Αγαπητή και σεβαστή ποιήτρια
Ντορέτα,
Τούς στίχους σου μελέτησα πού ΄γραψες τσάτρα-πάτρα,
Όπου με καρατόμησαν, μ΄έκοψαν
σε φιλέτα
Κι΄εύχομαι μη τεμαχιστεί στον τάφο η Κλεοπάτρα!
΄Οσο για τον Αντώνιο και τί
δέν είχε τάξει,
Την έκανε βασίλισσα: «βασίλειο Κλεοπάτρας»
Την Αίγυπτο,ο Αντώνιος, για
να την υποτάξει...
Κι΄εσύ κηρύττεις πόλεμο,
μάλιστα, μέσω Πατρας!
Η Κλεοπάτρα αν δέν βρεθεί,εκεί
μουμιαρισμένη,
Στον τάφο τον ασύλητο στην
ξακουστή Αμφίπολη,
Υπάρχει κι΄η Πτολεμα ϊς μην
είν΄έκεί θαμένη
Κι΄ο τουρισμός μας απλωθεί,
σε κάθε μας κομόπολη!
Η Πτολεμαία Ελληνίς ,στο κάλλος,η
ωραία!
Που έγινε βασίλισσα, σαν
μούμια δέν με γοητεύει...
Λόγω λεόντων ας ψάξουμε,
μέχρι και στη Νεμέα,
Κι΄η κάθε αρχαιολόγος μας, όπου πόλη να οδέύει!
Σκαπάν-αλμπάνης ποιητής που
κρίνω εξ ιδίων,
Ολα τα τεκτενόμενα, του
κόσμου τα αλλότρια,
Και επειδή ως εύχαρις είμαι
των ταξιδίων,
Αν θες μαζί να σκάψουμε και
όλη την Ερέτρια!
Στις Σέρρες ετοιμάζουνε, τους τάφους των Καραμανλή,
Αφού ο μικρός δέν έστειλε
στον τόπο δυό δεκάρες,
Πήγε ο νέος Αντώνιος και
γκρέμισε τις μπάρες,
Το τρείς χιλιάδες τέσερα- μην
πουν- είν΄τάφοι των Αλή!
Πές κάτι για σύγχρονους,γι΄αυτούς που
κλείνουν τάφους,
Οπου την τέχνη θαύουνε,τον
λόγο και την ποιήση,
Που κλείνουνε τα θέατρα, τους
κινηματογράφους,
Που πέρνουνε το σπίτι σου, με
μία κοινοποίηση!
«Ο κάτω μου, ο όροφος :» μ΄έκανες
διπλοκατοικία!
Ζω σ΄ένα ύπόγειο που ως τάφος
υπολειτουργεί,
ΑΝΦΙΑ μου ζητήσανε, λές
κι΄είμαι «Αποικία»
Κι΄ο φόρος μικρή Πέππα μου, τον έρω καταργεί!
Χ.Χ.
ΟΙ πιο πάνω στοίχοι είναι ...εμπνευσμένοι από το παρακάτω της κ. Ντορέτας Πέππα -Το αναδημοσιεύουμε:
ΚΑΙ ...ΕΜΜΕΤΡΗ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ ΣΥΓΓΡΑΦΕΩΣ ΝΤΟΡΕΤΑΣ ΠΕΠΠΑ... ΣΤΟΝ ΣΑΤΙΡΙΚΟ ΧΡΙΣΤΟΦΑΝΗ!
Ως γνωστόν πριν από μερικές μέρες ο Χριστοφάνης ...σατίρισε και την Ντορέτα Πέππα, που τόλμησε να υποψιαστεί (με ιστορικά τεκμήρια) ...ότι στην Αμφίπολη μπορεί να είναι ο τάφος της Κλεοπάτρας... Δείτε πως η συγγραφέας... περιποιείται τον σατιρικό μας ..:
Η απάντησή μου εις το αφιερωθέν εις εμέ ποίημα του κ. Χρήστου Χριστοφάνη…
Κατά πρώτον, θα ήθελα να απευθυνθώ στον σχολιάζοντα ποιητικώς την επικαιρότητα από τον παρόντα ιστοχώρο και να τον ευχαριστήσω εγκαρδίως διότι με… ενέταξε και εμέ προσωπικά στην κατά το δοκούν δική του επικαιρότητα, αν και ούτε έπραξα κάτι το επίκαιρον σχετικά με το ζήτημα του τάφου της Αμφίπολης, ούτε και είχα καν μία τέτοια πρόθεση, εφόσον εγώ απλά προσέθεσα μία ακόμη άποψη στις ήδη υπάρχουσες, καθότι θεωρώ ότι έχω το δικαίωμα να δρω και να εκφράζομαι αυθορμήτως αφ’ ης στιγμής δεν ενοχλώ και δεν προσβάλλω κανέναν, διότι δεν το συνηθίζω, αν δεν έχω κάποιο σοβαρό λόγο… να προσβάλλω! Βασικό αυτό!
Ω, Δίε, ω άριστε φίλε μου, λοιπόν, δεχθείτε και από εμέ κάποια ελάχιστα δείγματα της ευγνωμοσύνης μου για την ένταξή μου στην «επικαιρότητά σας», κάποια λόγια από καρδίας, γραμμένα σε ποιητική φόρμα, καθότι ο τρόπος με τον οποίο εκφραστήκατε για το πρόσωπό μου, μου έδωσε το ποιητικό έναυσμα, αν και όχι τον ποιητικό οίστρο, οφείλω να ομολογήσω… Για τον ποιητικό οίστρο χρειάζεται πάντα κάτι πιο ισχυρό απ’ «αυτό», μετά συγχωρήσεως…
Στον θείο κι έμμετρο, λοιπόν, σχολιαστή
θα απευθύνω ευπειθώς τη ρίμα μου αυτή:
Όταν αισθάνεσαι όχι Έλλην, αλλά Ρωμιός, βεβαίως,
πρότυπο δι’ εσέ δεν είναι ο Αλέξανδρος, αλλά ο Ρωμαίος.
Κι αν κάποιος κλαίει και οδύρεται και κλαψουρίζει
για τη φτώχεια που τον ταλανίζει,
χωρίς να πράττει, όμως, κάτι ουσιώδες για ν’ αντιδράσει,
και περιορίζεται απλά τις απόψεις κάποιων άλλων να… σχολιάσει,
θρηνολογώντας πως δεν έχει ούτε ναύλα για να πάει στην Πάτρα,
πώς είναι δυνατόν να έχει ως όραμα την Κλεοπάτρα;
Κι όταν ο ποιητικός οιρμός,
ενός κάποιου ανδρός ο δηκτικός σχολιασμός,
κατά των γυναικών και μόνο στρέφει τις βολές του*
για να καλύψει ίσως τις ατέλειές του,
ένα μας μένει, τότε, να συμπεράνουμε
και ας μας συγχωρήσει αν τον πικράνουμε:
Όποιος τη γυναίκα και τον θείο Έρωτα λοιδωρεί,
τότε, φίλτατε αδελφέ, πάει να πει…
πως… ο κάτω όροφος έχει την εξής μοναδική επιγραφή:
«Δε λειτουργεί»!
*βλ. η υποφαινόμενη, η κ. Περιστέρη κ.ά.
