ΓΡΑΦΕΙ ΚΑΙ ΜΑΣ ΥΠΕΝΘΥΜΙΖΕΙ Η ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ
ΑΥΤΗ Η ΑΙΓΥΠΤΙΑ ΠΟΥ ΠΑΡΕΛΑΣΕ ΜΕ ΤΗ ΜΑΝΤΗΛΑ ΣΗΜΕΡΑ, ΠΟΙΑ ΑΚΡΙΒΩΣ ΣΦΑΓΗ ΜΑΣ ΤΙΜΟΥΣΕ, ΓΙΑ ΠΟΙΑ ΑΠ’ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΣΦΑΓΕΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΠΑΝΗΓΥΡΙΖΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΣΦΑΓΕΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΕΞΑΝΔΡΑΠΟΔΙΣΜΟΥΣ ΠΟΥ ΕΓΙΝΑΝ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΡΟΠΑΤΟΡΑ ΤΗΣ ΙΜΠΡΑΗΜ;
Ο αιγυπτιακός στρατός κλήθηκε από τον σουλτάνο το 1824 για να χτυπήσει τους επαναστατημένους Έλληνες. Ιμπραήμ, βεβαίως, δε σημαίνει μόνο Παπαφλέσσας και ηρωική μάχη στο Μανιάκι. Πριν προχωρήσουν για να καταπνίξουν την επανάσταση στην Πελοπόννησο, οι δυνάμεις του Ιμπραήμ κατέστειλαν τη φλόγα του ξεσηκωμού στην Κρήτη, κατέστρεψαν την Κάσο και έκαψαν τα Ψαρά. Η σφαγή στα Ψαρά ειδικά έμελλε να μείνει ως ένα μνημείο θηριωδίας των τουρκικών σφαγών: από τους 30.000 κατοίκους του νησιού, οι 18.000 δολοφονήθηκαν ή πωλήθηκαν ως σκλάβοι.
Την εικόνα της καταστροφής έδωσε, όπως ξέρουμε, ο εθνικός μας ποιητής Διονύσιος Σολωμός στο περίφημο επίγραμμά του: «Στων Ψαρών την ολόμαυρη ράχη / περπατώντας η Δόξα μονάχη / μελετά τα λαμπρά παλληκάρια / και στην κόμη στεφάνι φορεί / γινωμένο από λίγα χορτάρια / πού ’χαν μείνει στην έρημη γη». Κι ύστερα, το 1826 οι δυνάμεις του Ιμπραήμ ενώθηκαν με εκείνες του Κιουταχή Πασά στην πολιορκία του Μεσολογγίου. Κατά την ηρωική έξοδο, οι δυνάμεις του Ιμπραήμ κατέσφαξαν με τα γιαταγάνια τούς μαχητές της ελευθερίας μας, ενώ γύρω στα 6.000 γυναικόπαιδα οδηγήθηκαν για να πουληθούν στα σκλαβοπάζαρα της Κωνσταντινούπολης και της Αλεξάνδρειας. Ο Διονύσιος Σολωμός θρήνησε με τη μεγάλη πένα του και αυτή τη σφαγή: «Άκρα του τάφου σιωπή στον κάμπο βασιλεύει / λαλεί πουλί, παίρνει σπυρί, κι η μάνα το ζηλεύει».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου