Μια σοβαρή ανάλυση που πρέπει να διαβάσετε..για να καταλάβετε:
Ναί σήμερα είναι μια μεγάλη πανανθρώπινη γιορτή -Όχι τα Χριστούγεννα, που είναι... ιμιτασιόν και φτιαχτή γιορτή!
ΤΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ, ΤΟ ΧΕΙΜΕΡΙΝΟ ΗΛΙΟΣΤΑΣΙΟ ΚΙ Ο ΘΕΟΣ – ΗΛΙΟΣ
Η ΓΕΝΝΗΣΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΣΤΙΣ 25 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ ΕΙΝΑΙ ΦΤΙΑΧΤΗ-ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ το 325 μ.Χ.- ΤΟ GROSSO ΚΟΛΠΟ ΤΟΥ Μ.ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ!
ΣΤΗΝ ΟΥΣΙΑ ΓΙΟΡΤΑΖΟΥΜΕ ΤΟ ΧΕΙΜΕΡΙΝΟ ΗΛΙΟΣΤΑΣΙΟ ΤΩΝ ΑΡΧΑΙΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ και τη γέννηση του ΜΙΘΡΑ! ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΜΟΝΗ ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΑΛΗΘΕΙΑ… ΟΛΑ ΤΑ ΑΛΛΑ ΕΙΝΑΙ ΠΑΡΑΜΎΘΙΑ! ΑΜΗΝ!
Δεκέμβριος... Ο μήνας των γιορτών, ο μήνας των Χριστουγέννων.
Όμως, τι γιορτάζουμε τα Χριστούγεννα; Σύμφωνα με την χριστιανική παράδοση, γιορτάζουμε την γέννηση του Ιησού Χριστού. Γεννήθηκε στις 25 Δεκεμβρίου, από την Παρθένο Μαρία, σ' ένα σπήλαιο της Βηθλεέμ.
Ο παγανιστικός κόσμος κατά την αρχαιότητα γιόρταζε την ίδια μέρα, στις 25 Δεκεμβρίου, την γέννηση του Μίθρα, ο οποίος επίσης είχε γεννηθεί από μια παρθένο, μέσα σε μια σπηλιά. Επίσης, η μέρα αυτή θεωρείτο γενέθλια μέρα για τον Όσιρη, τον Ώρο, τον Διόνυσο, τον Αδωνη, τον Δία και τον Jupiter, τον Tammuz, τον Ηρακλή και για όλους τους ηλιακούς ημίθεους.
Είναι τυχαία σύμπτωση; Όχι βέβαια. Τότε, τι συμβαίνει; Σύμφωνα με ερευνητές θρησκειολόγους, το 325 που θεοποιήθηκε ο Ιησούς στην Σύνοδο της Νίκαιας, ορίστηκε η γέννησή του στις 25 Δεκεμβρίου, όπως ακριβώς γιορταζόταν μέχρι τότε η γέννηση του Μίθρα από τους παγανιστές.
Γιατί αυτό; Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι τότε ήταν μια ταραγμένη εποχή και οι συγκρούσεις μεταξύ χριστιανών και εθνικών είχαν φτάσει στο αποκορύφωμά τους. Ο αυτοκράτορας Κωνσταντίνος έγινε χριστιανός και όρισε την χριστιανική θρησκεία ως την επίσημη θρησκεία της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας.
Όμως, τι μπορούσε να κάνει με τόσους εθνικούς (Έλληνες) που αντιδρούσαν; Για να περάσει πιο εύκολα η νέα θρησκεία στον παγανιστικό κόσμο, θα έπρεπε να δανειστεί παγανιστικά στοιχεία και να δώσει την αίσθηση στους ανθρώπους ότι η παλιά πίστη κι οι παλιές δοξασίες δεν είχαν πεθάνει αλλά συνέχιζαν να ζουν μέσα στον Χριστιανισμό.
Έπρεπε να δώσει την αίσθηση ότι η νέα θρησκεία εξέφραζε το θρησκευτικό πνεύμα της αρχαιότητας. Έτσι, κάποια από τα στοιχεία αυτά αφορούν και την γέννηση του Χριστού. Το 336 ορίστηκαν τα Χριστούγεννα στις 25 Δεκεμβρίου, ο Χριστός έγινε ένας νέος Θεός - ήλιος, όπως ήταν στην αρχαιότητα ο Μίθρας και η νέα θρησκεία, ο Χριστιανισμός, διαμορφώθηκε σαν ένα συμπίλημα, φέροντας τόσο παγανιστικά όσο και ιουδαϊκά στοιχεία, καθώς προέρχεται από τον ιουδαϊκό κόσμο και για την διαμόρφωση της θρησκείας αυτής έπαιξαν σημαντικό ρόλο οι απόστολοι και κυρίως, ο Απόστολος Παύλος.Όμως, γιατί είχε τόση σημασία να οριστεί ο Χριστός ως Θεός - ήλιος και γιατί ανέκαθεν οι άνθρωποι γιόρταζαν και τιμούσαν τον Θεό - ήλιο ή μάλλον σωστότερα, τον ήλιο ως Θεό;
Σύμφωνα με τον Έντουαρντ Κάρπεντερ, συγγραφέα του βιβλίου «Παγανισμός και Χριστιανική Θρησκεία», ανέκαθεν οι άνθρωποι εξέφραζαν το θρησκευτικό τους συναίσθημα για την κίνηση του ήλιου και των πλανητών και για την εναλλαγή των εποχών. Με άλλα λόγια, οι άνθρωποι θεοποιούσαν τον ήλιο, ο ήλιος γινόταν ένας μεγάλος Θεός. Κι αυτό είναι κάτι που το παρατηρούμε σε όλες τις θρησκείες, από τους προϊστορικούς χρόνους μέχρι και σήμερα.
Η αρχαία Αίγυπτος είχε τον δικό της Θεό του ήλιου, τον περίφημο Ρα. Στην πρώιμη ελληνική μυθολογία, ο Ήλιος ήταν προσωποποιημένος ως θεότητα, τον οποίο ο Όμηρος αντιστοιχεί στον ηλιακό Τιτάνα Υπερίωνα. Αλλες πηγές αναφέρουν πως ο Ήλιος είναι γιος του Υπερίωνα από την αδελφή του Θεία. Ο Ήλιος οδηγούσε το πύρινο άρμα του στον ουρανό. Είχε δύο αδελφές, την Θεά του φεγγαριού Σελήνη και την Θεά της αυγής Ηώ. Πολλοί πιστεύουν πως ο Απόλλων έγινε ο Ολύμπιος "ηλιακός θεός", αλλά η θεωρία αυτή βασίζεται κυρίως σε υποθέσεις. Ο αντίστοιχος του Ηλίου στην Ρωμαϊκή μυθολογία είναι ο Σολ. Όσο για τον Μίθρα, ήταν ο κεντρικός Θεός του μιθραϊσμού, μιας συγκριτικής ελληνιστικής και ρωμαϊκής μυστηριακής λατρείας, η οποία αναπτύχθηκε στην ανατολική Μεσόγειο κατά τον 2ο και 1ο αιώνα ΠΚΧ. Ήταν περσικός Θεός του φωτός και της σοφίας και η προέλευσή του ανάγεται σε μια αρχαιότερη βεδική θεότητα. Μετά την κατάληψη της Ασσυρίας τον 7ο αιώνα ΠΚΧ και της Βαβυλωνίας τον 6ο αιώνα ΠΚΧ, ο Μίθρας ταυτίστηκε με τον θεό του Ήλιου και η λατρεία του Ήλιου αποδιδόταν πλέον σε εκείνον. Σύμφωνα με την μυθολογία, ήταν γεννημένος στις 25 Δεκεμβρίου, μια ημερομηνία πολύ κοντινή στο χειμερινό ηλιοστάσιο. Τέλος, στον χριστιανικό κόσμο, έχουμε τον Ιησού Χριστό, που γιορτάζεται η γέννησή του στις 25 Δεκεμβρίου επίσης, ένας σύγχρονος πλέον Θεός - ήλιος.
Όμως, γιατί οι άνθρωποι γιόρταζαν ανέκαθεν την γέννηση του όποιου Θεού - ήλιου στις 25 Δεκεμβρίου; Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η ημερομηνία αυτή βρίσκεται πολύ κοντά στο χειμερινό ηλιοστάσιο. Όπως επίσης δεν πρέπει να ξεχνάμε τι είναι το χειμερινό ηλιοστάσιο. Στο χειμερινό ηλιοστάσιο, το βόρειο ημισφαίριο της γης στις 21 Δεκεμβρίου (ή το νότιο ημισφαίριο αντίστοιχα στις 21 Ιουνίου) βρίσκεται στο πιο μακρινό του σημείο από τον ήλιο, έχουμε την μεγαλύτερη νύχτα του χρόνου και την αρχή του χειμώνα. Όμως, απ' αυτή την κομβική στιγμή κι έπειτα, το βόρειο ημισφαίριο της γης στις 21 Δεκεμβρίου (ή το νότιο ημισφαίριο αντίστοιχα στις 21 Ιουνίου) αρχίζει και πάλι να πλησιάζει σιγά - σιγά προς τον ήλιο, ο ήλιος αρχίζει λεπτό το λεπτό να κερδίζει το χαμένο του έδαφος, αρχίζει να δυναμώνει και να κατακτά όλο και περισσότερο κάθε μέρα, το φως δειλά - δειλά επεκτείνεται για να κερδίσει τη μάχη του με την νυχτιά και την σκοτεινιά.
Αν το φθινόπωρο συμβολίζει τον θάνατο, καθώς όλα φθίνουν, μαραίνονται, η μέρα σβήνει σταδιακά μέσα στη νύχτα και ο ήλιος εμφανίζεται για λίγες μόνο ώρες κάθε ημέρα, το χειμερινό ηλιοστάσιο συμβολίζει την αναγέννηση κι ενδυνάμωση του ήλιου.
Ίσως για μας δεν έχουν όλα αυτά σήμερα και τόσο μεγάλη σημασία. Όμως, για φανταστείτε τους πρωτόγονους ανθρώπους, τους ανθρώπους της προϊστορικής εποχής, που η ζωή και οι καλλιέργειές τους εξαρτιόνταν άμεσα από την ζωογόνο παρουσία και δύναμη του ήλιου! Φανταστείτε πως θα ένιωθαν βλέποντας τον ήλιο να τους εγκαταλείπει σταδιακά από το τέλος Σεπτεμβρίου και πόση χαρά θα ένιωθαν καθώς θ' αντιλαμβάνονταν ότι ο ήλιος γυρίζει ξανά κοντά τους από τα τέλη Δεκεμβρίου!
Η λατρεία και η θεοποίηση του ήλιου καθώς και οι γιορτές του χειμερινού ηλιοστασίου, μεταξύ των οποίων και τα Χριστούγεννα, έχουν αρχέγονη αξία και σημασία για τους ανθρώπους. Όλοι οι πολιτισμοί είχαν καθιερώσει γιορτές για αυτή την ημερομηνία, καθώς πίστευαν πως είναι η μέρα της ανάστασης του ηλιακού θεού.Δεν είναι τυχαίο που ακόμα και μέχρι σήμερα οι άνθρωποι γιορτάζουν αυτές τις μέρες, κάθε άνθρωπος με τον δικό του τρόπο κι άσχετα με το αν είναι θρησκευόμενος/η ή όχι. Οι μέρες αυτές έχουν την έννοια μιας αρχέγονης γιορτής για την ίδια την ανθρωπότητα, μιας γιορτής που χάνεται στα βάθη της ανθρώπινης ιστορίας και στο συλλογικό μας ασυνείδητο. Μιας γιορτής για τον ζωοδότη ήλιο, τον άρχοντα του πλανητικού μας συστήματος.
Όλοι οι άνθρωποι νιώθουν την ανάγκη να χαρούν αυτές τις μέρες. Αυτές οι μέρες είναι μέρες χαράς και συγκίνησης για ολόκληρη την ανθρωπότητα, μιας χαράς που χάνεται στα βάθη της προϊστορίας, όταν οι άνθρωποι εκείνης της μακρινής εποχής, οι πρόγονοι του ανθρώπινου γένους, έβλεπαν τον ήλιο να δυναμώνει σταδιακά και να γυρίζει κοντά τους θριαμβευτής. Τον ήλιο, που για κείνους ήταν η ίδια τους η ζωή!
Όσο για μένα, τα Χριστούγεννα είναι η αγαπημένη μου γιορτή. Ό,τι αξίζει μέσα στον βαρύ και σκοτεινό χειμώνα! Τα πολύχρωμα φώτα της γιορτής δίνουν λάμψη κι ελπίδα στη βαριά και μακριά νύχτα. Ο Θεός - ήλιος επιστρέφει, είναι εδώ! Κατακτά τη μέρα και μας κερδίζει με την δύναμη και την λάμψη του. Υμνήστε τον δημιουργό της ζωής με αρχέγονους ύμνους λατρείας ή με ύμνους χριστιανικούς! Όπως νιώθει, ό,τι πιστεύει κι όπως αγαπά κάθε άνθρωπος πάνω στη γη.
Καλά Χριστούγεννα για τους χριστιανούς και Χαρούμενες Γιορτές για όλους τους ανθρώπους!
Ρούλα Σκούταρη
scoutari@otenet.gr
Γράφει ο Γιώργος Ιωαννίδης
Α. ΓΝΩΡΙΖΟΥΜΕ ΑΡΑΓΕ ΠΟΙΟ ΜΗΝΑ ΓΕΝΝΗΘΗΚΕ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ;
Δεν μας πληροφορεί κανένα γραπτό μνημείο, ποιο μήνα γεννήθηκε ο Χριστός. Τα πρώτα χριστιανικά χρόνια οι συνθήκες γέννησης του Χριστού ήταν γνωστές σε όλους γι αυτό δεν χρειάστηκε να ζητήσει κανείς να μάθει κάτι που όλοι γνώριζαν. Άλλωστε τους πρώτους Χριστιανούς ΔΕΝ ΕΝΔΙΕΦΕΡΕ πότε και πώς γεννήθηκε ο Χριστός αλλά εκείνο που όλους ενδιέφερε ήταν η ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ του Ιησού για μια πανανθρώπινη κοινωνία από όπου θα έλειπε το μίσος και όλοι θα ήταν ισότιμοι. Και το κυριότερο, στην κοινωνία που φέρνει ο Χριστός ζούν όλοι χωρίς το φόβο του θανάτου.
Πρώτη φορά τον 3ο – 4ο αιώνα άρχισαν κάποιοι να συζητούν λεπτομέρειες για τους προγόνους του Χριστού και για τις πρώτες μέρες μετά τη γέννησή του. Σε «Απόκρυφα» κείμενα όπως το «πρωτευαγγέλιο του Ιακώβου» και το «ευαγγέλιο του Θωμά» περιέχεται η περίληψη τέτοιων συζητήσεων για την ημέρα γέννησης του Χριστού χωρίς όμως επιστημονική αξία. Έτσι σήμερα αν κάποιος θελήσει να ζητήσει πληροφορίες για τη γέννηση του Χριστού μόνο υποθέσεις μπορεί να κάνει με βάση την Αγία Γραφή.
Ο απόστολος Λουκάς είναι ο μόνος ευαγγελιστής που περιγράφει με κάποιες λεπτομέρειες και με αξιοπιστία τη γέννηση του Χριστού. Και σαν επιστήμων – ιατρός που ήταν προσπαθεί να είναι σαφής και ακριβής στις περιγραφές του. Μας πληροφορεί ότι ο Χριστός γεννήθηκε τη χρονιά της «πρώτης απογραφής πληθυσμών» που είχε διατάξει ο Οκταβιανός Αύγουστος, όταν διοικητής Συρίας ήταν ο Κυρήνιος. (κατά Λουκά β, 1-3). Δεν αναφέρει το μήνα και την ημέρα. Αλλά ίσως μπορούμε από τις περιγραφές του να βγάλουμε κάποιο συμπέρασμα:
1. Η Μαριάμ και ο Ιωσήφ πήγαν στην πατρίδα τους να «απογραφούν». Η μετακίνησή τους δεν μπορεί να έγινε το χειμώνα.
2. Την νύκτα που γεννήθηκε ο Χριστός, οι βοσκοί αγρυπνούσαν στο ύπαιθρο (κατά Λουκά β,8). Αυτό σημαίνει ότι δεν υπήρχε φόβος για παγωνιά. Ο καιρός ήταν ή ανοιξιάτικος ή θερινός.
Κάποιοι Παλαιστίνιοι και Σύροι συγγραφείς υποστηρίζουν ότι ο Χριστός γεννήθηκε τον Οκτώβριο. (Τη θεωρία αυτή την στηρίζουν σε παλαιστινιακά έθιμα της εποχής του Χριστού). Όμως πως είναι δυνατόν να διατάχθηκε «απογραφή πληθυσμών» στην Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία ένα μήνα πριν τον Χειμώνα; Πως θα γινόταν η μετακίνηση προς τη γενέτειρα μέσα στον Οκτώβριο αλλά και η επιστροφή τόσων ανθρώπων, στις αρχές Νοεμβρίου (με τα τόσα καιρικά φαινόμενα); Λογικότερο είναι η απογραφή να έγινε άνοιξη ή το πολύ τον Ιούνιο. Όπως μαθαίνουμε από τον Κλήμη τον Αλεξανδρέα, πολλοί ήταν εκείνοι που το 200 μ.Χ. τοποθετούσαν τη γέννηση του Χριστού το μήνα Μάιο.
Β. ΠΟΤΕ ΚΑΘΙΕΡΩΘΗΚΕ Η ΕΟΡΤΗ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ;
Μέχρι τις αρχές του 4ου αιώνα τα «Χριστούγεννα» σαν εορτή ήταν άγνωστη. Οι Χριστιανοί γιόρταζαν μόνο το Πάσχα και ίσως το μαρτύριο κάποιων επιφανών μαρτύρων. Αν υπήρχε κάποιος σχετικός εορτασμός θα τον γνώριζαν – και θα τον σχολίαζαν – οι συγγραφείς του 2ου αιώνα.
Ο ελληνικής καταγωγής Επίσκοπος Ρώμης Άγιος Τελεσφόρος (125-138 μ.Χ.) φαίνεται ότι έκανε μια πρώτη πρόταση να συμπεριληφθεί στις λατρευτικές εκδηλώσεις της Ρώμης, και η γέννηση του Χριστού. Φαίνεται μάλιστα ότι το θέμα συζητήθηκε και στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου. Η πρόταση αμέσως απορρίφθηκε από τους ηγέτες της εκκλησίας. (Κάτι τέτοιο λέει στις αρχές του 3ου αιώνα ο κκλησιαστικός συγγραφέας Ωριγένης). Τίποτε λοιπόν το επίσημο και γενικό δεν έγινε μέχρι τον 4ο αιώνα.
Ο Πάπας Ιούλιος Α΄ (337-352) καθιέρωσε επίσημα στη Ρώμη τον εορτασμό της «Χριστού Γεννήσεως» και από τότε στη Δύση είναι η σημαντικότερη εορτή. Έχουμε ιστορικές μαρτυρίες ότι το 356 στην Ρώμη γιορτάζονταν τα Χριστούγεννα στις25 Δεκεμβρίου ενώ στην Αρμενία και Συρία γιορτάζονταν στις 6 Ιανουαρίου. Στην Ανατολή η 25η Δεκεμβρίου έγινε αποδεχτή λίγο αργότερα (τέλος 4ου – αρχές 5ου αιώνα). Και το διάστημα μέχρι 6η Ιανουαρίου παρέμεινε ως «Δωδεκαήμερο Εορτών». Ο Μέγας Βασίλειος, ο Γρηγόριος ο Θεολόγος και ο Ιωάννης Χρυσόστομος γνώριζαν την καινούργια αυτή εορτή και έγραψαν Λόγους γι αυτήν.
Σε Ομιλίες Πατέρων του 4ου και 5ου αιώνα φαίνεται ότι στη Δύση η Εκκλησία καθιέρωσε την ημέρα αυτή (25 Δεκεμβρίου) ωςΠρωτοχρονιά.Αυτό το γνώριζε και ο άγνωστος Έλληνας συνθέτης του «Αγερμού των Χριστουγέννων»(τα γνωστά Κάλαντα) αφού η Ελλάδα τότε υπαγόταν εκκλησιαστικά στη Ρώμη: «Χριστούγεννα. Πρωτούγεννα. Πρώτη γιορτή του χρόνου....»
- Αλλά για ποιο λόγο ο πάπας Ιούλιος καθιέρωσε την γιορτή των Χριστουγέννων;
- Ποια σημαντική ειδωλολατρική γιορτή αντικατέστησαν τα Χριστούγεννα;
Γ. 22α ΜΕΧΡΙ 25η ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ: ΗΛΙΑΚΕΣ ΛΑΤΡΕΙΕΣ ΣΤΗ ΜΕΣΟΓΕΙΟ
Από τους Ελληνιστικούς Χρόνους ήταν γνωστή μία γιορτή άγνωστης προέλευσης, το «Τριέσπερον» που είχε σχέση με το «χειμερινό ηλιοστάσιο» (22-24 Δεκεμβρίου). Σύμφωνα με τα ελληνικά έθιμα η γιορτή περιείχε «λιτανείες», χορούς και συμπόσια. Αργότερα οι Ρωμαίοι επέβαλαν δικό τους τρόπο εορτασμού προσθέτοντας και ρωμαϊκά έθιμα. Τέλος ο αυτοκράτωρ Αυρηλιανός το 274 (ένα χρόνο πριν τη δολοφονία του) θέλησε να ενώσει όλους τους λαούς με μία κεντρική διοίκηση και μία θρησκεία, Έτσι, στις 25 Δεκεμβρίου του 274 εορτάστηκε η «ημέρα της Γέννησης του Ανίκητου Ήλιου» (του ήλιου που δεν θα νικηθεί ποτέ από τα σύννεφα ή από το βαρύ χειμώνα). Ήταν μια λατρεία που ένωνε το ελληνικό «τριέσπερο» με την αιγυπτιακή εορτή «Γέννηση του Όσιρη» και την περσική τριήμερη εορτή «Γέννηση του Μίθρα
»). Οι επίσημες λατρευτικές εκδηλώσεις έγιναν σε έναν καινούργιο ναό που άνοιξε στη Ρώμη «προς τιμήν της Dies Natalis Solis Invicti - Ημέρα Γέννησης του Ανίκητου Ήλιου».
Από την ημέρα εκείνη ακόμη και στα ρωμαϊκά νομίσματα υπάρχει η επιγραφή «Ήλιος, ο Κύριος της Αυτοκρατορίας των Ρωμαίων» ενώ από την άλλη όψη ο αυτοκράτωρ ως υιός του θεού ήλιου έφερε κορώνα με ακτίνες – μέγιστος αρχιερέας, απεσταλμένος για να φέρει την ειρήνη. (Ο τύπος αυτός έμεινε για πολλούς αιώνες. Ο Κωνσταντίνος Α΄ και ο Ιουστινιανός Α΄ εμφανίζονται και αυτοί στα νομίσματα με τα σύμβολα του θεού ήλιου).
Το πρώτο επίσημο κείμενο που αναγγέλλει την κατάργηση της λατρείας του Ανίκητου Ήλιου είναι το Ρωμαϊκό «Καλεντάρι των Φιλοκαλίων» του 354 μ.Χ. γραμμένο στη Λατινική Γλώσσα που διορθώνει τη φράση «Ημέρα γέννησης του Ανίκητου Ήλιου» με τη φράση «Ο γεννηθείς Χριστός εν Βηθλεέμ της Ιουδαίας».
Δ. ΤΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΚΑΤΑΡΓΟΥΝ ΤΗ ΛΑΤΡΕΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΗΛΙΟΥ
Η Εκκλησία από πολύ νωρίς είδε ότι οι λατρείες του ηλίου στη Μεσόγειο την απειλούσαν και έπρεπε να καταπολεμηθούν άμεσα. Γι αυτό το σύνολο των εκκλησιαστικών συγγραφέων μιλούν με σκληρά λόγια εναντίον της λατρείας του ηλίου. Τέλος, ο Άγιος Αυγουστίνος (354-403 μ.Χ.) κλείνει τον κύκλο των σκληρών λόγων με την πληροφορία: «Τα γενέθλια του Ηλίου της Δικαιοσύνης (του Ιησού Χριστού) πήραν τη θέση της παγανιστικής (ειδωλολατρικής) γιορτής των γενεθλίων του Ανίκητου Ηλίου».
Με τον ίδιο τρόπο σιγά – σιγά αντικαταστάθηκαν και άλλες ειδωλολατρικές γιορτές με αντίστοιχες χριστιανικές.
Με ένα νόμο του 529 μ.Χ. καθιερώθηκε γενική αργία ενώ στην «Βασίλειον Τάξιν» του Κωνσταντίνου Ζ΄ Πορφυρογέννητου περιγράφεται ένα περίπλοκο τελετουργικό για τις εορτές των Χριστουγέννων που θυμίζουν πολύ τις αρχαίες τελετές των Περσών και των Ρωμαίων προς τιμήν του Ήλιου. Στην Αγιά Σοφιά Κωνσταντινουπόλεως μάλιστα τον 10ο και 11ο αιώνα γινόταν αναπαράσταση της «Γέννησης του Χριστού» με τη συμμετοχή επαγγελματιών ηθοποιών.
Μεγάλοι υμνογράφοι και μεγάλοι ζωγράφοι κλήθηκαν να γράψουν ωραίους ύμνους και να ζωγραφίσουν πίνακες και ψηφιδωτά για τις εορτές του «δωδεκαημέρου». Οι περισσότεροι από αυτούς τους ύμνους θυμίζουν στους πιστούς πια είναι η σημασία της εορτής και ποιες αρχαίες λατρείες κατήργησε: Κ.λ.π..κ.λ.π.. Ας μη μακρυγορούμε. Αυτά είναι αρκετά! Αν θέλετε περισσότερα απλά ψάξτε σο διαδίκτυο…
Ναί σήμερα είναι μια μεγάλη πανανθρώπινη γιορτή -Όχι τα Χριστούγεννα, που είναι... ιμιτασιόν και φτιαχτή γιορτή!
ΤΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ, ΤΟ ΧΕΙΜΕΡΙΝΟ ΗΛΙΟΣΤΑΣΙΟ ΚΙ Ο ΘΕΟΣ – ΗΛΙΟΣ
Η ΓΕΝΝΗΣΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΣΤΙΣ 25 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ ΕΙΝΑΙ ΦΤΙΑΧΤΗ-ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ το 325 μ.Χ.- ΤΟ GROSSO ΚΟΛΠΟ ΤΟΥ Μ.ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ!
ΣΤΗΝ ΟΥΣΙΑ ΓΙΟΡΤΑΖΟΥΜΕ ΤΟ ΧΕΙΜΕΡΙΝΟ ΗΛΙΟΣΤΑΣΙΟ ΤΩΝ ΑΡΧΑΙΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ και τη γέννηση του ΜΙΘΡΑ! ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΜΟΝΗ ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΑΛΗΘΕΙΑ… ΟΛΑ ΤΑ ΑΛΛΑ ΕΙΝΑΙ ΠΑΡΑΜΎΘΙΑ! ΑΜΗΝ!
Δεκέμβριος... Ο μήνας των γιορτών, ο μήνας των Χριστουγέννων.
Όμως, τι γιορτάζουμε τα Χριστούγεννα; Σύμφωνα με την χριστιανική παράδοση, γιορτάζουμε την γέννηση του Ιησού Χριστού. Γεννήθηκε στις 25 Δεκεμβρίου, από την Παρθένο Μαρία, σ' ένα σπήλαιο της Βηθλεέμ.
Ο παγανιστικός κόσμος κατά την αρχαιότητα γιόρταζε την ίδια μέρα, στις 25 Δεκεμβρίου, την γέννηση του Μίθρα, ο οποίος επίσης είχε γεννηθεί από μια παρθένο, μέσα σε μια σπηλιά. Επίσης, η μέρα αυτή θεωρείτο γενέθλια μέρα για τον Όσιρη, τον Ώρο, τον Διόνυσο, τον Αδωνη, τον Δία και τον Jupiter, τον Tammuz, τον Ηρακλή και για όλους τους ηλιακούς ημίθεους.
Είναι τυχαία σύμπτωση; Όχι βέβαια. Τότε, τι συμβαίνει; Σύμφωνα με ερευνητές θρησκειολόγους, το 325 που θεοποιήθηκε ο Ιησούς στην Σύνοδο της Νίκαιας, ορίστηκε η γέννησή του στις 25 Δεκεμβρίου, όπως ακριβώς γιορταζόταν μέχρι τότε η γέννηση του Μίθρα από τους παγανιστές.
Γιατί αυτό; Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι τότε ήταν μια ταραγμένη εποχή και οι συγκρούσεις μεταξύ χριστιανών και εθνικών είχαν φτάσει στο αποκορύφωμά τους. Ο αυτοκράτορας Κωνσταντίνος έγινε χριστιανός και όρισε την χριστιανική θρησκεία ως την επίσημη θρησκεία της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας.
Όμως, τι μπορούσε να κάνει με τόσους εθνικούς (Έλληνες) που αντιδρούσαν; Για να περάσει πιο εύκολα η νέα θρησκεία στον παγανιστικό κόσμο, θα έπρεπε να δανειστεί παγανιστικά στοιχεία και να δώσει την αίσθηση στους ανθρώπους ότι η παλιά πίστη κι οι παλιές δοξασίες δεν είχαν πεθάνει αλλά συνέχιζαν να ζουν μέσα στον Χριστιανισμό.
Έπρεπε να δώσει την αίσθηση ότι η νέα θρησκεία εξέφραζε το θρησκευτικό πνεύμα της αρχαιότητας. Έτσι, κάποια από τα στοιχεία αυτά αφορούν και την γέννηση του Χριστού. Το 336 ορίστηκαν τα Χριστούγεννα στις 25 Δεκεμβρίου, ο Χριστός έγινε ένας νέος Θεός - ήλιος, όπως ήταν στην αρχαιότητα ο Μίθρας και η νέα θρησκεία, ο Χριστιανισμός, διαμορφώθηκε σαν ένα συμπίλημα, φέροντας τόσο παγανιστικά όσο και ιουδαϊκά στοιχεία, καθώς προέρχεται από τον ιουδαϊκό κόσμο και για την διαμόρφωση της θρησκείας αυτής έπαιξαν σημαντικό ρόλο οι απόστολοι και κυρίως, ο Απόστολος Παύλος.Όμως, γιατί είχε τόση σημασία να οριστεί ο Χριστός ως Θεός - ήλιος και γιατί ανέκαθεν οι άνθρωποι γιόρταζαν και τιμούσαν τον Θεό - ήλιο ή μάλλον σωστότερα, τον ήλιο ως Θεό;
Σύμφωνα με τον Έντουαρντ Κάρπεντερ, συγγραφέα του βιβλίου «Παγανισμός και Χριστιανική Θρησκεία», ανέκαθεν οι άνθρωποι εξέφραζαν το θρησκευτικό τους συναίσθημα για την κίνηση του ήλιου και των πλανητών και για την εναλλαγή των εποχών. Με άλλα λόγια, οι άνθρωποι θεοποιούσαν τον ήλιο, ο ήλιος γινόταν ένας μεγάλος Θεός. Κι αυτό είναι κάτι που το παρατηρούμε σε όλες τις θρησκείες, από τους προϊστορικούς χρόνους μέχρι και σήμερα.
Η αρχαία Αίγυπτος είχε τον δικό της Θεό του ήλιου, τον περίφημο Ρα. Στην πρώιμη ελληνική μυθολογία, ο Ήλιος ήταν προσωποποιημένος ως θεότητα, τον οποίο ο Όμηρος αντιστοιχεί στον ηλιακό Τιτάνα Υπερίωνα. Αλλες πηγές αναφέρουν πως ο Ήλιος είναι γιος του Υπερίωνα από την αδελφή του Θεία. Ο Ήλιος οδηγούσε το πύρινο άρμα του στον ουρανό. Είχε δύο αδελφές, την Θεά του φεγγαριού Σελήνη και την Θεά της αυγής Ηώ. Πολλοί πιστεύουν πως ο Απόλλων έγινε ο Ολύμπιος "ηλιακός θεός", αλλά η θεωρία αυτή βασίζεται κυρίως σε υποθέσεις. Ο αντίστοιχος του Ηλίου στην Ρωμαϊκή μυθολογία είναι ο Σολ. Όσο για τον Μίθρα, ήταν ο κεντρικός Θεός του μιθραϊσμού, μιας συγκριτικής ελληνιστικής και ρωμαϊκής μυστηριακής λατρείας, η οποία αναπτύχθηκε στην ανατολική Μεσόγειο κατά τον 2ο και 1ο αιώνα ΠΚΧ. Ήταν περσικός Θεός του φωτός και της σοφίας και η προέλευσή του ανάγεται σε μια αρχαιότερη βεδική θεότητα. Μετά την κατάληψη της Ασσυρίας τον 7ο αιώνα ΠΚΧ και της Βαβυλωνίας τον 6ο αιώνα ΠΚΧ, ο Μίθρας ταυτίστηκε με τον θεό του Ήλιου και η λατρεία του Ήλιου αποδιδόταν πλέον σε εκείνον. Σύμφωνα με την μυθολογία, ήταν γεννημένος στις 25 Δεκεμβρίου, μια ημερομηνία πολύ κοντινή στο χειμερινό ηλιοστάσιο. Τέλος, στον χριστιανικό κόσμο, έχουμε τον Ιησού Χριστό, που γιορτάζεται η γέννησή του στις 25 Δεκεμβρίου επίσης, ένας σύγχρονος πλέον Θεός - ήλιος.
 |
Ο ΘΕΟΣ ...ΜΙΘΡΑΣ..ΠΟΥ ΠΙΑΝΕΙ ΤΟ ΤΑΥΡΟ ΑΠΟ ΤΑ ΚΕΡΑΤΑ! |
Όμως, γιατί οι άνθρωποι γιόρταζαν ανέκαθεν την γέννηση του όποιου Θεού - ήλιου στις 25 Δεκεμβρίου; Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η ημερομηνία αυτή βρίσκεται πολύ κοντά στο χειμερινό ηλιοστάσιο. Όπως επίσης δεν πρέπει να ξεχνάμε τι είναι το χειμερινό ηλιοστάσιο. Στο χειμερινό ηλιοστάσιο, το βόρειο ημισφαίριο της γης στις 21 Δεκεμβρίου (ή το νότιο ημισφαίριο αντίστοιχα στις 21 Ιουνίου) βρίσκεται στο πιο μακρινό του σημείο από τον ήλιο, έχουμε την μεγαλύτερη νύχτα του χρόνου και την αρχή του χειμώνα. Όμως, απ' αυτή την κομβική στιγμή κι έπειτα, το βόρειο ημισφαίριο της γης στις 21 Δεκεμβρίου (ή το νότιο ημισφαίριο αντίστοιχα στις 21 Ιουνίου) αρχίζει και πάλι να πλησιάζει σιγά - σιγά προς τον ήλιο, ο ήλιος αρχίζει λεπτό το λεπτό να κερδίζει το χαμένο του έδαφος, αρχίζει να δυναμώνει και να κατακτά όλο και περισσότερο κάθε μέρα, το φως δειλά - δειλά επεκτείνεται για να κερδίσει τη μάχη του με την νυχτιά και την σκοτεινιά.
Αν το φθινόπωρο συμβολίζει τον θάνατο, καθώς όλα φθίνουν, μαραίνονται, η μέρα σβήνει σταδιακά μέσα στη νύχτα και ο ήλιος εμφανίζεται για λίγες μόνο ώρες κάθε ημέρα, το χειμερινό ηλιοστάσιο συμβολίζει την αναγέννηση κι ενδυνάμωση του ήλιου.
Ίσως για μας δεν έχουν όλα αυτά σήμερα και τόσο μεγάλη σημασία. Όμως, για φανταστείτε τους πρωτόγονους ανθρώπους, τους ανθρώπους της προϊστορικής εποχής, που η ζωή και οι καλλιέργειές τους εξαρτιόνταν άμεσα από την ζωογόνο παρουσία και δύναμη του ήλιου! Φανταστείτε πως θα ένιωθαν βλέποντας τον ήλιο να τους εγκαταλείπει σταδιακά από το τέλος Σεπτεμβρίου και πόση χαρά θα ένιωθαν καθώς θ' αντιλαμβάνονταν ότι ο ήλιος γυρίζει ξανά κοντά τους από τα τέλη Δεκεμβρίου!
Η λατρεία και η θεοποίηση του ήλιου καθώς και οι γιορτές του χειμερινού ηλιοστασίου, μεταξύ των οποίων και τα Χριστούγεννα, έχουν αρχέγονη αξία και σημασία για τους ανθρώπους. Όλοι οι πολιτισμοί είχαν καθιερώσει γιορτές για αυτή την ημερομηνία, καθώς πίστευαν πως είναι η μέρα της ανάστασης του ηλιακού θεού.Δεν είναι τυχαίο που ακόμα και μέχρι σήμερα οι άνθρωποι γιορτάζουν αυτές τις μέρες, κάθε άνθρωπος με τον δικό του τρόπο κι άσχετα με το αν είναι θρησκευόμενος/η ή όχι. Οι μέρες αυτές έχουν την έννοια μιας αρχέγονης γιορτής για την ίδια την ανθρωπότητα, μιας γιορτής που χάνεται στα βάθη της ανθρώπινης ιστορίας και στο συλλογικό μας ασυνείδητο. Μιας γιορτής για τον ζωοδότη ήλιο, τον άρχοντα του πλανητικού μας συστήματος.
Όλοι οι άνθρωποι νιώθουν την ανάγκη να χαρούν αυτές τις μέρες. Αυτές οι μέρες είναι μέρες χαράς και συγκίνησης για ολόκληρη την ανθρωπότητα, μιας χαράς που χάνεται στα βάθη της προϊστορίας, όταν οι άνθρωποι εκείνης της μακρινής εποχής, οι πρόγονοι του ανθρώπινου γένους, έβλεπαν τον ήλιο να δυναμώνει σταδιακά και να γυρίζει κοντά τους θριαμβευτής. Τον ήλιο, που για κείνους ήταν η ίδια τους η ζωή!
Όσο για μένα, τα Χριστούγεννα είναι η αγαπημένη μου γιορτή. Ό,τι αξίζει μέσα στον βαρύ και σκοτεινό χειμώνα! Τα πολύχρωμα φώτα της γιορτής δίνουν λάμψη κι ελπίδα στη βαριά και μακριά νύχτα. Ο Θεός - ήλιος επιστρέφει, είναι εδώ! Κατακτά τη μέρα και μας κερδίζει με την δύναμη και την λάμψη του. Υμνήστε τον δημιουργό της ζωής με αρχέγονους ύμνους λατρείας ή με ύμνους χριστιανικούς! Όπως νιώθει, ό,τι πιστεύει κι όπως αγαπά κάθε άνθρωπος πάνω στη γη.
Καλά Χριστούγεννα για τους χριστιανούς και Χαρούμενες Γιορτές για όλους τους ανθρώπους!
Ρούλα Σκούταρη
scoutari@otenet.gr
ΜΠΟΡΕΙΤΕ ΝΑ ΔΙΑΒΑΣΕΤΕ ΚΑΙ Ο ΠΑΡΑΚΑΤΩ…ΓΙΑ ΠΛΗΡΕΣΤΕΡΗ ΓΝΩΣΗ: Η γνώση δεν κάνει κακό…ανοίγει τους νοητικούς ορίζοντες για να κατανοούμε τις κονσέρβες όποιας σκοπιμότητας που μας σερβίρουν οι προφέσιοναλς… της οικουμένης!
ΓΙΑΤΙ ΓΙΟΡΤΑΖΟΥΜΕ ΤΟΝ ΔΕΚΕΜΒΡΙΟ ΤΗΝ ΓΕΝΝΗΣΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥΓράφει ο Γιώργος Ιωαννίδης
Α. ΓΝΩΡΙΖΟΥΜΕ ΑΡΑΓΕ ΠΟΙΟ ΜΗΝΑ ΓΕΝΝΗΘΗΚΕ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ;
Δεν μας πληροφορεί κανένα γραπτό μνημείο, ποιο μήνα γεννήθηκε ο Χριστός. Τα πρώτα χριστιανικά χρόνια οι συνθήκες γέννησης του Χριστού ήταν γνωστές σε όλους γι αυτό δεν χρειάστηκε να ζητήσει κανείς να μάθει κάτι που όλοι γνώριζαν. Άλλωστε τους πρώτους Χριστιανούς ΔΕΝ ΕΝΔΙΕΦΕΡΕ πότε και πώς γεννήθηκε ο Χριστός αλλά εκείνο που όλους ενδιέφερε ήταν η ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ του Ιησού για μια πανανθρώπινη κοινωνία από όπου θα έλειπε το μίσος και όλοι θα ήταν ισότιμοι. Και το κυριότερο, στην κοινωνία που φέρνει ο Χριστός ζούν όλοι χωρίς το φόβο του θανάτου.
Πρώτη φορά τον 3ο – 4ο αιώνα άρχισαν κάποιοι να συζητούν λεπτομέρειες για τους προγόνους του Χριστού και για τις πρώτες μέρες μετά τη γέννησή του. Σε «Απόκρυφα» κείμενα όπως το «πρωτευαγγέλιο του Ιακώβου» και το «ευαγγέλιο του Θωμά» περιέχεται η περίληψη τέτοιων συζητήσεων για την ημέρα γέννησης του Χριστού χωρίς όμως επιστημονική αξία. Έτσι σήμερα αν κάποιος θελήσει να ζητήσει πληροφορίες για τη γέννηση του Χριστού μόνο υποθέσεις μπορεί να κάνει με βάση την Αγία Γραφή.
Ο απόστολος Λουκάς είναι ο μόνος ευαγγελιστής που περιγράφει με κάποιες λεπτομέρειες και με αξιοπιστία τη γέννηση του Χριστού. Και σαν επιστήμων – ιατρός που ήταν προσπαθεί να είναι σαφής και ακριβής στις περιγραφές του. Μας πληροφορεί ότι ο Χριστός γεννήθηκε τη χρονιά της «πρώτης απογραφής πληθυσμών» που είχε διατάξει ο Οκταβιανός Αύγουστος, όταν διοικητής Συρίας ήταν ο Κυρήνιος. (κατά Λουκά β, 1-3). Δεν αναφέρει το μήνα και την ημέρα. Αλλά ίσως μπορούμε από τις περιγραφές του να βγάλουμε κάποιο συμπέρασμα:
1. Η Μαριάμ και ο Ιωσήφ πήγαν στην πατρίδα τους να «απογραφούν». Η μετακίνησή τους δεν μπορεί να έγινε το χειμώνα.
2. Την νύκτα που γεννήθηκε ο Χριστός, οι βοσκοί αγρυπνούσαν στο ύπαιθρο (κατά Λουκά β,8). Αυτό σημαίνει ότι δεν υπήρχε φόβος για παγωνιά. Ο καιρός ήταν ή ανοιξιάτικος ή θερινός.
Κάποιοι Παλαιστίνιοι και Σύροι συγγραφείς υποστηρίζουν ότι ο Χριστός γεννήθηκε τον Οκτώβριο. (Τη θεωρία αυτή την στηρίζουν σε παλαιστινιακά έθιμα της εποχής του Χριστού). Όμως πως είναι δυνατόν να διατάχθηκε «απογραφή πληθυσμών» στην Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία ένα μήνα πριν τον Χειμώνα; Πως θα γινόταν η μετακίνηση προς τη γενέτειρα μέσα στον Οκτώβριο αλλά και η επιστροφή τόσων ανθρώπων, στις αρχές Νοεμβρίου (με τα τόσα καιρικά φαινόμενα); Λογικότερο είναι η απογραφή να έγινε άνοιξη ή το πολύ τον Ιούνιο. Όπως μαθαίνουμε από τον Κλήμη τον Αλεξανδρέα, πολλοί ήταν εκείνοι που το 200 μ.Χ. τοποθετούσαν τη γέννηση του Χριστού το μήνα Μάιο.
Β. ΠΟΤΕ ΚΑΘΙΕΡΩΘΗΚΕ Η ΕΟΡΤΗ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ;
Μέχρι τις αρχές του 4ου αιώνα τα «Χριστούγεννα» σαν εορτή ήταν άγνωστη. Οι Χριστιανοί γιόρταζαν μόνο το Πάσχα και ίσως το μαρτύριο κάποιων επιφανών μαρτύρων. Αν υπήρχε κάποιος σχετικός εορτασμός θα τον γνώριζαν – και θα τον σχολίαζαν – οι συγγραφείς του 2ου αιώνα.
Ο ελληνικής καταγωγής Επίσκοπος Ρώμης Άγιος Τελεσφόρος (125-138 μ.Χ.) φαίνεται ότι έκανε μια πρώτη πρόταση να συμπεριληφθεί στις λατρευτικές εκδηλώσεις της Ρώμης, και η γέννηση του Χριστού. Φαίνεται μάλιστα ότι το θέμα συζητήθηκε και στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου. Η πρόταση αμέσως απορρίφθηκε από τους ηγέτες της εκκλησίας. (Κάτι τέτοιο λέει στις αρχές του 3ου αιώνα ο κκλησιαστικός συγγραφέας Ωριγένης). Τίποτε λοιπόν το επίσημο και γενικό δεν έγινε μέχρι τον 4ο αιώνα.
Ο Πάπας Ιούλιος Α΄ (337-352) καθιέρωσε επίσημα στη Ρώμη τον εορτασμό της «Χριστού Γεννήσεως» και από τότε στη Δύση είναι η σημαντικότερη εορτή. Έχουμε ιστορικές μαρτυρίες ότι το 356 στην Ρώμη γιορτάζονταν τα Χριστούγεννα στις25 Δεκεμβρίου ενώ στην Αρμενία και Συρία γιορτάζονταν στις 6 Ιανουαρίου. Στην Ανατολή η 25η Δεκεμβρίου έγινε αποδεχτή λίγο αργότερα (τέλος 4ου – αρχές 5ου αιώνα). Και το διάστημα μέχρι 6η Ιανουαρίου παρέμεινε ως «Δωδεκαήμερο Εορτών». Ο Μέγας Βασίλειος, ο Γρηγόριος ο Θεολόγος και ο Ιωάννης Χρυσόστομος γνώριζαν την καινούργια αυτή εορτή και έγραψαν Λόγους γι αυτήν.
Σε Ομιλίες Πατέρων του 4ου και 5ου αιώνα φαίνεται ότι στη Δύση η Εκκλησία καθιέρωσε την ημέρα αυτή (25 Δεκεμβρίου) ωςΠρωτοχρονιά.Αυτό το γνώριζε και ο άγνωστος Έλληνας συνθέτης του «Αγερμού των Χριστουγέννων»(τα γνωστά Κάλαντα) αφού η Ελλάδα τότε υπαγόταν εκκλησιαστικά στη Ρώμη: «Χριστούγεννα. Πρωτούγεννα. Πρώτη γιορτή του χρόνου....»
- Αλλά για ποιο λόγο ο πάπας Ιούλιος καθιέρωσε την γιορτή των Χριστουγέννων;
- Ποια σημαντική ειδωλολατρική γιορτή αντικατέστησαν τα Χριστούγεννα;
Γ. 22α ΜΕΧΡΙ 25η ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ: ΗΛΙΑΚΕΣ ΛΑΤΡΕΙΕΣ ΣΤΗ ΜΕΣΟΓΕΙΟ
Από τους Ελληνιστικούς Χρόνους ήταν γνωστή μία γιορτή άγνωστης προέλευσης, το «Τριέσπερον» που είχε σχέση με το «χειμερινό ηλιοστάσιο» (22-24 Δεκεμβρίου). Σύμφωνα με τα ελληνικά έθιμα η γιορτή περιείχε «λιτανείες», χορούς και συμπόσια. Αργότερα οι Ρωμαίοι επέβαλαν δικό τους τρόπο εορτασμού προσθέτοντας και ρωμαϊκά έθιμα. Τέλος ο αυτοκράτωρ Αυρηλιανός το 274 (ένα χρόνο πριν τη δολοφονία του) θέλησε να ενώσει όλους τους λαούς με μία κεντρική διοίκηση και μία θρησκεία, Έτσι, στις 25 Δεκεμβρίου του 274 εορτάστηκε η «ημέρα της Γέννησης του Ανίκητου Ήλιου» (του ήλιου που δεν θα νικηθεί ποτέ από τα σύννεφα ή από το βαρύ χειμώνα). Ήταν μια λατρεία που ένωνε το ελληνικό «τριέσπερο» με την αιγυπτιακή εορτή «Γέννηση του Όσιρη» και την περσική τριήμερη εορτή «Γέννηση του Μίθρα
»). Οι επίσημες λατρευτικές εκδηλώσεις έγιναν σε έναν καινούργιο ναό που άνοιξε στη Ρώμη «προς τιμήν της Dies Natalis Solis Invicti - Ημέρα Γέννησης του Ανίκητου Ήλιου».
Από την ημέρα εκείνη ακόμη και στα ρωμαϊκά νομίσματα υπάρχει η επιγραφή «Ήλιος, ο Κύριος της Αυτοκρατορίας των Ρωμαίων» ενώ από την άλλη όψη ο αυτοκράτωρ ως υιός του θεού ήλιου έφερε κορώνα με ακτίνες – μέγιστος αρχιερέας, απεσταλμένος για να φέρει την ειρήνη. (Ο τύπος αυτός έμεινε για πολλούς αιώνες. Ο Κωνσταντίνος Α΄ και ο Ιουστινιανός Α΄ εμφανίζονται και αυτοί στα νομίσματα με τα σύμβολα του θεού ήλιου).
Το πρώτο επίσημο κείμενο που αναγγέλλει την κατάργηση της λατρείας του Ανίκητου Ήλιου είναι το Ρωμαϊκό «Καλεντάρι των Φιλοκαλίων» του 354 μ.Χ. γραμμένο στη Λατινική Γλώσσα που διορθώνει τη φράση «Ημέρα γέννησης του Ανίκητου Ήλιου» με τη φράση «Ο γεννηθείς Χριστός εν Βηθλεέμ της Ιουδαίας».
Δ. ΤΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΚΑΤΑΡΓΟΥΝ ΤΗ ΛΑΤΡΕΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΗΛΙΟΥ
Η Εκκλησία από πολύ νωρίς είδε ότι οι λατρείες του ηλίου στη Μεσόγειο την απειλούσαν και έπρεπε να καταπολεμηθούν άμεσα. Γι αυτό το σύνολο των εκκλησιαστικών συγγραφέων μιλούν με σκληρά λόγια εναντίον της λατρείας του ηλίου. Τέλος, ο Άγιος Αυγουστίνος (354-403 μ.Χ.) κλείνει τον κύκλο των σκληρών λόγων με την πληροφορία: «Τα γενέθλια του Ηλίου της Δικαιοσύνης (του Ιησού Χριστού) πήραν τη θέση της παγανιστικής (ειδωλολατρικής) γιορτής των γενεθλίων του Ανίκητου Ηλίου».
Με τον ίδιο τρόπο σιγά – σιγά αντικαταστάθηκαν και άλλες ειδωλολατρικές γιορτές με αντίστοιχες χριστιανικές.
Με ένα νόμο του 529 μ.Χ. καθιερώθηκε γενική αργία ενώ στην «Βασίλειον Τάξιν» του Κωνσταντίνου Ζ΄ Πορφυρογέννητου περιγράφεται ένα περίπλοκο τελετουργικό για τις εορτές των Χριστουγέννων που θυμίζουν πολύ τις αρχαίες τελετές των Περσών και των Ρωμαίων προς τιμήν του Ήλιου. Στην Αγιά Σοφιά Κωνσταντινουπόλεως μάλιστα τον 10ο και 11ο αιώνα γινόταν αναπαράσταση της «Γέννησης του Χριστού» με τη συμμετοχή επαγγελματιών ηθοποιών.
Μεγάλοι υμνογράφοι και μεγάλοι ζωγράφοι κλήθηκαν να γράψουν ωραίους ύμνους και να ζωγραφίσουν πίνακες και ψηφιδωτά για τις εορτές του «δωδεκαημέρου». Οι περισσότεροι από αυτούς τους ύμνους θυμίζουν στους πιστούς πια είναι η σημασία της εορτής και ποιες αρχαίες λατρείες κατήργησε: Κ.λ.π..κ.λ.π.. Ας μη μακρυγορούμε. Αυτά είναι αρκετά! Αν θέλετε περισσότερα απλά ψάξτε σο διαδίκτυο…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου