ΑΡΧΙΣΑΝ ΝΑ ΞΥΠΝΑΝΕ ΓΙΑ ΤΟ ΘΕΜΑ ΠΟΥ ΕΜΕΙΣ ΚΑΙ ΜΟΝΟΝ ΘΕΣΑΜΕ ΠΡΩΤΟΙ:την αναγνώριση της Ελλάδας , ως προστατευόμενο μνημείο παγκόσμιας κληρονομιάς. Είναι ευτυχές που ο Μίκης Θεοδωράκης υιοθετςεί την προτασή μας. Μα κανείς άλλος από τον πνευματικό-πολιτικό κόσμο ,δεν υιοθετεί τη μεγάλη ΙΔΕΑ! Μπράβο ρε Μίκη για μια ακόμη φορά!

Αυτή η γνωστή πια μακέτα  κυκλοφορεί εδώ και 8 μήνες,
τουλάχιστον! Το ότι  τη φιλοσοφία της υιοθετεί πλέον
και ο μέγιστος των Ελλήνων.. ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ σημαίνει
πολλά..Την ώρα
που ΟΥΔΕΙΣ από τη φαυλοκρατία της πολιτικής
που μας καταβαράθρωσε... ΟΥΔΕΙΣ από  τους μαλάκες
της ΒΟΥΛΗΣ ..συγκινήθηκε! ΜΟΝΟ Ο ΜΙΚΗΣ!
Η σπουδαία αυτή φυσιογνωμία της Ελλάδας..
Τι είπατε ...είναι κομμουνιστής, αριστερός;
ΑΡΧΙΔΙΑ ! ΕΛΛΗΝΑΣ ΕΙΝΑΙ ΡΕ...μαλάκια κομματικά!

Ο ΜΙΚΗΣ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ - 

ΑΘΑΝΑΤΟΣ ΑΠΟ ΤΗΝ 

ΑΚΑΔΗΜΙΑ ΑΘΗΝΩΝ

Ελπίδα, αν γίνουμε Ελβετία Πολιτισμού

ΜΠΡΑΒΟ ΡΕ ΜΙΚΗ!

Του ΓΙΑΝΝΗ Ε. ΣΤΑΜΟΥ

Το όραμά του η Ελλάδα να γίνει η Ελβετία του Πολιτισμού και της Ειρήνης διαμήνυσε χθες από το βήμα της Ακαδημίας Αθηνών ο Μίκης Θεοδωράκης, με την ευκαιρία της αναγόρευσής του ως επίτιμου μέλους της. Με κύριο όχημα την ουδετερότητα στις διεθνείς εξελίξεις και με όπλο τη γεωστρατηγική θέση της χώρας μας, το φυσικό κάλλος και το μακρόχρονο πολιτισμό μας.

Να μη μείνει η χώρα «όπως ένα φύλλο αποκομμένο από τον κορμό των δέντρων, έρμαιο στην οργή των ανέμων» ήταν η έκκληση του Μίκη Θεοδωράκη (φωτ. ΑΠΕ)Μέσα από μια ομιλία που τη διέκρινε πρωτίστως το ουμανιστικό και φιλειρηνικό περιεχόμενό της. «Χθόνιες και ουράνιες δυνάμεις συνωμότησαν», όπως χαρακτηριστικά ανέφερε, ώστε να διαλαλήσει τη «μόνη λύση» της χώρας μας για έξοδο από την κρίση, που ελπίζει να εισακουστεί εξαιτίας του ίδιου του κύρους της Ακαδημίας.

Ενδεικτικό αυτού του «θεόσταλτου» ρόλου κρίνεται και το παρακάτω απρόοπτο, όταν κατά τη διάρκεια της ομιλίας του έχασε το σημείο του κειμένου και ανέφερε αστειευόμενος: «Είμαστε μπροστά σε ένα θαύμα. Την ώρα που μιλούσα για την Ελλάδα, μια λάμψη έπεσε μπροστά μου».

Ο μεγάλος κίνδυνος...

Κατάμεστη η κεντρική αίθουσα της Ακαδημίας Αθηνών κυρίως από ακαδημαϊκούς και εκπροσώπους της πολιτικής ζωής του τόπου (Κώστας Λαλιώτης, Μίμης Ανδρουλάκης, Δημήτρης Σιούφας, Θανάσης Παφίλης, Προκόπης Παυλόπουλος), που χειροκρότησαν θερμά τον μεγάλο Ελληνα συνθέτη που έφτασε υποβασταζόμενος.

Από τα πρώτα κιόλας λόγια του, ο Μίκης Θεοδωράκης έσπευσε να κρούσει τον κώδωνα του κινδύνου, μιλώντας για «τον πολυθρυμματισμό της Ελλάδας, που ειδικά σήμερα έχει ξεπεράσει κάθε όριο και μας οδηγεί σταθερά στο να γίνουμε ένας λαός χωρίς πατρίδα. Οπως ένα φύλλο αποκομμένο από τον κορμό των δέντρων, έρμαιο στην οργή των ανέμων». Ως απάντηση στο χάος που μας οδηγούν, πρόβαλε ως λέξη-κλειδί την «ουδετερότητα».

Η προτροπή του ωστόσο εστιάστηκε αποκλειστικά στο επίπεδο μιας «ιδιότυπης εξωτερικής πολιτικής», και όχι -όπως θα αναμέναμε- σε ατομικό επίπεδο για τα όσα τραγικά διαδραματίζονται εντός των συνόρων και την κύρια ευθύνη των οποίων φέρουν οι πολιτικές ηγεσίες του τόπου.

Ο τιμώμενος απέφυγε κάθε αναφορά σε Μνημόνιο και τρόικα, κάνοντας λόγο για μια Ελλάδα που οφείλει να υιοθετήσει το τρίπτυχο ουδετερότητα - ειρήνη - τέχνη, αναφέροντας μεταξύ άλλων τρεις πόλους του πολιτισμού μας: τους Δελφούς, την Ολυμπία και την Ακρόπολη.

Για το έργο και τη ζωή του Μίκη Θεοδωράκη, για τους λόγους εν πολλοίς που τον τίμησε η Ακαδημία, μίλησε ο γενικός γραμματέας της, Βασίλειος Πετράκος, ο οποίος έσπευσε εξαρχής να αναφέρει: «Εστω και καθυστερημένα, αποτέλεσμα και αυτό της ελληνικής τραγωδίας, που αλλάζοντας μορφές συνεχίζεται μέχρι σήμερα, η Ακαδημία πλουτίζεται με το μεγάλο ελληνικό ταλέντο που εμψύχωνε τη νεότητά μας και με την τέχνη του έδωσε ιερότητα στους αγώνες εναντίον των εχθρών της ελευθερίας».

Τα «διάσημα της Ακαδημίας Αθηνών» στον Μίκη Θεοδωράκη απέδωσε ο πρόεδρός της, Σπύρος Ευαγγελάτος, ο οποίος ανέφερε μεταξύ άλλων: «Η συγκίνησή μου απόψε επιβάλλει έναν άλλο τόνο χαιρετισμού πέρα από το τυπικό της Ακαδημίας. Μίκης Θεοδωράκης, η μητρική του γλώσσα είναι η μουσική, πατρική του η γλώσσα των κοινωνικών αγώνων. Ματιά αστραπή. Αιώνιος έφηβος. Με τα τραγούδια του ξεσηκώνει ψυχές [...]. Μίκης, μια γοητεία ανεπανάληπτη, ένας ιδανικός συνεργάτης, εραστής της μουσικής και της ζωής. [...].

»Ο Μίκης Θεοδωράκης είναι ένα ζωντανό σύμβολο και οι μελωδίες του θα κυματίζουν και θα μας αγκαλιάζουν σε κάθε δύσκολη ώρα μέχρι επιτέλους να σημάνουν οι καμπάνες».