ΕΠΕΙΔΗ ...ΟΙ ΠΑΝΤΕΣ ΑΣΧΟΛΟΥΝΤΑΙ ...ΠΑΡΔΑΛΑ ΜΕ ΤΗ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΙΑ!

AΠΟ ΤΑ ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΔΗΜΟΔΙΟΓΡΑΦΙΑΣ.... ΤΑ ...ΣΟΦΑ!
Έτσι για να μην παραμιλάτε...

Οι μέχρι στιγμής “εισαγωγικές σημειώσεις” αποσκοπούν -με τις τόσες λεπτομέρειές τους, που αγνοούν ορισμένως και επαγγελματίες δημοσιογράφοι- στο να “κτίσουν” έναν νέο δημοσιογράφο που θα ξέρει να πατάει στα πόδια του από την πρώτη στιγμή. Αυτό είναι το ζητούμενο, ο επιδιωκόμενος στόχος!

Σε κάποιο σημείο αναφέρουμε πως “περίπου ο δημοσιογράφος γεννιέται, χρειάζεται ειδικά τάλαντα” και άλλα που δεν μπορούν, τάχα, να διδαχθούν..

.

Ισχύουν κι αυτά. Πάνω απ΄όλα όμως είναι η ισχύς  της θέλησης εκείνου που θέλει να κατακτήσει κάτι.

Το τσομπανόπουλο, που δεν ήξερε με ποιό χέρι να κρατάει τη γκλίτσα, σήμερα είναι  πιλότος υπερηχητικών αεροσκαφών. Ο γιός του αγρότη-αγωγιάτη είναι σήμερα πολιτικός αρχηγός ή διοικητής  Τράπεζας. Γιατί κάποιος δεν μπορεί να γίνει δημοσιογράφος, αν το θέλει δυνατά; Υπάρχουν σήμερα ΄Ελληνες σημαντικοί  δημοσιογράφοι, που ποτέ πριν δεν είχαν σκεφθεί τέτοια σταδιοδρομία!

Τα πάντα μαθαίνονται! Τα πάντα υποτάσσονται σε κάποιους κανόνες. Αν τους αφομοιώσεις, ουδέν πρόβλημα!

 Και τώρα μπαίνουμε στον πιο κρίσιμο τομέα της δημοσιογραφίας: Πως βγαίνει μια είδηση; Πως την “ξετρυπώνει” ο ρεπόρτερ της “αποκαλύψεως”;

_____________________________________________

Η ψυχολογία θεμελιώδες “προσόν” στην αλιεία των ειδήσεων.

Αφοπλίζει και κάνει τον συνομιλητή του

ρεπόρτερ

να παραδίδεται άνευ όρων.

Υπάρχουν και μερικοί έμπειροι

δημόσιοι άντρες που

δείχνουν να “κλωτσάνε”,

μπροστά στον Ρεπόρτερ...

αλλά μόνον κλωτσάνε.

Ο καλός ρεπόρτερ δεν σκιάζεται από τίποτε.

Στο τέλος πάντα “βγάζει” την είδηση που επιδιώκει!

______________________________________________

Είπαμε και θα το επαναλαμβάνουμε συνεχώς: ΄Οπου υπάρχουν άνθρωποι, υπάρχουν και ειδήσεις. Στον δημοσιογράφο εναπόκειται να τις βγάλει στην επιφάνεια. Πως όμως;

Βλέποντας, ακούγοντας, παρατηρώντας γενικώς και ειδικώς ρωτώντας.

Η είδηση βγαίνει με την επαφή , την επικοινωνία που κάνει ο δημοσιογράφος με εκείνους που “κατέχουν” την είδηση, που γνωρίζουν το γεγονός, το συμβάν.

Αναφερθήκαμε ήδη στους βασικούς κόμβους, άπρεπου σε καθημερινή βάση- σχεδόν- “παράγονται” ειδήσεις, στα λεγόμενα ειδησεοτροφεία.

΄Αλλες επίσης σημαντικές πηγές απ΄όπου ο δημοσιογράφος μπορεί να αντλεί ενδιαφέρουσες πληροφορίες  είναι:

1- Ο δήμαρχος και τα μέλη του Δημοτικού Συμβουλίου.

Πάντα είναι πρόθυμοι να μιλήσουν και ιδίως όταν υπάρχουν φλέγοντα τρέχοντα θέματα και οι αντιθέσεις μεταξύ τους είναι ζωηρές.

Τις αντιθέσεις αυτές, ο δημοσιογράφος, μπορεί να τις αναξέσει να οδηγηθεί σε είδηση.

Σημαντικό: Στις επικοινωνίες, επαφές του ο ρεπόρτερ πρέπει να γνωρίζει βασικά στοιχεία ψυχολογίας και να δρα ανάλογα.

Τα άτομα που ασχολούνται με τα κοινά συνήθως υποφέρουν από την μανία της σπουδαιοφάνειας. Θέλουν να ακούγονται όσο γίνεται πιο συχνά. Θέλουν να τους προσέχουν οι άλλοι.

Η τάση αυτή είναι πολύ πιο έντονος, όταν το δημόσιο προφίλ τους, εξαρτάται από το κοινό, από την ψήφο του κοινού.

Είναι η Αχίλλειος πτέρνα τους, που ένας καλός ρεπόρτερ την εκμεταλλεύεται επ΄ ωφελεία του.

Όσο λιγότερο ακούγεται, όσο πιο λίγο   γνωστό είναι ένα δημόσιο πρόσωπο, τόσο και πιο ευάλωτο είναι στη δημοσιογραφική πολιορκία. Παραδίδεται άνευ όρων μπροστά στον ρεπόρτερ...

Είναι πολύ σπουδαίο-στην ψυχολογία του, το ότι ένας δημοσιογράφος έστρεψε το ενδιαφέρον του προς την ταπεινότητά του.

Τόσο έντονα είναι επηρεασμένη η ψυχολογία του, ώστε συχνάκις, δεν αφήνει να του φύγει ο ρεπόρτερ και του αραδιάζει επί ώρες ιστορίες επι ιστοριών, πιστεύοντας ακράδαντα πως τα όσα εξιστορεί είναι υψίστης σημασίας ... για το έθνος.

Αυτή η ψυχολογική διέγερση του συνομιλητή του ρεπόρτερ, δηλαδή του ανθρώπου απ΄όπου  προσπαθεί να αντλήσει χρήσιμες πληροφορίες για την εφημερίδα του, είναι αποφασιστικής σημασίας στην επιτυχία του τελικού στόχου που δεν είναι άλλος από του να “βγει είδηση”.

αρά ο ρεπόρτερ, κατά βάση ξεκινάει για την αλίευση της είδησης με ένα πλεονέκτημα υπεροχής έναντι του συνομιλητή του.

Στους έμπειρους, ωστόσο, δημόσιους άντρες η ψυχολογία αυτή είναι ελεγχόμενη. Μερικοί εξ αυτών, αφού κατέστησαν “γνωστοί”-αναγνωρίσιμοι- και «σπουδαίοι», χάρις στους δημοσιογράφους απέκτησαν,  κατά τη διαδρομή, και σύμπλεγμα ανωτερότητας με αποτέλεσμα, συνομιλούντες με εκπροσώπους του Τύπου, να έχουν βαθειά τη συναίσθηση ότι τους “περιποιούν  και χάρη”!