Τετάρτη 18 Φεβρουαρίου 2015

ΣΑΝ ...ΣΗΜΕΡΑ...ΝΑ ΘΥΜΟΣΑΣΤΕ! ΜΩΡΕ!

17 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 1914 – ΑΝΑΚΗΡΥΞΗ ΑΥΤΟΝΟΜΙΑΣ ΤΗΣ ΒΟΡΕΙΟΥ ΗΠΕΙΡΟΥ – ΒΟΡΕΙΟΣ ΗΠΕΙΡΟΣ ΓΗ ΕΛΛΗΝΙΚΗ
ΑΝΤΑΠΟΚΡΙΣΗ ΑΠΟ ΤΟ ΔΙΚΤΥΟ ΒΟΡΕΙΟΗΠΕΙΡΩΤΩΝ:

boreios-hpeiros__article
17 Φεβρουάριου 1914: Οι Έλ­ληνες της Βορείου Ηπείρου επαναστατούν και υψώνουν στο Αργυρόκαστρο την Ελ­ληνική Σημαία με τον Σταυ­ρό και τον Δικέφαλο Αετό, απαιτώντας την ένωση με την μητέρα Ελλάδα. Η αντίδραση αυτή των Ελλήνων οφειλόταν στην υπογρα­φή του Πρωτοκόλλου της Φλωρεντίας στις 17 Δεκεμβρίου 1913,που καθόριζε τα σύνο­ρα του νεοσύστατου αλβανικού κράτους, εντός των οποίων συμπεριλαμβανόταν και η Βόρειος Ήπειρος. Οι περιοχές της Βορείου Ηπείρου που είχαν μόλις πριν μερικούς μή­νες ελευθερωθεί από τους Έλληνες, κατά τη διάρκεια του Α’ Βαλκανικού Πολέμου, επιδικάστηκαν στην Αλβανία! ( ασ ειναι καλα οι εξ εσπεριασ φιλοι μας...φραγκολεβανοι και αγγΛο-Αλεμανοι!

Αυτή η εξέλιξη συνέφερε την Αυστρο­ουγγαρία και την Ιταλία. Η πρόθεση αυτή των Μεγάλων Δυνάμεων, έγινε γνωστή με την λήξη του Α’ Βαλκανικού πολέμου και με την υπογραφή της Συνθήκης Ειρήνης του Λονδίνου στις 17 Μαΐου 1913. Αυτή η συνθή­κη περιελάμβανε τον εξής εκβιασμό: τα νη­σιά του Αιγαίου πελάγους θα δίνονταν στην Ελλάδα, μόνο εάν δεχόταν χωρίς αντίρρη­ση, να παραχωρηθεί η Βόρειος Ήπειρος στην Αλβανία.
Οι Έλληνες βορειοηπειρώτες αντέδρασαν με κάθε τρόπο σ’ αυτόν τον απαράδε­κτο εκβιασμό. Ζήτησαν την αποστολή «Ειδι­κής Επιτροπής» στη Βόρειο Ήπειρο για να εξακριβώσει τον εθνολογικό χαρακτήρα του τόπου και τη θέληση των κατοίκων, ενώ ταυ­τόχρονα αποκάλυψαν, με τον πλέον κατηγο­ρηματικό τρόπο, την απόφασή τους να πο­λεμήσουν για την ελευθερία τους. Απ’ ό­σες πόλεις και χωριά της Ηπείρου στις πε­ριοχές Κορυτσάς, Λεσκοβικίου και Αργυρο­κάστρου περνούσαν τα μέλη της Επιτρο­πής Καθορισμού Συνόρων, οι κάτοικοι τους υποδέχονταν με ελληνικές σημαίες και βροντοφώναζαν την ελληνική συνείδησή τους και τον πόθο τους να ενωθούν με το Βασί­λειο της Ελλά­δος, με αποκορύφωμα το παλλαϊκό συλλαλη­τήριο που διοργανώθηκε στο Αργυρόκαστρο στις 25 Νοεμβρίου 1913, στο οποίο συμ­μετείχαν 20.000 κάτοι­κοι!

AYTONOMH-HPEIROS

Εντυπωσιακό είναι το γεγονός, ότι οι Μουσουλμάνοι της περιο­χής – στην πλειοψηφία τους ήταν Έλληνες εξισλαμισθέντες κατά την διάρκεια της τουρκοκρατίας – έτρεφαν τα ίδια ακριβώς αισθήματα για την Ελλάδα με τους Χριστια­νούς και εκδήλωναν την ελληνικότητά τους με ενθουσιασμό. Όλοι ήταν αποφασισμένοι να αγωνιστούν μέχρις εσχάτων για την ελευθερία. Στο υπόμνημα που έστειλαν οι Έλληνες της Κορυ­τσάς στην Διεθνή Επιτροπή, μεταξύ άλλων αναφέρουν: «εν εκ των δύο λοι­πόν υπολείπεται ημίν, ή ένωσις μετά της μητρός Ελλά­δος, συμφώνως τη καταγωγή, τη ιστο­ρία, ταις παραδόσεσι και τοις εθίμοις ημών, ήμεταβολή των πάντων εις ερείπια και τέ­φραν». Ενώ οι Χειμαρριώτες έκλειναν την επιστολή τους προς τους υπουργούς των εξωτερικών των Με­γάλων Δυνάμεων ως εξής: «θα φονευθώμεν πάντες, αλλά η Χειμάρρα ενωθείσα με­τά της Ελλάδος δεν θα λεχθή ότι υπεδου λώθη εις Αλβανούς».
Στις 30 Ιανουαρίου 1914 ο Μητροπολίτης Δρυϊνουπόλεως Βασίλειος, ως πρόεδρος της Επιτροπής Εθνικής Αμύνης, συγκάλεσε Πανηπειρωτικό συνέδριο στο Αργυρόκα­στρο, όπου εκλέγεται η «Οργανωτική Επι­τροπή» η οποία αναλαμβάνει την ηγεσία του αυτονομιστικού αγώνα, εφόσον δεν υπήρχε δυνατότητα εξεύρεσης ειρηνικής λύσης του ζητήματος. Ένοπλα τμήματα με την επονομασία «Ιεροί Λόχοι» αρχίζουν να οργανώνο­νται στις πόλεις και τα χωριά. Στις 9 Φεβρουαρίου, ο απελευθερωτής και ήρωας της Χειμάρρας, μακεδονομάχος, Σπύρος Σπυρομήλιος κήρυξε την αυτονομία της. Στις 16 Φεβρουαρίου σχηματίστηκε προ­σωρινή κυβέρνηση της Αυτόνομης Βορείου Ηπείρου με πρόεδρο τον Γ. Χρηστάκη-Ζωγράφο. Την επόμενη στο Αργυρόκαστρο παρουσία κλήρου και λαού και 2.000 ενό­πλων ιερολοχιτών, με πανηγυρικό τρόπο ανακηρύχθηκε η ανεξαρτησία της Βορείου Ηπείρου. Ήταν μια πολύ συγκινητική τελετή που ξεκίνησε με την ακολουθία του αγια­σμού και ολοκληρώθηκε με την επίσημη έπαρση της σημαίας της Αυτονομίας. Δια­δοχικά και οι άλλες πόλεις της Βορείου Ηπείρου ανακηρύσσονταν αυτόνομες. (Αγ. Σαράντα, Δέλβινο, Λεσκοβίκι, Πρεμετή).

apeleftherosi_2

Οι Αλβανοί, ωστόσο, εξαπέλυσαν άγριες επιθέσεις κατά των ελληνικών πληθυσμών. Οι αδελφοί μας έδωσαν έναν τιτάνιο αγώνα στα πεδία των μαχών με επιτυχία. Αυτό εί­χε ως αποτέλεσμα, οι Μεγάλες Δυνάμεις να ζητήσουν την έναρξη διαπραγματεύσεων με τους Βορειοηπειρώτες. Έτσι συναντήθηκαν τα μέλη της Διεθνούς Επιτροπής, εκ­πρόσωποι της αλβανικής κυβέρνησης κα­θώς επίσης και οι εκπρόσωποι της προσω­ρινής κυβερνήσεως της Αυτόνομης Β. Ηπεί­ρου στους Αγίους Σαράντα, για να βρουν μια λύση. «Σκοπός της προσωρινής κυβερ­νήσεως ήταν να επιτύχη χάριν των Βορειο­ηπειρωτών προνόμια, ισοδυναμούντα προς αυτονομίαν». Οι διαπραγματεύσεις που ακολούθησαν κατέληξαν στην υπογραφή του Πρωτοκόλλου της Κέρκυρας στις 17 Μαΐου 1914.
Η Βόρειος Ήπειρος, σύμφωνα με τις δι­ατάξεις αυτού του Πρωτοκόλλου, αποκτού­σε ευρεία αυτονομία μέσα στα όρια της αλβανικής επικράτειας. Κατοχύρωνε την χρή­ση και διδασκαλία της ελληνικής γλώσσας και την συγκρότηση ειδικού σώματος χωρο­φυλακής. Παρεχωρείτο δηλαδή, πλήρες κα­θεστώς Αυτονομίας, διοικητικής, δικαστι­κής, εκπαιδευτικής και θρησκευτικής. Η Αλ­βανία ουδέποτε εφάρμοσε το Πρωτόκολ­λο, μολονότι συνυπογράφηκε από όλες τις πλευρές, και παρόλο που ήταν εγγυήτριες οι έξι μεγάλες δυνάμεις της εποχής. Οι Αλ­βανοί καταπίεζαν αφόρητα τους Βορειοη­πειρώτες και τους στερούσαν όλα τα υπογραφέντα δικαιώματα.
Από το 1944 δε, που ανέλαβε δικτατορικά την διακυβέρνηση της Αλβανίας ο Ενβέρ Χότζα, οι Έλληνες Βορειοηπειρώτες εξο­ρίστηκαν, φυλακίστηκαν, στερήθηκαν την ορθόδοξη πίστη τους, την γλώσσα των προ­γόνων τους. Ενδεικτικό του πόσο απάνθρω­πο ήταν το καθεστώς του Χότζα, είναι το γε­γονός, ότι ο διάδοχος του Στάλιν στην ηγε­σία της Σοβιετικής Ένωσης, Ν. Χρουστσόφ, ζήτησε από τον Χότζα να σεβασθεί το “Πρω­τόκολλο της Κέρκυρας” και να παραχωρή­σει αυτονομία στους Έλληνες Βορειοηπει­ρώτες!
Το Βορειοηπειρωτικό εξακολουθεί να εί­ναι υπαρκτό εθνικό ζήτημα. Δυστυχώς οι προδοτικές ελληνικές κυβερνήσεις δεν εν­διαφέρθηκαν για τον ελληνισμό της Βορεί­ου Ηπείρου. Δεν έκαναν καμιά διπλωματική ενέργεια προκειμένου να τεθεί σε εφαρμο­γή το Πρωτόκολλο της Κέρκυρας. Αποδέ­χτηκαν να ονομάζεται η Βόρειος Ήπειρος, Νότια Αλβανία διεθνώς. Με την ενδοτικότητά τους στα εθνικά θέματα και με την υπο­ταγή τους στις ξένες δυνάμεις βοήθησαν τα μέγιστα, ώστε και αυτό το μέγιστο εθνικό ζή­τημα να παγώσει και να παραμένει άλυτο
Οι Μουσουλμάνοι της περιοχής – στην πλειοψηφία τους ήταν Έλληνες εξισλαμισθέντες κατά την διάρκεια της τουρκοκρατίας – έτρεφαν τα ίδια ακριβώς αισθήματα για την Ελλάδα με τους Χριστιανούς και εκδήλωναν την ελληνι­κότητά τους με ενθουσιασμό μέχρι και σήμερα.
Για άλλη μια φορά η Ιστορία επιβεβαιώνει ότι οι ξένες δυ­νάμεις ενεργούν αμιγώς μόνο προς το συμφέρον τους και δεν ενδιαφέρονται για τα δίκαια της χώρας μας. Πότε θα το συνειδη­τοποιήσουν οι πολιτικοί μας αυτό;.
ΒΟΡΕΙΟΣ ΗΠΕΙΡΟΣ ΓΗ ΕΛΛΗΝΙΚΗ!

ΙΟΥΣΤΙΝΗ....

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου