοκοίτας ( =ὁμοφυλόφιλους ), ὅπου ἦσαν εἰς τόν Κόσμον, καί ἔπειτα ἐγεννήθη, διά νά μή εὐρεθῆ τότε εἰς τήν γῆν, μία τοιαύτη θεομίσητος ἁμαρτία (παρά Ἱερωνύμῳ)»!!!
Ο Άγιος Ιερώνυμος βρίσκεται στη Βηθλεέμ
Τέσσερις αιώνες περίπου μετά τη γέννηση του Χριστού, μια νύχτα των Χριστουγέννων, ο Άγιος Ιερώνυμος έρχεται προσκυνητής στη Βηθλεέμ. Λαχταράει να προσκυνήσει το μέρος όπου γεννήθηκε ο Χριστός. Έρχεται στο σπήλαιο της γεννήσεως ταπεινά και προσεύχεται.
Ο ίδιος μιλάει αργότερα για τη θεϊκή εμπειρία που είχε. Άκουσε σε όραμα τη γλυκιά φωνή του Θείου Βρέφους να απευθύνεται σ΄ αυτόν και αναρρίγησε …
– Ιερώνυμε τι θα μου προσφέρεις σήμερα, την ημέρα της γεννήσεώς μου ;
– Ω θείο Βρέφος, το γνωρίζεις, για Σένα τα έχω εγκαταλείψει όλα . . . και την αυλή των Αρχιερέων, και τα μεγαλεία της Ρώμης, και τις ηδονές και τα πλούτη. . . Και αυτή την ώρα ο νους μου, όλη μου η καρδιά, οι σκέψεις μου και η ζωή μου ακόμη, τα πάντα ανήκουν σε Σένα ! Τι άλλο θα μπορούσα να σου δώσω; Δεν έχω τίποτε άλλο… σήμερα την ημέρα της γιορτής σου…
Ακούει τότε τη φωνή του Θείου Βρέφους να του λέει:
– Έχεις Ιερώνυμε, έχεις κάτι που το λησμονείς και θέλω σήμερα να το καταθέσεις στα πόδια μου.
– Τι είναι αυτό ουράνιε Βασιλιά, αγάπη της αγάπης μου και ψυχή της ζωής μου, έχω πράγματι άλλο τίποτε για να σου δώσω; Θα ήμουν τόσο ταλαίπωρος ώστε να φυλάξω κάτι για μένα ! Πες μου γλυκύτατε Ιησού, τι ημπορώ να σου δώσω ακόμη;
… Και μετά από μια στιγμή σιγής άκουσε τη φωνή του παιδίου Ιησού, να του απαντά!
– Ιερώνυμε, δώσε μου… τις αμαρτίες σου!
– Τις αμαρτίες μου Αγιώτατε Θεέ ; !
Τι να τις κάνεις τις αμαρτίες μου;
– Ιερώνυμε δώσε μου όλες τις αμαρτίες σου, για να τις συγχωρήσω όλες.
Και ο Άγιος Γέρων αναλύθηκε σε δάκρυα συγκίνησης , ευτυχίας και αγάπης και προσκύνησε το θείο Βρέφος.
Τα έργα του Αγίου και διανοούμενου
Η συγγραφική παραγωγή του Ιερώνυμου υπήρξε πολύ πλούσια. Η χρήση της λατινικής γλώσσας ήταν υποδειγματική και συνέβαλε καθοριστικά στη μεταγενέστερη εξέλιξή της. Ασχολήθηκε κυρίως με το μεταφραστικό έργο, αλλά και με συγγραφές ιστορικές, αγιολογικές, ερμηνευτικές, δογματικές, αντιαιρετικές, καθώς και με την επιστολογραφία. Διασώζεται ικανός αριθμός Επιστολών του, μερικές από τις οποίες αποτελούν είδος πραγματείας.
Ο Μητροπολίτης Νικοπόλεως και Πρεβέζης Μελέτιος μετέφρασε στα ελληνικά τις Επιστολές 14, 22, 52 και 125. Χρησιμοποίησε όμως άλλους τίτλους από αυτούς που φέρει το πρωτότυπο λατινικό κείμενο. Βλ.
Κοντά στον Χριστό, Πρέβεζα 1996,
Περί Παρθενίας, Πρέβεζα 1997,
Βάλε γερό θεμέλιο, Πρέβεζα 1997 και
Ζήσε για τον Χριστό, Πρέβεζα 1998.
Ο Ιερώνυμος αναθεώρησε αρχικά τις αρχαίες λατινικές μεταφράσεις της Αγίας Γραφής (Vetus Latina), στηριζόμενος στα Εξαπλά του Ωριγένη. Αργότερα, προχώρησε σε νέα μετάφραση, ολόκληρης της Αγίας Γραφής, βασιζόμενος στις πρωτότυπες γλώσσες, την εβραϊκή και ελληνική. Η μετάφραση αυτή ονομάστηκε Βουλγάτα (Vulgata δηλαδή «κοινή, δημώδης»).
Προλόγισε όλα τα βιβλία της Αγίας Γραφής, ενώ εκπόνησε ερμηνευτικά υπομνήματα στα περισσότερα βιβλία της Παλαιάς και Καινής Διαθήκης.
Μετέφρασε έργα του Ωριγένη, του Ευσεβίου Καισαρείας, του Διδύμου του Τυφλού, του Παχωμίου και των διαδόχων του, του Επιφανίου Σαλαμίνας Kύπρου, του Θεοφίλου Αλεξανδρείας και αρκετά έργα από την Απόκρυφη γραμματεία.
Σημαντικά συγγράμματά του
De viris illustribus (Περί ανδρών επιφανών): με τη συγγραφή αυτού του έργου, το οποίο διασώθηκε ακέραιο, ο Ιερώνυμος καθιερώθηκε ως ο πρώτος συστηματικός γραμματολόγος της δυτικής Εκκλησίας. Το σύγγραμμα συντάχθηκε στη Βηθλεέμ, το έτος 392. Σε αυτό περιέλαβε τους βίους και την εργογραφία 135 ανατολικών και δυτικών Πατέρων και εκκλησιαστικών συγγραφέων. Αποτέλεσε, μάλιστα, σπουδαία γραμματολογική πηγή τόσο κατά την Αρχαιότητα όσο και στα σύγχρονα χρόνια, παρά το μεροληπτικό τρόπο συγγραφής του. Τα πρότυπά του υπήρξαν οι συγγραφές του Σουητώνιου και του Ευσέβιου Καισαρείας. Έκδοση και ελληνική μετάφραση του κειμένου βλ. στον Κων. Σιαμάκη, Ιερωνύμου, De Viris Illustribus. Πηγές και πρότυπα. Κείμενο – Μετάφραση και Σχόλια, Βυζαντινά Κείμενα και Μελέται 23, Θεσσαλονίκη 1992.
Altercatio Luciferiani et Orthodoxi (Διαμάχη Λουκιφεριανού και Ορθόδοξου), PL 23, 155-182.
Adversus Helvidium de Mariae virginitate perpetua (Κατά Ελβιδίου περί αειπαρθενίας της Μαρίας), PL 23, 183-206.
Adversus Jovinianum (Κατά Ιοβινιανού), PL 23, 211-338.
Contra Vigilantium (Εναντίον του Βιγιλαντίου), PL 23, 339-352.
Contra Johannem Hierosolymitanum (Εναντίον του Ιωάννη Ιεροσολύμων), PL 23, 355-396. Βλ. την ελληνική μετάφραση που εκπόνησε ο Τ. Θέμελης, Η πραγματεία του Ιερωνύμου κατά Ιωάννου επισκόπου Ιεροσολύμων, μετάφρασις εκ του λατινικού, Ιεροσόλυμα 1923.
Dialogus Adversus Pelagianos (Διάλογος Κατά Πελαγιανών), PL 23, 517-618.
Apologia adversus libros Rufini (Απολογία κατά των βιβλίων του Ρουφίνου), PL 23, 397-456.
Liber tertius seu ultima rensponsio adversus scripta Rufini (Βιβλίο τρίτο ή τελευταία απάντηση κατά των γραπτών του Ρουφίνου), PL 23, 457-492.
Vita S. Pauli primi eremitae (Βίος Αγίου Παύλου του πρώτου ερημίτη), PL 23, 17-30.
Vita S. Hilarionis (Βίος Αγίου Ιλαρίωνος), PL 23, 29-54.
Vita Malchi monachi (Βίος Μάλχου μοναχού), PL 23, 55-62.
Το έργο Martyrologium ή Kalendarium (Μαρτυρολόγιο ή Ημερολόγιο), PL 30, 435-486, το οποίο προσγράφεται στον άγιο, πιθανώς δεν είναι δικό του, αλλά διασώζει τμήματα ανάλογου ιερωνυμικού συγγράμματος που χάθηκε.
Διδασκαλία
Ο Ιερώνυμος δεν παρουσίασε κάποια θεολογική πρωτοτυπία στη διδασκαλία του, ώστε να θεωρηθεί συμβολή στην προαγωγή της δογματικής διατύπωσης της πίστης. Κινήθηκε αποκλειστικά στη βιβλική θεμελίωση των απόψεών του και στην παράδοση της Εκκλησίας. Υιοθέτησε την παραδοσιακή εκκλησιολογία του Ιγνατίου Αντιοχείας, του Ειρηναίου Λουγδούνου και του Κυπριανού Καρχηδόνας.
Θεώρησε απαραίτητη, για τη σωτηρία, την παραμονή του ανθρώπου στο σώμα της Εκκλησίας και τη μετοχή στα μυστήριά της. Υπερασπίστηκε την Καθολική πίστη, έναντι των αιρετικών, υποστηρίζοντας πως οι ομάδες τους συνιστούσαν παρασυναγωγή και οδηγούνταν από τον Αντίχριστο. Κατηγορήθηκε από ορισμένους μοναχούς ως Σαβελλιανιστής, επειδή στην τριαδολογία χρησιμοποιούσε τον όρο πρόσωπον και όχι υπόστασις. Η κατηγορία όμως αυτή δεν ίσχυε, γιατί ο Ιερώνυμος δεν υιοθέτησε ποτέ τη διδασκαλία του Σαβέλλιου.
Το ίδιο συνέβη και με την ωριγένεια θεολογία. Στην ουσία δεν υπήρξε ποτέ Ωριγενιστής, ασχέτως αν έτρεφε σεβασμό προς το μεγάλο ανάστημα του Αλεξανδρινού θεολόγου. Αναγκάστηκε για το λόγο αυτό να ερίσει με το φίλο του Ρουφίνο και να καταδικάσει τις θεολογικές επιδράσεις που δέχτηκε από τον Ωριγένη, τόσο αυτός όσο και ο Ιωάννης Ιεροσολύμων. Όταν ανέκυψε το πρόβλημα της αίρεσης του Πελαγιανισμού, ο Ιερώνυμος ακολούθησε την πατερική διδασκαλία της Ανατολής και υποστήριξε πως η σωτηρία του ανθρώπου είναι αποτέλεσμα του έργου της χάρης του Θεού σε συνεργασία με την ελεύθερη βούληση του ανθρώπου.
Ο Ιερώνυμος διακρίθηκε ως ερμηνευτής της Αγίας Γραφής. Στην ερμηνευτική του μέθοδο υιοθέτησε την αλεξανδρινή αλληγορία, αλλά και την ιστορικοφιλολογική προσέγγιση των ιερών κειμένων. Ήταν άνθρωπος της ολόθερμης προσευχής και της αυστηρής άσκησης. Εκτίμησε υπέρμετρα την παρθενία και έφτασε στο σημείο της περιφρόνησης του γάμου, χωρίς όμως ιδιαίτερες ακρότητες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου